ΠΡΟΣΟΧΗ! Να το ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ Ο Λ Ο Ι ! ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ ότι ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ Σ Κ Λ Η Ρ Ε Σ ΕΙΚΟΝΕΣ

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ Ο Λ Ο Ι ! Οι Γερμανοί Φ Ο Β Ο Υ Ν Τ Α Ι μόνο το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο!

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ Σ Κ Λ Η Ρ Ε Σ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ…

Ενώ οι δοσίλογοι συνεργάτες των Δυνάμεων Κατοχής, όπως ο Alexis, ο Γλέζος, οι διάφοροι “αριστεροί”, μαζί με τον αλληλέγγυο με την Που@@ιά … και ΕΑΜίτικο (Εθνικό) Συμβουλίο Διεκδίκησης, κοροϊδεύουν τον χαζό λα(γ)ό, με τις πολεμικές επανορθώσεις, οι λωποδύτες του Βερολίνου, αρχίζουν την επιστημονική αμφισβήτηση, του μόνου υπαρκτού ανοικτού ζητήματος, του αναγκαστικού κατοχικού Δανείου.

Το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο γεννήθηκε νομικά από μια διεθνή Συμφωνία, μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας, δύο κυρίαρχων Κρατών , που υπογράφηκε στις 14 Μαρτίου 1942 στη Ρώμη, από τους νόμιμους πληρεξούσιους της Ιταλίας και της Γερμανίας τους κ.κ Γκίτζι και Αλτενμπουργκ.

Σχετική εικόνα

Ήταν από πλευράς Διεθνούς Δικαίου μια Νόμιμη Διεθνής Σύμβαση.
Η Σύμβαση κοινοποιήθηκε στην ελληνική κυβέρνηση στις 23 Μαρτίου 1942 και η τότε κυβέρνηση, υποχρεώθηκε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ να διέταξει την Τράπεζα της Ελλάδος να κάνει τις σχετικές πληρωμές.

Ο επιτετραμμένος του Ράϊχ στην Αθήνα, πρέσβης Φον Γκρέβενιτς, στις 12 Οκτωβρίου 1944, πριν φύγει, επισκέφθηκε τον πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη, τον αποχαιρέτισε και για να προστατεύει τα συμφέροντα του Ράϊχ, από μελλοντικές ελληνικής διεκδικήσεις, του επέδωσε «Νότα», στην οποία υπολόγιζε το σύνολο του υπολοίπου του αναγκαστικού δανείου ως τις 12 Οκτωβρίου 1944 .

Ηταν 476.000.000 χρυσά μάρκα.

Το έγγραφο Φον Γκρέβενιτς, θα πρέπει να βρίσκεται στα Αρχεία του ελληνικού Κράτους, εάν δεν το …εξαφάνισαν.

Η Τράπεζα της Ελλάδος, στον πρώτο μεταπολεμικό ισολογισμό της, σε εφαρμογή του Αναγκαστικού Νόμου 18 της 19ης Νοεμβρίου 1944, ενέγραψε ως υπόλοιπο 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας.

Αυτά τα 476 εκ. χρυσά μάρκα, η 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας, σε σημερινές τιμές υπολογίζονται σε 54-60 δις ευρώ, πλέον των τόκων.

Αυτό το χρέος, οι διαδοχικές δωσίλογες ελληνικές κυβερνήσεις, δεν μπορούσαν να το διαγράψουν, επειδή η Ελλάδα δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος.
Μπορούσαν μόνο να μην το διεκδικούν.
Και αυτό έκαναν…

Η ριζική μείωση του χρέους της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας , (ΟΔΓ), με την σύμβαση του Λονδίνου του 1953, που την υπέγραψε η Ελλάδα, δεν αφορά στο Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο, αλλά ούτε η Σύμβαση μεταξύ Ελλάδος και Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της 18ης Μαρτίου 1960, που υπέγραψε στην Βόννη ο τότε Έλληνας πρέσβης Θεόδωρος Υψηλάντης και η οποία κυρώθηκε το 1961, έλυσε το γερμανικό πρόβλημα.

Εκείνη η σύμβαση προέβλεπε ότι, «διά της προβλεπομένης πληρωμής ρυθμίζονται οριστικώς άπαντα τα ζητήματα τα αναφερόμενα στις σχέσεις Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας Γερμανίας προς την Ελλάδα, μη θιγομένων ενδεχομένων νόμιμων απαιτήσεων Ελλήνων υπηκόων…».
Δηλαδή έμεινε απ΄έξω το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, και οι υποχρεωτικά και καταναγκαστικά εργασθέντες, που ΕΠΡΕΠΕ όμως να κάνουν α τ ο μ ι κ έ ς προσφυγές.

Το Αναγκαστικό Δάνειο, δεν καλύφθηκε ούτε από την προφορική παραίτηση του «Εθνάρχου» προς τον (τότε καγκελλάριο) Αντενάουερ τον Νοέμβριο του 1958, διότι η Ελλάδα δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος.
Και επειδή προϋπόθεση για την εξόφληση του δεν είναι η υπογραφή συνθήκης ειρήνης, δεν το καλύπτει ούτε η σύμβαση 2+4 του 1990.

Όλα αυτά τα χρόνια οι διαδοχικές δωσίλογες ελληνικές κυβερνήσεις τηρούσαν «Σιγή ιχθύος».

Μόνο στις 14-11-1995 εγινε μια ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας, μέσω του πρέσβη στη Βόνη, Ιωάννη Μπουρλογιάννη, με την οποία η Αθήνα ζητούσε έναρξη διαπραγματεύσεων και για το κατοχικό δάνειο.

Οι Γερμανοί απέρριψαν το ελληνικό διάβημα με το επιχείρημα της παραγραφής «μετά πάροδο 50 ετών» και με το ζήτημα των «επανορθώσεων» που « απώλεσε τη δικαιολογητική του βάση».
Και τόνισαν ότι, «ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα προσέλθει σε συνομιλίες για το θέμα αυτό».

Το ζήτημα όμως του Δανείου δεν είναι πολιτικό, και δεν υπόκειται σε παραγραφή, διότι δε προβλέπει παραγραφή η σύμβαση της Ρώμης.
Η οφειλή από το Δάνειο είναι εμπράγματη οφειλή και η ικανοποίηση της αξίωσης μας μπορεί να γίνει δικαστικά και όχι πολιτικά.

Δηλαδή χρειάζεται ΑΓΩΓΗ και ΟΧΙ διαπραγματεύσεις.

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα για το Βερολίνο επειδή ο Βίλλυ Μπράντ στα πλαίσια της «Οστ Πολιτικ», αναγνώρισε τα αντίστοιχα αναγκαστικά δάνεια που είχαν επιβληθεί στην Πολωνία και την Γιουγκοσλαβία και τα εξόφλησε…
Επομένως υπάρχει και η ρητρα αποτιμήσεως που αποδέχτηκε η Γερμανική κυβέρνηση.

Ο Σακάτης για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, εδωσε εντολή στους νομικούς του να προετοιμάσουν «απάντηση», και η «Επιτροπή Ιστορικών» του Γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών, που από το 2009 ερευνά τον ρόλο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών στο Γ’ Ράιχ, κατέληξε ότι το «φερόμενο αναγκαστικό δάνειο», «δεν υπήρξε ποτέ».

Στο πόρισμα που εδόθη πρόσφατα στην δημοσιότητα ο ιστορικός συνεργάτης του Σακάτη, Γιούργκεν Κίλιαν επισημαίνει σε 24 σελίδες:
«Το φερόμενο «αναγκαστικό δάνειο» της Ελλάδας ύψους 476 εκατομμυρίων μάρκων του Ράϊχ είναι άκρως επίμαχο.
Το υποτιθέμενο δάνειο δεν υπήρξε ποτέ.

Αντιθέτως, στόχος των υπαλλήλων του υπ. Οικονομικών του Ράϊχ, ήταν να μην αφήσουν την ελληνική οικονομία να καταρρεύσει, διότι μόνο μια λειτουργική κρατική οικονομία μπορούσε να παράσχει τα μέσα που απαιτούνταν για να καλυφθεί το κόστος της κατοχής».

Κ α τ α λ ά β α τ ε;

Μας βοήθησαν και τότε όπως και τώρα.

Το ζήτημα είναι, ότι έχουν για 70 χρόνια δωσίλογες κυβερνήσεις και ρουφιάνους που παραμυθιάζουν τον χαζό λα(γ)ό με την διεκδίκηση των Γερμανικών Επανορθώσεων.

Ένα δάνειο που πρέπει να πληρωθεί υπάρχει.

Όλα τα άλλα είναι μ π ο ύ ρ δ ε ς .

Εκ του πονηρού.

hellasforce