Ρωσία-ΝΑΤΟ: Όταν όλοι λένε “δε γίνεται πόλεμος” να φοβάσαι

Ένας πόλεμος μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας πρέπει να θεωρείται αδύνατος. Μια προσεκτική μελέτη των προσφάτων ασκήσεων και των δύο πλευρών όμως, αποδεικνύει πως ακριβώς, αμφότερες, για αυτό το ενδεχόμενο προετοιμάζονται.Αναλυτές προειδοποιούν πως η αυξημένη συχνότητα διεξαγωγής ασκήσεων και από τις δύο πλευρές αυξάνει τις πιθανότητες ενός επεισοδίου που θα μπορούσε να προκαλέσει μια ευρύτερη σύγκρουση. Τα ευρήματα μελέτης που έγινε από το European Leadership Network, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για μια μεγάλη σύγκρουση συμβατικών δυνάμεων, σε κλίμακα ανάλογη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η μελέτη τονίζει την ανάγκη συνεχούς επαφής και επικοινωνίας, μεταξύ των δύο πλευρών, σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο διεξαγωγής των, εκατέρωθεν, ασκήσεων, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος ατυχήματος. Η ρευστή κατάσταση στην Αν. Ευρώπη καταφάνηκε όταν, λίγες ημέρες πριν, μια ομάδα Ολλανδών ερευνητών, ανακάλυψαν τεμάχια ρωσικού πυραύλου στα συντρίμμια του μαλαισιανού Boieng που καταρρίφθηκε στην Ουκρανία.
Η ανακάλυψη αυτή ενισχύει την πεποίθηση πως το αεροσκάφος καταρρίφθηκε από τους ρωσόφιλους αυτονομιστές. Η Μόσχα κατηγόρησε, τους Ουκρανούς για την κατάρριψη του αεροσκάφους, αλλά παράλληλα άσκησε βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όταν τέθηκε πρόταση για τη διερεύνηση του συμβάντος μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου. Οι Ολλανδοί ερευνητές δήλωσαν πως το τεμάχιο ανήκει σε πύραυλο Buk.

Η ένταση στη Ευρώπη έφτασε στα επίπεδα του Ψυχρού Πολέμου, τους τελευταίους 18 μήνες, όταν, μετά την ουκρανική εξέγερση, η Ρωσία απάντησε με την προσάρτηση της Κριμαίας και την πρόκληση πολέμου στην Αν. Ουκρανία, με επίκεντρο την περιοχή του Ντονέτσκ. Από τότε η Μόσχα υποστηρίζει τους αυτονομιστές και η Δύση τον Ουκρανικό στρατό. Οι συγκρούσεις στην περιοχή είχαν παγώσει, τους τελευταίους μήνες, πριν αναζωπυρωθούν και πάλι, τις τελευταίες ημέρες.
Την ίδια ώρα ΝΑΤΟ και Ρωσία εκτελούν ασκήσεις με σενάρια μεταξύ τους πολέμου. Η Ρωσία ξεκίνησε τις ασκήσεις τον περασμένο Μάρτιο, στα σύνορα της με τη Νορβηγία. Η άσκηση προέβλεπε την αντιμετώπιση Νατοϊκής επίθεσης στον Ρωσικό Βόρειο Στόλο.
Τις επόμενες έξι ημέρες η άσκηση κλιμακώθηκε και επεκτάθηκε από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα, με την συμμετοχή των δυνάμεων της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιοχής και της στρατηγικής αεροπορίας. Στην άσκηση συμμετείχαν 80.000 στρατιώτες, 12.000 άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα και πυροβόλα κάθε τύπου, 80 πολεμικά πλοία και 220 αεροσκάφη.
Το ΝΑΤΟ απάντησε τον Ιούνιο με μια σειρά ασκήσεων, υπό την κωδική ονομασία «Allied Shield», στην οποία περιλαμβάνονταν και η πρώτη επιχειρησιακή ανάπτυξη της Κοινής Τακτικής Δύναμης Υπερταχείας Αντίδρασης. Εκτελέστηκαν ασκήσεις στη Βαλτική, τις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία, με την συμμετοχή 15.000 ανδρών και του αναλόγου εξοπλισμού.
Το European Leadership Network επανδρώνεται από πρώην υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών από 14 χώρες, της Ρωσίας περιλαμβανομένης. Οι αναλυτές αυτοί, μελετώντας τη ρωσική άσκηση, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το σενάριό της προέβλεπε αντιμετώπιση επίθεσης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.


Επίσης, και η ΝΑΤΟϊκή άσκηση επικεντρώνονταν στην αντιμετώπιση των ρωσικών μεθόδων διείσδυσης που χρησιμοποιήθηκαν για την κατάληψη της Κριμαίας, αλλά και για την αντιμετώπιση ισχυρών, εχθρικών, συμβατικών δυνάμεων.
«Οι ασκήσεις ρίχνουν λάδι στη φωτιά της παρούσας κρίσης και συμβάλουν στο απευκταίο σενάριο», ανέφερε ένας εκ των συντακτών της μελέτης. «Οι ρωσικές ασκήσεις στην περιοχή του Καλίνινγκραντ έδωσα την αίσθηση στις Βαλτικές χώρες πως επέκειτο ρωσική εναντίον τους επίθεση, προσθέτοντας νέες σκιές στις ήδη υπάρχουσες, στις σχέσεις Ρωσίας και Δύσης», κατέληξε.
Τόσο οι ρωσικές, όσο και οι ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις προβλέπουν, πάντως, πως ο αντίπαλος θα κάνει το πρώτο βήμα. Ωστόσο, ο όγκος των συμμετεχουσών δυνάμεων, όσο και η εγγύτητα που αυτές διεξάγονται στα σύνορα Ρωσίας – Δύσης, αυξάνουν την πιθανότητα ενός ατυχήματος.
Για παράδειγμα η σύγκρουση δύο μαχητικών θα μπορούσε να φέρει τις δύο πλευρές στα όρια του πολέμου. Από τον τρόπο σχεδίασης της ρωσικής άσκησης φαίνεται πως η ρωσική πλευρά θεωρεί πως ακόμα και μια μικρής κλίμακας σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, θα εξελιχθεί, αργά ή γρήγορα, σε μεγάλη σύγκρουση. Η Ρωσία επίσης πραγματοποιεί ασκήσεις των πυρηνικών της δυνάμεων.
Σημαντικό στοιχείο είναι η έλλειψη επικοινωνίας, πια, μεταξύ των δύο πλευρών. «Οι γραμμές επικοινωνίας έχουν κλείσει και όλοι προετοιμάζονται για ένα ενδεχόμενο που θα είναι πολύ, μα πολύ δυσάρεστο», δήλωσε Ρώσος αναλυτής του European Leadership Network. «Αυτή την στιγμή και οι δύο πλευρές απλώς ασκούν πίεση. Όμως αυτή είναι η απαρχή ενός πολέμου. Πάντα ήταν», κατέληξε ο Ρώσος αναλυτής.

phgh: ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΛΛΑΔΑ 

Η μετανάστευση και το ύπουλο σχέδιο του ΙΚ για την Ευρώπη

Του Jake Burman, Πηγή Εxpress - Εδώ και λίγο καιρό το ΙΚ έχει κυκλοφορήσει έναν χάρτη που απεικονίζει τις εδαφικές του φιλοδοξίες, μέχρι το 2020. Στον χάρτη αυτό εικονίζονται υπό ισλαμικό έλεγχο περιοχές όπως η Ισπανία, η Κίνα, η Ινδία, η βόρεια Αφρική, αλλά και τα Βαλκάνια. Το ΙΚ επιθυμεί, εντός των επομένων πέντε ετών να θέσει υπό τον έλεγχό του τις εν λόγω περιοχές. Φυσικά, θα μπορούσε να πει κανείς, πως οι φιλοδοξίες του αυτές συνιστούν, απλώς, σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι όμως έτσι, συνυπολογιζόμενης και της αθρόας προσέλευσης λαθρομεταναστών;
Οι τζιχαντιστές επιθυμούν να «ανακτήσουν μουσουλμανικές περιοχές», δηλαδή που περιοχές που κάποτε βρέθηκαν υπό μουσουλμανική κατοχή, είτε αραβική, είτε οθωμανική, έως την κεντρική Ευρώπη. Το ΙΚ αυτή την στιγμή παρατάσσει τουλάχιστον 50.000 μαχητές και διαθέτει πολλά χρήματα, κυρίως από το λαθρεμπόριο καυσίμων.
Ο δημοσιογράφος του ΒΒC Άντριου Χόσκεν, στο νέο του βιβλίο, παρουσιάζει τον χάρτη των τζιχαντιστών, σημειώνοντας πως το ΙΚ θέλει να ανακτήσει τον ισλαμικό κόσμο:
«Από την στιγμή που έχουν δημιουργήσει το χαλιφάτο τους, ετοιμάζονται να κινηθούν κατά του υπολοίπου κόσμου. Οραματίζονται όλον τον κόσμο υπό τον έλεγχό τους. Έχουν, βέβαια, 60 έθνη απέναντί τους, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ρωσίας και δεν είναι πιθανόν το όραμά τους να πραγματοποιηθεί. Κάποτε όμως και το πρώτο βήμα, η ίδρυση του χαλιφάτου, φάνταζε απραγματοποίητο», αναφέρει ο Χόσκεν.
Αν οι τζιχαντιστές αποκτήσουν όπλα μαζικής καταστροφής δεν θα διστάσουν να τα χρησιμοποιήσουν:
«Το ΙΚ θεωρεί ότι όλος ο κόσμος πρέπει να τεθεί υπό την ιδεολογία του. Οι τζιχαντιστές έχουν ήδη αποσταθεροποιήσει το Ιράκ και την Συρία και προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν την Σαουδική Αραβία και τη Λιβύη και πρόσφατα έπληξαν τον αλγερινό τουρισμό», αναφέρει ο Χόσκεν και τονίζει πως αν το ΙΚ παραμείνει στην Συρία και στο Ιράκ, πιθανότατα, θα αναπτύξει βιολογικά και χημικά όπλα, τα οποία και δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει.
Ο Χόσκεν καταγράφει το πώς, το 1996, ο Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκαουί, ίδρυσε αυτό που εξελίχθηκε στο ΙΚ. Ο αλ Ζαρκαουί περιέγραφε από τότε τα επτά βήματα που, έως το 2020, θα οδηγούσαν την οργάνωση στη νίκη. «Το 2010-11 οι αντίπαλοι του ΙΚ βρέθηκαν πολύ κοντά στη νίκη. Είχαν εξουδετερώσει το 80% των ηγετών της οργάνωσης, αλλά δεν εξολόθρευσαν το καρκίνωμα και αυτό επανήλθε», τονίζει.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον έχει ήδη δώσει το πράσινο φως για αεροπορική εκστρατεία κατά του ΙΚ, ώστε να αντιμετωπιστεί η προέλαση των τζιχαντιστών. Ο Κάμερον όμως αντιμετωπίζει πιέσεις να αποστείλει και χερσαίες δυνάμεις εναντίον του ΙΚ. Ο Χόσκεν, πάντως, προειδοποιεί πως σε περίπτωση δυτικής χερσαίας επιχείρησης το σχέδιο των επτά βημάτων του αλ Ζαρκαουί, είναι πιθανόν να εφαρμοστεί, καθώς η εισβολή θα προκαλέσει την αθρόα κατάταξη μουσουλμάνων στο ΙΚ.
«Ίσως πολλοί μουσουλμάνοι ανά την υφήλιο σπεύσουν να ενταχθούν στις τάξεις τους. Το ΙΚ επιδιώκει να εμφανιστεί ως αντίπαλος της Δύσης. Η οργάνωση θεωρεί πως πολλοί μουσουλμάνοι σε όλον τον κόσμο θα πιστέψουν πως το Ισλάμ δέχεται επίθεση και θα ενταχθούν σε αυτό. Το περιοδικό που εκδίδουν ονομάζεται Νταγκίμπ, που είναι η πόλη της Συρίας όπου η τελική μάχη κατά της Δύσης, ο Αρμαγεδδών, θα λάβει χώρα. Ίσως λοιπόν η εισβολή χερσαίων δυνάμεων να αποτελεί την παγίδα», τόνισε ο Χόσκεν.
Στο μεταξύ το ΙΚ συνεχίζει να δολοφονεί χιλιάδες αθώους, αλλά και να απειλεί την ασφάλεια στην Ευρώπη, με τις βρετανικές υπηρεσίες να βρίσκονται στη μέγιστη δυνατή επιφυλακή ώστε να αποτρέψουν τυχόν επίθεση. 
 Defence-Point

phgh:ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΛΛΑΔΑ 

Η Γεωπολιτική Ισχύς της Ελλάδος στην ΝΑ Ευρώπη στα Χρόνια της Κρίσης

του Νίκου Σοφιανού - Τους τελευταίους δύο μήνες με αποκορύφωμα τον περασμένο Ιούλιο η Ελλάδα βίωσε ίσως την πιο εφιαλτική περίοδο των τελευταίων 40 ετών ακροβατώντας μεταξύ επιβίωσης και απόλυτου ολέθρου. Τελικά, και παρά το γεγονός ότι επετεύχθη μια προκαταρκτική συμφωνία στις 13 Ιουλίου μεταξύ Ελλάδος και διεθνών δανειστών η αποσταθεροποίηση δεν απεφεύχθη στους κύριους πυλώνες σταθερότητας δηλαδή την πολιτική και την οικονομία (θυμίζουμε απλά τις κλειστές τράπεζες, τα capital controls, την παύση λειτουργίας του χρηματιστηρίου, το σκηνικό έντονης πολιτικής αστάθειας, το δημοψήφισμα και άλλα πολλά..). Όλα τα παραπάνω αποτελούν τις άμεσες ενδείξεις μιας παραπαίουσας πολιτικοοικονομικής κατάστασης η οποία ξεκινώντας από την Ελλάδα επηρεάζει άμεσα τις δυναμικές, τις ισορροπίες, τις συμμαχίες στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, έναν χώρο ζωτικό για την ανάπτυξη της Ελλάδας και την δημιουργία σφαιρών επιρροής.
Οι χώρες της Βαλκανικής χερσονήσου εξαιρουμένης της Ελλάδος και με την πρώην Γιουγκοσλαβία διασπασμένη σε 7 διαφορετικές κρατικές οντότητες (Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σερβία, Μαυροβούνιο, Κόσοβο, ΠΓΔΜ) αποτελούν ζώνες επιρροής και ιδιότυπα buffer states, όπου η γεωπολιτική σκακιέρα σχηματίζεται αναλόγως των συμφερόντων των ισχυρών. Ο ρόλος δε της Ελλάδας στην περιοχή αυτή είναι διάφορος, ιδιαίτερος και άκρως σημαντικός αφού πληροί τις περισσότερες από τις 4 βασικές παραμέτρους γεωπολιτικής ισχύος (Άμυνα-ασφάλεια, Οικονομία-ενέργεια, Πολιτική και Πολιτισμός) ενώ βρίσκεται αναγκαστικά σε ανταγωνισμό με την γείτονα Τουρκία η οποία κι εκείνη απ’ την πλευρά της πληροί τις παραπάνω παραμέτρους και σε υπερθετικό μάλιστα βαθμό. Η δε Τουρκία με ένα πλέγμα δραστηριοτήτων και ένα πλήθος επενδύσεων, σε κατασκευαστικά έργα, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ενεργειακές υποδομές, διακρατικές συμφωνίες, ανάπτυξη πολιτισμικών σχέσεων κ.α. έχει δημιουργήσει μια ισχυρή βάση επιρροής.
Απ’ την άλλη η Ελλάδα με επίσης βαθιές πολιτισμικές ρίζες στην ευρύτερη ΝΑ Ευρώπη, προσπάθησε μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων να αναπτύξει μια δραστήρια παρουσία στις παραπάνω χώρες κυρίως στον τραπεζικό τομέα, στον ενεργειακό, κατασκευαστικό και στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. Αν και ο τραπεζικός τομέας κι αυτός των τηλεπικοινωνιών ήταν οι κυρίαρχες ελληνικές δραστηριότητες ωστόσο και οι επενδύσεις στην ενέργεια έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής επιρροής. Θυμίζουμε την δραστηριότητα των ΕΛΠΕ σε όλη την ΝΑ Ευρώπη στην αγορά καυσίμων, το διυλιστήριο της ΟΚΤΑ στην ΠΓΔΜ, τον αγωγό πετρελαίου Θεσσαλονίκης – Σκόπια, τις ελληνικές επενδύσεις στα υδροηλεκτρικά της Αλβανίας, τις διασυνοριακές συνεργασίες στις ηλεκτρικές διασυνδέσεις καθώς και σχέδια για διασυνδέσεις φυσικού αερίου ( IGB, Vertical Corridor) πολλά εκ των οποίων αποτελούν ελληνικές πρωτοβουλίες. Από την άλλη η ύπαρξη μεγάλων και φερέγγυων εγχώριων ενεργειακών εταιρειών (στον ηλεκτρισμό, στα πετρελαιοειδή, στο φυσικό αέριο, στις ΑΠΕ) ήτο πάντοτε μια σταθερή εγγύηση που εξασφάλιζε την ισχυρή θέση της Ελλάδος στην περιοχή και αύξανε την οικονομική και ως εκ τούτου και την γεωπολιτική επιρροή της.
Ωστόσο με την αρχή της οικονομικής κρίσης το 2011 και πολύ περισσότερο με την οικονομική καταστροφή που συνετελέσθη τους τελευταίους μήνες σε χρηματοοικονομικό επίπεδο, η θέση της Ελλάδος στην περιοχή έχει εξασθενίσει σημαντικά ενώ η ελληνική παρουσία στην Ρουμανία, Σερβία και Αλβανία τείνει συνεχώς μειούμενη με την εξαίρεση ίσως της Βουλγαρίας όπου κάποιες ελληνικές εταιρείες βρήκαν ένα προσωρινό καταφύγιο. Η αξιοπιστία όμως της Ελλάδος έχει βληθεί αν όχι ανεπανάληπτα σίγουρα δραματικά στην ΝΑ Ευρώπη ενώ η πολιτική αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό της χώρας εξάγεται ως σύμπτωμα γεωπολιτικής αστάθειας στις χώρες της περιοχής που σε συνδυασμό με έξαρση άλλων φαινομένων όπως το ισλαμικό κίνημα, οπλισμένες απελευθερωτικές ομάδες ( UCK), όξυνση στο τρίγωνο Σερβίας – Αλβανίας – Κοσσόβου, δυναμιτίζει ακόμα περισσότερο την σταθερότητα της περιοχής .
Σε αυτό το κλίμα θα πρέπει κανείς να δει την περιοδεία που έκαναν σημαντικοί Δυτικοί αξιωματούχοι κυρίως στα δυτικά Βαλκάνια όπως η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών, Βικτόρια Νούλαντ, ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, ο Νορβηγός ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ καθώς και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγγελα. Μέρκελ που επισκέφθηκε την Αλβανία. Όλοι οι παραπάνω αξιωματούχοι πέρασαν το τελευταίο τρίμηνο από τα Δυτικά Βαλκάνια υποσχόμενοι αφενός τη «στήριξη» στις φιλοδοξίες για ένταξη των χωρών σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ενώ έδειξαν απειλητικές διαθέσεις σε όλους όσους φλερτάρουν ακόμη και με την ιδέα μίας πιθανής συνεργασίας με τη Ρωσία. Πιο ξεχωριστή και σημαντική ίσως απ’ όλες τις επισκέψεις - παρέμβαση ήταν αυτή της Αμερικανίδας Βικτόρια Νούλαντ η οποία πραγματοποίησε περιοδεία σε Κροατία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Σερβία και Αλβανία.
Το ίδιο διάστημα (τέλη Ιουνίου – μέσα Ιουλίου) και ενώ η Ελλάδα βρισκόταν μεταξύ σφύρας και άκμονος και ενώ επιτελούνταν ένας πραγματικός Αρμαγεδώνας πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στο εσωτερικό της χώρας, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και φυσικά διόλου τυχαίο ότι ο υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς πραγματοποιούσε μια μεγάλη περιοδεία σε ΠΓΔΜ, Σερβία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη και Κόσσοβο προσπαθώντας να διασκεδάσει αφενός τις υποψίες για επέκταση της ελληνικής κρίσης στην γύρω περιοχή αλλά και να κάνει εμφανές ότι η Ελλάδα παραμένει παράγοντας σταθερότητας, επενδυτικής αξιοπιστίας και γεωπολιτικής ισχύος στην περιοχή. Ιδιαίτερα δε όταν το Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας με επιπολαιότητα, μονοδιάστατα και με πλήρη πολιτική αστοχία έκανε σχέδια επί χάρτου θέτοντας τον τουρκικό αγωγό και την επέκτασή του στην Ελλάδα ως προμετωπίδα της εθνικής ενεργειακής πολιτικής, το Υπουργείο Εξωτερικών ορθώς πράττον προσπαθούσε να αναπτύξει περαιτέρω τις γέφυρες επικοινωνίας με τα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων τονίζοντας τον ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό και αποτρέποντας την πλήρη απομόνωση της Ελλάδος από τα γειτονικά κράτη εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων.
Φυσικά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Η Ελλάδα αν θέλει να αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή πρέπει να δουλέψει πρώτα απ’ όλα στο εσωτερικό της, στην ανάπτυξη των τεσσάρων παραμέτρων γεωπολιτικής ισχύος και σ’ αυτήν την προοπτική ο τομέας της ενέργειας μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο. Οι στρατηγικές επενδύσεις που αφορούν στην κατασκευή FSRU στη Βόρεια Ελλάδα, η περαιτέρω ανάπτυξη του LNG, η κατασκευή της υπόγειας αποθήκης φυσικού αερίου στον Πρίνο, o IGB και ο Vertical Corridor αυξάνουν την ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού ολόκληρης της περιοχής κι έτσι ενισχύεται η πρώτη παράμετρος της γεωπολιτικής ισχύος που είναι η Άμυνα – Ασφάλεια. Από την άλλη η εξωστρεφής στρατηγική των μεγάλων ελληνικών ενεργειακών εταιρειών στην περιοχή και η συμμετοχή τους είτε ανεξάρτητα είτε σε κονσόρτσια σε projects της περιοχής θα φέρει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στην δεύτερη παράμετρο γεωπολιτικής ισχύος που είναι η Οικονομία – Ενέργεια. Η τρίτη παράμετρος δηλαδή η πολιτική θα πρέπει να κινείται στα πλαίσια της μακροχρόνιας εθνικής στρατηγικής σε όλους τους τομείς, όπως στον νευραλγικό τομέα της ενέργειας με ελάχιστες διορθωτικές παρεκκλίσεις δίδοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την εικόνα στο εξωτερικό της σταθερότητας και της αξιοπιστίας. Τέλος, η τέταρτη παράμετρος γεωπολιτικής ισχύος δηλαδή ο πολιτισμός είναι ένας ευρύς τομέας που θα μπορούσε να γίνει εύκολα εκμεταλλεύσιμος με πάρα πολλούς τρόπους. Στον τομέα της ενέργειας επί παραδείγματι θα μπορούσε η Ελλάδα να γίνει κέντρο για όλη την περιοχή, εκπαίδευσης και επιμόρφωσης σε τεχνολογίες ΑΠΕ και εξοικονόμησης ενέργειας, κεφαλαιοποιώντας έτσι την μεγάλη της εμπειρία στους συγκεκριμένους κλάδους.
Ανακεφαλαιώνοντας τα παραπάνω μπορούμε πολύ εύκολα να συμπεράνουμε ότι η τελευταία κρίση στην Ελλάδα που για πολλούς σήμανε το τέλος της μεταπολίτευσης, δεν θα γίνει η απαρχή νέων εξελίξεων και δημιουργίας συγκριτικών πλεονεκτημάτων αν δεν μεταλλαχθεί άρδην ο τρόπος με τον οποίον βλέπουμε την Ελλάδα ως πολιτική, οικονομική και πολιτισμική οντότητα στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της ΝΑ Ευρώπης η οποία και αποτελεί για τη χώρα μας φυσική προέκταση δραστηριότητας, ανάπτυξης και ωφέλιμων συνεργασιών.
* Συντονιστής Ερευνητικών Προγραμμάτων, Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ)
http://www.energia.gr/article.asp?art_id=96885

phgh:ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΛΛΑΔΑ