ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ (ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ)! «Καυτό» Υπουργείο χωρίς υπαλλήλους, αρμοδιότητες και χρήμα

Μπορεί η χθεσινή τελετή παράδοσης-παραλαβής στο κτίριο της Πλατείας Κλαυθμώνος να κυριαρχήθηκε από τον μακρόσυρτο κατάλογο των συγχαρητηρίων που έδινε ο αποχωρών υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής στην ομάδα του και τους επαίνους για «την καλή προίκα» των οκτώ έτοιμων νομοσχεδίων που αφήνει στο διάδοχό του, αλλά μια αίσθηση πίκρας παρέμενε διάχυτη στην πολιτική ηγεσία, παράλληλα με μια ατμόσφαιρα ανησυχίας στο χώρο των υπαλλήλων.

Ο έως πρότινος αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας δεν παρέστη στην τελετή παράδοσης-παραλαβής, καθώς η αναβάθμισή του σε υπουργό νεοσύστατου υπουργείου έχει ήδη φουντώσει τις φωτιές στο φλεγόμενο πεδίο της προσφυγικής κρίσης. Σε ένα βαθμό, οι μέρες θυμίζουν την πρώτη περίοδο της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, όταν το χαρτοφυλάκιο της Μεταναστευτικής Πολιτικής ανέλαβε η Τασία Χριστοδουλοπούλου που χρειάστηκε δύο μήνες για να αποκτήσει δικαίωμα υπογραφής και τέσσερις για να τοποθετήσει γενικό γραμματέα. Η ειρωνεία είναι ότι εκείνος ο γραμματέας είναι ο Βασίλης Παπαδόπουλος ο οποίος πρόσφατα υπέβαλε για τρίτη φορά την παραίτησή του, δηλώνοντας τη διαφωνία του με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Τα ανοικτά μέτωπα περιγράφονται ως εξής:

1. Απροθυμία υπαλλήλων: Για να λειτουργήσει το νέο αυτόνομο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής χρειάζεται υπαλλήλους, οργανωμένους σε υπηρεσίες. Ομως, οι υπάλληλοι του υπουργείου Εσωτερικών αρνούνται, στην πλειονότητά τους, να μεταταχθούν στο νέο υπουργείο, καθώς δεν ξέρουν πού θα βρεθούν εάν κάποια μελλοντική κυβέρνηση το καταργήσει.

hellasforce

Ισχυρό Μήνυμα από το μνήμα του Αρχηγού Σπυρομήλιου: «Ούτε η Χειμάρρα ούτε η βόρεια Ήπειρος υπήρξαν ποτέ αλβανικές»

Σε κλίμα μυσταγωγίας, εθνικής συγκίνησης και υπερηφάνιας αλλά και με συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 στο Μνήμα του Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών, η εκδήλωση για την 104η επέτειο από την Απελευθέρωση της Χιμάρας.

Κατά την έναρξη της εκδήλωσης τα μέλη του διοργανωτή Εθνικού Συλλόγου «Βόρειος Ήπειρος 1914» άνοιξαν στον χώρο της κεντρικής εισόδου του κοιμητηρίου την γιγαντοσημαία της Βορείου Ηπείρου, στέλνοντας σε κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι το ιερό μας λάβαρο δεν θα υποσταλεί όσο συνεχίζεται ο αγώνας για τη δικαίωση της κατεχόμενης ιδιαίτερης πατρίδας μας.

Στη συνέχεια, ο πατήρ Θωμάς Φάνης από τη Φοινίκη τέλεσε παρουσία πλήθους κόσμου επιμνημόσυνη δέηση στο μνήμα του Συνταγματάρχη Χωροφυλακής Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου στη μνήμη του Αρχηγού της Χιμάρας και των αγωνισαμένων για την απελευθέρωση της περιοχής.

Ο π. Θωμάς απηύθυνε έναν χαιρετισμό από καρδιάς, σημειώνοντας την ανάγκη να τιμούμε αυτές τις επετείους, ώστε να θυμόμαστε την ένδοξη ιστορία μας, να παραδειγματιζόμαστε και να αντλούμε κουράγιο από αυτήν.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο νομικός – διεθνολόγος Δρ Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Παπαφλωράτος, όπου περιγράφηκε εν συντομία ο βίος και η εθνική δράση του Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου, με αποκορύφωμα την Απελευθέρωση της Χιμάρας στις 5 Νοεμβρίου 1912 και την ηγεσία του αγώνα κατά των Αλβανών ατάκτων στην περιοχή έως την επάνοδο του Ελληνικού Στρατού τον Οκτώβριο του 1914.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο κ. Παπαφλωράτος είπε:

«Ο Σπύρος Σπυρομήλιος έχει χαρακτηρισθεί δικαίως «το λιοντάρι της Χειμάρρας», καθώς αγωνίσθηκε με σθένος και αυταπάρνηση για την απελευθέρωση εκατομμυρίων αλύτρωτων Ελλήνων επί σειρά ετών. Οι αγώνες του ας εμπνέουν όλους τους Έλληνες. Εμείς γνωρίζουμε ιστορία και με όλη την δύναμη της ψυχής μας απαντούμε στις πρόσφατες ανιστόρητες προκλήσεις της ηγεσίας της γείτονος χώρας : «Ούτε η Χειμάρρα ούτε η βόρεια Ήπειρος υπήρξαν ποτέ αλβανικές». Όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ ας δώσουμε την υπόσχεση να αγωνιστούμε μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μας προκειμένου να ξαναδούμε την προσφιλή μας βόρειο Ήπειρο ελεύθερη…. Κλείνοντας, Σας καλώ να αναφωνήσουμε : Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων, ζήτω η βόρεια Ήπειρος».

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων. Εκ μέρους του Εθνικού Συλλόγου «Βόρειος Ήπειρος 1914» κατέθεσε στεφάνι εντός του Οίκου του Αρχηγού Χιμάρας ο ταμίας του σωματείου Σπύρος Γκάγκαλης και εκ μέρους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού ο κ. Αλέξανδρος Παπαλάμπρου, μέλος του οργανωτικού του κόμματος. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή αντί στεφάνου έδωσε συμβολική οικονομική ενίσχυση στον ΕΣΒΗ 1914.

Εκ μέρους των διοργανωτών απηύθυνε χαιρετισμό, το μέλος του προεδρείου Ελευθέριος Πρίφτης, ο οποίος αρχικά εξέφρασε ευχαριστίες σε όσους τίμησαν με την παρουσία τους τη μνήμη του Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου και των απελευθερωτών της Χιμάρας τον Νοέμβριο του 1912. Ο κ. Πρίφτης τόνισε ότι όραμα των μελών του ΕΣΒΗ 1914 είναι ο όρκος των εκπροσώπων της Χιμάρας με επικεφαλής τον Σπ. Σπυρομήλιο στην Συντακτική Συνέλευση του Δελβίνου τον Ιούνιο του 1914 «Ένωσις ή Θάνατος!»

Υπενθύμισε ακόμα την επιθυμία του θρυλικού Συνταγματάρχη Χωροφυλακής να ταφεί στην Χιμάρα, κάτι το οποίο θα γίνει εφικτό όταν η περιοχή απελευθερωθεί και ενωθεί με την μητέρα Ελλάδα, κατεύθυνση στην οποία κινείται και ο αγώνας του ΕΣΒΗ 1914.

Οι παρευρισκόμενοι πριν φύγουν από το σημείο που αναπαύεται ο Αρχηγός της Χιμάρας τήρησαν ενός λεπτού σιγή. Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων ο πρώην Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κορυτσά Θεόδωρος Οικονόμου – Καμαρινός, ο εκπρόσωπος των αποστράτων αξιωματικών της Χρυσής Αυγής Υποστράτηγος ε.α. Βασίλειος Παπαθανασίου, παρουσία μελών του κόμματος, αντιπροσωπεία από τον ΛΑ.Ο.Σ. με επικεφαλής τον κ. Γεώργιο Κρικόπουλο και αντιπροσωπεία του Εθνικού Μετώπου με επικεφαλής τον κ. Γεώργιο Βεργιάννη.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε στην είσοδο του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών όπου οι παρευρισκόμενοι τέντωσαν και πάλι τη γιγαντοσημαία της Βορείου Ηπείρου και έψαλλαν τον εθνικό ύμνο.

Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση

hellasforce

«Αυτό που ζητεί ο Σόιμπλε απλά δεν γίνεται»: Ο γερμανικός Τύπος για την αυξανόμενη απομόνωση του γερμανού ΥΠΟΙΚ

«Αυτό που ζητεί ο Σόιμπλε απλά δεν γίνεται»: Ο γερμανικός Τύπος για την αυξανόμενη απομόνωση του γερμανού ΥΠΟΙΚ
Μερίδα του γερμανικού τύπου επανέρχεται στο θέμα του ελληνικού χρέους με αφορμή νέες δηλώσεις του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες. «Ο Σόιμπλε θέλει να συζητήσει για νέα ελάφρυνση χρέους για την Αθήνα μόνο από το 2018», γράφει η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit στην ηλεκτρονική της έκδοση. Όπως συμπληρώνει, «ο γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν βλέπει καμία αναγκαιότητα να διεξαχθούν συζητήσεις σε επίπεδο ΕΕ σχετικά με πρόσθετα μέτρα ελάφρυνσης χρέους για την Ελλάδα πριν από το 2018». Το δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Β. Σόιμπλε χαρακτήρισε «εντελώς άσκοπο» να εικοτολογεί κανείς για μεσοπρόθεσμα μέτρα σε αυτό το ζήτημα.

«Οξύνεται η διαμάχη Βερολίνου και ΔΝΤ»

Όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ Βερολίνο και ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος βλέπει η SZ
Όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ Βερολίνο και ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος «βλέπει» η SZ

Η Süddeutsche Zeitung χαρακτηρίζει την απομείωση του ελληνικού χρέους ζήτημα που προκαλεί τριβές και επιχειρεί μια ανάλυση. «Το ΔΝΤ διστάζει να συμμετάσχει στο τρίτο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, προκαλώντας ιδιαίτερο εκνευρισμό στον γερμανό υπουργό Οικονομικών», γράφει η εφημερίδα του Μονάχου. Όπως παρατηρεί, «ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένει σκληρός: Γι’ αυτόν δεν υπάρχει τίποτα προς συζήτηση σε ό,τι αφορά την Ελλάδα». Η SZ σημειώνει ότι εάν όλα προχωρήσουν βάσει σχεδίου η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος ενδέχεται να ολοκληρωθεί εντός Δεκεμβρίου. «Ωστόσο, στην έδρα του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα σχετικά με την ύπαρξη συμφωνίας που προβλέπει συμμετοχή του Ταμείου στο τρέχον πρόγραμμα. Αντιθέτως: Το ΔΝΤ θέτει δικούς του όρους και αυτοί δεν αρέσουν καθόλου στη γερμανική κυβέρνηση», σχολιάζει το δημοσίευμα, εκτιμώντας ότι «όπως φαίνεται, η διαμάχη μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ οξύνεται και πάλι αισθητά».

«Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών δέχεται ολοένα εντονότερες πιέσεις. Επειδή κανείς από τους ευρωπαίους ομολόγους του δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τη συμμετοχή του ΔΝΤ όσο αυτός. Το γερμανικό κοινοβούλιο την είχε θέσει ως όρο προκειμένου να εγκρίνει το τρίτο πρόγραμμα για την Ελλάδα. (…) Τι θα γίνει όμως εάν το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει στο τρέχον πρόγραμμα;» διερωτάται η εφημερίδα του Μονάχου για να προβεί στην εξής εκτίμηση: «Τότε ο Σόιμπλε θα είχε ένα τεράστιο εσωπολιτικό πρόβλημα. Υπάρχουν βουλευτές της Χριστιανικής Ένωσης (σ.σ. CDU/CSU) που θα ανακήρυσσαν τότε άκυρη την απόφαση για το τρίτο ελληνικό πακέτο και θα ήθελα να διεξαχθεί νέα ψηφοφορία». Η SZ παρατηρεί ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θέλει να μην επιτρέψει το ζήτημα του ελληνικού χρέους να έρθει στην επιφάνεια μέχρι τις γερμανικές εκλογές, ωστόσο η στάση του προκαλεί αντιδράσεις. «’Αυτό που ζητά ο Σόιμπλε απλά δεν γίνεται’ δήλωσε ευρωπαίος διπλωμάτης. ‘Θέλει συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά δεν θέλει να αποδεχθεί τους όρους του».

«Ο Σόιμπλε απομονώνεται ολοένα περισσότερο»

Για αυξανόμενη απομόνωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εντός του Eurogroup κάνει λόγο μερίδα του γερμανικού τύπου
Για αυξανόμενη απομόνωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εντός του Eurogroup κάνει λόγο μερίδα του γερμανικού τύπου

Η Tageszeitung του Βερολίνου εκτιμά ότι «ο Σόιμπλε απομονώνεται ολοένα περισσότερο», παρατηρώντας ότι «εντός του Eurogroup το κάλεσμα για ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα γίνεται πιο ηχηρό». Ο ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες επισημαίνει ότι «στο μεταξύ δεν είναι μόνο το ΔΝΤ αυτό που ζητά αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Και οι περισσότεροι υπουργοί Οικονομικών είναι της άποψης ότι το ζήτημα των ελαφρύνσεων πρέπει να έρθει στην ημερήσια διάταξη». Η TAZ γράφει ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν μπορεί να έχει και τα δύο -το όχι στην αναδιάρθρωση και το ναι στη συμμετοχή του ΔΝΤ- προειδοποιούν τώρα διπλωμάτες άλλων χωρών της ευρωζώνης. ‘Το ένα δεν γίνεται χωρίς το άλλο’, λέει ευρωπαίος διπλωμάτης».

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η ηλεκτρονική έκδοση της Rheinische Post με αφορμή τις δηλώσεις του γερμανού υπουργού στο σημερινό Eurogroup των Βρυξελλών. Με τίτλο «Η πίεση στον Σόιμπλε από το Eurogroup εντείνεται», η εφημερίδα του Ντύσελντορφ επισημαίνει ότι «το πρόβλημα της συμφωνίας (σ.σ. στο Eurogroup) του Μαΐου έγκειται στο ότι το ύψος των ελαφρύνσεων για την Αθήνα είναι ασαφές. Το ΔΝΤ είχε δώσει την προοπτική να αποφασίσει σχετικά με τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα βοήθειας έως το τέλος της χρονιάς, ωστόσο σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα μπορεί να αποφασίσει σχετικά με την πιθανή ελάφρυνση χρέους μόνο στη βάση υποθέσεων».

Πενιχρά τα αποτελέσματα της ελληνογερμανικής συνεργασίας

Ο Χανς-Γιόαχιμ Φούχτελ, εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την ελληνογερμανική συνεργασία σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης
Ο Χανς-Γιόαχιμ Φούχτελ, εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την ελληνογερμανική συνεργασία σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης

Στη Frankfurter Allgemeine Zeitungξεχωρίζει μια ανταπόκριση για την ελληνογερμανική συνεργασία σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης με αφορμή τη συνάντηση της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης στο Ναύπλιο στο διάστημα 3-5 Νοεμβρίου. Όπως σημειώνει μεταξύ άλλων η εφημερίδα της Φρανκφούρτης, «έλληνες δήμαρχοι συναντούν γερμανούς δημάρχους και θέλουν να μάθουν από αυτούς. Θέμα εκεί αποτελούν συγκεκριμένα προβλήματα όπως η αποκομιδή των απορριμμάτων». Η FAZ στηλιτεύει τη στάση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι προβάλλει αντιστάσεις απέναντι στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Όπως σημειώνει «στο ξεκίνημα υπήρξε μια διαδήλωση εναντίον της διάσκεψης και δήθεν αποικιακών επιδιώξεων εκ μέρους του Βερολίνου». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «από όσους δεν είχαν καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ οι διαδηλώσεις χαρακτηρίστηκαν προσπάθεια των εξασθενημένων αριστερών να κερδίσουν με αντιγερμανικές φράσεις λίγη ενότητα και δημοτικότητα».

Το εγχείρημα της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια με τη συμφωνία της γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ και του τότε έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, υπενθυμίζει η εφημερίδα. Πάντως, όπως παρατηρεί, «ο αριθμός των ολοκληρωμένων πρότζεκτ που προέκυψαν από τις εργασίες στο πλαίσιο των ελληνογερμανικών επαφών παραμένει προς το παρόν περιορισμένος».

olympia.gr

Στην σύνοδο κορυφής και όχι στο Eurogroup θα δοθούν οι λύσεις για Ελλάδα και Ευρώπη

Το έχουμε αποκαλύψει εδώ και δυο μήνες.  Κάθε προσπάθεια επίλυσης των θεμάτων στο Eurogroup, θα προσκρούει στην αντίδραση Σόιμπλε.  Η τελική λύση,  που θα είναι συντριπτική, θα δοθεί στην σύνοδο κορυφής του Σεπτεμβρίου. Εκεί θα αποφασιστεί η ίδρυση του ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου, και το ευρωομόλογο. Το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο θα είναι η μετεξέλιξη του ESM.

olympia.gr

Γιατί Τουρκία και Ισραήλ δεν θα μπορέσουν να “τα βρουν” ποτέ όπως πριν

Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης*

Όταν πριν μερικούς μήνες υπεγράφη η συμφωνία Ισραήλ και Τουρκίας για την αποκατάσταση της μεταξύ των σχέσης και της επίλυσης του θέματος με τα γεγονότα του πλοίου Μάβι Μαρμαρά, πολλοί θεώρησαν ότι οι σχέσεις των θα εξελισσόταν αρκετά γρήγορα και ιδιαίτερα στον οικονομικό και ενεργειακό τομέα. Όμως ο αστάθμητος, απρόβλεπτος και ασταθής παράγοντας που λέγεται Ερντογάν δεν επιτρέπει σίγουρες προβλέψεις κα αναλύσεις. Έτσι οι σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ, που τόσο επικρίθηκαν από ορισμένους Έλληνες υπερ-πατριώτες δεν εξελίχθηκαν όπως είχαν εκτιμηθεί.
Έτσι στον ειδησεογραφικό ιστότοπο Al Monitor, ο οποίος με έδρα την Ουάσιγκτον, δημοσιεύει [στην αγγλική, αραβική, εβραϊκή, περσική και τουρκική γλώσσα] ρεπορτάζ και αναλύσεις από διακεκριμένους δημοσιογράφους και εμπειρογνώμονες της Μέσης Ανατολής, δημοσιεύτηκε άρθρο γνώμης του έγκριτου ισραηλινού δημοσιογράφου Arad Nir με τίτλο «Γιατί ο Νετανιάχου και ο Ερντογάν προτιμούν την ‘ψυχρή ομαλοποίηση’», στο οποίο αναφέρεται ότι κανένας από τους δύο ηγέτες δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιώδης για την εφαρμογή της συμφωνίας ομαλοποίησης των σχέσεων των δύο χωρών. Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, η ανακοίνωση [της 25ης Οκτωβρίου] από το Ισραηλινό Υπουργείο Εξωτερικών σχετικά με την ακύρωση της συνεδρίασης της επιτροπής για τον διορισμό ισραηλινού Πρέσβη στην Άγκυρα, απογοήτευσε πολλούς ισραηλινούς διπλωμάτες, τόσο εντός όσο και εκτός Ισραήλ, καθώς αρκετά από τα ανώτερα στελέχη του διπλωματικού σώματος έχουν υποβάλει υποψηφιότητα για αυτή τη σημαντική και ελκυστική θέση, παρά την τρέχουσα επικινδυνότητα της Τουρκίας για την ισραηλινή διπλωματική αποστολή. Σύμφωνα με την εκτίμηση του Arad Nir, μεταξύ των υποψηφίων ήταν και η Irit Ben Abba, η Πρέσβειρα του Ισραήλ στην Αθήνα.
Η αργή και «ψυχρή ομαλοποίηση» των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, σύμφωνα και με το άρθρο του Al Monitor τεκμηριώνεται με τα παρακάτω:

Α. Πρόσφατα, στις 19 Οκτωβρίου 2016, δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης απέφυγε να απορρίψει την καταγγελία για εγκληματική ενέργεια που υπέβαλαν οικογένειες θυμάτων του Mavi Marmara και όρισε δεύτερη ακροαματική διαδικασία για τον Δεκέμβριο. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο τερματισμός των ποινικών διαδικασιών εναντίον των ισραηλινών αξιωματικών που ενεπλάκησαν στο περιστατικό του Mavi Marmara αποτελεί το βασικότερο και ουσιαστικότερο συστατικό στοιχείο της συμφωνίας συμφιλίωσης, βάσει της οποίας το Ισραήλ κατέβαλε ήδη 20 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για όσους έχασαν τη ζωή τους κατά την ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση κατάληψης του στολίσκου.
Β. Στις 13 Οκτωβρίου, ο Ισραηλινός Υπουργός Ενέργειας, Yuval Steinitz, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία και δήλωσε ότι η συνάντηση με τον τούρκο ομόλογό του, Berat Albayrak, ήταν «εξαιρετική και πολύ φιλική». Ωστόσο, ο Albayrak, στη δημόσια ομιλία που έδωσε στο ενεργειακό συνέδριο, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Steinitz, δεν ανέφερε τίποτα για το Ισραήλ ή τον επίτιμο προσκεκλημένο με τον οποίο μόλις πριν λίγο είχε πραγματοποιήσει μια ιστορική συνάντηση.
Γ. Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν έστειλε επίσημη συλλυπητήρια επιστολή για τον θάνατο του Shimon Peres, στις 28 Σεπτεμβρίου. Ακόμη στο άρθρο σχολιάζεται ότι σε σύγκριση με τους αρχηγούς κρατών και τους υπουργούς που παρευρέθηκαν στην κηδεία του Peres, η εκπροσώπηση από την Τουρκία ήταν σε χαμηλό επίπεδο (παρέστη ο Feridun Sinirlioglu, Πρέσβης της Τουρκίας στον ΟΗΕ, ο οποίος έχει διατελέσει και Πρέσβης στο Ισραήλ).
Δ. Σύμφωνα με ισραηλινούς και τούρκους διπλωμάτες, η αντίδραση του Ισραήλ στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15 Ιουλίου στην Τουρκία, περίπου δύο εβδομάδες μετά την υπογραφή της συμφωνίας συμφιλίωσης, εξόργισε τον Ερντογάν εξίσου με τις αντιδράσεις των ΗΠΑ και των κρατών της ΕΕ. Θεωρείται ότι η ισραηλινή κυβέρνηση καθυστέρησε πολύ (στην ουσία 2 ημέρες) να καταδικάσει την απόπειρα πραξικοπήματος, καθώς και ότι απέφυγε εκφράσει ρητά την υποστήριξη της στον Ερντογάν. Συγκεκριμένα, ο Π/Θ Νετανιάχου εξέφρασε την πεποίθηση ότι «τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου δεν θα βλάψουν τη διαδικασία συμφιλίωσης», κάτι που για τον Ερντογάν ήταν τυπικό και πολύ ψυχρό.
Ε. Μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Ερντογάν περίμενε αρκετές ημέρες μέχρι να υπογράψει τη συμφωνία συμφιλίωσης – γεγονός που την καθιστά νόμο – και, σύμφωνα με αξιωματούχους του ισραηλινού ΥΠΕΞ, η Τουρκία καθυστέρησε να δώσει στο Ισραήλ τα στοιχεία του τραπεζικού λογαριασμού, στον οποίο μεταφέρθηκε τελικά το ποσό των 20 εκατομμυρίων δολαρίων ως αποζημίωση για τα θύματα του Mάβι Μαρμαρά και τις οικογένειές τους.

Από όλα τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι και οι δύο ηγέτες χρησιμοποιούν με περισσή άνεση (ο καθένας στην χώρα του) την εφαρμογή της συμφωνίας συμφιλίωσης ανάλογα με τις τρέχουσες εγχώριες πολιτικές ανάγκες στην Τουρκία και το Ισραήλ. Η συμφωνία συμφιλίωσης ήταν μια αναγκαία κατάσταση και για τις δύο χώρες, για διαφορετικούς όμως λόγους. Ο Ερντογάν στρυμωγμένος από τις εξελίξεις στην Συρία και την παντελή έλλειψη φιλικών κρατών πέριξ της Τουρκίας αναγκάσθηκε να “γλύψει εκεί που έφτυνε”, δηλαδή Ρωσία και Ισραήλ και να «συμφιλιωθεί», με ένα πολιτικό «σύμφωνο συμβίωσης» και με τους δύο. Ο δε Νετανιάχου να τελειώσει οριστικά το θέμα της ποινικής δίωξης από τα Τουρκικά δικαστήρια των εμπλεκομένων στην υπόθεση Μάβι Μαρμαρά. Η κωλυσιεργία, βασικά από την Τουρκική πλευρά , για την οριστική επίλυση των θεμάτων αποδεικνύει την ψυχρή και αργή ομαλοποίηση των σχέσεων των δύο κρατών, κάτι που για τα εθνικά μας θέματα είναι καλό και ζητούμενο και ενισχύει την ειλικρινή μας συνεργασία με ένα στρατηγικό εταίρο και μια κυρίαρχη δύναμη στην πυρακτωμένη και πάντα επικίνδυνη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως είναι το Ισραήλ. Και φυσικά γίνεται αντιληπτό ότι οι σχέσεις των ποτέ δεν θα γίνουν όπως πριν, κάτι που εμείς θα πρέπει να εκμεταλλευθούμε!!

Πηγές: http://www.al-monitor.com/pulse/israel-pulse

http://www.timesofisrael.com/
*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, Δίπλωμα Tactical Intelligence School (U.S.A), Μεταπτυχιακό στην Γεωπολιτική Ανάλυση, Γεωστρατηγική Σύνθεση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

militaire.gr

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: “Ο κόσμος απ΄ αύριο θα ΄ναι πιο επικίνδυνος”!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου *

Τα επίπεδα ανορθολογισμού, σύγχυσης και «αρνητικής ενέργειας» που μας έρχονται από την ισχυρότερη χώρα του κόσμου τίποτα το καλό δεν προοιωνίζονται. ‘Έχουν να εμφανισθούν σε τόσο σημαντική χώρα ίσως από την εποχή της κρίσης στη Γερμανία της Βαϊμάρης, αλλά και τότε δεν προέρχονταν από το κέντρο του παγκόσμιου συστήματος! Οι Αμερικανοί το νοιώθουν, γι’ αυτό και κατά 80% δεν εμπιστεύονται κανέναν από τους δύο υποψηφίους Προέδρους.

Γράφοντας αυτό το άρθρο, προσπάθησα να λύσω μερικές από τις απορίες μου επικοινωνώντας με καλούς φίλους στις ΗΠΑ, που έχουν βαθιά γνώση της αμερικανικής και διεθνούς κατάστασης. ‘Ενας από αυτούς, διεθνώς γνωστός ριζοσπάστης Καθηγητής Οικονομικών απάντησε στο μέιλ μου ως εξής. «ΕΣΥ έχεις σύγχυση; Γελάω. Κανένας εδώ δεν έχει το κλειδί της κατάστασης. Ο Τραμπ είναι τόσο νάρκισσος που εύκολα μπορεί να χειραγωγηθεί. Ενστικτωδώς, θέλει να αποτραβηχτεί από τον πόλεμο. Μια τυφλή επιλογή είναι καλύτερη από τη Χίλαρυ που πάει οριστικά στον πόλεμο. Αλλά ποιος ξέρει;»

Ιδίως στον τομέα των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων, ο κ. Τραμπ έχει αποστασιοποιηθεί από τον αναπτυσσόμενο τώρα νέο Ψυχρό Πόλεμο και τον νεο-Μακαρθισμό που τον συνοδεύει. Αν είναι όμως να πάει σε πόλεμο, ένας Τραμπ εκλεγείς «εναντίον του κατεστημένο», θα’ ναι πολιτικά πολύ δυνατότερος από μία πολιτικά εξασθενημένη Κλίντον.

‘Ενας άλλος αριστερός ριζοσπάστης διανοούμενος με μεγάλη δράση διεθνώς έγραψε ένα πολύ εξοργισμένο άρθρο εναντίον της αντι-Τραμπ καμπάνιας των αμερικανικών ΜΜΕ. ‘Όταν τον ρώτησα όμως τι Θεό πιστεύει ο Τραμπ και τι μπορούμε να περιμένουμε, μου απάντησε ως εξής: «Τίποτα δεν είναι χειρότερο από την Κλίντον. Αλλά κι ο Τραμπ θα στηριχτεί στους Ρεπουμπλικάνους του Κογκρέσου για την εξωτερική πολιτική κι αυτό τον κάνει πολύ επικίνδυνο. Αν τα σπάσει με τις ελίτ του κόμματος θα βελτιώσει τις σχέσεις με τη Ρωσία και τη Συρία, αλλά είναι ένα μεγάλο Αν αυτό. Αν επιμείνει σε προστατευτικές εμπορικές πολιτικές θα ‘χει προβλήματα με την Κίνα και τη δυτική Ακτή. Τίποτα το θετικό δεν θα βγει από αυτές τις εκλογές».

Στην Πολιτεία, ο Πλάτων περιγράφει μια σπηλιά όπου μια ομάδα δεσμωτών δεν βλέπει παρά τις σκιές των όντων και των κινήσεών τους. Μερικές φορές όμως, στην εποχή μας, έχει κανείς την εντύπωση ότι παρακολουθεί τις σκιές των σκιών των σκιών. Το πραγματικό δράμα, αν υπάρχει, παίζεται πολύ πιο πίσω από κει που φτάνει το βλέμμα μας. Η εποχή μας είναι η κατ’ εξοχήν εποχή της παραπλάνησης, των εικονικών πραγματικοτήτων και των συνωμοσιών. ‘Οχι τυχαία. Οι απειροελάχιστες μειοψηφίες που διαφεντεύουν τη δύναμη, τον πλούτο και τη γνώση της ανθρωπότητας δεν έχουν καμιά θετική ιδέα να προτείνουν. Το πραγματικό τους σχέδιο είναι αποτρόπαιο. Αν το απεκάλυπταν θα προκαλούσαν αμέσως επανάσταση.

Αν μερικοί νομίζουν (ακόμα!) ότι παγκοσμιοποίηση είναι το ‘Ιντερνετ, τα εύκολα ταξίδια και τα κινητά τηλέφωνα, άλλοι πιστεύουν ότι είναι η καταστροφή των εθνών και των κρατών τους. Αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα αποτέλεσμα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι πίσω από την άμορφη ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης κρύβεται η κυριαρχία ορισμένων εθνών επί άλλων και της στρατηγικά συγκροτημένης πτέρυγας του χρηματιστικού κεφαλαίου επί όλων μας. Η κυριαρχία τους εξασφαλίζεται μέσω της «φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης», αλλά μπορεί κάλλιστα, αν δεν τους βγει, να επιχειρηθεί πάλι μέσω της χρήσης των εθνικισμών, όπως έγινε στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, με τη δυσφορία που προκαλούν οι ελίτ να διοχετεύεται τελικά στην επικράτησή τους με άλλες μεθόδους και συνθήματα! Οι πιο έξυπνοι, πιο ανορθόδοξοι «στρατηγοί» της παγκοσμιοποίησης, όπως ο Τίελ, ηγετικό στέλεχος της Μπίλντεμπεργκ, τόχουν ήδη σκεφτεί (https://www.theguardian.com/technology/2016/jul/21/peter-thiel-republican-convention-speech)

Ο Τραμπ και η Κλίντον αντιπροσωπεύουν δυνητικά διαφορετικές στρατηγικές – χωρίς να αποκλείεται ο Τραμπ να επιστρέψει τελικά στην πολιτική Κλίντον. Δεν διαφέρουν όμως στο ότι αμφότεροι εκπροσωπούν τις ανάγκες εξυπηρέτησης μιας προνομιούχας απειροελάχιστης ολιγαρχίας.

Βέβαια, είναι τόσο μεγάλη η αγανάκτηση πολλών ανθρώπων με όσα γίνονται, αλλά και τόσο μεγάλη η απαισιοδοξία τους ότι μπορεί να κάνουν κάτι για να τα σταματήσουν, ώστε είναι συχνά έτοιμοι να ακολουθήσουν οποιονδήποτε δημαγωγό «της αριστεράς» ή «της δεξιάς». Αυτό οδηγεί συχνά σε υπεραπλουστεύσεις και σε υποτίμηση των κινδύνων από υποτιθέμενους «σωτήρες».

«Απομονωτισμός» και Μιλιταρισμός

Πάρτε για παράδειγμα τον «απομονωτισμό» που υποτίθεται ότι κυριαρχεί στην πολιτική ρητορεία του Τραμπ. Η υπόθεση αυτή είναι μάλλον αστεία, γιατί κατά καιρούς οι Αμερικανοί ηγέτες έχουν πει τα πάντα, σημασία έχει όμως τι κάνουν.

Οι ίδιες άλλωστε οι δηλώσεις του Τραμπ είναι εξόχως αντιφατικές, γιατί απευθύνονται σε διαφορετικά ακροατήρια. ‘Όταν λέει αίφνης «Πρώτα η Αμερική!» και θέλει να κάνει τις ΗΠΑ ισχυρότερες από κάθε άλλη χώρα, πως θα το πετύχει αυτό και εις βάρος ποιου ακριβώς; Ποιος «καταπιέζει» την Αμερική; Η Κίνα, η Γερμανία, η Γκάνα μήπως;

Το 1917, ο Πρόεδρος Ουίλσον διακήρυξε ότι η Αμερική δεν θα συμμετάσχει ποτέ στην αλληλοσφαγή των Ευρωπαίων. Δύο μήνες αργότερα, οι ΗΠΑ επενέβαιναν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οδηγώντας στην ήττα της Γερμανίας και εξασφαλίζοντας την κυριαρχία τους στην Ευρώπη μέχρι και σήμερα. ‘Έκτοτε ακούμε πολλά και διάφορα κατά καιρούς, περί αποχώρησης από την Ευρώπη και άλλα προς κατανάλωση, αλλά τα έργα πείθουν για το αντίθετο. Λένε ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είναι «απομονωτιστές» σε αντίθεση με τους «επεμβατικούς» Δημοκρατικούς, αλλά ήταν ο Ρεπουμπικανός Πρόεδρος Τζωρτ Μπους ο νεότερος που ξεκίνησε την αλυσίδα των φοβερών πολέμων που γκρέμισαν κυριολεκτικά τις μισές χώρες της Μέσης Ανατολής τα τελευταία είκοσι χρόνια. Και ήταν ο δημοκρατικός Ομπάμα που σταμάτησε, έστω μερικά και ασυνεπώς, αυτό το σχέδιο της «στρατηγικής του Χάους», που εκπονήθηκε από την ομάδα για τον «νέο αμερικανικό αιώνα», ιδίως με την αποφυγή στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία και ενός πυρηνικού εν τέλει νέου πολέμου κατά του Ιράν. Το γεγονός ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν μπόρεσε να κλείσει το Γκουαντάναμο, αν και το’ θελε, είναι ενδεικτικό της επιρροής που εξακολουθούν να έχουν στο αμερικανικό κράτος οι «εξτρεμιστές των εξτρεμιστών». (Η Κλίντον αντιπολιτεύτηκε ενεργά την πολιτική του Προέδρου της ούσα Υπουργός Εξωτερικών (!), ενώ και ο Τραμπ τον επέκρινε για την πολιτική του!)

Οι ΗΠΑ «χτίστηκαν» ως αυτοκρατορία από τις αρχές του Εικοστού Αιώνα και η όλη συζήτηση περί απομονωτισμού είναι παραπλανητική. Μόνο μια κίνηση στο εσωτερικό τους προς ένα βαθύτατο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό μετασχηματισμό τους, θα μπορούσε να αρχίσει να μεταβάλει τον χαρακτήρα αυτής της χώρας. Μόνο μια ισχυρή αντίθεση από το εξωτερικό (Ευρώπη, Ρωσία, Κίνα…) θα μπορούσε να την αναχαιτίσει.

Το κλειδί για να καταλάβουμε που το πάει η Αμερική δεν είναι τι λέει για τον εαυτό της, αλλά τι κάνει, ιδίως τι κάνει με τα πολεμικά της προγράμματα, κύριο στοιχείο της διεθνούς και της οικονομικής πολιτικής της συνεχώς μετά το 1914. Η κατάρρευση-αυτοκτονία του ιστορικού αντιπάλου της στον Ψυχρό Πόλεμο δεν οδήγησε σε κανενός είδους έστω περιορισμένο αφοπλισμό. Το ΝΑΤΟ κοντεύει να φτάσει τα περίχωρα της Μόσχας, η συμφωνία ΑΒΜ, θεμέλιο του ελέγχου των εξοπλισμών έχει καταργηθεί, η Αμερική ξοδεύει περισσότερα από όλες τις άλλες χώρες του κόσμου για όπλα και διατηρεί βάσεις και στρατεύματα σε περισσότερες από πενήντα χώρες και έχει διεξάγει πάνω από δέκα πολέμους. Κλίντον και Τραμπ έχουν ταχθεί υπέρ της αύξησης των στρατιωτικών δαπανών (τη μείωση των οποίων ζητούσε ο Σάντερς). Σας φαίνεται αυτή μια χώρα που ετοιμάζεται να «αποσυρθεί» από τον κόσμο; Και θα μπορούσε μια τέτοια «απόσυρση» από ορισμένα μέτωπα, αν συμβεί, να είναι, υπό παρόμοιες συνθήκες και ηγεσίες, τίποτα άλλο από μια στρατηγική αναδιάρθρωση των δυνάμεών της;

Για ότι και να μιλήσουμε, για τους πολέμους, για το κλίμα, για την οικονομία, σημειώνονται παγκοσμίως (και στις ΗΠΑ) ποικίλες ισχυρές αντιστάσεις ή και εξεγέρσεις απέναντι στις ασκούμενες, καταστροφικές πολιτικές. Απουσιάζουν όμως ακόμα αξιόπιστα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα, απουσιάζει το εναλλακτικό όραμα. Ξέρουμε καλύτερα τι δεν θέλουμε, από όσο μπορούμε να περιγράψουμε αυτό που θέλουμε και πως θα το πετύχουμε.

*Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι Δημοσιογράφος και Συγγραφέας. Πρώην Διευθυντής του γραφείου του ΑΠΕ στη Μόσχα.

militaire.gr

Αμερικανικές Εκλογές: Ποιος θα κερδίσει σε μια πρόβλεψη του Reuters!Χάρτης εκτιμήσεων

Reuters!

Με τις κάλπες να ανοίγουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η υποψήφια των δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον έχει περίπου 90% πιθανότητα να κερδίσει στη μάχη για τον Λευκό Οίκο με τον Ντόναλντ Τραμπ των ρεπουμπλικανών, σύμφωνα με την τελευταία από μια ανάλυση μιας σειράς δημοσκοπήσεων που διεξήγαγε η εταιρεία Ipsos για το πρακτορείο Reuters, γνωστή ως States of the Nation project.

Οι πιθανότητες νίκης της είναι περίπου ίδιες με αυτές της περασμένης εβδομάδας, ενώ για να ηττηθεί από τον Τραμπ σήμερα θα χρειαστεί ένας απίθανος συνδυασμός λευκών, μαύρων και ισπανόφωνων ψηφοφόρων σε έξι ή επτά πολιτείες, σύμφωνα με την ανάλυση που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες.

Η πρώην υπουργός Εξωτερικών προηγούνταν του Τραμπ με 45% προς 42% σε πρόθεση ψήφου, ενώ αναμένεται να κερδίσει 303 ψήφους στο κολέγιο των εκλεκτόρων, σε αντίθεση με τους 235 του Τραμπ, από τους 270 που απαιτούνται για να κερδίσει τις εκλογές, αποκαλύπτει η ανάλυση.

Η τύχη του Τραμπ εξαρτάται από τα αποτελέσματα στη Φλόριντα, το Μίσιγκαν, τη Βόρεια Καρολίνα και το Οχάιο, όπου η διαφορά των δύο υποψηφίων ήταν πολύ μικρή την Κυριακή, όταν έληξαν οι δημοσκοπήσεις, και την Πενσιλβάνια, όπου η Κλίντον προηγούνταν με μικρή διαφορά τριών εκατοστιαίων μονάδων. Για να εξασφαλίσει την αμερικανική προεδρία, ο Τραμπ πρέπει να κερδίσει τις περισσότερες από τις πολιτείες αυτές.

Οποιαδήποτε ήττα του σε δύο από τις τρεις πολιτείες Φλόριντα, Μίσιγκαν και Πενσιλβάνια θα καταλήξει σχεδόν βέβαια σε νίκη της Κλίντον. Την ίδια στιγμή, ο Τραμπ πρέπει να διατηρήσει το προβάδισμά του στην παραδοσιακά ρεπουμπλικανική πολιτεία της Αριζόνα, όπου η διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων μειώνεται, και να ελπίσει ότι ο ανεξάρτητος υποψήφιος Έβαν Μακ Μόλιν δεν θα κερδίσει άλλο ένα προπύργιο των ρεπουμπλικανών, την Γιούτα.

Για να κερδίσει τις εκλογές, ο Τραμπ χρειάζεται επίσης περισσότερους λευκούς ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρους από όσους προσήλθαν στις κάλπες το 2012, χαμηλότερη προσέλευση Αφροαμερικανών ψηφοφόρων, και μια χαμηλότερη αύξηση ισπανόφωνων ψηφοφόρων από αυτήν που προβλέπεται, σύμφωνα με την ανάλυση.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Η Βόρεια Καρολίνα, μια από τις πρώτες πολιτείες που αναμένεται να δώσει αποτελέσματα από σήμερα το βράδυ κιόλας (ξημερώματα Τετάρτης, ώρα Ελλάδας), μπορεί να δώσει κάποιες ενδείξεις ως προς το αποτέλεσμα των εκλογών. Αν κερδίσει την πολιτεία η Κλίντον, αυτό μάλλον σημαίνει πως οι Αφροαμερικανοί θα έχουν βγεί να ψηφίσουν με ρυθμούς ανάλογους του 2012, όταν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα νίκησε τον ρεπουμπλικανό Μιτ Ρόμνεϊ με τέσσερις πόντους σε εθνικό επίπεδο. Ο Ρόμνεϊ κέρδισε τη Βόρεια Καρολίνα με δύο πόντους.

Η τελική δημοσκόπηση για την ανάλυση States of the Nation έδειξε ότι οι πρώιμες ψήφοι στη Βόρεια Καρολίνα μοιράζονται σχετικά ισότιμα μεταξύ των δύο υποψηφίων. Ο Τραμπ ηγούνταν κατά μια μονάδα μεταξύ των εν δυνάμει ψηφοφόρων, με 47% προς 46%. Μεταξύ των λευκών ψηφοφόρων προηγούνταν κατά 30 εκατοστιαίες μονάδες, ενώ η Κλίντον διατηρούσε προβάδισμα περίπου 80 μονάδων μεταξύ των μαύρων ψηφοφόρων.

Η Φλόριντα, με τις ψήφους των 29 εκλεκτόρων που της αναλογούν, είναι ζωτικής σημασίας για τον Τραμπ. Αν η Κλίντον κερδίσει την Φλόριντα, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να κερδίσει μία από τις μεγάλες αμφισβητούμενες πολιτείες (Οχάιο, Μίσιγκαν ή Πενσιλβάνια) για να εξασφαλίσει τη νίκη της, ενώ ο Τραμπ θα χρειαστεί να κερδίσει και τις τρεις. Αν ο Τραμπ κερδίσει την Φλόριντα, πάλι θα χρειαστεί να κερδίσει και το Οχάιο και το Μίσιγκαν ή να ελπίσει για ανατροπή αποτελεσμάτων στην Πενσιλβάνια.

Σύμφωνα με την ανάλυση του Reuters/Ipsos, η Κλίντον διατηρεί ένα πολύ μικρό προβάδισμα στην Φλόριντα, με 48% έναντι του 47%. Η Κλίντον προηγείται του Τραμπ κατά 75 μονάδες μεταξύ εν δυνάμει μαύρων ψηφοφόρων και 20 μεταξύ ισπανόφωνων, αλλά ο Τραμπ προηγείται κατά 30 μονάδες μεταξύ εν δυνάμει λευκών ψηφοφόρων. Η επιτυχία της Κλίντον στη Φλόριντα εξαρτάται από τη μεγάλη συρροή στις κάλπες των μαύρων ψηφοφόρων. Χωρίς τα νούμερα αυτά, η μάχη θα είναι στενή, ακόμα και αν αυξηθεί ο αριθμός των ισπανόφωνων ψηφοφόρων.

Το Μίσιγκαν και το Οχάιο δεν ανέδειξαν συγκεκριμένη κλίση την Κυριακή προς τον έναν ή τον άλλο, σύμφωνα με την ανάλυση. Η υποστήριξη που έχει η Κλίντον είναι πιό συμπαγής στην Πενσιλβάνια. Ωστόσο, μια αλματώδης αύξηση των λευκών ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων σε συνδυασμό με τη μείωση των μαύρων δημοκρατικών θα αρκέσει για να συγκλίνουν το Οχάιο και το Μίσιγκαν προς τον Τραμπ και να βάλει την Πενσιλβάνια πάλι στο παιχνίδι.

Αν ο Τραμπ παραμείνει στη μάχη σήμερα το βράδυ (ξημερώματα Τετάρτης, ώρα Ελλάδας), αφού έχουν καθοριστεί τα αποτελέσματα στις αμφισβητούμενες ανατολικές πολιτείες, τότε η προσοχή όλων θα στραφεί στην Αριζόνα. Ο Τραμπ διατηρούσε ένα προβάδισμα πέντε μονάδων έναντι της Κλίντον την Κυριακή το βράδυ, αλλά η Αριζόνα έχει κινηθεί σταθερά προς την υποψήφια των δημοκρατικών τις τελευταίες εβδομάδες, σύμφωνα με την ανάλυση. Είναι επίσης μια πολιτεία όπου η ψηλότερη προσέλευση των ισπανόφωνων στις κάλπες μπορεί να γείρει την πλάστιγγα καθοριστικά προς την Κλίντον.

Αν ο Τραμπ βρίσκεται αικόμα σε θέση να κερδίσει μετά την Αριζόνα, πάλι μπορεί να εμποδιστεί στην Γιούτα, όπου ο Μακ Μόλιν έχει παραμείνει υποψήφιος μέχρι τέλους.

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, ο Τραμπ διατηρεί προβάδισμα πέντε ή παραπάνω πόντων στη Γιούτα. Μια νίκη του Μακ Μόλιν μπορεί να καταλήξει στο χαμηλής πιθανότητας σενάριο όπου ούτε η Κλίντον ούτε ο Τραμπ εξασφαλίζει τους 270 ψήφους των εκλεκτόρων που χρειάζονται για τη νίκη. Ο νικητής στη περίπτωση αυτή θα επιλεχθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, που ελέγχεται από τους ρεπουμπλικανούς, όπου οι βουλευτές θα κληθούν να διαλέξουν μεταξύ του Τραμπ, της Κλίντον και του Μακ Μόλιν, ο οποίος είναι γέννημα-θρέμα της Γιούτα και πρώην πράκτορας της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA).

Η ανάλυση States of the Nation διενεργούσε εβδομαδιαίες δημοσκοπήσεις περίπου 15.000 ατόμων σε όλες τις πολιτείες, καθώς και στην Ουάσιγκτον. Τα αποτελέσματα ανά πολιτεία έχουν αναρτηθεί στον ιστότοπο

militaire.gr

“Επιχείρηση Κυρίαρχος”! Ένα επικό έγχρωμο βίντεο από την D-DAY

“Επιχείρηση Κυρίαρχος” ή Operation Overlord.Αυτή ήταν   η κωδική ονομασία της απόβασης των Συμμάχων στη Δυτική Ευρώπη. Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 6 Ιουνίου του 1944 με την Απόβαση στη Νορμανδία (D-Day) . Οι δυνάμεις που ενεπλάκησαν στη πρώτη μέρα της απόβασης ήταν Αμερικανοί, Βρετανοί και Καναδοί, ενώ Γαλλικές και Πολωνικές δυνάμεις συμμετείχαν στη δεύτερη  φάση της εισβολής.

Το επικό βίντεο είναι από εκείνη την ιστορική ημέρα.Και είναι μάλιστα έγχρωμο.

militaire.gr

Ποιο είναι το καλύτερο “δώρο” για την ΠΑ που σήμερα γιορτάζει; Να σηκώσουμε το …χαλί

Η ΠΑ τιμά τον προστάτη της Αρχάγγελο Μιχαήλ. Θυμάται τους νεκρούς της και οι άνθρωποι της ορκίζονται ότι θα την διατηρήσουν κυρίαρχη και μαχητική όπως λέει και το βίντεο της ΠΑ για την φετινή εορτή.

Το ανθρώπινο δυναμικό της ΠΑ ήταν πάντα το μεγάλο της ατού. Και στον αέρα και στο έδαφος.

Αν θα ΄πρεπε να επιλέξουμε ένα δώρο για την εορτάζουσα ΠΑ αυτό θα ήταν …να σηκώσουμε τα χαλιά! Ποια χαλιά; Αυτά κάτω από τα οποία πολλά χρόνια τώρα κυβερνήσεις και ηγεσίες προσπαθούσαν να κρύψουν τα προβλήματα. Η μέθοδος αυτή έχει νόημα αν απλά θες να κερδίσεις χρόνο για να λύσεις ένα πρόβλημα. Εμείς δεν το χρησιμοποιήσαμε ποτέ έτσι. Απλά προσθέταμε το επόμενο πρόβλημα και κάπως έτσι έχουμε φθάσει στην σημερινή πραγματικότητα που δεν είναι ούτε ευχάριστη, ούτε εύκολη στη διαχείριση της.

Ας μην κρυβόμαστε. Η ΠΑ περνά μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας της. Οι υπεύθυνοι που την έφεραν σ΄ αυτή τη κατάσταση είχαν περάσει χρόνια τώρα από το ΥΠΕΘΑ, δεν έκαναν τίποτα για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που είχαν προκαλέσει οι προκάτοχοί τους και τώρα …κουνάνε και το δάχτυλο! Αυτά σ΄ ότι αφορά στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.

Οι σημερινοί κυβερνώντες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν σημαίνει ότι είναι…αθώοι. Δυο χρόνια στην κυβέρνηση κοντεύουν να συμπληρώσουν.
Τα προβλήματα είναι πασίγνωστα και δεν μπορούν να κρυφτούν πλέον από κανέναν. Οι λύσεις που υπάρχουν επίσης μετρημένες και συγκεκριμένες. Αυτό που λείπει είναι οι αποφάσεις. Οι όποιες αποφάσεις. Η κατάσταση στην ΠΑ δεν επιτρέπει άλλες καθυστερήσεις.

Δεν έχει κανένα νόημα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να “αυτοπαραμυθιαζόμαστε”. Η ψαλίδα στον εναέριο χώρο του Αιγαίου ανοίγει επικίνδυνα κι αν η Ελλάδα δεν κάνει κάτι για να διατηρηθεί μια στοιχειώδης ισορροπία, τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πάρα πολύ άσχημα.

Όσα κι αν κρύψουμε κάτω από το χαλί, η πραγματικότητα δεν χωρά…Είναι πολύ σκληρή και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.

militaire.gr

Αίθουσα σύνταξης: Φιλόδοξη και ωραία...

Οι πρώτες εντυπώσεις καλές. Και από το στήσιμο της εκπομπής και από την παρουσία των δημοσιογράφων (Νίκου Παναγιωτόπουλου, Μανώλη Κοττάκη, Έρρικας Βαλλιάνου, Σεραφείμ Κοτρώτσου, Νικόλ Λιβαδάρη και Αναστασίας Γιάμμαλη). 

Ίσως η πιο φιλοδοξη ενημερωτική παραγωγή των τελευταίων ετών από την ΕΡΤ (τα... 
ιδιωτικά κανάλια αυτό το είδος το έχουν ξεχάσει). 

Το ζητούμενο από όλους - δημοσιογράφους και πολίτες - για τον δημόσιο ραδιοτηλεοτπικό φορέα είναι η πλουραριστική ενημέρωση. 

Η διοίκηση της ΕΡΤ το έβαλε στοίχημα. Το πρώτο δείγμα σήμερα ήταν εξόχως ενθαρρυντικό. 

Περιμένουμε τη συνέχεια...

nonews news