Δεν υπάρχουν θαύματα. Ό,τι
συμβαίνει είναι το αποτέλεσμα δράσεως του αιώνιου αναλλοίωτου, πάντα ενεργού
ΝΟΜΟΥ (Ε. Π. Μπλαβάτσκυ).
Μαγεία είναι η τέχνη ή η επιστήμη του να
προκαλείς να συμβούν αλλαγές σε συμφωνία με τη Θέληση (Άλιστερ Κρόουλεϋ).
Η μαγεία είναι η επιστήμη της παγκόσμιας
ισορροπίας. Η αρμονία προέρχεται από την αναλογία των αντιθέτων (Ελιφάς
Λεβί).
Σύμφωνα με το απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ οι
Άγγελοι, ή υιοί του ουρανού, που έπεσαν γιατί αγάπησαν τις γυναίκες των
ανθρώπων, τις πήραν σα συζύγους τους και τις δίδαξαν τη μαγεία, τους
εξορκισμούς και τα είδη των ριζών και των δένδρων. Ο Αμαζαράκ δίδαξε σε αυτές
όλα τα μυστικά των θαυματουργιών, ο Βαρκαϊάλ ήταν ο δάσκαλος των μελετητών των
άστρων, ο Ακιβιήλ τους αποκάλυψε τα σημεία και ο Αζαραδήλ την κίνηση της
Σελήνης.
Η μαγεία από εσωτερική άποψη ορίζεται σαν η
εφαρμογή της Θέλησης ή του Λόγου του ανθρώπου πάνω στη φύση και την ύλη. Η φύση
απλά αναγκάζεται να υπακούσει στην ισχυρή Θέληση του Μάγου, η οποία αποτελεί
τον ισχυρότερο νόμο γι' αυτή. Συνήθως δίνεται το κλασσικό παράδειγμα του αμαξά
με την άμαξα. Η άμαξα είναι η ύλη. Από μόνη της είναι αδρανής, στατική,
παθητική, ακίνητη. Ζευγνύουμε ένα άλογο στην άμαξα και τώρα αυτή μπορεί να
κινηθεί. Το άλογο είναι η ψυχή ή αστρικός φορέας που κινεί την ύλη. Το άλογο
όμως είναι "ά - λογο", δηλαδή χωρίς λόγο, λογική. Δεν είναι κατάλληλο
για να οδηγήσει από μόνο του την άμαξα. Μπορεί να τη παρασύρει σε ένα γκρεμό.
Χρειάζεται τον αμαξηλάτη, τον ηνίοχο να του δώσει κατεύθυνση και σκοπό.
Χρειάζεται με άλλα λόγια το Λόγο, τη Λογική ή Θέληση για να κινηθεί σωστά,
ελεγχόμενα και αρμονικά. Από την άλλη μεριά ο αμαξηλάτης δεν μπορεί να δράσει
κατευθείαν πάνω στην άμαξα και να τη κινήσει με τη θέλησή του, μπορεί να δράσει
σε αυτήν μόνο μέσω του αλόγου, μέσω της ψυχής, της αστρικής ύλης.
Το ίδιο παραπάνω σχήμα διασαφηνίζει και τη
τριπλή φύση του ανθρώπου. Αυτός αποτελείται από το αδρανές, παθητικό σώμα, από
το ενεργητικό πνεύμα, Λόγο ή Θέληση και από το ενδιάμεσο στοιχείο μέσω του
οποίου μπορεί να επιδράσει το πνεύμα του πάνω στο σώμα του: τη ψυχή ή αστρικό
σώμα του. Ή με μυστικιστικούς όρους το σώμα είναι ο φορέας της ψυχής και η ψυχή
σε ένα ανώτερο τόξο είναι ο φορέας του πνεύματος.
Ένας παλιός εσωτερικός ορισμός της μαγείας είναι
ότι αυτή είναι η πρακτική χρησιμοποίηση των ψυχικών ικανοτήτων που
αναπτύσσονται στους διάφορους βαθμούς της μύησης
Οι παλαιοί μάγοι ονόμαζαν τη μαγεία Sanctus
Regnum, δηλαδή "Άγιο Βασίλειο". Σύμφωνα με τον Ελιφάς Λεβί: "Για
να φτάσει κανείς στο Sanctus Regnum, χρειάζεται τέσσερα πράγματα: ευστροφία
πνεύματος που να φωτίζεται από την μελέτη, θάρρος που δεν καταβάλλεται από
τίποτα, θέληση που δεν συντρίβεται από τίποτα και εχεμύθεια την οποία κανένα
πράγμα δεν μπορεί να διαφθείρει ή να καταλύσει..."Να Γνωρίσεις, να Τολμήσεις,
να Θέλεις και να Σιωπήσεις, αυτά είναι τα τέσσερα ρήματα που παριστάνονται από
τις αντίστοιχες συμβολικές μορφές της σφίγγας...Ένα μόνο δόγμα υπάρχει στη
μαγεία: το ορατό σύμπαν είναι εκδήλωση του αοράτου.... αποτελεί για μας το
μέτρο του αοράτου."
ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΦΩΣ
Η μαγεία για τους εσωτεριστές δεν κάνει θαύματα,
χρησιμοποιεί απλώς ένα νόμο την ύπαρξη του οποίου αγνοούν οι περισσότεροι
άνθρωποι. Ο νόμος αυτός είναι η ύπαρξη του "μεγάλου μαγικού
παράγοντα", "πλαστικού ενδιαμέσου", ή "αστρικού
φωτός", μέσω του οποίου μπορεί να επενεργήσει η θέληση πάνω στην ύλη και
να τη μεταμορφώσει. Αλλά ας αφήσουμε τους ειδικούς να μιλήσουν πάνω σε αυτό.
Λέει λοιπόν ο Ελιφάς Λεβί για το αστρικό φως:
"Ο παράγοντας δια μέσου του οποίου ενεργεί
κάποιος στη μαγεία είναι η Θέληση, βοηθούμενη από το Αστρικό Φως".
"Στο αστρικό φως διατηρούνται τα
αποτυπώματα όλων των πράξεων και λόγων, δηλαδή όλων των ενεργειών και των
μορφών..".
"Το αστρικό φως οι Μύστες του Μεσαίωνα
(Αλχημιστές) ονόμαζαν πρώτη ύλη του Μεγάλου Έργου" .
"Η έλξη και προβολή του αστρικού φωτός
μπορεί να σηκώσει βαρύτατα αντικείμενα και να τα συγκρατήσει μετεωρισμένα για
χρόνο ανάλογο με τη δύναμη της προβολής".
"Το Μεγάλο Απόρρητο της Μαγείας είναι το
μήλο της Εύας, το ιερό πυρ που έκλεψε ο Προμηθέας, το πύρινο σκήπτρο του
Εωσφόρου" .
"Το αστρικό φως προβάλλεται με το βλέμμα,
με το λόγο, με τον αντίχειρα και με την παλάμη των χεριών".
Ο περίφημος Σμαράγδινος Πίνακας του Ερμή του
Τρισμέγιστου αναφέρει:
"Ό,τι είναι ανώτερο μοιάζει με ό,τι είναι
κατώτερο και ό,τι είναι κάτω αναλογεί με ό,τι είναι πάνω, για την εκτέλεση των
θαυμασίων του ενός μόνο πράγματος". Αυτό ακριβώς είναι σύμφωνα με τον
Ελιφάς Λεβί το βασικό, μοναδικό δόγμα της Μαγείας.
Μετά ακολουθεί η περιγραφή του αστρικού φωτός με
παρατηρήσεις του Ελιφάς Λεβί:
" Ο Ήλιος είναι ο Πατέρας του, η Σελήνη η
Μητέρα του, ο άνεμος το έφερε στην κοιλιά του". Το φως αυτό απορρέει έτσι
από τον Ήλιο, δέχεται τη μορφή και την κανονική του κίνηση από τη Σελήνη κι
έχει την ατμόσφαιρα σαν όχημα και φυλακή. " Η γη είναι η τροφός του",
δηλαδή εξισορροπείται και τίθεται σε κίνηση από την κεντρική θερμότητα της γης.
"Είναι η παγκόσμια αρχή, το Τέλεσμα του κόσμου". Ο Ερμής διδάσκει
μετά πώς από αυτό το φως, που είναι ταυτόχρονα και μια δύναμη, μπορεί ν' αποκτήσει
κανείς ένα μοχλό κι έναν παγκόσμιο διαλύτη καθώς επίσης κι ένα διαμορφωτικό και
συμπυκνωτικό παράγοντα. Πώς το φως αυτό μπορεί να εξαχθεί από τα σώματα όπου
βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση υπό μορφή πυρός, κινήσεως, λάμψης, φωτεινού
αερίου, καίοντος νερού και πυρώδους γης, με απομίμηση, με τη χρησιμοποίηση όλων
αυτών των ουσιών, όλων των δημιουργημάτων της φύσης. Αυτό το ένα μόνο πράγμα
είναι ο πατέρας όλων των πραγμάτων στο σύμπαν. Η δύναμή του είναι τέλεια,
εφόσον έχει ενωθεί σε μια πνευματική γη".
"Διαχώρισε αυτή την πνευματική γη από το
πυκνό ή τραχύ, με μια απαλή θερμότητα με πολύ προσοχή. Σε μεγάλο μέτρο αυτή
ανέρχεται από τη γη στον ουρανό και κατέρχεται πάλι στη γη αναγεννημένη και το
ανώτερο και το κατώτερο αυξάνουν σε δύναμη. Με αυτό θα συμμετέχεις στις τιμές
όλου του κόσμου. Και το σκοτάδι θα φύγει μακριά σου. Αυτή είναι η δύναμη όλων
των δυνάμεων. Με αυτό θα μπορέσεις να ξεπεράσεις όλα τα πράγματα και να
μεταστοιχειώσεις όλα αυτά που είναι ωραία και ό,τι είναι χονδροειδές. Με αυτό
τον τρόπο δημιουργήθηκε ο κόσμος».
"Ο Σμαράγδινος Πίνακας είναι ολόκληρη η
μαγεία σε μια μόνο σελίδα".
"...Η δύναμη αυτή (το αστρικό φως) που ήταν
γνωστή στους αρχαίους, είναι ένας παγκόσμιος παράγοντας του οποίου ο υπέρτατος
νόμος είναι η ισορροπία και του οποίου η κατεύθυνση ανάγεται στο Μεγάλο
Απόρρητο της Υπερβατικής Μαγείας. Με το χειρισμό αυτού του παράγοντα και μόνο
μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα εξής: την ηγεμονία και κατεύθυνση των
στοιχείων της φύσης, τη καταστολή των θυελλών, τη θεραπεία αρρώστων με απλή
επαφή των χεριών, την ανάσταση νεκρών.....".
. "Ο Μεγάλος Μαγικός Παράγοντας, τον οποίο
ονομάσαμε αστρικό φως και ο οποίος από μερικούς άλλους λέγεται ψυχή της γης και
από τους Ερμητιστές χημικούς Αζώθ, ή Μαγνησία των Σοφών, η απόκρυφη αυτή, η
μοναδική, η αναμφισβήτητη δύναμη, είναι το κλειδί όλων των επικρατειών, το
μυστικό όλων των δυνάμεων. Είναι ο πτερωτός δράκοντας της Μήδειας, ο Όφις του
Εδεμικού μυστηρίου. Είναι το κοινό κάτοπτρο όλων των οραματιστών, η αλυσίδα των
συμπαθειών, η πηγή των ερώτων, της προφητείας και της δόξας. Η γνώση και η
κατάκτηση αυτού του παράγοντα ισοδυναμεί με την κατάκτηση των θείων ικανοτήτων.
Όλη η αληθινή μαγεία, όλη η απόκρυφη δύναμη είναι κλεισμένη στο μυστικό αυτό
και όλα τα βιβλία της πραγματικής επιστήμης έχουν σα μοναδικό σκοπό να
υποδείξουν αυτή τη δύναμη".
"Στο σύμπαν υπάρχουν τρία πράγματα: το
πνεύμα, το πυρώδες ρευστό το οποίο αποκαλούσαν γενικά θείον, ο πλαστικός
διάμεσος (αστρικό φως), στον οποίο έδιναν γενικά το όνομα του υδραργύρου, λόγω
του συμβολισμού του κηρυκείου, και η ύλη, στην οποία έδιναν το όνομα του
άλατος, λόγω του σταθερού άλατος που παραμένει μετά τη καύση και αντέχει στην
επενέργεια του πυρός. Συνέκριναν προς το θείο το πατέρα, λόγω της γεννητικής
ιδιότητας του πυρός, τον Υδράργυρο προς τη μητέρα, λόγω της ικανότητας έλξεως
και αναπαραγωγής, και το Άλας προς το παιδί".
"Το ακτινοβόλο περιστρεφόμενο ξίφος του
Χερούβ έξω από τον Παράδεισο, που εμποδίζει τους πρωτόπλαστους να επιστρέψουν
σε αυτόν, συμβολίζει το φως εκείνο το οποίο μετά την πτώση του ο άνθρωπος
έπαυσε να γνωρίζει πώς να το κατευθύνει και υφίσταται αντίθετα από τότε τα
μοιραία κτυπήματά του, αντί να κυβερνά τη δύναμή του. Το μαγικό Μεγάλο Έργο,
θεωρούμενο απολύτως, είναι η κατάκτηση και κατεύθυνση του ακτινοβόλου αυτού
ξίφους του Χερούβ".
"Ο καταρράκτης αυτός της παγκόσμιας ζωής
αλληγορείται επίσης στα θρησκευτικά δόγματα με το καθαρτήριο πυρ της κολάσεως.
Είναι το όργανο της μυήσεως, είναι το τέρας που πρέπει να χαλιναγωγηθεί, είναι
ο εχθρός που πρέπει να κατανικηθεί. Είναι εκείνο που κατά τις επικλήσεις και
τους εξορκισμούς της γοητείας στέλνει τόσα φάσματα και τόσες λάβρες. Μέσα σε
αυτό το φως διατηρούνται όλες εκείνες οι μορφές των οποίων η φανταστική και
τυχαία συνένωση σχηματίζει τους εφιάλτες και τα χωρίς ειρμό όνειρά μας. Το να
αφήσει κανείς τον εαυτό του να παρασυρθεί από τον περιστρεφόμενο και πάντα
ρέοντα αυτόν ποταμό, είναι το ίδιο με το να πέσει στα βάραθρα της παραφροσύνης,
που είναι πιο τρομακτικά και από αυτόν τον θάνατο. Το να διώξει όμως τις σκιές
από αυτό το χάος και να δώσει με αυτές τέλειες μορφές στις σκέψεις του, είναι
το ίδιο με το να είναι μεγαλοφυής, νους δημιουργικός και θριαμβευτής κατά των
δυνάμεων του σκότους".
"Το αστρικό φως κατευθύνει τα ένστικτα των
ζώων και παλεύει με τη διάνοια του ανθρώπου, την οποία προσπαθεί να διαστρέψει
με το πλήθος των ανακλάσεών του και των ψευδών του παραστάσεων, ενέργεια την
οποία καθιστούν μοιραία και αναγκαία και πολύ θλιβερή τα στοιχειακά πνεύματα
και οι ψυχές που βρίσκονται σε αγωνία, που οι ασταθείς ψυχές τους αναζητούν
συμπάθειες πάνω στις αδυναμίες μας".
"Το όνομα του Εωσφόρου αποδόθηκε δίκαια
στον άγγελο της παραπλάνησης και του σκότους; Εμείς δεν το πιστεύουμε, παρά
μόνον αν αντιλαμβάνονται όπως κι εμείς και σύμφωνα με τις μαγικές παραδόσεις,
ότι η κόλαση προσωποποιούμενη από τον Σατανά και παριστανόμενη από τον αρχαίο
όφι, δεν είναι άλλο από το κεντρικό πυρ που συστρέφεται γύρω από τη γη,
καταβροχθίζοντας κάθε τι που παράγεται από αυτό και αυτή την ουρά του, όπως ο
όφις του Κρόνου... Η μέχρι βασιλικής και σχεδόν θείας προσωπικότητας εξύψωση
του Σατανά είναι μια πλάνη που ανάγεται στους ψεύτικους Ζωροάστρες, δηλαδή στο
παραμορφωμένο δόγμα των δεύτερων μάγων, των υλιστών μάγων της Περσίας. Αυτοί
είχαν μετατρέψει σε θεούς τους δυο πόλους του νοητικού κόσμου και είχαν κάνει
την παθητική δύναμη μια θεότητα αντίθετη προς την ενεργητική δύναμη. Ο Αριμάν
είναι ο πατέρας του διαβόλου, όπως τον αντιλαμβάνονται οι δεισιδαίμονες και για
τον λόγο αυτό ο Σωτήρας έλεγε : "Ο διάβολος είναι ψεύτης, όπως και ο
πατέρας του".
"Οι μυημένοι έλεγαν ότι ο μεγάλος μαγικός
παράγοντας, που δίκαια ονομάζεται Εωσφόρος, γιατί είναι ο φορέας του φωτός,
είναι μια ενδιάμεση δύναμη που είναι διαδεδομένη σε ολόκληρη τη δημιουργία, ότι
χρησιμεύει στο να δημιουργεί και να καταστρέφει και ότι η πτώση του Αδάμ ήταν μιας
ερωτική μέθη, συνέπεια της οποίας το γένος του έγινε δούλος του μοιραίου αυτού
φωτός... Ο άνθρωπος είχε κληθεί να αποκτήσει κυρίαρχη εξουσία πάνω σε αυτό το
φως και να κατακτήσει με τον τρόπο αυτό την αθανασία του".
"Το αληθινό όνομα του Σατανά, λένε οι
Καβαλιστές είναι το όνομα του Ιεχωβά ανεστραμμένο, γιατί ο Σατανάς δεν είναι
ένας μαύρος θεός, αλλά η άρνηση του Θεού. Για τους μυημένους δεν είναι ένα
πρόσωπο, είναι μια δύναμη που δημιουργήθηκε για το καλό και μπορεί να
χρησιμοποιηθεί για το κακό, είναι το όργανο της ελευθερίας. Τη δύναμη αυτή η
οποία προΐσταται στη φυσική γέννηση οι παλιοί παρίσταναν με τη μυθική και
κερασφόρα εικόνα του θεού Πάνα. Από κει προήλθε η εικόνα του τράγου των
σαββατιασμών, ο αδελφός του αρχαίου όφεως και του φωτοδότου ή φωσφόρου, από τον
οποίο οι ποιητές δημιούργησαν τον ψεύτικο Εωσφόρο της παραδόσεως."
"Ο εγκέφαλός μας φωσφορίζοντας από αστρικό
φως είναι γεμάτος από αντανακλάσεις και αναρίθμητες εικόνες. Όταν κλείνουμε τα
μάτια μας, φαίνεται συχνά σαν ένα ολόκληρο πανόραμα, άλλοτε λαμπρό και άλλοτε
σκοτεινό να ξετυλίγεται κάτω από τα βλέφαρά μας. Το νευρικό μας σύστημα, το
οποίο είναι ένα τέλειο ηλεκτρικό μηχάνημα, συγκεντρώνει το φως στον εγκέφαλο,
που είναι ο αρνητικός πόλος της συσκευής, ή το προβάλλει δια των άκρων, τα οποία
χρησιμεύουν σαν ακίδες, προορισμένες να ξαναφέρουν σε κυκλοφορία το ζωτικό μας
ρεύμα. Όταν ο εγκέφαλός μας προσελκύει απότομα μια σειρά εικόνων αντίστοιχων
προς ένα πάθος, η ισορροπία της μηχανής διακόπτεται, η ανταλλαγή του φωτός
παύει, η αστρική αναπνοή σταματά και το φως συμπυκνώνεται κατά κάποιο τρόπο
στον εγκέφαλο. Η υπέρμετρη φιλοδοξία, οι εγωιστικές ροπές προς την` αγιότητα, η
παρά φύσιν εγκράτεια γεμάτη από φαντασιώσεις κι επιθυμίες που κακώς
υποστέλλονται, τα χαμηλά πάθη που επαναλαμβάνονται παρά τις προειδοποιήσεις της
συνείδησης, όλα αυτά προκαλούν συμφορήσεις φωτός κι εξάψεις του εγκέφαλου. Το
αποτέλεσμα είναι η εξαφάνιση της λογικής, η νοσηρή έκσταση, η υστερία, τα
οράματα, η παραφροσύνη. Ένας άνθρωπος δεν είναι τρελός γιατί έχει οράματα, αλλά
γιατί δίνει σε αυτά μεγαλύτερη πίστη από τη λογική του".
"Είναι ο αστρικός ωκεανός της αόρατης
φωτιάς που περιβάλλει το κόσμο. Ο Παράκελσος, που τον ονόμασε αστρικό φως
παίρνοντας τη λέξη από τα Λατινικά, πίστευε πώς η έναστρη στρατιά (μαζί με τη
γη) είναι τα συμπυκνωμένα τμήματα του αστρικού φωτός, που "έπεσαν στη
διαδικασία της γέννησης και την ύλη". Οι μαγνητικές ή πνευματικές
εκπορεύσεις τους διατηρούν συνεχώς ανοικτή την επικοινωνία τους με τη πατρική
πηγή των πάντων - το αστρικό φως".
"Το ανθρώπινο σώμα, όπως η γη, οι πλανήτες
και τ' άστρα υπόκειται σε ένα διπλό νόμο. Έλκει και απωθεί, επειδή διαποτίζεται
με διπλό μαγνητισμό που εισρέει από το αστρικό φως. Τα πάντα έχουν διπλή φύση.
Ο μαγνητισμός είναι θετικός και αρνητικός, ενεργητικός και παθητικός, αρσενικός
και θηλυκός...Όταν ο υπνωτιστής μάθει το μεγάλο μυστικό της πόλωσης της δράσης
και εμπλουτισμού των ρευστών του με ενεργητική και παθητική ενέργεια
ταυτόχρονα, θα γίνει ο μεγαλύτερος μάγος που υπάρχει. Το αστρικό φως είναι
ανδρόγυνο καθώς η ισορροπία είναι αποτέλεσμα δύο αντιθετικών δυνάμεων που
αλληλεπιδρούν αέναα. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η ΖΩΗ...Μόνο το
αστρικό φως, ως κύριος παράγοντας της μαγείας, μπορεί να μας αποκαλύψει όλα τα
μυστικά της φύσης. Το αστρικό φως ταυτίζεται με τον Ινδουιστικό όρο Ακάσα (στα
Σανσκριτικά ουρανός, αλλά μυστικιστικά ο αόρατος ουρανός)".
"Το Χάος των αρχαίων, η Ζωροαστρική ιερή
φωτιά, η φωτιά του Ερμή, η αστραπή της Κυβέλης, ο φλεγόμενος πυρσός του
Απόλλωνα, η φλόγα στο βωμό του Πανός, η άσβεστη φωτιά στο ναό της Ακρόπολης και
της Εστίας, η πύρινη γλώσσα της περικεφαλαίας του Πλούτωνα, οι λαμπρές σπίθες
στα καλύμματα των Διόσκουρων, της κεφαλής της Γοργούς, της περικεφαλαίας της
Αθηνάς και της ράβδου του Ερμή, το άσβεστον πυρ, ο Αιγύπτιος θεός Πταχ ή Ρα, ο
Ελληνικός Ζευς καταβαΐτης, οι πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής, η φλεγόμενη
βάτος του Μωυσή, η φλεγόμενη λυχνία του Αβραάμ, το αιώνιο πυρ της απύθμενης
αβύσσου, οι μαντικοί ατμοί των Δελφών, το αστρικό φως των Ροδοσταύρων, η Ακάσα
των Ινδουιστών μυστών, το Αστρικό Φως του Ελιφάς Λεβί, η νευρική αύρα και το
ρευστό των μαγνητιστών, το οντ του Ράιχνεμπαχ, η ψυχική ενέργεια του Κοξ και
του Κρουξ, ο ατμοσφαιρικός μαγνητισμός κάποιων φυσιοδιφών, ο γαλβανισμός και
τέλος ο ηλεκτρισμός, αντιπροσωπεύουν πολλαπλές ονομασίες για τις πολλές
διαφορετικές εκδηλώσεις ή αποτελέσματα της ίδιας μυστηριώδους αιτίας που
διαπερνά τα πάντα".
"Ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος αποτελούν
εμπόδια στο ταξίδι του αστρικού σώματος. Ο θαυματουργός έχει την ικανότητα να
κάνει το φυσικό του σώμα να εξαφανισθεί, ή να φαίνεται ότι παίρνει τη μορφή που
θέλει. Μπορεί να καταστήσει ορατή την αστρική του μορφή, ή να τις δώσει το
σχήμα που επιθυμεί. Και στις δυο περιπτώσεις αυτό οφείλεται σε συλλογική
Μεσμερική παράκρουση των αισθήσεων όλων των παρευρισκομένων. Η ψευδαίσθηση αυτή
είναι τόσο τέλεια, ώστε εκείνος που την έζησε θα ορκιζόταν μια ολόκληρη ζωή πως
ήταν πραγματικότητα, ενώ στην ουσία ήταν ένας πίνακας του πνεύματος που
αποτυπώθηκε στη συνείδητότητά του από την ακαταμάχητη θέληση του
μαγνητιστή".
"Ότι έχει υπάρξει, υπάρχει και θα υπάρξει,
βρίσκεται αποτυπωμένο στο αστρικό φως, που αποτελεί πίνακα του αοράτου
σύμπαντος".
"Ο ακρογωνιαίος λίθος της μαγείας είναι η
εμβριθής και βαθιά κατανόηση, καθώς και η πρακτική εφαρμογή των νόμων του
ηλεκτρομαγνητισμού: των ιδιοτήτων του, των σχέσεών του, του συσχετισμού των
δυνάμεών του.
"Οι θαυματουργοί όλων των εποχών σχολών και
χωρών προκαλούσαν τα θαύματά τους επειδή ήσαν τελείως εξοικειωμένοι με τα
ασύλληπτα - όσον αφορά τα αποτελέσματά τους- πλην όμως απτά κύματα του αστρικού
φωτός. Ήλεγχαν τα ρεύματα καθοδηγώντας τα με τη δύναμη της θέλησής τους. Τα
θαύματα είχαν φυσικό και ψυχολογικό χαρακτήρα".
"Ο μεσμερισμός είναι ο πιο σημαντικός
κλάδος της μαγείας και τα φαινόμενά του είναι τα αποτελέσματα του συμπαντικού
μεσολαβητή (αστρικού φωτός) που βρίσκεται πίσω από κάθε μαγεία και προκαλεί σε
όλες τις εποχές τα αποκαλούμενα θαύματα".
"Οι αρχαίοι τον ονόμαζαν Χάος. Ο Πλάτωνας
και οι Πυθαγόρειοι τον ονόμαζαν Ψυχή του Κόσμου. Σύμφωνα με τους Ινδουιστές, η
θεότητα με τη μορφή του αιθέρα διαπερνά τα πάντα. Είναι το αόρατο αλλά απτό
Ρευστό. Μεταξύ άλλων, αυτός ο συμπαντικός Πρωτέας, ή "νεφελώδης
παντοδύναμος", όπως τον αποκαλεί ο ντε Μιρβίλ, ονομαζόταν από τους
θεουργούς "ζων πυρ", "πνεύμα Φωτός" και Μάγνης. Αυτός ο
τελευταίος χαρακτηρισμός υπονοεί τις μαγνητικές του ιδιότητες και τη μαγική
φύση του".
"Στην Αιγυπτιακή μυθολογία ο Κνεφ, ο
Αιώνιος μη αποκαλυμμένος θεός, συμβολίζεται με το φίδι, έμβλημα της αιωνιότητας
που περικλείει μια υδρία νερό και το κεφάλι του ίπταται πάνω από τα νερά που
επωάζει με την πνοή του. Στις σκανδιναβικές Έντα η δρόσος του μελιού, η τροφή
των θεών και των δημιουργικών πολυάσχολων μελισσών του Δένδρου Υγκντραζίλ,
πέφτει στη διάρκεια της νύχτας όταν η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη υγρασία και στις
Βόρειες μυθολογίες σαν παθητική αρχή της δημιουργίας συμβολίζει τη δημιουργία
του σύμπαντος από το νερό. Αυτή η δρόσος είναι το αστρικό φως σε έναν από τους
συνδυασμούς του και κατέχει δημιουργικές, αλλά και καταστροφικές ιδιότητες. Στο
Χαλδαϊκό θρύλο του Βήρωσσου, ο Οάννης, ο άνθρωπος ψάρι, καθοδηγώντας τους
ανθρώπους δείχνει το νηπιακό κόσμο να δημιουργείται από το νερό και όλα τα
πλάσματα να προέρχονται από αυτή τη prima materia (πρωθύλη). Ο Μωυσής διδάσκει
πως μόνο η γη και το νερό μπορεί να γεννήσουν μια ζωντανή ψυχή...Οι αλχημιστές
υποστηρίζουν ότι η πρωταρχική προαδαμική γη όταν ανάγεται στη πρώτη ουσία της,
βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο της μεταμόρφωσής της σαν καθαρό νερό με πρώτο το
άλκαλιστ. Λέγεται ότι αυτή η πρωταρχική ουσία περιέχει την ουσία όλων όσων
πρόκειται να συγκροτήσουν τον άνθρωπο. Δεν περιέχει μόνο τα στοιχεία της
φυσικής τους ύπαρξης, αλλά ακόμη και την ίδια τη "πνοή ζωής" σε
λανθάνουσα κατάσταση, έτοιμη να αφυπνιστεί".
"Ουσιαστικά αυτή η ουσία είναι το ίδιο το
χάος... Τι άλλο εκτός από τον Αιθέρα μπορεί να είναι το πρωταρχικό Χάος;. Ο
σύγχρονος αιθέρας, όχι αυτός που αναγνωρίζουν οι επιστήμονες, αλλά όπως τον
γνώριζαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι πολύ νωρίτερα από την εποχή του Μωυσή. Ο Αιθέρας
με όλες τις μυστηριώδεις και απόκρυφες ιδιότητές του περιέχει τα σπέρματα της
συμπαντικής δημιουργίας. Ο Αιθέρας, η Ουράνια Παρθένα, η πνευματική μάνα κάθε
υπάρχουσας μορφής και ύπαρξης. Από το στήθος της μόλις επωαστούν από το θείο
πνεύμα, έρχονται σε ύπαρξη η Ύλη και η Ζωή, η Δύναμη και η Δράση".
"Το θείο φως με το οποίο η ψυχή,
ανεμπόδιστη από την ύλη αντιλαμβάνεται πράγματα του παρελθόντος, του παρόντος
και του μέλλοντος, ο θανατηφόρος κεραυνός που προβάλλεται σε μια στιγμή οργής ή
στο αποκορύφωμα κάποιας μακροχρόνιας έχθρας. Η ευλογία που φτερουγίζει από
κάποια καλόγνωμη καρδιά, η κατάρα που εκτοξεύεται σε κάποιον, όλα αυτά πρέπει
να διέλθουν από αυτό το συμπαντικό παράγοντα, που η μία όψη του τον καθιστά
ευλογία του θεού και μια άλλη δηλητήριο του διαβόλου".
Η ΘΕΛΗΣΗ
Λέει ο Ελιφάς Λεβί:
"Η θέληση είναι η ικανότητα των λογικών
δυνάμεων που καθοδηγεί προς συμβιβασμό την ελευθερία των ατόμων με την ανάγκη
των πραγμάτων".
"Κάθε προσπάθεια της θέλησης που οδηγείται
από τη διάνοια, είναι και ανάλογη εκπομπή ρευστού ή ανθρώπινου φωτός (αστρικού
φωτός)".
"Με μια ισχυρή θέληση μπορείς να φτάσεις σε
μικρό χρονικό διάστημα στην απόλυτη ανεξαρτησία"
" Θέλετε να βασιλεύσετε στους άλλους;
Μάθετε να θέλετε. Η δύναμη βεβαιώνεται μόνο μέσω ποικίλων κατορθωμάτων. Η αργία
και η λησμοσύνη είναι εχθροί της βουλήσεως. Οι πιο ασήμαντες πρακτικές και οι
περισσότερες ξένες οι ίδιες προς το σκοπό που επιδιώκουμε, μας φέρνουν
εντούτοις στο προδιαγεγραμμένο τέρμα, μέσω της διαπαιδαγώγησης και της θέλησης.
Ένας χωρικός που θα σηκωνόταν κάθε μέρα στις 2 ή 3 το πρωί και θα πήγαινε
μακριά για να πάρει ένα κλαρί, ή ένα καρπό από το ίδιο δένδρο πριν ανατείλει ο
ήλιος, θα μπορούσε φέρνοντας μαζί του τον καρπό αυτό να εκτελέσει πολυάριθμα
θαύματα. Γιατί το φυλακτήριο αυτό θα αποτελούσε το σήμα της βουλητικής του
δύναμης".
"Η θέληση του ανθρώπου που εκδηλώνεται με
την πράξη μπορεί να παρομοιαστεί με την οβίδα που ποτέ δεν οπισθοχωρεί μπροστά
από το εμπόδιο. Όταν εκτινάσσεται με σφοδρότητα, το διαπερνά και χάνεται πίσω
του. Εάν όμως ξεκινήσει με υπομονή και επιμονή ποτέ δεν χάνεται, αλλά μοιάζει
με το κύμα που επανερχόμενο ολοένα στο ίδιο εμπόδιο κατατρώει και αυτόν ακόμα
το γρανίτη".
"Για να μπορούμε πρέπει να πιστεύουμε ότι
μπορούμε και η πίστη αυτή να μετατραπεί αμέσως σε έργα".
"Η πίστη ούτε καν προσπαθεί. Ξεκινά με τη
βεβαιότητα ότι θα αποπερατώσει το αναληφθέν έργο κι εργάζεται με σταθερότητα,
σαν να είχε την παντοδυναμία κάτω από τις διαταγές της και την αιωνιότητα
μπροστά απ' αυτήν. Τολμήστε να διατυπώστε σαφώς την επιθυμία σας, όποια και
νάναι και μετά τεθείτε αμέσως στο έργο και μη σταματήσετε να ενεργείτε προς την
ίδια κατεύθυνση και προς τον ίδιο σκοπό. Εκείνο που επιθυμείτε τελικά θα
πραγματοποιηθεί".
"Για να κάνεις θαύματα πρέπει να βρίσκεσαι
έξω από τα συνηθισμένα όρια της κοινωνίας. Πρέπει να είσαι γεμάτος από σοφία, ή
εξηρμένος από την παραφροσύνη - είτε να βρίσκεσαι πάνω από τα πάθη, είτε έξω
από τα πάθη μέσω της έκστασης και της φρενίτιδας".
Από αυτό φαίνεται ότι και άνθρωποι αδαείς και
όχι μυημένοι στη μαγεία, μπορούν να προκαλέσουν μαγικές πράξεις, διαταράσσοντας
το αστρικό ρευστό με την εξηρμένη δύναμη των συναισθημάτων τους, με την
παράφρονη έκσταση και φρενίτιδά τους.
"Ένας οκνηρός ποτέ δεν μπορεί να γίνει
μάγος. Η μαγεία είναι μια άσκηση που εφαρμόζεται σε όλες τις στιγμές του βίου.
Πρέπει αυτός που αποβλέπει σε υψηλά χαρίσματα να είναι πρώτα απ' όλα απόλυτος
κύριος του εαυτού του. Πρέπει να ξέρει να κατανικάει τις ορέξεις, τις ηδονές,
την πείνα και τον ύπνο. Να είναι ακόμα απαθής τόσο στις επιτυχίες, όσο και στις
αποδοκιμασίες. Ολόκληρη η ζωή του πρέπει να αντανακλά μια θέληση κατευθυνόμενη
από το νου και υπηρετούμενη από ολόκληρη τη φύση, την οποία θα έχει δαμάσει με
το πνεύμα του πάνω στα ίδια τα όργανά του και με τη συμπάθεια όλων των δυνάμεων
του κόσμου που βρίσκονται σε αντιστοιχία. Όλες οι αισθήσεις και όλες οι
ικανότητες πρέπει να συνεργάζονται και τίποτα πάνω στον ιερέα του Ερμή δεν
πρέπει να μένει σε αδράνεια. Πρέπει να προσδιορίζει το πνεύμα δια σημείων και
να το συνοψίζει με χαρακτήρες και εμβλήματα. Πρέπει να διατυπώνει τη θέλησή του
με λέξεις και να πραγματώνει τις λέξεις με πράξεις. Πρέπει επίσης να μεταφράζει
τη μαγική ιδέα σε φως για τα μάτια, σε αρμονία για τα αυτιά, σε αρώματα για την
όσφρηση, σε γεύσεις για τη γεύση και σε μορφές για την αφή. Πρέπει με άλλα
λόγια ο μύστης να πραγματοποιεί σε όλη του την ύπαρξη κάθε τι που επιθυμεί να
πραγματοποιήσει έξω από αυτόν στον κόσμο. Πρέπει να γίνει ο μαγνήτης που θα
έλξει προς τον εαυτό του το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όταν μαγνητισθεί αρκετά, ας
είναι βέβαιος ότι αυτό που ποθεί θα έρθει από μόνο του και χωρίς αυτός να
ενεργήσει ιδιαιτέρως".
"Πρέπει να αποδίδουμε στον εαυτό μας μεγάλο
σεβασμό και να τον θεωρούμε σαν παραγνωρισμένο ηγεμόνα, που συμφωνεί να είναι
τέτοιος, για να ξαναποκτήσει το διαρπαγέν στέμμα του. Να είμαστε ευπροσήγοροι
και πράοι προς όλο τον κόσμο. Αλλά στις κοινωνικές μας σχέσεις ποτέ να μην
αφήνουμε τους εαυτούς μας να απορροφηθούν και να αποσυρόμαστε αμέσως από τους
κύκλους όπου δεν ασκούμε καμιά πρωτοβουλία".
"Για να αποκτήσουμε μαγική δύναμη πρέπει να
απαλλάξουμε τη βούλησή μας από κάθε δουλεία και να την αναπτύξουμε μέχρι
κυριαρχίας. Η υπέρτατη θέληση παριστάνεται στα σύμβολά μας από μια γυναίκα που
συντρίβει με το πόδι της το κεφάλι του όφεως (του αστρικού φωτός) και από τον
ακτινοβόλο άγγελο που τον δαμάζει και τον κρατάει υποχείριό του μπροστά στο
βέλος του. Ο Μεγάλος Μαγικός παράγοντας, το διπλό ρεύμα φωτός, το ζων και
αστρικό πυρ της γης εσυμβολίσθη στις αρχαίες θεογονίες με τον ταυροκέφαλο όφι,
με τράγο ή με σκύλο. Είναι το διπλό φίδι του κηρυκείου του Ερμή, ο αρχαίος όφις
της Γενέσεως, επίσης το χάλκινο φίδι του Μωυσή συνεστραμένο γύρω από το Ταυ,
δηλαδή το γενετικό λιγκάμ. Είναι ακόμη ο τράγος των σαββατιαίων συνελεύσεων και
ο Μπαφομέ των Ναϊτών. Είναι η Ύλη των γνωστικών, η διπλή οφειόμορφη ουρά που
αποτελεί τις κνήμες του ηλιακού αλέκτορος Αβραξάς. Είναι τέλος ο διάβολος, στην
πραγματικότητα όμως είναι η τυφλή εκείνη δύναμη την οποία πρέπει να δαμάσουν οι
ψυχές για να απελευθερωθούν από τις αλυσίδες της γης. Γιατί αν δεν τις
αποσπάσει η θέλησή τους από τη μοιραία αυτή μαγνήτιση, θ' απορροφηθούν από το
ρεύμα με τη δύναμη που τις παρήγαγε και θα επιστρέψουν στο κεντρικό και αιώνιο
αυτό πυρ. Ολόκληρο λοιπόν το μαγικό έργο συνίσταται στο πώς θα απαλλαγούμε από
τις κουλούρες του αρχαίου φιδιού και στη συνέχεια πώς θα βάλουμε το πόδι μας
πάνω στο κεφάλι του και πώς θα το οδηγήσουμε σύμφωνα με τη δικιά μας θέληση. Θα
σου προσφέρω λέω ο όφις στον ευαγγελικό μύθο, όλα τα βασίλεια της γης, αν
πέσεις να με προσκυνήσεις. Ο μύστης οφείλει να του απαντήσει: Δε θα υποκύψω
μπροστά σου, αλλά συ θα σέρνεσαι δίπλα στα πόδια μου. Δε θα μου προσφέρεις
τίποτα, αλλά θα σε χρησιμοποιήσω και θα πάρω μόνος μου ό,τι επιθυμώ. Γιατί
είμαι ο κύριός σου".
"Η θέληση μπορεί να ισχυροποιηθεί με
κατάλληλη αγωγή και το μαγικό τελεστικό έχει σα μόνο σκοπό να δοκιμάσει, να
εξασκήσει και να διαπαιδαγωγήσει τη θέληση στην υπομονή και την ένταση. Όσο πιο
δύσκολες να κατορθωθούν είναι αυτές οι πρακτικές και όσο μεγαλύτερη συγκέντρωση
της προσοχής απαιτούν, τόσο μεγαλύτερα αποτελέσματα έχουν. Αν μέχρις στιγμή
στάθηκε αδύνατη η καθοδήγηση και η συνειδητή κατεύθυνση των μαγνητικών
φαινομένων, αυτό οφείλεται στο ότι δε βρέθηκε ακόμη ένας μυημένος μαγνητιστής
απαλλαγμένος πράγματι από τις ενστικτώδεις έλξεις. Η φύση θα υπακούει στο
σημείο ή το λόγο εκείνου που θα αισθανθεί τον εαυτό του αρκετά ισχυρό για να
μην αμφιβάλει".
"Η θέληση είναι πανίσχυρη όταν οπλίζεται με
τις ζώσες δυνάμεις της φύσης. Η σκέψη είναι ανίερη ή νεκρή, εφόσον δεν
εκδηλώνεται με το λόγο ή το σημείο (σύμβολο). Δεν μπορεί επομένως να διεγείρει
ούτε να κατευθύνει τη θέληση. Δεδομένου ότι το σημείο είναι η μορφική παράσταση
της σκέψεως, αυτό αποτελεί το απαραίτητο όργανο της θέλησης. Όσο το σημείο
είναι τελειότερο, τόσο η σκέψη διατυπώνεται σαφέστερα και τόσο η θέληση
κατευθύνεται ισχυρότερη".
"Για να απομονωθεί κάποιος από το αστρικό
φως δεν αρκεί μόνο να περιβληθεί με λινό ύφασμα, χρειάζεται κυρίως να
χαλιναγωγήσει τελείως το πνεύμα του και τις ψυχικές του ορμές και να
εξασφαλίσει μια άκαμπτη σαν τον χάλυβα θέληση. Πρέπει επίσης να επαναλαμβάνει
τις πράξεις που προέρχονται από την ισχυρή θέλησή του, γιατί η θέληση μόνο με
έργα πραγματώνεται, όπως οι θρησκείες εξασφαλίζουν το κύρος και τη διάρκειά
τους με τις ιερουργίες και τις τελετουργίες τους".
"Μια από τις πιο παράδοξες ιδιότητες της
ανθρώπινης φαντασίας είναι η πραγματοποίηση των επιθυμιών της θέλησης, ακόμα
μάλιστα και των φόβων της. Πιστεύουμε εύκολα λέει μια παροιμία εκείνο που
φοβόμαστε και αυτό που επιθυμούμε. Τόσο η επιθυμία, όσο και ο φόβος, προσδίδουν
στη φαντασία μια ιδιάζουσα δύναμη πραγματοποίησης, με ανυπολόγιστα
αποτελέσματα. Κατά κάποιο τρόπο για παράδειγμα προσβαλλόμαστε από την ασθένεια
που φοβόμαστε".
"Η διάνοια και η θέληση του ανθρώπου είναι
όργανα ανυπολόγιστης δύναμης, αλλά τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη έχουν σαν
βοηθό μια ικανότητα ελάχιστα γνωστή και της οποίας η παντοδυναμία ανήκει
αποκλειστικά στη μαγεία: μιλάω για τη Φαντασία, την οποία οι Καβαλιστές
ονομάζουν διάφανο ή διάφωτο. Η φαντασία είναι πράγματι σαν τον οφθαλμό της
ψυχής, σε αυτήν διαγράφονται και διατηρούνται οι μορφές των όντων, με αυτήν
διακρίνουμε τις ανακλάσεις του αόρατου κόσμου, αυτή είναι το κάτοπτρο των
οραμάτων και το όργανο της μαγικής ζωής. Με αυτή θεραπεύουμε τις ασθένειες,
ενεργούμε πάνω στις εποχές, αποπλανούμε τον θάνατο και ανασταίνουμε τους
νεκρούς, γιατί είναι εκείνη η οποία εξάπτει τη θέληση και την κάνει να ρθει σ'
επαφή με τον παγκόσμιο παράγοντα (το αστρικό φως). Η φαντασία είναι εκείνη που
διαγράφει τη μορφή του παιδιού στην κοιλιά της μητέρας του, η οποία καθορίζει το
πεπρωμένο των ανθρώπων, η οποία δίνει φτερά στις επιδημίες και διευθύνει τα
όπλα κατά τον πόλεμο. Κινδυνεύετε στην μάχη; φαντασθείτε τον εαυτό σας άτρωτο
σαν τον Αχιλλέα, και θα γίνετε, λέει ο Παράκελσος. Ο φόβος προσελκύει τα
βλήματα και το θάρρος κάμπτει την τροχιά τους. Ο Παράκελσος θεράπευε τους
ασθενείς του, ενεργώντας πάνω σε μια μικρή ποσότητα αίματός τους, το οποίο το
αφαιρούσε με αφαίμαξη. Θεράπευε τις κεφαλαλγίες από απόσταση, ή ενεργώντας πάνω
σε μερικές τρίχες της κεφαλής των πασχόντων. Αυτός είχε προηγηθεί κατά πολύ, με
την επιστήμη της φαντασίας και τον νόμο της αναλογίας του μέρους με το όλον,
όλων των θεωριών, ή μάλλον των πειραμάτων των μεγαλύτερων μαγνητιστών των
νεότερων χρόνων".
"Η φαντασία όταν βαδίζει παράλληλα με τη
λογική γίνεται μεγαλοφυία".
πανίσχυρη θέλησή του συμπύκνωσε θα λέγαμε την
ουσία της ζωής του φυτού στο σπόρο του και το ανάγκασε να ωριμάσει πριν την ώρα
του. Αυτή η τυφλή δύναμη, όντας τελείως υποταγμένη στη θέλησή του, υπακούει. Αν
προτιμούσε να φαντασθεί το φυτό σαν τέρας, θα το μετέτρεπε σε τέρας με την ίδια
ευκολία και τούτο διότι η συγκεκριμένη εικόνα - σκλάβα στο υποκειμενικό μοντέλο
που σχεδίασε η φαντασία του φακίρη - αναγκάζεται να ακολουθήσει το πρωτότυπο σε
κάθε λεπτομέρειά του, όπως το χέρι και το πινέλο του ζωγράφου ακολουθεί την
εικόνα που πλάθει ο νους του. Η θέληση του φακίρη δημιουργεί ένα αόρατο, αλλά
τελείως αντικειμενικό καλούπι, στο οποίο ωθείται να εναποτεθεί η οργανική η
φυτική ύλη και να πάρει τη καθορισμένη μορφή. Η θέληση δημιουργεί, διότι η θέληση
σε κίνηση είναι δύναμη και η δύναμη δημιουργεί την ύλη".
"Τι είναι ΘΕΛΗΣΗ; Η μεγάλη συμπαντική ιδέα
θέλησε και ο κόσμος ήλθε σε ύπαρξη. Θέλω και τα μέλη μου υπακούν...θέλω και η
σκέψη μου διασχίζει το χώρο, που γι αυτή είναι ανύπαρκτος, περιβάλλει το σώμα
κάποιου άλλου ατόμου που δεν αποτελεί μέρος μου, διαπερνά τους πόρους του και
ξεπερνώντας τις ικανότητές του, αν είναι πιο αδύναμες, το εξαναγκάζει σε μια
προκαθορισμένη ενέργεια. Τα μυστηριώδη αποτελέσματα της έλξης και άπωσης είναι
οι υποσυνείδητοι παράγοντες αυτής της θέλησης. Θέλω και η οργανωμένη ύλη
υπακούει. Δεν έχει επιλογές".
"Η ανάπτυξη της θέλησης είναι ο σκοπός που
πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος που προσδοκεί να εξουσιάσει τις δυνάμεις της
φύσης".
"Όσο πιο ισχυρή είναι η θέληση, τόσο
υψηλότερης βαθμίδας και τόσο πιο ισχυρά εμπνευσμένο είναι το ον που την κατέχει
(Ιάκωβος Μπαίμε)".
"Η θέληση και η ελευθερία είναι το ίδιο το
πράγμα
