Σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει εδώ και 7-8 χρόνια και που ο λαός έπρεπε να έχει ξεσηκωθεί πολύ πιο πριν γιατί θα μπορούσε να είχε δει τι ερχόταν (βλέπε απίστευτη διαφθορά σ όλο το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, πυραμίδες μέσω χρηματιστηρίων, ολυμπιακά έργα που στοίχησαν στο πολλαπλάσιο των προυπολογισμών τους κλπ)
-ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που σ αυτή τη χώρα δεν έχει πληρώσει κανένας !!! -ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που αυτο το κράτος δεν κατάφερε να πάρει πίσω ούτε ευρώ από τα κλεμμένα. -ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που δημόσιος λειτουργός που έχει κατακλέψει το κράτος και είναι φυλακή συνεχίζει να παίρνει το μισθό από την υπηρεσία του. -ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται από το δημόσιο χωρις να έχουν προσφέρει μιας ώρας εργασία. -ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που ακόμα τώρα ο κάθε βουλευτής,Δήμαρχος κλπ κατοχυρώνει δικαίωμα συνταξιοδότησης με 2 βουλευτικές περιόδους.
ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που άνθρωποι που δούλευαν σε ενώσεις και συνεταιρισμούς (παρεπιπτόντως σχεδόν ολοι ειναι χρεοκοπημένοι) , ΔΕΚΟ η πρώην ΔΕΚΟ έχουν πάρει σύνταξη απο τα 40 τους. -ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που την χώρα μου κυβερνάνε 3 οικογένειες και 2 γραφεία εδω και 70 χρόνια. -ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ που βλέπω να είναι μπροστάρηδες στους αγώνες του λαού οι ίδιοι άνθρωποι εδώ και σαράντα χρόνια (αν μη τι άλλο ο ρόλος τους ελέγχεται)
-ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ πάρα πολύ αυτό «των προγραμματισμένων κινητοποιήσεων» Οι αγρότες έχουν προγραμματίσει κινητοποιήσεις στις 25 του Γενάρη, οι συνταξιούχου καταβαίνουν σε απεργία στις 20 του Μάρτη, Η ΓΣΕΕ έχει προγραμματίσει τετράωρη στάση εργασίας κάπου στα μέσα του καλοκαιριού, Η ΑΔΕΔΥ έχει προγραμματίσει απεργία την Πέμπτη 2 Φλεβάρη (για να το κάνουμε και τριήμερο διακοπών)
Μου μοιάζει σαν να έχει πάρει φωτιά το σπίτι μου και κλείνω ραντεβού με την πυροσβεστική να έρθει στις 10 του άλλου μήνα να το σβήσει. Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι παίρνουμε σ αυτή τη χώρα;
Την εμπιστευτική έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αποκαλύπτει η Kυριακάτικη εφημερίδα. Η έκθεση αξιολογεί το δεύτερο πρόγραμμα στην Ελλάδα, ενώ συγχρόνως περιγράφει τους όρους με τους οποίους το Ταμείο θα μπορούσε να πάρει μέρος στο πρόγραμμα χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Η ατζέντα που θα τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους και την ελληνική πλευρά θα αναφέρει ότι:
1. Οι δεσμεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη βιωσιμότητά του, χρειάζεται να μπουν από την αρχή του προγράμματος και πρέπει να βασίζονται σε έναν ρεαλιστικό μεσοπρόθεσμο στόχο για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος.
2. Για την οικονομική ανάκαμψη προτεραιότητα πρέπει να έχουν οι μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό τομέα, καθώς η καθυστέρηση της αντιμετώπισης των “κόκκινων δανείων”, της δημιουργίας του θεσμικού πλαισίου για τις πτωχεύσεις και τον ορισμό των διοικήσεων των τραπεζών έχει επίπτωση στην ανάκαμψη.
3. Όταν η πολιτική βάση για τις μεταρρυθμίσεις είναι εύθραυστη και δεν υπάρχει ισχυρή κυριότητα του προγράμματος, οι προσδοκίες αλλά και η σχεδίαση του προγράμματος πρέπει να είναι πιο συντηρητικές από την αρχή. Το προσωπικό του ΔΝΤ πρέπει να αντιτάσσεται από τους Ευρωπαίους εταίρους για πιο θετικές προβλέψεις.
4. Για να προχωρήσει η ελληνική οικονομία χρειάζεται διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ισχυρή εφαρμογή της φορολογικής βάσης, ισχυρή εφαρμογή της φορολογικής συμμόρφωσης και ανάπτυξη στοχευμένων δικτύων κοινωνικής ασφάλειας. Αυτά είναι τα σημεία που θα κάνουν τις μεταρρυθμίσεις “να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και να είναι περισσότερο κοινωνικά δίκαιες”.
5. Η Ελλάδα πρέπει να επανεκκινήσει τις στάσιμες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν στις αγορές προϊόντων, υπηρεσιών, στα εργασιακά, και στα κλειστά επαγγέλματα ώστε να παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης. “Κλειδί είναι η διασφάλιση ισχυρής ιδιοκτησίας του προγράμματος”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.
6. Βάρος πρέπει να δοθεί στην κοινωνική δικαιοσύνη του προγράμματος. Η έκθεση υποστηρίζει πως το πρόγραμμα δεν ήταν κοινωνικά δίκαιο, παρά τις προσπάθειες του προσωπικού να το κάνει, εγείροντας ανησυχίες για την πολιτική βιωσιμότητα των μέτρων που πάρθηκαν.
7. Θα ήταν σωστό να υπήρχε συγκεκριμένη διαδικασία συνεργασίας του Ταμείου με νομισματικές ενώσεις (όπως το ευρώ) όταν χρειάζεται πρόγραμμα προσαρμογής. Αυτό είναι ένα σημείο που έχει επισημανθεί και σε προηγούμενες εκθέσεις του ΔΝΤ, και τονίζεται η ανάγκη να υπάρχει μια εκ των προτέρων συμφωνία για ανταλλαγή πληροφοριών, για τις τεχνικές αναλύσεις (πολλές φορές οι θεσμοί καταλήγουν με διαφορετικά αποτελέσματα), σχεδιασμό και επικοινωνία του προγράμματος, μεταξύ άλλων. Στην έκθεση αναφέρεται ότι οι εκπρόσωποι από τους τρεις θεσμούς (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) θεωρούν ότι “υπάρχει χώρος βελτίωσης της συνεργασίας τους”.
Η έκθεση κυρίως επικεντρώνεται στην αξιολόγηση του δεύτερο προγράμματος, ασκώντας βασικά κριτική κυρίως στην ελληνική πλευρά και κάνοντας πολύ μικρή αυτοκριτική για τα λάθη του ίδιου του Ταμείου. Συγχρόνως εξηγεί πως ενώ συντελέστηκε πρόοδος ως προς την υλοποίηση των στόχων του προγράμματος από την περίοδο 2012-2014, τελικά το πρόγραμμα “ναυάγησε” εξαιτίας των “αρνητικών πολιτικών εξελίξεων” στη χώρα, τα “οργανωμένα συμφέροντα” και την “εύθραυστη κυριότητα” του προγράμματος, που είχαν οι ελληνικές κυβερνήσεις εκείνο το διάστημα, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Ως προς τα λάθη του προγράμματος “σημαντική δημοσιονομική και εξωτερική προσαρμογή επιτελέστηκε, κάποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έγιναν (μερικές στο ασφαλιστικό, στα εργασιακά και στα τραπεζικά) και βασικά αφού η Ελλάδα παρέμεινε στο ευρώ περιορίστηκαν οι συστημικοί κίνδυνοι”, όπως αναφέρει η έκθεση.
Όμως παρά την αρχική υποστήριξη του προγράμματος από τα μεγαλύτερα κόμματα στη χώρα, η πολιτική αστάθεια υπονόμευσε το πρόγραμμα και το “έθεσε εκτός τροχιάς αντανακλώντας την εύθραυστη κυριότητα και την ισχυρή αντίσταση από τα “οργανωμένα συμφέροντα”. Στα μέσα του 2014 υπήρχαν σημάδια ανάκαμψης και η ελληνική κυβέρνηση μπόρεσε να επιστρέψει στις αγορές. Όμως, όπως λέει η έκθεση, η πιο βαθιά από ότι αναμενόταν ύφεση και η κατά 30% μείωση των εισοδημάτων “έκαναν την άνοδο της λαϊκής δυσαρέσκειας ασταμάτητη”. Συγχρόνως, αναφέρει ότι το πρόγραμμα τον Ιούνιο του 2014 ήταν πλέον “εκτός τροχιάς”. Το καλοκαίρι του 2015, αναφέρει η έκθεση, η Ελλάδα έγινε η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που προσωρινά δεν ανταποκρίθηκε στις οικονομικές υποχρεώσεις προς το Ταμείο, η μεγαλύτερη στην ιστορία του.
Παρά το PSI και το OSI (η συμμετοχή των ιδιωτών στο “κούρεμα του χρέους”), το χρέος χαρακτηρίστηκε μη βιώσιμο το 2015 όταν πλέον το πρόγραμμα ήταν απολύτως εκτός τροχιάς.
Η ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα, και η βιωσιμότητα του χρέους δεν έχει επανέλθει. Για να το πετύχει η Ελλάδα χρειάζεται να συνεχίσει τις μη ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις και οι Ευρωπαίοι εταίροι να της προσφέρουν περισσότερη ελάφρυνση του χρέους.
Οποιοδήποτε πρόγραμμα, όσο καλά σχεδιασμένο και να ήταν, δεν θα πετύχαινε κάτω από αυτές τις “δύσκολες καταστάσεις”. Το πρόγραμμα θα είχε μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας αν ήταν λιγότερο φιλόδοξο, με λιγότερα θετικές προβλέψεις για την οικονομία, απαιτώντας περισσότερη χρηματοδότηση και μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους.
Οι προβλέψεις για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών έπρεπε να ήταν πιο συντηρητικές, έτσι ώστε να έχει μειωθεί η ανάγκη για ανακεφαλαιοποιήσεις. Συγχρόνως, τα μέτρα για τα “κόκκινα δάνεια” άργησαν να εφαρμοστούν. Όσον αφορά τις διοικήσεις των τραπεζών, η έκθεση αναφέρει ότι παρότι τηρήθηκαν τα κριτήρια για τον διορισμό τους, “στενοί δεσμοί μεταξύ υψηλά ιστάμενων στις τράπεζες, τα πολιτικά κόμματα και τις μεγάλες επιχειρήσεις δεν κόπηκαν για πολιτικούς λόγους”, πιθανώς επηρεάζοντας αρνητικά τις τράπεζες στην προσπάθειά τους να αντλήσουν ρευστότητα αυξάνοντας τα προβλήματα της ποιότητας του ενεργητικού τους.
Η έκθεση τέλος, είναι πολύ κριτική όσον αφορά τους στόχους που είχαν τεθεί στην Ελλάδα για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως από ένα δείγμα 55 χωρών τα τελευταία 200 χρόνια, υπάρχουν μόνο 15 παραδείγματα που είχαν ύφεση πάνω από πέντε χρόνια και καμία από αυτές τις χώρες δεν διατήρησε πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 2% του ΑΕΠ κατόπιν. “Είναι αμφίβολο κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί να κάνει ιστορικό ρεκόρ καταφέρνοντας να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% -4,5% του ΑΕΠ”, αναφέρει η έκθεση.
Η Ιταλία δεν πρόκειται να δεχθεί επιβολή έκτακτων μέτρων από τις Βρυξέλλες, τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στην οικονομική της ανάπτυξη, ξεκαθάρισε ο Ιταλός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι. «Η Ιταλία χρειάζεται αναπτυξιακή πολιτική, για να απαντήσει ακριβώς, στην ανάγκη ουσιαστικής ανάπτυξης, και, παράλληλα, για να αντιμετωπίσει κάποια έκτακτα γεγονότα, όπως εκείνα που ζήσαμε πρόσφατα» πρόσθεσε ο Τζεντιλόνι, με ιδιαίτερη αναφορά στη συνέπεια των σεισμών που έπληξαν τους τελευταίους πέντε μήνες τις κεντρικές περιφέρειες της χώρας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ζητήσει από την κυβέρνηση της Ρώμης να την πληροφορήσει επίσημα, μέχρι την 1η Φεβρουαρίου, σε ποιους τομείς εννοεί να προχωρήσει σε περικοπές δαπανών και εξοικονόμηση πόρων, ώστε να εξευρεθούν 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι το ποσό ακριβώς των έκτακτων μέτρων που έχουν υποδείξει οι Βρυξέλλες στην κυβέρνηση Τζεντιλόνι, με στόχο να μην αυξηθεί υπερβολικά η σχέση δημοσίου ελλείμματος- AΕΠ της χώρας. Οι σχολιαστές, όμως, αναφέρουν ότι παραμένει ανοικτό το αν και με ποιο τρόπο τα μέτρα αυτά τελικά πρόκειται να υιοθετηθούν. Ο υπουργός οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν, στο τέλος της χθεσινής συνεδρίασης του Ecofin, δήλωσε ότι η ενεργοποίηση διαδικασίας επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Ιταλίας «θα ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα για την χώρα του και για την αξιοπιστία που κατάφερε να χτίσει». Από την άλλη, όμως, μεγάλο μέρος των πολιτικών κομμάτων, αρχίζοντας από το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, θεωρεί ότι δεν μπορεί να επιβληθεί και πάλι μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, με περικοπές σε κοινωνικά ευαίσθητους τομείς, ιδίως, αν τελικά, προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές την ερχόμενη 'Ανοιξη. Δεν έχει ακόμη αποφασιστεί, ποια στάση πρόκειται να τηρήσει, τελικά, η κυβέρνηση Τζεντιλόνι. Προς το παρόν, μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη, το υπουργείο οικονομικών της Ρώμης θα πρέπει να απαντήσει στο αίτημα των Βρυξελλών, αναλαμβάνοντας κάποιες έστω και γενικού περιεχομένου δεσμεύσεις. Στη συνέχεια όμως η διαπραγμάτευση θα συνεχισθεί, με την ελπίδα να μπορέσει να μειωθεί το συνολικό ποσό των 23,4 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει καθορίσει η Κομισιόν, με αίτημα να ληφθεί υπόψη και το οικονομικό βάρος που σηκώνει η Ιταλία για το μεταναστευτικό, αλλά και για τις ανάγκες της ανοικοδόμησης μετά τους φονικούς σεισμούς στις περιφέρειες Ούμπρια, Μάρκε και Λάτσιο. taxalia.gr
Εξαγγελία του πρωθυπουργού... Σύμφωνα με πληροφορίες του Ν-Ν κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας δεν πρόκειται να γίνει μέσα στο 2017. Αυτό πρόκειται να... εξαγγείλει, μεταξύ άλλων στο ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για τα 2 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ...
Ομάδα ατόμων εξαπέλυσε επίθεση με μολότοφ στο υπουργείο Πολιτισμού, λίγο μετά τις 21:30 το βράδυ του... Σαββάτου. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για 4 βόμβες μολότοφ σε φυλάκιο όπου βρισκόταν ειδικός φρουρός στο υπουργείο Πολιτισμού στην οδό Μπουμπουλίνας στα Εξάρχεια. Στις φλόγες τυλήχθηκε ένα αυτοκίνητο και στο σημείο έσπευσαν αστυνομικές δυνάμεις και η Πυροσβεστική. Οι αρχές ερευνούν το περιστατικό ενώ οι μέχρι τώρα πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν υπάρχουν τραυματίες...
Επί δεκαετίες η Δύση διαστρεβλώνει τις αρχές του διεθνούς δικαίου για να δικαιολογήσει «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» απέναντι σε... τυραννικά καθεστώτα. Τι γίνεται όμως εάν ο τύραννος έχει το γραφείο του στον Λευκό Οίκο; Οι άνθρωποι τους οποίους απελευθερώνετε θα είναι μάρτυρες της τιμής και των αξιών των Ενόπλων Δυνάμεών μας Τζορτζ Μπους Την άνοιξη του 2008 η Μιανμάρ βρέθηκε αντιμέτωπη με τη χειρότερη φυσική καταστροφή της Ιστορίας της. Το πέρασμα του κυκλώνα «Ναργκίς» άφησε πίσω του 138.000 νεκρούς και ένα εκατομμύριο αστέγους. Καθώς οι δικτάτορες της χώρας αρνούνταν οποιαδήποτε ξένη βοήθεια ενώ αδυνατούσαν να διαχειριστούν την κρίση, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Μπερνάρ Κουσνέρ, αλλά και στελέχη του αμερικανικού Πενταγώνου παρουσίασαν μια φαεινή ιδέα: Ο ΟΗΕ, είπαν, θα μπορούσε να εισβάλει στη χώρα για να προσφέρει βοήθεια στον πληθυσμό. Η πρόταση του Κουσνέρ αποτελούσε την πιο ακραία εκδοχή της λεγόμενης «ευθύνης προστασίας» («Responsibility to Protect») - ένα θεωρητικό εφεύρημα που επιτρέπει στη λεγόμενη «διεθνή κοινότητα» να επεμβαίνει σε χώρες όπου πραγματοποιούνται εγκλήματα κατά του πληθυσμού. Σύμφωνα με τη θεωρία, «η εθνική κυριαρχία δεν είναι προνόμιο, αλλά ευθύνη». Μετά την πρώτη εφαρμογή της στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας, με τους οποίους ενταφιάστηκε το βεστφαλιανό σύστημα της εθνικής κυριαρχίας, το πνεύμα της ευθύνης προστασίας ήταν παρόν σε κάθε δυτική, στρατιωτική επέμβαση. Στην πρώην Γιουγκοσλαβία έπρεπε να προστατευτεί η μειονότητα του Κοσσυφοπεδίου, στο Ιράκ ο κουρδικός πληθυσμός αλλά και οι Ιρακινοί πολίτες που στέναζαν υπό το τυραννικό καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Η Λιβύη βομβαρδίστηκε με πρόσχημα την προστασία των εξεγερμένων απέναντι στον Καντάφι, ενώ στη Συρία αμερικανικές και γαλλικές δυνάμεις χρηματοδότησαν ομάδες ακραίων ισλαμιστών για να «προστατεύσουν» τον πληθυσμό από το καθεστώς του Ασαντ. Πριν από κάθε εισβολή, τα διεθνή ΜΜΕ αναλάμβαναν να συγκρίνουν τον εκάστοτε ηγέτη με τον Χίτλερ, για να αποδείξουν ότι οι κινήσεις του απειλούν την ασφάλεια σε ολόκληρο τον πλανήτη. Παράλληλα μιλούν για τον αμύθητο πλούτο που αυτός απολαμβάνει, ενώ η πλειονότητα του πληθυσμού ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης. Τι γίνεται όμως εάν όλα τα επιχειρήματα, που χρησιμοποιήθηκαν κατά διαστήματα εναντίον ξένων ηγετών, χρησιμοποιηθούν για τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ; Η αμερικανική υπερδύναμη διαθέτει αναμφίβολα όπλα μαζικής καταστροφής και είναι μάλιστα η μόνη που τα έχει χρησιμοποιήσει σε αστικά κέντρα. Σύμφωνα με υπολογισμούς, από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχει πραγματοποιήσει στρατιωτικές επιχειρήσεις σε τουλάχιστον 37 χώρες, οι οποίες είχαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα διατηρεί μονάδες ειδικών επιχειρήσεων σε 133 χώρες –δηλαδή στο 70% του πλανήτη– ενώ πρόσφατα ανέπτυξε στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα της Ρωσίας. «Πώς θα σας φαινόταν αν ρωσικά στρατεύματα συγκεντρώνονταν στα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών» αναρωτιόταν προ ημερών ο δημοσιογράφος Νιλ Κλαρκ. Η ερώτηση είναι φυσικά ρητορική και η απάντηση γνωστή από το 1962: την τελευταία φορά που η Σοβιετική Ενωση ανέπτυξε πυραυλικά συστήματα στο έδαφος της Κούβας, η Ουάσινγκτον απείλησε με πυρηνικό πόλεμο, παρά το γεγονός ότι πρώτη αυτή είχε αναπτύξει πυρηνικά όπλα στο έδαφος της Τουρκίας. Οπως είπαμε, όμως, αυτό που σήμερα μας απασχολεί δεν είναι η ασφάλεια του πλανήτη αλλά η προστασία των Αμερικανών πολιτών από ένα εν δυνάμει τυραννικό καθεστώς. Οι ΗΠΑ αποδεδειγμένα πραγματοποιούν βασανιστήρια, τα οποία ο νέος πρόεδρος υπόσχεται να συνεχίσει ενώ διατηρούν ένα διεθνές δίκτυο απαγωγών υπό τον έλεγχο της CIA και άλλων αμερικανικών υπηρεσιών. Συνεχίζουν μάλιστα τις εκτελέσεις Αμερικανών πολιτών όχι μόνο στο πλαίσιο της αμερικανικής δικαιοσύνης αλλά και με εξωδικαστικές αποφάσεις, όπως ήταν η δολοφονία Αμερικανών πολιτών στο εξωτερικό με drones. Η διαρκής παρακολούθηση εκατομμυρίων πολιτών, την οποία απέδειξε ο Εντουαρντ Σνόουντεν, δεν έχει προηγούμενο στην ανθρώπινη Ιστορία, ακόμη και αν συγκριθεί με τα πιο απολυταρχικά καθεστώτα που γνώρισε η Ευρώπη και η Ασία τον 20ό αιώνα. Η απειλή για εθνικές, θρησκευτικές και φυλετικές μειονότητες είναι πλέον τόσο μεγάλη επί προεδρίας Τραμπ ώστε η πρώην υπουργός Εξωτερικών Μάντλιν Ολμπράιτ, όπως και άλλοι γνωστοί ψευτοαντιφρονούντες, δήλωσε έτοιμη να γίνει μουσουλμάνα σε ένδειξη συμπαράστασης. Ο φυλετικός αλλά και ταξικός διαχωρισμός αντικατοπτρίζεται και στις αναλογίες των κρατουμένων στις αμερικανικές φυλακές, όπου πλέον ζουν περίπου δυο εκατομμύρια άνθρωποι – μεγαλύτερος αριθμός σε όλο τον κόσμο όχι μόνο ως ποσοστό του πληθυσμού αλλά και σε απόλυτους αριθμούς. Οι ύποπτοι για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ συγκεντρώνονται στο αμερικανικό «γκουλάγκ» του Γκουαντάναμο χωρίς να απαγγελθούν καν ψεύτικες κατηγορίες, όπως φρόντιζε να κάνει ο Στάλιν στις δίκες της Μόσχας. Οι πρόσφατες συλλήψεις δημοσιογράφων, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων εναντίον του Τραμπ αλλά και λίγους μήνες νωρίτερα στις κινητοποιήσεις ιθαγενών στη Βόρεια Ντακότα, δημιουργούν ένα επικίνδυνο προηγούμενο για την ελευθερία του Τύπου. Οσο για την... ικανότητα του κρατικού μηχανισμού να προστατεύσει τους πολίτες σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, δημοσιογράφοι του BBC θυμούνται ακόμη τις τριτοκοσμικές εικόνες χάους που συνάντησαν στα χρόνια του τυφώνα «Κατρίνα». Εχουμε λοιπόν -εμείς, οι πολίτες του ελεύθερου κόσμου- επαρκείς λόγους αλλά και νομιμοποίηση βάσει του διεθνούς δικαίου να συντονίσουμε μια ανθρωπιστική επέμβαση εναντίον των ΗΠΑ, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με στόχο την προστασία του αμερικανικού πληθυσμού; Σύμφωνα με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες ΜΜΕ και κυβερνήσεις της Δύσης έχουμε ήδη καθυστερήσει απελπιστικά την εισβολή. Μπορούμε μάλιστα να θεωρούμε δεδομένο, όπως θα έλεγαν οι αμερικανικές εφημερίδες, ότι ο λαός των ΗΠΑ θα μας υποδεχθεί σαν απελευθερωτές ραίνοντάς μας με ροδοπέταλα. Democracy will prevail. ΥΓ. Αν βέβαια η στρατιωτική μας επέμβαση προκαλέσει κύματα Αμερικανών προσφύγων, δεν πρόκειται να δεχτούμε κανέναν σε ευρωπαϊκό έδαφος...
Προ των πυλών το ελληνοτουρκικό επεισόδιο το οποίο μπορεί να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να οδηγήσει ακόμη και σε ανάκληση των πρέσβεων!Μετά τον Τούρκο υπουργός Δικαιοσύνης ο οποίος ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση να… αγνοήσει την δικαστική απόφαση και να εκδόσει τους στρατιωτικούς, την σκυτάλη πήρε χτες, ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου και σήμερα ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, όπως σας έχουμε ήδη ενημερώσει στο άρθρο μας Μας απειλεί ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας! – Κλιμακώνει η Άγκυρα .
Η ελληνοτουρκική σύγκρουση φαίνεται ότι είναι μονόδρομος και για οικονομικούς λόγους. Όπως σας ενημερώσαμε,
ο οίκος αξιολόγησης Fitch υποβάθμισε τα αξιόγραφα του δημοσίου της Τουρκίας στην κατηγορία των «σκουπιδιών», αφαιρώντας της την τελευταία κατάταξη των ομολόγων της ως επενδύσεων και υπογραμμίζοντας τις ανησυχίες για την πολιτική σταθερότητα και τη νομισματική πολιτική στην αναπτυσσόμενη χώρα, που αποτελούσε στο πρόσφατο παρελθόν μαγνήτη για τους θεσμικούς επενδυτές.
Η υποβάθμιση του τουρκικού κρατικού αξιόχρεου σημειώθηκε μόλις μερικές ώρες αφότου ο ανταγωνιστικός οίκος αξιολόγησης Standard & Poor’s εξέπληξε τους επενδυτές, υποβαθμίζοντας την προοπτική της οικονομίας της Τουρκίας σε «αρνητική» από «σταθερή».
Ταυτόχρονα, όπως έγινε γνωστό, οι τουρκικές αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης σε βάρος των 8 Τούρκων στρατιωτικών που μετέβησαν στην Ελλάδα μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία τον Ιούλιο, μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή.
Και το ερώτημα είναι, πως ακριβώς θα γίνει η σύλληψη;
Θα επιχειρήσουν Τούρκοι πράκτορες εντός της ελληνικής επικράτειας;
H απειλή πάντως της Άγκυρας φαίνεται ότι είναι πολύ αληθινή. Και αυτό γιατί μόλις έγινε γνωστό ότι οι τουρκικές αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης, οι 8 Τούρκοι παρέμειναν κρατούμενοι στο Αστυνομικό Τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού «για λόγους εθνικής ασφάλειας»!
Ειδικότερα, χθες μετά τις αποφάσεις των Ποινικών Τμημάτων του Αρείου Πάγου που απέρριψαν ομόφωνα το αίτημα των αρχών της Τουρκίας για την έκδοση των 8 στρατιωτικών, η εισαγγελέας εκδόσεων Μαρία Μαλούχου με παραγγελία της, η οποία κοινοποιήθηκε και στον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, ζήτησε την άρση της κράτησής τους, με την προϋπόθεση ότι δεν κρατούνται για άλλο λόγο.
Όμως, ακολούθησε απόφαση του διευθυντή αλλοδαπών της ΓΑΔΑ Κωνσταντίνου Λουζιώτη η οποία αναφέρει ότι μετά την προσγείωση του στρατιωτικού ελικοπτέρου στο οποίο επέβαιναν οι 8 στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, διατάχθηκε η κράτηση των 8 για διάστημα 3 μηνών, το οποίο μπορεί να παρατείνεται ανά τρίμηνο, έως την έκδοση οριστικής απόφασης επί του αιτήματος χορήγησης διεθνούς προστασίας που εκκρεμεί στην 5ή Ανεξάρτητη Επιτροπή Προσφυγών.
Παράλληλα, στην απόφαση της Διεύθυνσης Αλλοδαπών σημειώνεται ότι «δεν δύναται να εφαρμοστούν εναλλακτικά μέτρα», καθώς εκτιμάται ότι η «η συμπεριφορά τους αποτελεί πραγματική ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη και εθνική ασφάλεια της χώρας».
Κατόπιν αυτών οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί παραμένουν κρατούμενοι.
Πλέον φαίνεται ότι ένα ελληνοτουρκικό επεισόδιο το οποίο θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις είναι πολύ κοντά.
Κλιμάκωση των προκλήσεων στο Αιγαίο, άνοιγμα των ροών προσφύγων και μεταναστών και το χαρτί της απειλής για οριστική διχοτόμηση της Κύπρου, «βλέπουν» οι διεθνολόγοι όσο αφορά τους γείτονες και τις μελλοντικές τους κινήσεις.
Όπως ανέφερε ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Θ. Ντόκος, «οι Τούρκοι μίλησαν για ακύρωσης της διμερούς συμφωνίας και όχι της συμφωνίας των ίδιων με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ μένει ανοικτό το ζήτημα των συνομιλιών για το κυπριακό και αν θα συνεχιστούν».
Από την πλευρά του ο Χ. Γιαλουρίδης μιλάει για αύξηση των παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου και για εκβιασμούς όσον αφορά την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Ενώ αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να γίνει κάποιο «επεισόδιο» σε νησί.
Πάντως και οι δύο καθηγητές ανέφεραν πως η Ελλάδα δεν θα παρουσιαστεί υποχωρητική μπροστά στην ενδεχόμενη επιθετική πολιτική Ερντογάν.
Ανεβάζουν τόνους τα τουρκικά ΜΜΕ
Η απόφαση του Αρείου Πάγου για τη μη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών από την Ελλάδα βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων.
Από τους τίτλους και μόνο είναι ολοφάνερη η ενόχληση του Τύπου για τη μη έκδοσή τους. Κάποια από τα ηχηρά πρωτοσέλιδα είναι:
«Δεν γίνεται, γείτονα!», «Απόφαση – ρεζίλι», «Ελλάδα η χώρα που υποστηρίζει τους πραξικοπηματίες» αλλά και «Ασπίδα η Ελλάδα για τους πραξικοπηματίες».
Η εφημερίδα «HaberTürk» στην πρώτη σελίδα αναφέρεται στην απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης με τίτλο:
«Διαχειρίσιμο» χαρακτηρίζει το ελληνικό χρέος ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), κινούμενος σε τελείως άλλη γραμμή από το ΔΝΤ, το οποίο σε δύο εκθέσεις του και πάλι το κρίνει ως μη βιώσιμο.
Μόλις δύο 24ωρα από τις «μαύρες» εκθέσεις του ΔΝΤ που δημοσιοποιήθηκαν την ημέρα της διεξαγωγής του Eurogroup (26/1) και έκαναν λόγο για μη βιώσιμο χρέος, πηγή του ESM, ανέφερε στο Γαλλικό Πρακτορείο: «Δεν βλέπουμε κανένα λόγο για μια ανησυχητική αποτίμηση της κατάστασης του ελληνικού χρέους».
«Το χρέος της Ελλάδας είναι διαχειρίσιμο, αν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν συμφωνηθεί εφαρμοστούν πλήρως», είπε ο ίδιος αξιωματούχος.
Ο ΕΜΣ αρνήθηκε να κάνει οποιοδήποτε άμεσο σχόλιο για την έκθεση του ΔΝΤ, αλλά υπενθυμίζει πως έχει ήδη δώσει στην Ελλάδα δάνεια «εξαιρετικά ευνοϊκά μακροπρόθεσμα» και ότι, επίσης, μόλις έχει πάρει μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους της βραχυπρόθεσμα.
«Η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν για μια φιλόδοξη δημοσιονομική τροχιά στη διάρκεια του προγράμματος, που είναι αξιόπιστη», υπογραμμίζει.
Η Ευρώπη έχει, εξάλλου, «σαφώς δεσμευθεί να υποστηρίξει την Ελλάδα με μια επιπλέον ελάφρυνση του χρέους» αν χρειαστεί μετά τη λήξη του προγράμματος το 2018, υπό την προϋπόθεση ότι η Αθήνα θα έχει υιοθετήσει όλες τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις.
Ο ΕΜΣ σημειώνει τέλος πως τα δημοσιονομικά αποτελέσματα του της Ελλάδας το 2016 «ήταν καλύτερα από ό,τι αναμενόταν»
Η εμπιστευτική Εκθεση του ΔΝΤ έχει βασικό σκοπό να αξιολογήσει το δεύτερο πρόγραμμα της Ελλάδας ενώ συγχρόνως περιγράφει τους όρους με τους οποίους θα μπορούσε να συμμετάσχει και πάλι το Ταμείο.
Με το κείμενο των 38 σελίδων το οποίο έχει ημερομηνία 24 Ιανουαρίου 2017 και περιήλθε εις γνώσιν και των ευρωπαϊκών θεσμών στις Βρυξέλλες μπαίνει μια ευρύτερη ατζέντα μεταρρυθμίσεων από την πλευρά του Ταμείου, πέραν αυτών που γνωρίζουμε μέχρι τώρα.
Το Ταμείο σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Καθημερινή, ζητάει πολύ περισσότερες μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό τομέα, στις αγορές, στα εργασιακά κλπ οι οποίες φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση την Αθήνα.
Η Εκθεση επίσης περιγράφει τους όρους με τους οποίους θα μπορούσε να συμμετάσχει το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος.
Το κείμενο με ημερομηνία 24 Ιανουαρίου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς θέτει μια ευρύτερη ατζέντα μεταρρυθμίσεων, ενώ θα παρουσιαστεί μαζί με την Εκθεση που θα περιέχει την ανάλυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (το άρθρο 4 για την Ελλάδα) στο ΔΣ του Ταμείου, που θα συνέλθει στις 6 Φεβρουαρίου.
Οι δύο εκθέσεις θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τη στάση που θα κρατήσει το ΔΝΤ στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τη συμφωνία για το νέο πρόγραμμα.
Με τα νέα δεδομένα το Μαξίμου πλέον καλείται να αποφασίσει σύντομα μέχρι το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου αν θα υποχωρήσει, αν θα παρατείνει τις συνομιλίες ή αν θα επιλέξει πρόωρες εκλογές.
Η ατζέντα που θα τεθεί θα αναφέρει ότι:
– Οι δεσμεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη βιωσιμότητά του χρειάζεται να μπουν από την αρχή του προγράμματος και πρέπει να βασίζονται σε ένα ρεαλιστικό μεσοπρόθεσμο στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα.
– Για την οικονομική ανάκαμψη προτεραιότητα πρέπει να έχουν οι μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό τομέα, καθώς η καθυστέρηση αντιμετώπισης των κόκκινων δανείων της δημιουργίας του θεσμικού πλαισίου για τις πτωχχεύσεις και τον ορισμό των διοικήσεων των τραπεζών έχει επίπτωση στην ανάκαμψη.
– Οταν η πολιτική βάση για τις μεταρρυθμίσεις είναι εύθραυστη και δεν υπάρχει ισχυρή κυριότητα του προγράμματος οι προσδοκίες αλλά και η σχεδίαση του πρέπει να είναι πιο συντηρητικές από την αρχή. Το προσωπικό του ΔΝΤ πρέπει να αντιτάσσεται σε πιέσεις από τους Ευρωπαίους εταίρους για πιο θετικές προβλέψεις.
– Για να προχωρήσει η ελληνική οικονομία χρειάζεται διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ισχυρή εφαρμογή της φορολογικής συμμόρφωσης.
_ Η Ελλάδα πρέπει να επανεκκινήσει τις στάσιμες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν στις αγορές προϊόντων, υπηρεσιών, στα εργασιακά και στα κλειστά επαγγέλματα ώστε να παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης.
– Βάρος στην κοινωνική δικαιοσύνη. Η έκθεση υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα δεν ήταν κοινωνικά δίκαιο εγείροντας ανησυχίες για την πολιτική βιωσιμότητα των μέτρων που πάρθηκαν.
– Συγκεκριμένη διαδικασία συνεργασίας του Ταμείου με νομισματικές ενώσεις.
Το ΔΝΤ θεωρεί ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο τη μεταρρυθμιστική κόπωση καθώς η ανεργία παραμένει υψηλή ενώ η ανάκαμψη δεν έχει εδραιωθεί. Σε μια τέτοια περίπτωση η άρνηση μεταρρυθμίσεων θα προκαλούσε νέες πιέσεις ρευστότητας στις τράπεζες και θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια χρεοκοπία και έξοδο από την Ευρωζώνη.
Επόμενος υψηλός κίνδυνος θεωρείται από το Ταμείο η αδύναμη ανάκαμψη της εσωτερικής ζήτησης λόγω του υψηλού χρέους και των επιπτώσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής που βασίστηκε στην πλευρά των εσόδων. Η αδύναμη εσωτερική ζήτηση υπονομεύει την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων περιπλέκοντας την ελάφρυνση του χρέους.
Στο απαισιόδοξο σενάριο το επίπεδο ζωής θα είναι ακόμη χαμηλότερο στο 55% με τάσεις περαιτέρω απόκλισης υποδηλώνοντας μια «μη διατηρήσιμη κατάσταση».
Σύμφωνα με την εφημερίδα η έκθεση αξιολόγησης στο πλαίσιο του άρθρου ΙV τονίζει ότι παρά την πρόοδο οι κίνδυνοι παραμένουν υψηλοί για την Ελλάδα. Για τον λόγο αυτό η Ελλάδα πρέπει να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις ξεχωρίζοντας το συνταξιοδοτικό που εκτιμά ότι υπονομεύει τα δημόσια οικονομικά, τους ισολογισμούς των τραπεζών, τα εμπόδια στις επενδύσεις, αλλά και το μη βιώσιμο χρέος
