Η Κύπρος κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και οι πρώτες εκποιήσεις είναι ήδη προ των πυλών…
Αφορμή για το παρόν κείμενο μού έδωσε μια εκπομπή του Αντώνη Σρόιτερ από την τηλεόραση του ΑΛΦΑ» με τίτλο «Αυτοψία – Πώς ξέφυγε η Κύπρος από Μνημόνια και Κρίση;» Στην εκπομπή επιχειρήθηκε μια σύγκριση μνημονίων Ελλάδας-Κύπρου και σε γενικές γραμμές ειπωθήκαν τα εξής:
Κύπρος – 26 Μαρτίου 2013: Μετά από ένα δραματικό τριήμερο διαπραγματεύσεων και με την Κυβέρνηση σε απόλυτη παράδοση ύστερα από το τελεσίγραφο των Ευρωπαίων, οι Κύπριοι ξυπνούν με την απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων να έχει τεθεί σε ισχύ.
Κύπρος – Ιούνιος 2015: Όπως καταγράφει ο Αντώνης Σρόιτερ και η κάμερα της εκπομπής «Αυτοψία», η χώρα έχει ήδη περάσει σε ανάπτυξη, Κύπριοι και ξένοι καταθέτες επιστρέφουν στις τράπεζες, ο περιορισμός κεφαλαίων αποτελεί παρελθόν, τα πρώτα στεγαστικά δάνεια εγκρίνονται και η ανεργία πέφτει. Μεγάλα έργα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και μεγαλεπήβολα σχέδια εκατομμυρίων ευρώ προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς.
Οι ξένοι κάνουν λόγο για οικονομικό θαύμα και χρησιμοποιούν την Κύπρο ως παράδειγμα για το πόσο μπορούν να λειτουργήσουν τα Μνημόνιά τους. Από την πλευρά τους, οι Κύπριοι περιμένουν να δουν πώς όλες αυτές οι θετικές ενδείξεις θα περάσουν και στην πραγματική οικονομία.
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα, μετά από πέντε χρόνια Μνημονίων, μοιάζει να βρίσκεται εκεί ακριβώς απ’ όπου ξεκίνησε. Ίσως και σε ακόμη χειρότερο σημείο. Γιατί πέτυχε η Κύπρος και γιατί απέτυχε παταγωδώς η Ελλάδα; Πώς αντιμετώπισαν την κρίση οι Έλληνες Κύπριοι και πώς οι Ελλαδίτες; Τι έκαναν εκείνοι σωστά και τι κάναμε και… εξακολουθούμε να κάνουμε εμείς λάθος; Υπάρχει «παράδειγμα Κύπρου» που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Ελλάδα, ή είμαστε τελικά καταδικασμένοι να αποτύχουμε;
Πραγματικά μοιάζει με ανέκδοτο! Η Κύπρος βγήκε από την κρίση λοιπόν! Διότι οι αριθμοί ευημερούν, διότι εξοφλούνται κανονικά τα τοκογλυφικά δάνεια και, το κυριότερο, φτιάχνονται καζίνα και μαρίνες για τους μεγιστάνες του χρήματος! Έργα που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Μια οικονομία πάει καλά, όταν ανεβαίνουν τα χρηματιστήρια, όταν οι επιχειρηματίες έχουν υπερκέρδη και πολύ χαμηλή φορολόγηση, όταν ο λαός ζει μέσα στην αβεβαιότητα, όταν υπάρχει προσφορά φτηνού εργατικού δυναμικού, όταν το κεφάλαιο βλέπει τον εργαζόμενο μόνο ως μια μηχανή παραγωγής πλούτου, όταν δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αποζημίωση απόλυσης, όταν υπάρχουν μισθοί πείνας για τους κοινούς θνητούς και κοινωνικές παροχές για κλάματα.
Ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης, τελικά, σημαίνει να βρουν ξανά, με οποιονδήποτε τρόπο, τον βηματισμό τους οι τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο! Σημειώστε ότι η Κύπρος κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και οι πρώτες εκποιήσεις είναι ήδη προ των πυλών…
Όλα αυτά δεν ειπώθηκαν στην εκπομπή του Αντώνη Σρόιτερ, όπως ακόμα δεν έγινε λόγος ότι, πρώτον: Στην Κύπρο δεν κουρεύτηκαν όλες οι καταθέσεις! Για το μεγάλο κεφάλαιο υπήρξε εσωτερική πληροφόρηση, με αποτέλεσμα να φυγαδεύσουν στο εξωτερικό πολλά εκατομμύρια. Δεύτερον: Πραγματικό οικονομικό θαύμα για την Κύπρο ήταν ό,τι συντελέσθηκε (έστω και με κάποιες σοβαρές στρεβλώσεις, Π.χ. αύξηση της τιμής της γης, μείωση της παραγωγής στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα κ.ά.) μετά την τραγωδία του ’74.
Αυτό το οικονομικό θαύμα οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι των Μνημονίων, αντί να το διορθώσουν, το αποδόμησαν μέσα σε ένα βράδυ, για να κτίσουν ξανά τις δομές τις κυπριακής οικονομίας στα μέτρα τους! Τρίτον: Η οικονομική κρίση έφερε πολλά δεινά σε πολλές οικογένειες, φοιτητές αναγκάσθηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους, παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από ασιτία, τα κοινωνικά παντοπωλεία αυξάνονται και πληθύνονται. Και το χάσμα μισθών των υψηλόβαθμων του Δημοσίου, των υπουργών, των βουλευτών, των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, των υπαλλήλων των ημικρατικών οργανισμών σε σχέση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους διαρκώς διευρύνεται.
Είδα στην τηλεόραση του ΡΙΚ, εργαζόμενο με πλήρες ωράριο εργασίας σε υπεραγορά, να δηλώνει ευγνώμων προς την εργοδοσία για μισθό 500 ευρώ μηνιαίως! Τις προάλλες νεαρή κοπέλα στη Λάρισα πετούσε από χαρά διότι προσελήφθηκε σε υπεραγορά, με πλήρες ωράριο εργασίας και μηνιαίο μισθό 380 ευρώ! Εργαζόμενοι με πολλά χρόνια υπηρεσίας απολύονται από τις εργασίες τους για να προσληφθούν ταυτόχρονα με την απόλυσή τους άλλοι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας! Μεγάλες εταιρείες με υψηλό κύκλο εργασιών και στην Ελλάδα και στην Κύπρο μεταφέρουν βασικές εργασίες τους σε ξένες χώρες (π.χ. Βουλγαρία) με φθηνό ημερομίσθιο κ.ά.
ΑΝ λοιπόν η κατασκευή μαρίνων για τους λίγους και η χαμηλή φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων σε βάρος των αδυνάτων θεωρούνται ανάπτυξη (αυτό ήταν το σημαντικότερο μήνυμα της εκπομπής), προσωπικά υποστηρίζω ότι δεν μας χρειάζεται τέτοια ανάπτυξη. Διότι το θέμα μας δεν είναι να πετύχουμε μόνο ανάπτυξη, άλλα μέσω αυτής να υπάρξει πραγματικό όφελος για όλους τους πολίτες μιας χώρας, και όχι μόνο για το μεγάλο κεφάλαιο. Τα μεροκάματα πείνας και η λιτότητα δεν είναι φάρμακο. Είναι φαρμάκι. Η λιτότητα των πολλών, κατά τον μέγα Γάλλο ποιητή Charles Pierre Baudelaire (Σαρλ Πιέρ Μπωντλαίρ), είναι η μητέρα της λαιμαργίας των ολίγων. Δεν ξέρουμε ποιους συμβουλεύονται οι πολιτικοί υφιστάμενοι των δανειστών μας, αλλά αν ρωτούσαν τον Paul Krougman (Πωλ Κρούγκμαν), θα τους βεβαίωνε πως η συνταγή των πρωτογενών πλεονασμάτων με λιτότητα έχει σφόδρα αρνητικά αποτελέσματα στην παραγωγή, ιδίως όταν μια χώρα είναι υπερχρεωμένη και δεν έχει δικό της νόμισμα.
Ωστόσο, το ερώτημα τίθεται και πάλι αμείλικτο. Υπάρχει άλλη εναλλακτική πρόταση για να ξεφύγουμε από τη μέγκενη των δανειστών που κατευθύνουν τα πάντα, έχοντας ως μοναδικό στόχο τη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια των γνωστών κέντρων ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας με τις γνωστές λέσχες τους… Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία ότι, για να υπάρξει επιτυχημένη αναπτυξιακή πολιτική, πρέπει να υπάρξει και οικονομική αυτονομία, απαραίτητες προϋποθέσεις και οι δύο για εθνική ανεξαρτησία. Οι φυσικές ομορφιές μας, τα ιστορικά και πολιτιστικά μας μνημεία, οι μαγευτικές παραλίες μας, οι άριστες κλιματολογικές συνθήκες, η εύφορη γη μας και άλλα πολλά, αποτελούν γερές βάσεις πάνω στις οποίες μπορούμε να επενδύσουμε και να κτίσουμε μεθοδευμένα και σταθερά το μέλλον της πατρίδας μας.
Σε τελική ανάλυση, απαιτείται να εκμεταλλευτούμε το σύνολο του εθνικού μας πλούτου και να μεγαλώσουμε τα μέγιστα την παραγωγή. Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να καταστούν αυτάρκεις σε προϊόντα πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής και να αναπτύξουν βιοτεχνίες ένδυσης και υπόδησης, που θα τις αποδεσμεύσουν από την ξένη εξάρτηση. Μια χώρα μπορεί να έχει μέλλον μόνο ΑΝ έχει παραγωγή και εξαγωγές. Ο τουρισμός και γενικά οι άδηλοι πόροι αποτελούν σίγουρα τη βαριά βιομηχανία μας, ωστόσο εύκολα μπορούν να επηρεασθούν από ανεπιθύμητες συρράξεις και τις γνωστές οδηγίες των γνωστών άγνωστων άσπονδων «φίλων» μας…
ΝΤΙΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΗ
Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας Από το Μονάγρι Λεμεσού
Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας Από το Μονάγρι Λεμεσού
phgh:hellasforce
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου