Είμαι σίγουρος ότι αυτή η σειρά αναρτήσεων έχει προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις σε πολλούς από τους αναγνώστες.
Αυτό που φαίνεται να ενοχλεί είναι ο χαρακτηρισμός των ψαλμών ως "σατανικοί". Βλέπετε, για κάποιους, η απομυθοποίηση προσώπων όπως ο Δαυϊδ, ο Αβραάμ, ο Μωυσής και γενικά όλων των προπατόρων των Εβραίων, τους οποίους θεωρούν υποδείγματα βίου και πνευματικότητας, σημαίνει την κατάρρευση του Χριστιανισμού. Αυτό συμβαίνει, διότι δεν έχουν τον Χριστό σαν το κέντρο της πίστης και ασχολούνται με τους ατελείς ανθρώπους. Ελπίζω, με το τέταρτο και τελευταίο μέρος της σειράς αυτής, να καταλάβουν ορισμένοι ότι οι ψαλμοί δεν είναι έργο πνευματικό και ψυχωφέλιμο και κακώς μας το παρουσιάζουν σαν τέτοιο.
Πάμε, λοιπόν, να εξετάσουμε κάποιους ψαλμούς με ενδιαφέρον περιεχόμενο.
Ψαλ. 21,19 διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.
Ψαλ. 21,19 Εμοιράσθησαν μεταξύ των τα ενδύματά μου και δια τον άρραφον χιτώνα έβαλαν κλήρον.
Ψαλ. 68,22 καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος.
Ψαλ. 68,22 Οταν δε επείνασα μου έδωκαν αντί φαγητού χολήν, και όταν εδίψησα, μου έδωκαν να πιώ ξίδι.
Σχόλιο: Εκ πρώτης όψεως, κάποιος που έχει διαβάσει τα ευαγγέλια θα έλεγε ότι οι ψαλμοί αυτοί προφητεύουν κάποια συμβάντα κατά την Σταύρωση του Χριστού. Την ίδια άποψη εκφέρει και ο Άγιος Αθανάσιος στην ομιλία του "Εις το πάθος του Κυρίου και εις τον Σταυρόν". Φυσικά, με μια ματιά στα σχετικά κείμενα των ψαλμών η θέση αυτή διαψεύδεται εύκολα. Ο ψαλμός 21 είναι ένας από τους συνηθισμένους ψαλμούς, κατά τους οποίους ο Δαυϊδ προσεύχεται στον Γιαχβέ για παροχή προστασίας από τους εχθρούς, εξαιτίας των δεινών που του προκαλούν. Μέσα στην στεναχώρια του, λοιπόν, αναφέρει ότι είναι σε τόσο τραγική θέση που οι αντίπαλοι τον ξεγύμνωσαν από τα ιμάτια του. Πέρα από το γεγονός ότι αναφέρεται στον εαυτό του, καμία αναφορά δεν γίνεται για μελλοντικά γεγονότα, πόσο μάλλον για την Σταύρωση του Χριστού. Ομοίως και για τον ψαλμό 68. Μάλιστα, διαβάζουμε στην συνέχεια του 68ου ψαλμού:
Ψαλ. 68,23 γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν καὶ εἰς σκάνδαλον.
Ψαλ. 68,23 Η πλουσία τράπεζά των, είθε να μετατραπή εις παγίδα ενώπιόν των. Να γίνη τιμωρία και ανταπόδοσις δια τα κακά, τα οποία μου κάνουν.
Ψαλ. 68,24 σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν, καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διαπαντὸς σύγκαμψον.
Ψαλ. 68,24 Ας σκοτισθούν τα μάτια των μέχρι σημείου, ώστε να μη βλέπουν. Κυρτωσε την ράχιν των δια παντός.
Ψαλ. 68,25 ἔκχεον ἐπ᾿ αὐτοὺς τὴν ὀργήν σου, καὶ ὁ θυμὸς τῆς ὀργῆς σου καταλάβοι αὐτούς.
Ψαλ. 68,25 Χύσε επάνω των, σαν ποτάμι, ολόκληρον την οργήν σου, και ο θυμός της μεγάλη αγανακτήσεώς σου είθε να τους καταλάβη.
Ψαλ. 68,26 γενηθήτω ἡ ἔπαυλις αὐτῶν ἠρημωμένη, καὶ ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτῶν μὴ ἔστω ὁ κατοικῶν·
Ψαλ. 68,26 Ας γίνη το περιποιημένον αγρόκτημά των έρημον και εις τας κατοικίας των ας μην υπάρξη κανείς απόγονός των, που να κατοικήση.
Ψαλ. 68,27 ὅτι ὃν σὺ ἐπάταξας, αὐτοὶ κατεδίωξαν, καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγος τῶν τραυμάτων μου προσέθηκαν.
Ψαλ. 68,27 Διότι εκείνον, τον οποίον συ επέτρεψες θλίψεις και οδυνηράς μαστιγώσεις, αντί να τον συμπονέσουν, τον κατεδίωξαν και στον δριμύν πόνον των τραυμάτων μου προσέθεσαν άλλον πόνον.
Ψαλ. 68,28 πρόσθες ἀνομίαν ἐπὶ τῇ ἀνομίᾳ αὐτῶν, καὶ μὴ εἰσελθέτωσαν ἐν δικαιοσύνῃ σου·
Ψαλ. 68,28 Εγκατάλειψέ τους, ώστε να περιπίπτουν από αμαρτίας εις αμαρτίαν, δια να μη εισέλθουν στον δρόμον της μετανοίας και εύρουν δικαίωσιν ενώπιόν σου.
Ψαλ. 68,29 ἐξαλειφθήτωσαν ἐκ βίβλου ζώντων καὶ μετὰ δικαίων μὴ γραφήτωσαν.
Ψαλ. 68,29 Ας σβησθούν εξ όλοκλήρου τα ονόματά των από το βιβλίον των ζωντανών και ας μην καταγραφούν με τα ονόματα των δικαίων.
Σχόλιο: Είναι ξεκάθαρο ότι εδώ μιλάει ο Δαυϊδ, ο οποίος αρχίζει και ξεστομίζει κατάρες λόγω των όσων υπέστη από τους αντιπάλους μεταξύ των οποίων η χολή και το ξύδι. Ακόμα και αν υποθέσουμε πως ο στίχος 22 προφητικά αναφέρεται στον Χριστό, που δεν προκύπτει ούτε κατά διάνοια από τα συμφραζόμενα, σκεφτείτε το εξής παράδοξο. Αυτές οι δήθεν προφητείες είναι σε α' ενικό πρόσωπο. Υποτίθεται δηλαδή πως είναι λόγια του Μεσσία. Στον ψαλμό 22 όμως μιλάει εξ' ολοκλήρου ένα πρόσωπο. Είναι δυνατόν ο Χριστός να καταριόταν και να ζητούσε από τον Πατέρα Του το χειρότερο, για όσους του φέρθηκαν απάνθρωπα; Εννοείται πως όχι! Το αντίθετο, μάλιστα, αφού είπε πάνω στον Σταυρό: "Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν".
Ψαλ. 50,20 ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ·
Ψαλ. 50,20 Ευδόκησον, λοιπόν, Κυριε, να φανής αγαθός και ευεργετικός εις την Ιερουσαλήμ. Δείξε την καλωσύνην σου, ώστε να ανοικοδομηθούν και πάλιν τα τείχη της Ιερουσαλήμ.
Ψαλ. 50,21 τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ψαλ. 50,21 Τοτε θα ευδοκήσης να δεχθής κάθε δίκαιαν θυσίαν, θυσίας αναφερομένας εις σέ, θυσίας ολοκαυτωμάτων. Τοτε θα ανεβάσουν στο θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων σου μόσχους.
Σχόλιο: Ο 50ος ψαλμός είναι γνωστός στους περισσότερους καθώς περιλαμβάνεται στο απόδειπνο. Πολλοί από εσάς και εγώ επίσης τον διαβάζαμε καθημερινά . Ωστόσο πέφταμε κάθε φορά στην παγίδα των έτοιμων προσευχών. Ξύλινος λόγος, απλή ανάγνωση χωρίς κατανόηση, το κάναμε "μηχανικά" που λέμε, έτσι για να βγάλουμε την υποχρέωση. Για διαβάστε τον τώρα με προσοχή. Καταλαβαίνετε τι ζητούσαμε; Πόσο ανόητοι ήμασταν αιτούμενοι την ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ και προσμένοντας την θυσία μοσχαριών;;; Και όλα αυτά, ενώ ξέραμε ότι ο Χριστός είπε: "έλεος θέλω και όχι θυσία".
Ψαλ. 67,2 Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.
Ψαλ. 67,2 Ας εγερθή ο Θεός, και αμέσως οι εχθροί του θα διασκορπισθούν. Θα φύγουν πανικόβλητοι από εμπρός του όλοι εκείνοι, οι οποίοι τον μισούν.
Ψαλ. 67,3 ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός, οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ.
Ψαλ. 67,3 Οπως εξαφανίζεται και διαλύεται ο καπνός, έτσι θα εξαφανισθούν και αυτοί. Οπως διαλύεται το κηρί εμπρός στο πυρ, κατά παρόμοιον τρόπον θα εξολοθρευθούν και οι αμαρτωλοί εμπρός εις την παρουσίαν του Θεού.
Σχόλιο: Έχοντας σχηματίσει μια εικόνα από τις τρεις προηγούμενες αναρτήσεις για το πνεύμα στο οποίο κινούνται οι ψαλμοί καταλαβαίνετε ότι το αναστάσιμο αυτό τροπάριο μόνο χαρμόσυνο δεν είναι παρά μόνο κακός οιωνός. Κάποιοι αφελείς μπορεί να ισχυριστούν ότι εδώ προφητεύεται η Ανάσταση του Χριστού. Δεν ισχύει αυτό διότι το "αναστήτω" δεν σημαίνει απαραίτητα την ανάσταση ενός νεκρού. Η λέξη αυτή, εκ του ρήματος ανίστημι, έχει πολλές σημασίες. Στην περίπτωση μας σημαίνει "σηκώνομαι, εγείρομαι από την θέση μου". Επιπλέον οι εχθροί, κλασσικά, είναι οι αμαρτωλοί άνθρωποι και όχι οι δαίμονες. Σκεφτείτε το εξής, δεν είναι λίγο οξύμωρο, αμέσως μετά
το "Χριστός Ανέστη" να αναφερόμαστε στην απώλεια των αμαρτωλών που ο Χριστός έσωσε από αυτήν με την Σταύρωση και την Ανάσταση Του;
Ψαλ. 72,3 ὅτι ἐζήλωσα ἐπὶ τοῖς ἀνόμοις εἰρήνην ἁμαρτωλῶν θεωρῶν,
Ψαλ. 72,3 Διότι κατελήφθην από ζήλειαν επειδή έβλεπα την ευημερίαν των αμαρτωλών ανθρώπων.
Ψαλ. 72,4 ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνάνευσις ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν καὶ στερέωμα ἐν τῇ μάστιγι αὐτῶν·
Ψαλ. 72,4 Εβλεπα ότι δεν υπάρχει, μακρά αγωνία και βάσανος κατά τον θάνατόν των και δεν διαρκεί επί πολύ η τυχόν μαστίζουσα σε αυτούς θλίψις.
Σχόλιο: Αρχίζουν και αποκαλύπτονται σιγά-σιγά τα κόμπλεξ του Δαυϊδ. Τον ικανοποιεί ο βασανιστικός και αργός θάνατος των "αμαρτωλών" και ζηλεύει όταν αυτοί βρίσκονται σε περίοδο ευημερίας.
Ψαλ. 77,38 αὐτὸς δέ ἐστιν οἰκτίρμων καὶ ἱλάσκεται ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῶν καὶ οὐ διαφθερεῖ καὶ πληθυνεῖ τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν αὐτοῦ καὶ οὐχὶ ἐκκαύσει πᾶσαν τὴν ὀργὴν αὐτοῦ.
Ψαλ. 77,38 Ο Θεός όμως είναι ελεήμων και έδειχνε το έλεός του εις τας αμαρτίας αυτών. Δεν ηθέλησε να τους καταστρέψη. Εις πολυαρίθμους περιστάσεις ανέστειλε και απεμάκρυνε τον θυμόν του· δεν αφήκε να ανάψη και να εκσπάση όλη η οργή του εναντίον των.
Σχόλιο: Εδώ περιγράφεται πόσο μακρόθυμος και ελεήμων είναι ο Γιαχβέ, ο οποίος δεν εξολοθρεύει όλους τους Ισραηλίτες, αλλά σαν πονόψυχος που είναι αφήνει και μερικούς να ζήσουν! Μπορεί να θυμώνει συχνά, αλλά δεν αφήνει να ξεσπάσει η οργή του στον μέγιστο βαθμό. Ταιριάζει αυτή η συμπεριφορά με την εικόνα που έχουμε εμείς για τον Θεό-Πατέρα, ο οποίος έχει άπειρη αγάπη και φιλευσπλαχνία για τα δημιουργήματα Του;;; Γίνεται ο Θεός να είναι εμπαθής και να οργίζεται όπως οι ατελείς άνθρωποι;
Ψαλ. 77,45 ἐξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς κυνόμυιαν, καὶ κατέφαγεν αὐτούς, καὶ βάτραχον, καὶ διέφθειρεν αὐτούς·
Ψαλ. 77,45 Ο Κυριος εξαπέστειλεν επίσης εναντίον των Αιγυπτίων κυνόμυιαν, η οποία τους κατέφαγε, και βατράχους οι οποίοι μετέδωσαν εις αυτούς φθοροποιούς και μολυσματικάς ασθενείας.
Ψαλ. 77,46 καὶ ἔδωκε τῇ ἐρυσίβῃ τοὺς καρποὺς αὐτῶν καὶ τοὺς πόνους αὐτῶν τῇ ἀκρίδι·
Ψαλ. 77,46 Παρέδωκεν εις την σκωρίασιν τους καρπούς των αγρών των, και τους κόπους των καλλιεργημένων αγρών των εις τας ακρίδας.
Ψαλ. 77,47 ἀπέκτεινεν ἐν χαλάζῃ τὴν ἄμπελον αὐτῶν καὶ τὰς συκαμίνους αὐτῶν ἐν τῇ πάχνῃ·
Ψαλ. 77,47 Κατέστρεψε τα αμπέλια των με χάλαζαν και τας συκομορέας των με παγωνιά.
Ψαλ. 77,48 καὶ παρέδωκεν εἰς χάλαζαν τὰ κτήνη αὐτῶν καὶ τὴν ὕπαρξιν αὐτῶν τῷ πυρί·
Ψαλ. 77,48 Παρέδωκεν εις καταστρεπτικήν θανατηφόρον χάλαζαν τα ζώα των και την υπόλοιπον περιουσίαν των παρέδωσεν στο πυρ των κεραυνών του.
Ψαλ. 77,49 ἐξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς ὀργὴν θυμοῦ αὐτοῦ, θυμὸν καὶ ὀργὴν καὶ θλῖψιν, ἀποστολὴν δι᾿ ἀγγέλων πονηρῶν.
Ψαλ. 77,49 Εξαπέλυσεν εναντίον των την τιμωρόν οργήν της αγανακτήσεώς του, θυμόν και οργήν και θλίψιν, δεινά φοβερά, τα οποία έστειλε με εξολοθρευτάς αγγέλους.
Ψαλ. 77,50 ὡδοποίησε τρίβον τῇ ὀργῇ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐφείσατο ἀπὸ θανάτου τῶν ψυχῶν αὐτῶν καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν εἰς θάνατον συνέκλεισε
Ψαλ. 77,50 Αφήκε να εκδηλωθή ασυγκράτητος η οργή του, δεν ελυπήθη την ζωήν των και δεν επροφύλαξεν αυτούς από τον θάνατον και αυτά ακόμη τα κατοικίδια ζώα των τα συνέκλεισεν μέσα εις τας παγίδας του θανάτου και της καταστροφής.
Ψαλ. 77,51 καὶ ἐπάταξε πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, ἀπαρχὴν παντὸς πόνου αὐτῶν ἐν τοῖς σκηνώμασι Χάμ,
Ψαλ. 77,51 Εκτύπησε με θάνατον όλα τα πρωτότοκα της γης Αιγύπτου· αυτά που αποτελούν την απαρχήν των πόνων της τεκνοποιΐας στους οίκους των Αιγυπτίων, των απογόνων αυτών του Χαμ.
Σχόλιο: Όταν πρόκειται για τιμωρίες πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Γιαχβέ έχει μεγάλη έμπνευση και φαντασία. Θα σταθώ σε δύο σημεία. Πρώτον, στην θανάτωση των πρωτοτόκων των Αιγυπτίων και κατά δεύτερον στην αποστολή πονηρών αγγέλων(!) για να πραγματοποιηθεί η εξολόθρευση τους. Αγαπητοί Γιαχβεδολάγνοι, που λέτε πως ο Χριστός είναι ο Γιαχβέ. Πόσο αδαείς πρέπει να είστε, για να θεωρείτε τον Θεό δολοφόνο και εντολοδόχο πονηρών αγγέλων, δηλαδή δαιμόνων !!! Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβετε ότι ο Γιαχβέ είναι ο Σαμαέλ- Σατανάς, που και τους ανθρώπους μισεί, σε σημείο να τους εξαφανίσει και χρησιμοποιεί δαίμονες για τα σχέδια του;
Ψαλ. 86,2 ἀγαπᾷ Κύριος τὰς πύλας Σιὼν ὑπὲρ πάντα τὰ σκηνώματα Ἰακώβ.
Ψαλ. 86,2 Ο Κυριος αγαπά περισσότερον από όλας τας πόλεις των απογόνων του Ιακώβ τας πύλας της Ιερουσαλήμ.
Ψαλ. 86,3 δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ. (διάψαλμα).
Ψαλ. 86,3 Πολις του Θεού, αγία Ιερουσαλήμ, ένδοξα και θαυμαστά διαλαλούνται πανταχού δια σέ.
Σχόλιο: Εδώ εξυμνείται η Ιερουσαλήμ σαν η αγία πόλη του Θεού, την οποία εξέλεξε για τον περιούσιο λαό του. Ας θυμηθούμε τι ανέφερε ο Χριστός για την Ιερουσαλήμ:
Ματθ. 23,37 Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε.
Ο Χριστός εδώ σχολιάζει με επικριτικό τρόπο την Ιερουσαλήμ λέγοντας ότι οι κάτοικοι της σκοτώνουν τους προφήτες και επιπλέον δεν δέχονται τον λόγο του Θεού. Οι αντιθέσεις στα λόγια του Χριστού και του Γιαχβέ είναι εμφανείς.
Ψαλ. 103,35 ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς. εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.
Ψαλ. 103,35 Είθε να εκλείψουν εντελώς οι αμαρτωλοί από την γην και οι άνομοι, ώστε να μη υπάρχουν πλέον. Δοξολόγει συ, ω ψυχή μου, τον Κυριον.
Σχόλιο: Ο Δαυϊδ, φαίνεται να θεωρεί τον εαυτό του αναμάρτητο για να τα λέει αυτά, αλλά στην πραγματικότητα έχει άγνοια για το τι είναι αμαρτία. Όσοι μέχρι αυτό το σημείο, στηρίζουν ακόμα την ανάγνωση των ψαλμών, αναρωτιέμαι τι αισθάνονται όταν ξεστομίζουν αυτές τις κατάρες.
Ψαλ. 108,5 καὶ ἔθεντο κατ᾿ ἐμοῦ κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ μῖσος ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεώς μου.
Ψαλ. 108,5 Μου ανταπέδωσαν κακά αντί αγαθών και μίσος αντί της αγάπης, που έτρεφα προς αυτούς.
Ψαλ. 108,6 κατάστησον ἐπ᾿ αὐτὸν ἁμαρτωλόν, καὶ διάβολος στήτω ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ
Ψαλ. 108,6 Βαλε ασεβή επάνω εις την κεφαλήν του κυρίως υπευθύνου και από τα δεξιά του ας σταθή διαβολικός κατήγορος.
Ψαλ. 108,7 ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν ἐξέλθοι καταδεδικασμένος, καὶ ἡ προσευχὴ αὐτοῦ γενέσθω εἰς ἁμαρτίαν.
Ψαλ. 108,7 Οταν αυτός θα δικάζεται, είθε να εξέλθη καταδικασμένος και η προσευχή του, ας καταλογισθή εις αυτόν ως αμαρτία.
Ψαλ. 108,8 γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὀλίγαι, καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτερος.
Ψαλ. 108,8 Αι ημέραι της ζωής του ας γίνουν ολίγαι και το αξίωμά του είθε να το πάρη άλλος.
Ψαλ. 108,9 γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὀρφανοὶ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ χήρα·
Ψαλ. 108,9 Ορφανά και απροστάτευτα ας μείνουν τα παιδιά του, χήρα ας μείνει η γυναίκα του.
Ψαλ. 108,10 σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἐπαιτησάτωσαν, ἐκβληθήτωσαν ἐκ τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν.
Ψαλ. 108,10 Τα παιδιά του από τόπου εις τόπον μεταφερόμενα ας γίνουν επαίται. Ας εκδιωχθούν από τα κρημνισμένα σπίτια των.
Ψαλ. 108,11 ἐξερευνησάτω δανειστὴς πάντα, ὅσα ὑπάρχει αὐτῷ, καὶ διαρπασάτωσαν ἀλλότριοι τοὺς πόνους αὐτοῦ.
Ψαλ. 108,11 Ο δανειστής ας ερευνήση και ας καταγράψη όλα όσα ανήκουν εις αυτόν, και ξένοι άνθρωποι ας διαρπάσουν τους κόπους των χειρών του.
Ψαλ. 108,12 μὴ ὑπαρξάτω αὐτῷ ἀντιλήπτωρ, μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖς ὀρφανοῖς αὐτοῦ·
Ψαλ. 108,12 Ας μη υπάρξη άνθρωπος να τον βοηθήση εις την συμφοράν του αυτήν, ούτε κανείς δια να λυπηθή τα ορφανά του.
Ψαλ. 108,13 γενηθήτω τὰ τέκνα αὐτοῦ εἰς ἐξολόθρευσιν, ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθείη τὸ ὄνομα αὐτοῦ.
Ψαλ. 108,13 Ας εξολοθρευθούν τα παιδιά του, ώστε το όνομά του να σβήση, χωρίς να φθάση εις δεύτερον γενεάν τέκνων.
Ψαλ. 108,14 ἀναμνησθείη ἡ ἀνομία τῶν πατέρων αὐτοῦ ἔναντι Κυρίου, καὶ ἡ ἁμαρτία τῆς μητρὸς αὐτοῦ μὴ ἐξαλειφθείη·
Ψαλ. 108,14 Είθε να μείνουν ολοφάνεροι και αλησμόνητοι ενώπιον του Κυρίου, οχι μόνον αι ιδικαί του αμαρτίαι αλλά και αι αμαρτίαι των προγόνων του. Ας μη διαγραφούν όσα ημάρτησεν η μητέρα του.
Ψαλ. 108,15 γενηθήτωσαν ἐναντίον Κυρίου διαπαντός, καὶ ἐξολοθρευθείη ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν,
Ψαλ. 108,15 Ας παραμένουν πάντοτε ενώπιον του Κυρίου όλαι αυταί αι αμαρτίαι, και να χαθεί από την γη η μνήμη αυτού.
Σχόλιο: Τι να σχολιάσει κάποιος μετά από αυτό το κρεσέντο μοχθηρίας και κακίας του Δαυϊδ; Πρέπει να έχει μείνει άναυδος. Οι κατάρες ποικίλουν. Καταριέται τους εχθρούς του να μείνουν άτεκνοι, να πεθάνουν σύντομα, να τους κατηγορούν άδικα, να τους κυνηγούν οι τοκογλύφοι, να μην βρίσκουν το δίκιο τους στα δικαστήρια, να μένουν αβοήθητοι στις δυστυχίες, να σκοτωθούν τα παιδιά του και στο τέλος οι ίδιοι. Να χαθεί η γενιά τους.
Ψαλ. 111,5 χρηστὸς ἀνὴρ ὁ οἰκτείρων καὶ κιχρῶν· οἰκονομήσει τοὺς λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει,
Ψαλ. 111,5 Αγαθός και χρήσιμος είναι ο άνθρωπος εκείνος, που σπλαγχνίζεται τους άλλους, και τους δανείζει. Αυτός θα προσέχει πάντοτε τους λόγους του με κρίση.
Σχόλιο: Αγαθός, λοιπόν, δεν είναι εκείνος που δωρίζει, αλλά εκείνος που δανείζει. Για άλλη μια φορά διακρίνουμε την νοοτροπία του "δούναι και λαβείν". Η έννοια της ανιδιοτελούς προσφοράς στον συνάνθρωπο είναι ανύπαρκτη για τους Εβραίους οι οποίοι διδάχτηκαν από τον Γιαχβέ να μην προσφέρουν τίποτα χωρίς αντάλλαγμα (Διαβάστε MATRIX DOMINION 3: Η ΠΑΓΙΔΑ για να μάθετε πως στήθηκε όλη η πλεκτάνη με τα δάνεια).
Ψαλ. 135,1 Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·
Ψαλ. 135,1 Δοξολογείτε συνεχώς τον Κυριον, διότι είναι αγαθός και αιώνιον είναι το έλεός του.
Ψαλ. 135,10 τῷ πατάξαντι Αἴγυπτον σὺν τοῖς πρωτοτόκοις αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,
Ψαλ. 135,10 Δοξολογείτε αυτόν, ο οποίος εκτύπησε με θάνατον τα πρωτοτόκα των Αιγυπτίων, διότι αιώνιον και ανεξάντλητον είναι το έλεός του.
Ψαλ. 135,18 καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,
Ψαλ. 135,18 Εθανάτωσε ισχυρούς βασιλείς, διότι αιώνιον και ανεξαντήτον είναι το έλεός του.
Σχόλιο: Αγαπημένος ύμνος από όλους μας ειδικά όταν ψάλλεται από τον πρωτοψάλτη Θεόδωρο Βασιλικό. Το δυσάρεστο είναι πως το απόσπασμα του ύμνου που συνήθως ψάλλεται, είναι παρμένο από τον 135ο ψαλμό ο οποίος, όπως ήταν επόμενο, δεν διαφέρει από τους υπολοίπους. Είναι ειρωνικό, γιατί, οι δύο παραπάνω στίχοι αναφέρονται στην θανάτωση παιδιών και βασιλιάδων και αυτό αποδίδεται στο.....αιώνιο έλεος του θεού....το γράφω με μικρό, γιατί ο μόνος αληθινός ΘΕΟΣ δεν σκοτώνει ανθρώπους από έλεος. Έλεος δηλαδή!!
Ψαλ. 136,9 μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν.
Ψαλ. 136,9 Μακάριος θα είναι εκείνος, ο οποίος θα κρατήση εις τας χείρας του τα βρέφη σου και θα τα συντρίψη κτυπώντας αυτά στους βράχους.
Σχόλιο: Μακάριος κατά τον Δαυϊδ εκείνος που πιάνει τα μωρά των εχθρών στα χέρια του και τα συνθλίβει, χτυπώντας τα στους βράχους. Βασικά ο στίχος αυτός και μόνο αρκούσε για να αποδείξω ότι οι ψαλμοί είναι σατανικοί, αλλά επειδή κάποιοι είναι τόσο κολλημένοι έπρεπε να καλύψω πλήρως το θέμα.
Ψαλ. 138,21 οὐχὶ τοὺς μισοῦντάς σε, Κύριε, ἐμίσησα καὶ ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου ἐξετηκόμην;
Ψαλ. 138,21 Εγώ, Κυριε, δεν εμίσησα αυτούς τους ασεβείς, οι οποίοι σε μισούν και δεν έλυωσα ωσάν κερί εξ αιτίας της αηδίας και αποστροφής μου προς τους εχθρούς σου;
Ψαλ. 138,22 τέλειον μῖσος ἐμίσουν αὐτούς, εἰς ἐχθροὺς ἐγένοντό μοι.
Ψαλ. 138,22 Με όλην μου την καρδιά και την ψυχήν τους εμίσησα και εκείνοι έγιναν εχθροί μου.
Σχόλιο: Έτσι θα κλείσουμε, με μία έκρηξη κακίας και μια ομολογία μίσους από τον Δαυϊδ. Έγινε κατανοητό, πιστέυω, ότι η Π.Δ. είναι το βιβλίο του μίσους και το ευαγγέλιο το βιβλίο της αγάπης.
Θεωρώ πως κάλυψα το θέμα των ψαλμών όσο καλύτερα μπορούσα με αρκετά λεπτομερή και εμπεριστατωμένη ανάλυση, περιλαμβάνοντας στα 4 αυτά άρθρα αποσπάσματα σχεδόν από όλους. Με δεδομένο ότι οι ψαλμοί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των έτοιμων προσευχών που κυκλοφορούν, έγινε αντιληπτό πως ο καλύτερος τρόπος για να επικοινωνούμε με τον Αρχηγό είναι με λόγια μέσα από την καρδιά. Όπως μας λέει και ο Δημοσθένης Λιακόπουλος πρέπει να σταματήσουμε να προσευχόμαστε με έναν τρόπο στημένο και βαρετό, μία δύο φορές μέσα στην ημέρα. Ας αρχίσουμε να συνομιλούμε μαζί του καθ' όλη την διάρκεια της μέρας με λόγια απλά και η ζωή μας θα αλλάξει.
Ας αξιοποιήσουμε αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα που μας έχει δοθεί.
+++ IC XC NIKA +++
el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου