“Τα σκυλιά αλυχτάνε, αλλά το καραβάνι προχωρεί...” ( Α.Τσίπρας)
Μήπως ήρθε επί τέλους η ώρα τα “σκυλιά” να σταματήσουν να αλυχτάνε και να ορμήσουν να διαλύσουν το καραβάνι, πριν αυτό διαλύσει ότι έχει απομείνει ακόμα όρθιο στην πατρίδα μας;
Μήπως ήρθε επί τέλους η ώρα τα “σκυλιά” να σταματήσουν να αλυχτάνε και να ορμήσουν να διαλύσουν το καραβάνι, πριν αυτό διαλύσει ότι έχει απομείνει ακόμα όρθιο στην πατρίδα μας;
Ήταν η μόνη (και τελευταία) φορά που ο Α. Τσίπρας είπε την αλήθεια στον Ελληνικό λαό. Αποτύπωσε την πλήρη εικόνα της πραγματικότητας, που είχε μέσα στο προδοτικό μυαλό του και ήταν πλήρως ανεστραμμένη. Ο ελληνικός λαός θαύμασε αυτήν την ωραία εικόνα, την αποδέχτηκε και δεν κατάλαβε καθόλου ποια ήταν τα σκυλιά μέσα στο μυαλό του Α. Τσίπρα, ποιο το καραβάνι και προς τα πού αυτό θα τράβαγε.
Νόμισε ο ταλαίπωρος Έλληνας ότι τα σκυλιά ήταν οι άνθρωποι των “αγορών” και της Ε.Ε., της τρόικας και των εδώ συνεργατών τους: οι άνθρωποι της “Νεοφιλελεύθερης Τάξης”. Και ότι το καραβάνι ήταν ο Ελληνικός λαός που, με οδηγό την κυβέρνησή του, θα βάδιζε προς το στόχο της εξόδου από τα δεινά που περνάει.
Μέσα από την πιο οδυνηρή εμπειρία διαπιστώνει ότι αυτή η “μαγική εικόνα” του παρουσιάστηκε με απολύτως στοχευμένη “δημιουργική ασάφεια”. (Αυτή η μέθοδος πρέπει να προστεθεί στις τόσες άλλες που έχει αναπτύξει η Ν.Τ.Π. προς χειραγώγηση των λαών).
Σήμερα, ο ελληνικός λαός, προδομένος και απογοητευμένος, διαπιστώνει ότι τα σκυλιά που αλυχτάνε είναι για τον Α. Τσίπρα, ο Ελληνικός λαός. Το καραβάνι η κυβέρνηση, οι βουλευτές και το κόμμα του. Το δε “τέρμα” προς το οποίο αυτό το καραβάνι βαδίζει είναι οι στόχοι των “αγορών” και τηςΕ.Ε., της τρόικας που έγινε τετρόικα και των ντόπιων Ολιγαρχών-συνεργατών της: οι στόχοι ατόφιας της “Νεοφιλελεύθερης Τάξης Πραγμάτων” !
Αλυχτάει πλέον βαριά ο λαός: διαμαρτύρεται, οι καλύτερες πένες του γράφουν λιβέλους, εξαπολύει απροκάλυπτες ύβρεις και κατηγορίες στα κάθε είδους “παράθυρα” και ακόμη χειρότερες στα καφενεία, προπηλακίζει βουλευτές.
Κατεβαίνει με τρακτέρ στους δρόμους, “απέχει” από τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, “απέχει” από πληρωμές, -στις οποίες ούτως ή άλλως δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Κατεβαίνει σε μαζικές, έστω και σποραδικές, απεργίες, κατεβαίνουν οι γέροντες πατεράδες μας στο δρόμο, (που με τον ιδρώτα των χεριών τους δημιούργησαν όλα αυτά που, παράνομα και για μια πεντάρα, ξεπουλιούνται σήμερα) και τρώνε ξύλο! Σε λίγο θα τρώνε και “αέρα κοπανιστό”.
Κατεβαίνει με τρακτέρ στους δρόμους, “απέχει” από τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, “απέχει” από πληρωμές, -στις οποίες ούτως ή άλλως δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Κατεβαίνει σε μαζικές, έστω και σποραδικές, απεργίες, κατεβαίνουν οι γέροντες πατεράδες μας στο δρόμο, (που με τον ιδρώτα των χεριών τους δημιούργησαν όλα αυτά που, παράνομα και για μια πεντάρα, ξεπουλιούνται σήμερα) και τρώνε ξύλο! Σε λίγο θα τρώνε και “αέρα κοπανιστό”.
Αλλά το καραβάνι της κυβέρνησης Τσίπρα, παγερά αδιάφορο στα αλυχτίσματα του λαού, προχωράει απτόητο και με “αξιοζήλευτες” ταχύτητες στο να παραδώσει τη χώρα στον απόλυτο όλεθρο, στον απόλυτο αφανισμό της. Όπως ακριβώς το έχει προσυμφωνήσει με τη Ν.Τ.Π., της οποίας αποτελεί οργανικό και “ενεργούμενο” μέλος.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά το καραβάνι προχωράει και παραχωρεί το Αιγαίομας (διά του εξ' ίσου προδοτικού κολαούζου του) σε κάθε είδους “χρήσεις” και “ορέξεις”.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά το καραβάνι προχωράει να παραδώσει τη Θράκημας (ήδη αμπέλι ξέφραγο από τους προηγούμενους προδότες), “ανοχύρωτη”στον Τουρκικό επεκτατισμό.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά το καραβάνι προχωράει να παραδώσει το όνομα της ιερής γης της Μακεδονίας μας στους Σλάβους της Βαρντάρσκα, (όταν άλλες χώρες αγωνίζονται σαν λέαινες ακόμα και για το όνομα ενός τυριού ή κρασιού τους!) που ονειρεύονται πλεύση στο Αιγαίο με βάρκα το όνομα.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά το καραβάνι προχωράει και κάνει αποδεκτή, άνευ ουδεμιάς διαλογής ανάμεσα σε πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες(που καταφθάνουν ακόμα και από Αλγερία, Τυνησία, Μαρόκο και από όπου αλλού, μέσω Τουρκίας) την είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων (μαζί με τους ήδη εγκατεστημένους σε τούτη τη φιλόξενη, αλλά απροστάτευτη πατρίδα)Ισλαμιστών, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη εσωτερική “πυριτιδαποθήκη”.Η οποία, αν εκραγεί, (ιδία ή ξένη βουλήσει) οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά η μικρομεσαία και μικρή αγροτιά θα χτυπηθούν ανελέητα, και συνεπώς όλοι μας. Επειδή χάρη στο δικό της μόχθο το “καλάθι της λαϊκής” είναι πολύ φτηνό σε σχέση με άλλα προϊόντα. Για να δούμε τις τιμές του “καλαθιού”, όταν θα φύγουν από τη μέση οι μικρομεσαίοι αγρότες. Τότε, όμως θα είναι πολύ αργά.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά η μεσαία επιστημονική τάξη θα φτωχοποιηθεί και θα καταλήξει υπάλληλος των “μεγάλων εταιρειών” κάθε κλάδου, μη μπορώντας ν' αντέξει. Για να δούμε τότε πού θα πάνε οι τιμές των υπηρεσιών υγείας, νομικής εκπροσώπησης και όλων των άλλων. Αλλά θα είναι αργά για δάκρυα.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά η πολιτισμική ταυτότητα τού ελληνικού λαούμεταβάλλεται συστηματικά όχι απλώς σε ερείπια, αλλά σε βοθρολύματα, τα “γνωστά” της Ν.Τ.Π.
Ο λαός αλυχτάει, αλλά στο καραβάνι δύο άνθρωποι (ο πρώτος με ένα από ταπιο φαρμακερά βλέμματα που μπορεί κάποιος να συναντήσει και η δεύτερη μεμία από τις πιο “ξινισμένες” φάτσες προς το συνάνθρωπο που μπορεί κάποιος να συναντήσει) είναι “φύλακες άγρυπνοι” ώστε το καραβάνι να οδηγήσει την Παιδεία εκεί που έχει προσχεδιάσει και βαθμιαία υλοποιεί η Ν.Τ.Π. Ήδη ο προορισμός αυτός προσεγγίζεται δυναμικά. Πλησιάζει γοργά ο θάνατος του Ελληνισμού και σε λίγο θα είναι πολύ αργά για δάκρυα!
Ο λαός αλυχτάει για το μέγα κίνδυνο που διατρέχει Ελλάδα και Κύπροςαπό την Τουρκία και τους εσωτερικούς προδότες και ο αρχηγός του καραβανιού χαριεντίζεται, μοιράζει λουλουδάκια και αποδέχεται κωμικοτραγικές τιμές από τους ιέρακες της γείτονος. Αντί να καταγγείλει, με όση δύναμη μπορεί να έχει ένας αληθινός Εθνικός Ηγέτης, στην διεθνή κοινή γνώμη τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας εναντίον της χώρας του, αυτός ο “κύριος” τι κάνει;
Πράττει ακριβώς το αντίθετο, σαν ένας “απόλυτος Χατζατζάρης”. Προσφέρει “υψηλή” υπηρεσία στην “Πύλη-Μέρκελ”, βγάζοντας την Τουρκική ηγεσία, σε μια στιγμή που βυθιζόταν εντελώς λόγο ISIS και πάλι “στον αφρό”, αποδεχόμενος και αποδίδοντας τιμές προς αυτήν. Ώστε να αποτελέσει, έστω, ενός “ανεκτού επιπέδου” συνομιλητή της Μέρκελ, εμπρός στη διεθνή κοινή γνώμη.
Επί πλέον αποδέχτηκε και υπέγραψε κάθε όρο, ευνοϊκό προς την Τουρκία καιεις βάρος των Εθνικών συμφερόντων Ελλάδος-Κύπρου, που τέθηκε στο κοινό ανακοινωθέν Ε.Ε.-Τουρκίας, στις 18.3.2016. Ένας από αυτούς αφορά την είσοδο, μετά από λίγους μήνες Τούρκων στην Ε.Ε., άρα και στην Ελλάδα, χωρίς visa -το διανοείσθε τι έχει να γίνει, θα αλωνίζουν! Άλλη μια υπηρεσία προς τα γερμανικά συμφέροντα.
Και διανοείσθε αρχηγό οποιασδήποτε άλλης χώρας επί της γης να χαριεντίζεται με τους ηγέτες άλλης χώρας , όταν κατ' εντολή τους παραβιάζεται διαρκώς ο εναέριος χώρος της πατρίδας του και αμφισβητούνται κυριαρχικά της δικαιώματα; Οι ίδιοι τσάκισαν μαχητικό άλλης χώρας για δευτερόλεπτα παραβίασης -και δη πιθανολογούμενης.
Μιλάμε για τον ορισμό της προδοτικής συμπεριφοράς και δυστυχώςορίζοντες την έννοια της προδοσίας υπάρχουν πάρα πολλοί μέσα στο πολιτικό μας σύστημα, (για να μην πω), όλοι. Από τότε που δολοφόνησαν οι γνωστοί φίλοι μας τον Καποδίστρια δολοφονούν διαρκώς ως σήμερα την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Πάλι καλά που είμαστε ακόμα όρθιοι. Τώρα όμως μας επιφυλάσσουν τη χαριστική βολή.
Όλη αυτή η τροχιά του καραβανιού έχει ένα πολύ σαφές περίγραμμα και βοά για τα δεινά που μας επιφυλάσσει. Και κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν την είδε και δεν την άκουσε, αν έχει έστω και ελάχιστη κρίση.
Αν δoύμε την τροχιά αυτή την ώρα που θα πέφτει στα πεδία μαχών(εσωτερικών και συνοριακών) ο ανθός της Ελλάδος κι ωστόσο από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνικά εδάφη να χάνονται και “ξένοι πληθυσμοί” να τα κατοικούν, όπως ακριβώς πρόσφατα στη μαρτυρική Κύπρο, τότε ποτάμια δάκρυα να χύσουμε, αυτά τίποτε άλλο από τα δάκρυα των “μωρών παρθένων”.
Κάνω μια παρένθεση. Όλα τα τελευταία γεγονότα αποδεικνύουν πόσοκοντόφθαλμοι είναι όσοι πίστευαν και πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουμε στην Ε.Ε., επειδή έτσι προστατεύονται τα εθνικά μας συμφέροντα. Καταδείχτηκε, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ότι όσο παραμένουμε στην Ε.Ε. κινδυνεύουμε να χάσουμε όλα τα “ακροδάχτυλα” της Ελλάδας. Και οι υπόλοιποι, κάτοικοι “χώρου” και όχι χώρας, σκλάβοι των “μεγάλων αφεντικών”, μέσα στην ίδια μας την πατρίδα. Ας το δούμε επί τέλους, μήπως και σωθούμε.
Και σε αυτό εδώ το σημείο μπαίνουν δύο μεγάλα ερωτήματα. Με ποιες “πλάτες” ο Α. Τσίπρας και το καραβάνι του ούτε υπολογίζουν ούτε φοβούνται ούτε σαν ένα σκουπίδι λογαριάζουν τον ελληνικό λαό, που συνέχεια πια γαυγίζει και αλυχτάει εναντίον του καραβανιού; Η απάντηση είναι προφανής για κάθε λογικό άνθρωπο. Ξέρει αυτός και το καραβάνι του ότι στηρίζονται σε γερές πλάτες: των “μεγάλων αφεντικών”, όντας πλήρως στη δούλεψή τους.
Και το δεύτερο ερώτημα. Μήπως ήρθε επί τέλους η ώρα τα “σκυλιά” να σταματήσουν να αλυχτάνε και να ορμήσουν να διαλύσουν το καραβάνι,πριν αυτό διαλύσει ότι έχει απομείνει ακόμα όρθιο στην πατρίδα μας;
Είναι καθήκον κάθε Έλληνα να προστατεύσει το Σύνταγμά του που το έχουν κάνει σκόνη αυτοί “οι υπηρέτες αφεντάδων ” που κάθισαν στο σβέρκο του Ελληνικού λαού και τον “σφάζουν” μέρα με τη μέρα με το “έτσι θέλω”.
Εκείνο που με θλίβει αφάνταστα είναι ότι τα αλυχτίσματα του Ελληνικού λαού καταλήγουν σε ενέργειες ημιτελείς και μεμονωμένες ανά επαγγελματικό κλάδο, (πλήρως ασυντόνιστες, ώστε να μην αποβαίνουν συλλογικές -όλων των κλάδων μαζί. Και συνεπώς καταλήγουν σε ενέργειες εντελώς ανώδυνες για το “καραβάνι -Τσίπρα”.
Ή σε διαπιστώσεις, δηλωμένες γραπτά ή προφορικά, κάποτε οξύτατες, αλλά ωστόσο απλά διαπιστώσεις. Δεκάδες blogs στον ελληνικό χώρο του διαδικτύου αναρτούν καθημερινά πάμπολλες θαυμάσιες αναλύσεις και σχολιασμούς, αλλά δε συνάντησα πουθενά προτάσεις για το πώς μπορούμε να βγούμε από αυτήν τη “διαβολο-παγίδα”.
Ίσως επειδή κανείς από τους γράφοντες ή τους λέκτορες δε θέλει να διακινδυνεύσει το “πρεστίζ” του, προτείνοντας συγκεκριμένες λύσεις προς αφύπνιση και συντονισμένη ενεργοποίηση του λαού. Έχει ένα κάποιο κόστος να προτείνεις λύση και αυτή να μη βρει καμία ανταπόκριση σε άλλους γράφοντες ή ομιλούντες, ώστε να περάσει στο λαό. Μα αν δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε κάτι, κάτι ελάχιστο, χάριν της πατρίδος μας, όλα τα άλλα αποδεικνύονται “ακίνδυνα λόγια”.
Ας γίνουν, λοιπόν προτάσεις. Εκτός αν πιστεύουμε ότι το να βγει η θηλιά που έχει τυλιχτεί στο λαιμό μας είναι δουλειά άλλων! Είναι βέβαιο ότι οι καλύτερες προτάσεις θα εντοπιστούν και θα “αναμεταδοθούν” από πολλούς, ώστε να τις εντοπίσει και ο ελληνικός λαός και να τις κάνει πράξη.Επιμερισμένα στην αρχή (μία-εδώ, μία εκεί), ολοκληρωμένα (όλες μαζί) εντός ολίγου χρόνου, εκεί που έχουν φθάσει πλέον τα πράγματα -και οσονούπω θα “σφίξουν” κι άλλο!
Και ας μην απαντήσει κάποιος ότι: “Δε χρειάζεται να κάνουμε κάτι, (συγχωρούνται μόνον οι υπερήλικες και απόφοιτοι μόνο δημοτικού σχολείου) αργά ή γρήγορα θα γίνουν εκλογές και θ' αλλάξουν τα πράγματα”. Από τότε που άρχισα να ψηφίζω “ζω με αυτό το παραμύθι”. Φτάνει πια.
Βλέπετε κάποιον από τους προσεχείς υποψήφιους για την εξουσία να είναι“Εθνικός Ηγέτης”; Ή αν όλοι πάνε μαζί (τι άλλο κάνουν άλλωστε υπογείως;) θα γίνουν “Εθνικοί Ηγέτες” επειδή είναι μαζί; Άλλος κρετινισμός κι αυτός: κυβέρνηση εθνικής ενότητας, να σώσει τον τόπο! Αν έχεις 5 φίδια σε 5 διαφορετικά καλάθια και τα βάλεις σε ένα καλάθι, θα γίνουν κάτι άλλο από φίδια; Εντελώς ασυνάρτητη λογική, σε σημείο παράνοιας.
Και να διευκρινίσω κάτι: όταν λέω να γίνουν προτάσεις δεν εννοώ πολιτικά προγράμματα ή προτάγματα. Τέτοια υπάρχουν, πληρέστερα ή ατελέστερα, πάντως υπάρχουν. Οι προτάσεις στις οποίες αναφέρομαι είναι για το πώς να ενεργοποιηθεί και να συντονιστεί ο λαός, ώστε να προστατεύσει το Σύνταγμά του και να κάνει πράξη τη βασική του Αρχή: την Αρχή της Λαϊκής κυριαρχίας.
Για το λόγο αυτό βαθιά πιστεύω ότι τώρα δεν είναι ώρα για τις διαφοροποιήσεις μέσα στο λαό που προκαλούν τα διαφορετικά πολιτικά προγράμματα και προτάγματα. Τώρα ένα είναι το “πρόταγμα”, (μέσα σε εισαγωγικά) που μπορεί να αποκτήσει “ακατανίκητη” δυναμική μέσα στο λαό: Να αποκαταστήσουμε αυτήν την (έστω ατελή) δημοκρατία πουεπιτάσσει το Σύνταγμά μας και τη διαλύουν συστηματικά. Έως ότου, με τους τελευταίους, έγινε σκόνη.
Μόνον ένα ενιαίο και δυνατό “απαιτώ” μπορεί να συνενώσει αυτήν την ώρα όλες τις υγιείς δυνάμεις αυτού του λαού. Και αυτό δεν είναι άλλο από το “απαιτώ τη δημοκρατία” που μου την στερείς κι έτσι μπορείς να με κάνεις ό,τι θέλεις ακόμα και να με αφανίσεις σαν λαό.
Αν αυτή, η έστω στοιχειώδης, δημοκρατία αποκατασταθεί στη θεμελιώδη Αρχή της ότι κάθε εξουσία πηγάζει από το λαό και αυτόν υπηρετεί, κατόπιν με δημοψηφίσματα, μπορεί να αποφασίσει ο λαός για τα πάντα. Αν θέλει οικονομικούς μετανάστες εδώ ή όχι, αν θέλει ευρώ ή εθνικό νόμισμα, αν θέλει παραμονή στην Ε.Ε. ή όχι. Όλα αυτά μπορούν να επιτελεστούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αφού βέβαια ενημερωθεί ο λαός αμερόληπτα και με πληρότητα για το κάθε θέμα. Και ασφαλώς αφού αντιμετωπιστείκατάλληλα η θηριώδης προπαγάνδα των μεγάλων Μ.Μ.Ε., “πιστών σκυλιών” της Ν.Τ.Π.
Κανένας ειλικρινής και έντιμος άνθρωπος που έχει κατέβει στο στίβο της πολιτικής δεν είναι λογικό να πιστέψει ότι το “απαιτώ δημοκρατία” μπορεί να αντιμάχεται τα δικά του προτάγματα ή προγράμματα. Το ακριβώς αντίθετο! Αν αποκατασταθεί η δημοκρατία ο λαός μπορεί να επικυρώσει κάποιο από αυτά τα προτάγματα με ποσοστό 80%. Ιδού, λοιπόν, πεδίο αγώνα λαμπρό και δημοκρατικό!
Τώρα, δεν μπορεί κάποιος πολιτικός σχηματισμός οποιασδήποτε μορφής και όσον υψηλά αν είναι τα ποσοστά αποδοχής του μέσα στον ελληνικό λαό (δεν υπάρχει βέβαια κανένας τέτοιος) να πει στην κυβέρνηση “φύγε επειδή θέλω να εφαρμόσω το άλφα ή το βήτα πρόγραμμα ή πρόταγμα”.
Μπορεί όμως ο ίδιος ο λαός, έξω από πολιτικούς σχηματισμούς, αυτο-οργανωμένος, να της πει: “Κυρά μου κατέβα, γιατί μου έχεις στερήσει το δικαίωμα να διαφεντεύω τη ζωή μου και την πατρίδα μου, δηλαδή μου έχεις στερήσει τη δημοκρατία”! Και σε αυτό το αίτημα όλος ο γνήσιος ελληνικός λαός δεν μπορεί παρά να είναι σύμφωνος, ό,τι άλλο αν πρεσβεύει για τα υπόλοιπα θέματα. Έτσι μόνον ενοποιείται ο λαός: πάνω στη βάση της δημοκρατίας.
Και αν αυτή η (στοιχειώδης) δημοκρατία αποκατασταθεί, τότε σίγουρα μπορούμε να θεμελιώσουμε μια πληρέστερη, διαμορφώνοντας (λαός και επαΐοντες) ένα Σύνταγμα, το οποίο να δίνει στο λαό αυτό που του ανήκει: το πολιτικό του αυτεξούσιο και αμετάκλητα να το κατοχυρώνει.
Προσωπικά θα προτείνω λύση. Θα την βρείτε αναρτημένη εδώ στα “αττικά νέα” το προσεχές διάστημα, με τίτλο: “Το κέλυφος τού πολιτικού αδιεξόδου ασφαλώς μπορούμε να το σπάσουμε, εμείς ο λαός”. Και θα περιμένω να τη βελτιώσετε ή και να την απορρίψετε, προτείνοντας μία καλύτερη.
Ας ενεργοποιηθούμε όλοι όσοι “βλέπουμε”, πριν τα πάντα γίνουν μη αναστρέψιμα.
Για την Ελευθερία, τη βγαλμένη από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά.
Κατερίνα Χατζηθεοδώρου.
(destopan.gr=Δες το Όλον)
(destopan.gr=Δες το Όλον)
Πολιτικός μηχανικός, συγγραφέας του βιβλίου: “Νίκη της δημοκρατίας και νέο Σύνταγμα”.
attika nea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου