Ένας ηγέτης του διαμετρήματος του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι απολύτως απαραίτητος στις Ηνωμένες Πολιτείες, τόνισε ο πολιτικός αναλυτής Caleb Maupin, παραλληλίζοντας τον Ρώσο ηγέτη με τους Αμερικανούς προέδρους Αβραάμ Λίνκολν και Φραγκλίνο Ρούσβελτ.
Η διάλυση της ΕΣΣΔ που ενορχηστρώθηκε από φιλο-δυτικές μαριονέτες της Wall Street στο καθεστώς Γέλτσιν είχε καταστροφικές συνέπειες για τη Ρωσία και τις γειτονικές της χώρες: ήταν στα πρόθυρα οικονομικού και πολιτικού χάους, αναφέρει ο Αμερικανός δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής Caleb Maupin.
Αυτή ήταν η στιγμή που ο Βλαντιμίρ Πούτιν βγήκε μπροστά για να οδηγήσει τη χώρα.
«Ο Πούτιν είναι απολύτως Ρώσος και το ύφος της ηγεσίας του το αντλεί από τη ζωντανή και μοναδική ιστορία της χώρας του. Ωστόσο, ορισμένες βασικές πτυχές του στυλ ηγεσίας του δεν είναι ξένες προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δύο ηγέτες, ο Αβραάμ Λίνκολν και ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, θα μπορούσαν σίγουρα να χαρακτηριστούν ως «Putinists,« αν υπάρχει τέτοιος όρος ως «πουτινισμός», τόνισε ο Maupin σε άρθρο του για το New Eastern Outlook.
Πράγματι, κατά τη διάρκεια των οκτώ πρώτων ετών της διοίκησης Πούτιν, αποκαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό η τάξη, ο μέσος μισθός υπερδιπλασιάστηκε, η ανεργία μειώθηκε δραματικά, ενώ η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε κατά 125%.
Επιπλέον, «μεταξύ του 2007 και του 2014, το ρωσικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αυξήθηκε από 764 000 000 000 $ σε 2.096.800 εκατομμύρια $», σημείωσε ο αναλυτής.
Με τον ίδιο πνεύμα, στα μέσα της δεκαετίας του 1800 ο Αβραάμ Λίνκολν κινητοποίησε τη χώρα να πολεμήσει εναντίον των ιδιοκτητών σκλάβων και την αποκατάσταση της οικονομικής και πολιτικής τάξης.
«Τόσο η ρωσική ολιγαρχία που αντιτίθενται στον Πούτιν όσο και οι ιδιοκτήτες σκλάβων που ήταν αντίθετοι στον Λίνκολν, είχε έναν ισχυρό σύμμαχο: την Wall Street», παρατήρησε ο Αμερικανός δημοσιογράφος.
Όπως ο Πούτιν, ο Αβραάμ Λίνκολν δεν ήταν μαρξιστής, ή σοσιαλιστής, αλλά ήταν ιδιαίτερα επικριτικός για τους καπιταλιστές που αρνήθηκαν και δεν ήταν πρόθυμοι να επωμιστούν το βάρος της κοινωνικής και οικονομικής ευθύνης.
Από την άλλη πλευρά, το ύφος διοίκησης του Πούτιν έχει πολλά κοινά με αυτή του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, του 32ου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Το 1933, ο Franklin Delano Roosevelt ανέλαβε τα καθήκοντά του, όπως και ο Πούτιν, με τη χώρα σε κατάσταση οικονομικής καταστροφής, παραπαίοντας από τις συνέπειες μετά το κραχ του χρηματιστηρίου το 1929 … Όπως ο Πούτιν, ο Ρούσβελτ κινητοποίησε τον κρατικό τομέα για τη διάσωση της οικονομίας . Ο Ρούζβελτ πέρασε το νόμος Glass-Steagall, εμποδίζοντας τους τραπεζίτες από το να τζογάρουν με τα χρήματα άλλων ανθρώπων. Ο Ρούσβελτ άρχισε τη βαριά φορολόγηση των πλουσιότερων ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιώντας τα κονδύλια για πρόσληψη των ανέργων», συμπέρανε ο Maupin.
Όπως οι Ρούσβελτ και Λίνκολν, ο Πούτιν δέχεται έντονες επικρίσεις από τη Δυτική πλουτοκρατία, όντας ταυτόχρονα πολύ δημοφιλής μεταξύ των ανθρώπων της.
Σήμερα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν οδηγεί τον αγώνα κατά του ισλαμικού κράτους στη Συρία. Ωστόσο, η συμμετοχή της Ρωσίας στη Συρία δεν υποστηρίζεται από την πολιτική ελίτ της Ουάσιγκτον, η οποία διεξάγει πόλεμο «διαρκείας» κατά της τρομοκρατίας στη Μέση Ανατολή εδώ και δεκαετίες.
«Η πραγματικότητα είναι ότι η πλούσια άρχουσα τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει κανένα συμφέρον να νικήσει το ISIS [ISIL]. Ο πραγματικός στόχος της πολιτικής των ΗΠΑ στη Συρία καιρό πριν από το 2011, υπήρξε πάντα η ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, μια σταθερή, αντι- ιμπεριαλιστική χώρα με σχεδιασμένη οικονομία σε μεγάλο βαθμό», εξήγησε ο Maupin.
Το Ισλαμικό Κράτος δημιουργήθηκε ως μια φατρία των αντικυβερνητικών τρομοκρατών που χρηματοδοτήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μοναρχίες του Κόλπου.
Οι αντι-ISIL αεροπορικές επιδρομές της Ουάσιγκτον ήταν «ουσιαστικά χωρίς νόημα» και εντελώς αναποτελεσματικές. Επιπλέον, είχαν ξεκινήσει χωρίς την άδεια της κυβέρνησης της Συρίας – του μόνου νόμιμου εκπροσώπου του συριακού λαού.
Αντίθετα, η Ρωσία παρενέβη ως απάντηση στο επίσημο αίτημα της Δαμασκού και ως εκ τούτου η συμμετοχή της στις συριακές υποθέσεις δεν μπορεί να ονομάζεται «παρέμβαση». Η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία είναι η υποβοήθηση του Συριακού Αραβικού Στρατού, «καθώς μάχεται μια συστοιχία ξένων τρομοκρατών, που εισάγονται στην χώρα τους με τη βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Τουρκίας, του Κατάρ, της Γαλλίας, της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών».
«Ο Πούτιν είναι ένας ηγέτης που έχει συσπειρώσει τον κόσμο γύρω από τη μάχη για την βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των λαών, την ήττα της τρομοκρατίας και την αντίσταση στην πηγή τόσων κακών, την πλούσια παγκόσμια τραπεζική ελίτ», τόνισε ο Maupin.
Και τέτοια ποιότητα ηγεσίας που επιδεικνύεται από τον Βλαντιμίρ Πούτιν «δεν είναι ξένη» προς τις ΗΠΑ, παρατήρησε ο πολιτικός αναλυτής, προσθέτοντας ότι ελπίζει πως η ποιότητα αυτή, θα αναδυθεί στην Αμερική σε κάποια μορφή άλλη μια φορά.
«Ένας άλλος ηγέτης του διαμετρήματος των Ρούσβελτ, Λίνκολν, και Πούτιν είναι απολύτως απαραίτητος στις Ηνωμένες Πολιτείες», κατέληξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου