Δεν έχει καμιά τύχη η Ελλάδα

Τι θέλει η Ελλάδα; Από ποιους θέλει να κυβερνηθεί τα επόμενα χρόνια; Τι επιδιώκουν οι Έλληνες για τα παιδιά τους, για το μέλλον της πατρίδας τους;

Είναι ορισμένα ερωτήματα που κάνουν όσοι σοβαροί άνθρωποι έχουν μείνει στη χώρα αυτή, αν και δεν έχουν μείνει πολλοί καθώς οι περισσότεροι έχουν πάει σε άλλες χώρες, ενισχύουν την ανάπτυξη, την επιστήμη, την πρόοδο άλλων κρατών και στην Ελλάδα έρχονται μόνο ένα μήνα το καλοκαίρι.

Τι θέλουμε άραγε από τη χώρα μας; Να συνεχίσει να είναι μόνο το γκαρσόνι των ξένων χωρίς να παράγει ιδέες, πολιτισμό, οικονομία; Θέλουμε να είναι η Ελλάδα χώρα δημοσίων υπαλλήλων, ανεπάγγελτων πολιτικών, ρουσφετιού, αναξιοκρατίας;

Το ερώτημα είναι ρητορικό και όποιος Έλληνας να απαντήσει θα πει ότι θέλουν κάτι διαφορετικό για τη χώρα τους, για τα παιδιά τους. Και τότε γιατί ψηφίζουν έτσι όπως ψηφίζουν; Γιατί αρνούνται τον εκσυγχρονισμό του κράτους, την αλλαγή νοοτροπίας της κοινωνίας, τη διαγραφή του παρελθόντος, της κουτοπονηριάς, της «φούσκας» στην οικονομία, της πολιτικής απαξίας; Γιατί επιβραβεύουν τους πολιτικούς που οι ίδιοι βρίζουν;

Όλα αυτά θα πρέπει να τα σκεφτούν καλά οι πολιτικοί που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τα επόμενα χρόνια. Με αφορμή και τη μάχη διαδοχής στη ΝΔ αλλά και την κουβέντα που γίνεται για την ανανέωση του πολιτικού συστήματος αυτό που τελικά πρέπει όλοι να αναρωτηθούν είναι ένα: Θέλουμε λαμπερά πρόσωπα που να λένε ανοησίες και ψέματα, να παραμυθιάζουν τον κόσμο και να διατηρούν το αποτυχημένο μεταπολιτευτικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας και του κράτους; Ή θέλουμε ανθρώπους που θα πουν την αλήθεια για την κατάσταση της χώρας, θα έχουν όραμα και θα βάλουν σε τάξη την οικονομία και την Ελλάδα γενικότερα;

Θέλουμε ένα ακόμη τσούρμο πολιτικάντηδες, κρατιστές που τάζουν σε όλους τα πάντα, που διαλύουν κάθε έννοια αξιοσύνης, σεβασμού στις ικανότητες των άλλων, που εμποδίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και βουλιάζουν τη χώρα στις ιδεοληψίες και τις λαμογιές;

Ή θέλουμε ανθρώπους της εργασίας, τεχνοκράτες που ξέρουν πώς να βγάλουν την Ελλάδα από τα αδιέξοδα. Πώς να κρατήσουν τα Ελληνόπουλα στην πατρίδα και πώς να ανοίξουν την οικονομία και την κοινωνία σε νέες ιδέες, στην πρωτοπορία, στην τεχνολογική εξέλιξη;

Ας ρίξουμε μια ματιά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και θα καταλάβουμε ότι ούτε σε 30 χρόνια η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεπεράσει την πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση. Κυρίως δε την αξιακή κρίση.

Για τον Τσίπρα και την παρέα του, την υποτιθέμενη ευρωπαϊκή αριστερά δεν έχουμε πολλές ελπίδες. Μόνο τα ψέματα που έχει πει είναι αρκετά για να τους καταδικάσουμε. Μόνο και μόνο που έχει χαρακτηρίσει έγκλημα την αριστεία ο Μπαλτάς καταλαβαίνουμε που το πάνε. Μόνο και μόνο ότι στήνουν ένα κράτος βολεμένων και κολλητών που η αξιοκρατία και η αξιολόγηση είναι περιττά, αντιλαμβανόμαστε που το πάει.

Τι να πει κανείς για τη ΝΔ. Πάει σε νέο αρχηγό και οι μόνοι «άξιοι» που φιγουράρουν είναι γόνοι γνωστών πολιτικών οικογενειών, ανεπάγγελτοι ως επί το πλείστον, άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Μόνο και μόνο το παρασκήνιο, ο βυζαντινισμός, τα «στημένα» παιχνίδια που κάνουν για να ανέλθουν στην εξουσία της Συγγρού, δείχνουν τι θα κάνουν όταν έλθουν στην εξουσία της χώρας.

Στο ΠΑΣΟΚ αρχηγός είναι ουσιαστικά ένα άδειο πουκάμισο που έχει ένα καλό… brand name ενώ στο Ποτάμι, το υποτίθεται καινούργιο αρχηγός φιγουράρει ένας δημοσιογράφος που επί χρόνια ήταν το μακρύ χέρι της εξουσίας. Για να μη μιλήσουμε για το ΚΚΕ, αυτό είναι εκτός συναγωνισμού. Όσο για τον Καμμένο, νέος πολιτικός είναι και αυτός αλλά η αναφορά και μόνο στην παρουσία του και το έργο του στην πολιτική σκηνή είναι ικανή να μας κάνει να… αναρωτηθούμε «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»;

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, το νοσηρό και τρισάθλιο ελληνικό πολιτικό σύστημα τρέφεται από τις σάρκες του και εκεί που λες ότι καταρρέει να που ξαναστέκεται στα πόδια του. Και όχι μόνον αυτό. Κάθε φορά που κάποιος καινούργιος, κάποιος που δεν έχει σχέση με πολιτική, οικογένειες, φατρίες, πάει να ξεπηδήσει του κόβουν το βήχα. Πως; Απαξιώνοντάς τον ή συκοφαντώντας τον. Λέει π.χ. κάποιος: Πρέπει την Ελλάδα να την «μαζέψει» ένας τεχνοκράτης που δεν θα υπολογίσει το πολιτικό κόστος και ξέρει πώς να λειτουργήσει μια οικονομία. Αμέσως οι πολιτικοί και τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας βγαίνουν και λένε: «Μα θα αφήσουμε στα χέρια του επιχειρηματία, του τραπεζίτη, του καθηγητή, του οικονομολόγου την τύχη της χώρας». Ρίχνουν και λίγη λάσπη στον ανεμιστήρα και να ’σου έτοιμος ο κόσμος να κατασπαράξει τον τεχνοκράτη και να αποθεώσει το λαμόγιο πολιτικό, τον άθλιο κρατιστή που δεν έχει ούτε όραμα, ούτε φιλοδοξία να κάνει την Ελλάδα καλύτερη από αυτήν που είναι σήμερα.

Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι δεν έχει καμιά τύχη η Ελλάδα και έτσι θα πορεύεται τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι απαισιοδοξία, δεν είναι πρόβλεψη. Είναι η φυσική πορεία μιας χώρας που αποθεώνει το τίποτε και που θεωρεί πλεονέκτημα να βγάζει το μάτι του άλλου, να διαλέγει πολιτικούς της τελευταίας υποστάθμης, να κλέβει το κράτος, να μην πληρώνει φόρους, να αποθεώνει το ρουσφέτι, τη ρεμούλα, το φακελάκι.

Όποιος είπε ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει ας αναθεωρήσει. Ζούμε τις τελευταίες στιγμές της ελληνικής Πομπηίας.

antinews