Κατά το τέλος του 1992, η Αλβανία ήταν ολοκληρωτικά συγκεντρωμένη στην Δύση και ιδιαίτερα προς τις ΗΠΑ.
Πέρα τούτου όμως, ο Μπερίσα, (όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αλβανίας) τριγυρνούσε στις αραβικές κυβερνήσεις και τις ισλαμικές οργανώσεις, οι οποίες άρχισαν να έρχονται στην Αλβανία ένα χρόνο νωρίτερα. Οι απεσταλμένοι της αλβανική κυβέρνησης επισκέφτηκαν την Αίγυπτο, το Λίβανο, το Κουβέιτ και το Ιράν για να ζητήσουν οικονομική στήριξη.
Το Δεκέμβριο του 1992 ο Μπερίσα ταξίδεψε στην Σαουδική Αραβία και απρόσμενα ανακοίνωσε πως η Αλβανία συμμετείχε στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνδιάσκεψης. Η Αλβανία είχε πάρει το στάτους του παρατηρητή στην Συνδιάσκεψη ένα χρόνο νωρίτερα, κυρίως για να μπορεί να πάρει την βοήθεια από τα μουσουλμανικά κράτη. Οι περισσότεροι από τους αλβανούς εκφράστηκαν συγκλονισμένοι. Γι’ αυτούς η Αλβανία άνηκε στη δύση Όπως έγραψε ένας αναλυτής αργότερα, η Αλβανία κατά την εποχή εκείνη επιζούσε χάρη στην ανθρωπιστική βοήθεια των Καθολικών και τα λεφτά που έστελναν οι αλβανοί από την Ορθόδοξη Ελλάδα.
Η βουλή αρνήθηκε να επικυρώσει την συμφωνία και μερικοί από τους διανοούμενους της χώρας απείλησαν πως θα αλλάξουν θρησκεία και θα γίνονταν χριστιανοί.
Η απόφαση του Μπερίσα ανέδειξε εν μέρει το διαχωρισμό Ανατολής- Δύσης στην Αλβανία. Το ίδιο όπως ένας αμερικανός που περνά το δρόμο στο Λονδίνο, η χώρα δεν ήξερε τι δρόμο να πάρει. Οι πολιτικές συμμαχίες ήταν με την Δύση, αλλά πολλές από τις παραδόσεις προέρχονταν από την ανατολή. Η απόφαση του Μπερίσα αντανακλούσε επίσης μία στρατηγική επιλογή. Ανεξάρτητα από την ρητορική, η Δύση πρόσφερε περιορισμένη βοήθεια και τα αραβικά κράτη είχαν υποσχεθεί βοήθεια. Ο όρος για να λάβει την οικονομική υποστήριξη, όπως ο Μπερίσα ανέφερε κατά την ενημέρωση της κυβέρνησης, ήταν η Αλβανία να ενωθεί με τον Οργανισμό της Ισλαμική Συνδιάσκεψης. Αυτός ήλπιζε πως αυτό θα εξασφάλιζε την αναγκαία βοήθεια και θα παρακινούσε την Δύση να δώσει περισσότερο.
«Δεν υπάρχει τάση για να δουν την θρησκεία να παίζει ρόλο στην Αλβανία» είπε ο Μπερίσα τότε. Για να τονίσει αυτό ο ίδιος κάλεσε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ και τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μάνφρετ Βέρνερ στην Αλβανία. Η Αλβανία σύντομα έγινε η πρώτη πρώην κομμουνιστική χώρα που ζήτησε την ένταξη της στην Συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Ένας άλλος λόγος που η Αλβανία έπρεπε να ενωθεί στην Οργάνωση Ισλαμικής Συνδιάσκεψης, ήταν ο πόλεμος στην Βοσνία, τους βοσνίους μουσουλμάνους με τους σέρβους. Σύμφωνα με το Δημοκρατικό Κόμμα και τους υψηλούς αξιωματούχους της Αλβανική Κυβέρνησης, ο Μπερίσα προσέφερε την Αλβανία ως μια «θύρα» για τους μουσουλμάνους της Βοσνίας, για οπλισμό και ξένους μαχητές, ανεξάρτητα από το εμπάργκο των ΟΗΕ για τα όπλα στην Γιουγκοσλαβία, η οποία ήταν σε ισχύ από το Σεπτέμβριο του 1991. Αυτός την πρόσφερε εν γνώσει των ΗΠΑ, είπαν εκείνοι, οι οποίες (ΗΠΑ) ζητούσαν τρόπους να στηρίζουν τους βοσνίους μωαμεθανούς, και να εδραίωναν μια ισορροπία εξουσίας μεταξύ των πλευρών που ήταν σε σύγκρουση.
Σύμφωνα με τα ΜΜΕ και τα έγραφα των ΗΠΑ, η συνάντηση με το Οργανισμό Ισλαμικής Συνδιάσκεψης στο Τζεχάντ το Δεκέμβριο του 1992, όταν η Αλβανία έγινε και μέλος με πλήρη δικαιώματα, συνεδρίασαν ειδικά για να συζητήσουν για το πόλεμο στην Βοσνία Ερζεγοβίνη. Ο βόσνιος Πρόεδρος Αλία Ιζετμπέγκοβιτς, ο οποίος είχε επισκεφτεί την Αλβανία δύο μήνες νωρίτερα, έλαβε μέρος, όπως και οι διαμεσολαβητές της Δύσης για το πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, Cyrus Vance και David Owen. Σύμφωνα με μια διπλωματική αλληλογραφία για το Ουάσιγκτον από το αμερικανό πρόξενο στο Τζεχάντ, σχεδόν κάθε μέλος στο συνέδριο τόνιζε το ίδιο πράγμα: «Η Βοσνία πρέπει να πάρει όπλα για να βοηθηθεί στην υπεράσπιση της». Ο αλβανός πρωθυπουργός της εξόριστης κυβέρνησης του Κοσσόβου Μουγιάρ Μπουκόση, ήταν επίσης στο Τζεντάχ, εκείνη την περίοδο και αυτός είχε λάβει μέρος στις προηγούμενες συναντήσεις του Οργ. Ισλ.Συνδ.
Ο Βασιλιάς Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας άνοιξε την συζήτηση, περικυκλωμένος από τον Ιζετμπέγκοβιτς και τον Μπερίσα, λέγοντας πως η Βοσνία πρέπει να έχει την δυνατότητα να εξοπλιστεί με όπλα που χρειάζεται για την υπεράσπιση της.
Ο Ιζετμπέγκοβις ακολούθησε με ένα 10 λεπτο λόγο, στο οποίο ρώτησε ένα η «αδιαφορία» του κόσμου ήταν επειδή τα θύματα στη Βοσνία ήταν μουσουλμάνοι ή απλώς δεν τους ενδιέφερε. Αναφερόμενος στο εμπάργκο των όπλων για την πρώην Γιουγκοσλαβία, αυτός κατηγόρησε αυτούς «που μας δένουν τα χέρια» για να είναι συνεργάτες στην τραγωδία της Βοσνίας, και μετά ζήτησε «περιορισμένες ποσότητες» όπλων για υπεράσπιση.
Ο Μπερίσα συνέχυσε με αυτό που η διπλωματική αμερικανική επικοινωνία την ονόμασε «άγριο αντί-σέρβικο λόγο». Αυτός είπε πως οι σέρβικες δυνάμεις είχαν κόψει τα κεφάλια των παιδιών και είχαν βιάσει τις γυναίκες και προειδοποίησε πως ο πόλεμος του Κοσσόβου «ήταν πολύ κοντά».
« Διαφορετικά από την ομιλία του Ιζετμπέγκοβιτς, η οποία και είχε καλή ανταπόκριση, η ομιλία του Σαλί Μπερίσα» αναφέρει η διπλωματική αλληλογραφία από Τζεντάχου «Ο λόγο του αλβανού ηγέτη, το οποίο εκφωνήθηκε στα αγγλικά, μερικές φορές ήταν δύσκολο να αποκωδικοποιηθεί, έφτασε στην χρίση άγριας γλώσσας εναντίων της Σερβίας ειδικά όταν τους ονόμασε «σέρβους ορθόδοξους φονταμενταλιστές»
Στο τέλος, μια ανακοίνωση του συνεδρίου τόνισε το δικαίωμα της Βοσνίας για να υπερασπίζεται τον εαυτό της και κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να άρει το εμπάργκο όπλων. Αυτός ζήτησε από τις χώρες μέλη «να διευρύνουν την συνεργασία τους με την Δημοκρατία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης στην άσκησης του φυσικού της δικαιώματος, της ατομικής και συλλογικής υπεράσπισης»
Δηλαδή στην σκηνή , η Αλβανία έγινε το σημείο μεσολάβησης για τα όπλα που στέλνονταν στους μουσουλμάνους της Βοσνίας. Όπως ο ίδιος ο Μπερίσα παραδέχτηκε αργότερα σε μια συνέντευξη στην ιταλική εφημερίδα “Corriere della Sera”,η Αλβανία επίσης είχε δώσει κάποιο από το στρατιωτικό της υλικό, τότε, σ’ αυτούς που ονόμασε «φιλικά κράτη».
Μερικοί από τους ισλαμιστές πολεμιστές πέρασαν επίσης από την Αλβανία κατά την διαδρομή τους τότε για να φτάσουν στην Βοσνία.
Μετά από το τέλος του πολέμου το 1995, μερικοί από αυτούς τους πολεμιστές ήρθαν στην Αλβανία, ελπίζοντας να φτιάξουν μια Ευρωπαϊκή Βάση.
phgh: http://hellasforce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου