Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥΟ Γιάννης Θεοφανίδης, ο “Ντάνυ”, ήταν αυτός που “σημάδεψε” την θέση του διοικητή των ΟΥΚ. Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε κανέναν αλλά τουλάχιστον στην δική μου “δημοσιογραφική γενιά” η θέση του επικεφαλής των “βατράχων” είχε ταυτιστεί με τον πρόσωπο του Ντάνυ!
Νεαρός ρεπόρτερ και λίγες ημέρες πριν παρουσιαστώ στο Κέντρο Νεοσυλλέκτων Πεζικού στην Κόρινθο, βρέθηκα στην “φωλιά” των βατράχων. Μάϊος 1990 ήταν. Διοικητής ο Ντάνυ κι εγώ έπρεπε με μια εξαιρετικά εμφανίσημη φωτογράφο του περιοδικού που συνεργαζόμουν να κάνω “θέμα” τα ΟΥΚ.
Η πρώτη επαφή με τον Ντάνυ δεν μπορούσε παρά να είναι …ψαρωτική. Νομίζω ότι όποιος τον συναντούσε πρώτη φορά ψάρωνε. Φόρμα παραλλαγής, τζόκεϋ , ένα μισοκαπνισμένο πούρο στο χέρι και δίπλα ο πιστός σκύλος, μπουλντόγκ αν θυμάμαι καλά να τον ακολουθεί παντού. Δεν ήταν ψηλός αλλά σου έδινε την αίσθηση γίγαντα. Πληθωρικός από την πρώτη στιγμή, τζέντλεμαν με την φωτογράφο. Και όλα τα βατράχια …σούζα σε κάθε εντολή του. Ασχολήθηκε θυμάμαι ακόμη και με την φωτογράφισή τους μετατρέποντάς την σ΄ ένα πραγματικό…μαρτύριο για τους βατραχανθρώπους που τους έλαχε η ατυχία να …φωτογραφηθούν! Ήθελε όλα να βγουν τέλεια στο δημοσίευμα. Όπως ήταν τα βατράχια του.
Αξιωματικός από οικογένεια με βαρύ παρελθόν ο Ντάνυ. Κύριος με κεφαλαίο το “κ” ,όταν έβγαζε τη στολή αποκάλυπτε τον άνθρωπο με το απίστευτο χιούμορ, τις “θανατηφόρες ατάκες” και τους “αριστοκρατικούς τρόπους”. Οσοι τον γνώριζαν σε κοινωνικές εκδηλώσεις χωρις να γνωρίζουν ποιος είναι δεν θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι μόλις συστήθηκαν με μια …φονική μηχανή.
Οι ιστορίες που είχε να διηγηθεί ο Ντάνυ ήταν ατελείωτες. Και ο τρόπος που το έκανε συγκλονιστικός. Οι αναγνώστες του Onalert, είχαν την ευκαιρία να πάρουν μια ιδέα από το ταλέντο του στην αφήγηση, όταν έδωσε συνέντευξη στο στούντιο.
Ο Ντάνυ έφυγε ξαφνικά και γρήγορα. Το ξαφνικά νομίζουμε ότι θα το επιθυμούσε. Δεν υπήρχε περίπτωση αυτός ο άνθρωπος να δεχόταν τις επιπτώσεις μιας ασθένειας που θα τον υποχρέωνε όχι να ξαπλώσει αλλά ακομη και να καθήσει στην καρέκλα. Το γρήγορα σίγουρα δεν το περίμενε ούτε ο ίδιος αλλά και κανένας απ΄ όσους είχαμε την πραγματική τύχη να τον γνωρίσουμε.
Ο Θεοφανίδης ήταν από τους αξιωματικούς που είχαν όχι μόνο γαλόνια στους ώμους αλλά και άλλα πράγματα που τα κουβαλάνε οι αξιωματικοί σε άλλο μέρος του σώματός τους. Μετά την αποστρατεία του έγινε ένας επιτυχημένος και δαιμόνιος επιχειρηματίας, δίνοντας όμως πάντα προτεραιότητα στη ζωή κι όχι υποχρεωτικά στο κέρδος. Το σπίτι του στο Ελληνικό με τον μεγάλο κήπο φιλοξενούσε …αμέτρητα σκυλιά τα οποία με μια του λέξη έκαναν τα πάντα: είτε …σ΄ έτρωγαν ,είτε κάθονταν κάτω. Συνηθίζουμε να λέμε “ουδείς αναντικατάστατος”. Μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχτούμε αυτό το “δόγμα” για τον Ντάνυ. Η θέση του διοικητή των Βάτραχων εκεί στον Σκαραμαγκά , θα είναι πάντα ταυτισμένη με το πρόσωπό του. Κι αυτό ελάχιστοι το πετυχαίνουν στην καριέρα τους.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ ΣΤΟ ΟΝALERT
PHGH:0nalert
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου