Ακούμε συνεχώς ότι η Εκκλησία πρέπει να υπάρχει χωρίς το κράτος και ότι το Κράτος δεν πρέπει να έχει καμιά σχέση με την Εκκλησία.
Είναι αλήθεια πως ένας διαχωρισμός Εκκλησίας -Κράτους είναι ένα πολύπλοκο και πολύπλευρο ζήτημα, που αποτελεί αιτία έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά κι εκμετάλλευσης πολλές φορές, για κάθε είδους σκοπιμότητες.
Σε γενικές γραμμές φτάνει να σκεφτούμε, πως σε μια περίπτωση διαχωρισμού, θα προέκυπταν τα παρακάτω θέματα, ειδικά για το δικό μας ελληνικό κράτος:
Κατάργηση της προσευχής και του εκκλησιασμού στα σχολεία, μάθημα θρησκειολογίας γενικά, απομάκρυνση θρησκευτικών συμβόλων από δημόσια κτίρια και υπηρεσίες (σχολεία, δικαστήρια)., Θα άλλαζε ο τρόπος ορκωμοσίας των πολιτικών και άλλων προσώπων. Θα έπρεπε να τακτοποιηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες ανάμεσα σε Εκκλησία και Ελληνικό Δημόσιο, όπως τα διάφορα περιουσιακά θέματα και το Ελληνικό Δημόσιο θα έπρεπε να σταματήσει να μισθοδοτεί και να ασφαλίζει τους κληρικούς. Επίσης, η Εκκλησία (δεν θα αποτελούσε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και δεν θα είχε την προστασία των προνομίων που έχουν τα κρατικά ΝΠΔΔ. Θα έπρεπε να καταργηθεί η νομοθεσία περί Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας, να τροποποιηθούν τα άρθρα του Συντάγματος περί αναπαλλοτρίωτου της περιουσίας των Πατριαρχείων και περί του καθεστώτος του Αγίου Όρους (το οποίο θα έπρεπε να γίνει περιφέρεια της χώρας με αιρετές αρχές αυτοδιοίκησης και θα έπρεπε να καταργηθεί το λεγόμενο «άβατο»). Επίσης θα έπρεπε να καταργηθούν όλες οι διοικητικές αρμοδιότητες της Εκκλησίας (πλην της ονοματοδοσίας με το βάπτισμα και της τέλεσης θρησκευτικού γάμου). Η Εκκλησία θα γινόταν νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και θα χρηματοδοτείτο αποκλειστικά από τις εισφορές των πιστών της (παγκάρια κλπ) οι οποίες θα φορολογούνταν κανονικά με τις διατάξεις περί φόρου δωρεάς.
Όπως βλέπουμε, ο πλήρης χωρισμός εκκλησίας – κράτους είναι σύνθετο θέμα. Πέρα όμως από αυτό, υπάρχει και το γεγονός ότι η πολιτική δύναμη της Εκκλησίας είναι τεράστια, διότι ελέγχει κι αυτή με τον τρόπο της τους ψήφους του λαού κι αυτό κανένας νόμος δεν μπορεί να το αλλάξει.
Αν λοιπόν υπάρχουν αυτά τα προβλήματα μόνο στη δική μας χώρα, φανταστείτε τι γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η πλειοψηφία όμως των πολιτών σε ολόκληρο τον κόσμο, σε μια έρευνα της PewResearch, σε ποσοστό 59%, πιστεύει πως πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε κράτος και Εκκλησία. Επίσης μόνο 1 στις 5 χώρες έχει κυβέρνηση που ευνοεί την επικρατούσα στη χώρα θρησκεία.
Ο Αιγύπτιος καθηγητής Samir Khalil, του Ποντιφικού Ανατολικού Ινστιτούτου της Ρώμης, εκθέτει την άποψη, ότι το κράτος δεν πρέπει να ευνοεί κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αλλά να τις σέβεται όλες, χωρίς να επεμβαίνει στα του οίκου τους, ούτε στις δοξασίες και τα τυπικά των πιστών της. Πολύ λογικό έως εδώ και κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα πρέπει να έχει αντίρρηση στα λόγια του.
Στη συνέχεια θέτει το θέμα της πλειοψηφίας των πιστών μιας θρησκείας, λέγοντας ότι τα τυπικά μιας θρησκείας που έχει την πλειοψηφία των πιστών σε μια χώρα, θα πρέπει να τα σέβονται οι πιστοί των άλλων θρησκειών, αλλά και το ίδιο το κράτος και πως αφού η πλειοψηφία των κατοίκων ακολουθεί συγκεκριμένα ήθη ή γιορτές σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, πολλές φορές θα αποτελούν οι γιορτές αυτές, εορτές και για τους υπόλοιπους κατοίκους. Όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Αίγυπτο από την οποία κατάγεται ο καθηγητής., όπου το Ισλάμ αποτελεί πλειοψηφία, οπότε οι Χριστιανοί ακολουθούν τις μουσουλμανικές εορτές. Όπως λέει σε αυτή την περίπτωση είναι φυσιολογικό να ακολουθείς την πλειοψηφία.
Όμως επειδή το Ισλάμ δεν αποτελεί μόνο θρησκεία, αλλά αποτελεί επίσης πολιτική και οικονομική δομή, δεν μπορεί να διαχωριστεί από την πολιτική και την οικονομία που για τις υπόλοιπες θρησκείες, εκτός του Ιουδαϊσμού φυσικά, ασκείται κι εφαρμόζεται αποκλειστικά από το κράτος.
Κι εδώ έρχεται, όπως επισημαίνει το ρεπορτάζ από το Βατικανό, να μας εκθέσει ο καθηγητής τα καλά, που προσφέρει η συνύπαρξη του Ισλάμ με τον Χριστιανισμό, σύμφωνα φυσικά, με το παράδειγμα της χώρας του.
Και πιο καλύτερο στοιχείο "συνύπαρξης" από το ότι το Ισλάμ είναι πιο δημοφιλές, άρα έχει τη δυνατότητα να υιοθετηθεί ως επίσημη θρησκεία από ακόμα περισσότερες χώρες στο μέλλον!
Θα μας τρελάνει ο καθηγητής και μαζί με αυτόν και το Βατικανό; Εκπληκτική η συλλογιστική του και φυσικά, το ποντιφικό ινστιτούτο, αφού άρχισε με μια "αθώα" δημοσκόπηση, έβαλε τον "τρανό" καθηγητή να μας πει, πως νομοτελειακά το Ισλάμ θα κυριαρχήσει στον κόσμο.
Αν λένε κάτι τέτοιο στην καρδιά υποτίθεται της Χριστιανικής θρησκείας, που είναι η Ρώμη και το προβάλλουν και στην τηλεόραση, τότε τι τους θέλουμε τους ιμάμηδες; Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.
Η Νέα Τάξη προετοιμάζει τους χριστιανούς, αφού πρώτα τους παραμύθιασε με τους καημένους πονεμένους πρόσφυγες πολέμου, να δεχθούν όλο το Ισλάμ μέσα στην Ευρώπη, μετά τους έκανε τα μυαλά κιμά, με την προπαγάνδα των ΜΚΟ για αλληλεγγύη, ίσα δικαιώματα και πολιτική ορθότητα και τώρα τους λέει μέσω των θρησκευτικών ηγετών του, ότι θα εξαφανιστούν, αφού θα αποδεχθούν την πλειοψηφία, ενώ πρώτα τους μετέτρεψε σε μειοψηφία! Ζούμε δηλαδή σε ένα θέατρο παραλόγου.
Το σύστημα κάνει πολύ καλή δουλειά διαστρέβλωσης της αλήθειας και της πραγματικότητας και είμαστε όλοι υπεύθυνοι για το ποιούς αφήνουμε να μας παραμυθιάζουν και για το τι επιλέγουμε να ακούμε χωρίς να σκεφτόμαστε.
el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου