Έρχεται ο Αλέξης...

pitsirikos

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν ο παίκτης που θα έκανε το παιχνίδι για την Ελλάδα -και θα έφερνε την ελπίδα που υποσχόταν- αλλά είναι μάλλον ένας πολύ καλός παίκτης για...
τον εαυτό του και την παρέα του.


Βλέποντας χωρίς συναισθηματισμούς και κομματικές ιδεοληψίες την πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε πιο έξυπνα απ’ όλους τους αντιπάλους του.

Η υποταγή στους θεσμούς -και η ψήφιση των Μνημονίων που θα έσκιζε- άφησε τους μνημονιακούς αντιπάλους του χωρίς όπλα.

Στην πολιτική κατηγορείς τους αντιπάλους σου για αυτά που έκαναν, όταν ήταν κυβέρνηση.

Βέβαια, είναι απαραίτητο να μπορείς να υποσχεθείς πως εσύ θα κάνεις διαφορετικά πράγματα.

Η Νέα Δημοκρατία δεν υπόσχεται διαφορετικά πράγματα.

Ο Μητσοτάκης δεν διαφωνεί με τα Μνημόνια αλλά θέλει να τα εφαρμόζει αυτός.

Ο Τσίπρας έσπασε τον κανόνα «κάθε κυβέρνηση και ένα Μνημόνιο» -που τήρησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά- και ψηφίζει τα Μνημόνια αβέρτα.

Επίσης, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί σήμερα να αντιταχθεί στα Μνημόνια γιατί αυτό το χαρτί το έκαψε ο Σαμαράς, ο οποίος δήλωνε αντιμνημονιακός και ψήφισε Μνημόνιο (σ.σ. ο Σαμαράς δεν ήταν κωλοτούμπας σαν τον Τσίπρα· απλά, άλλαξε …γνώμη).

Και βέβαια, η Νέα Δημοκρατία ψήφισε και το τρίτο Μνημόνιο -μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι-, οπότε είναι εγκλωβισμένη.

Ο Τσίπρας τους πήρε τα όπλα.

Και παίζει τώρα με τα δικά τους όπλα.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Τσίπρας κατάλαβε καλύτερα από όλους πως η πολιτική στην Ελλάδα -και όχι μόνο- δεν ασκείται από το Μέγαρο Μαξίμου αλλά έξω από αυτό.

Κατάλαβε πως, για να είναι αυτός πρωθυπουργός, πρέπει να έχει την έγκριση της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του ΔΝΤ, των ολιγαρχών και αρκετών όλων.

Στο προτεκτοράτο, δεν αρκεί να σε εκλέξουν οι πολίτες.

Στο προτεκτοράτο, πρέπει να σε εγκρίνουν οι προστάτες.

Αν δεν σε εγκρίνουν πια οι προστάτες, έφυγες.


Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε το μήνυμα, όταν οι προστάτες καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες τον Αντώνη Σαμαρά, όταν ένιωσαν πως δεν τους είναι χρήσιμος πια.

Βέβαια, δεν ξέρω ποια θα ήταν η πολιτική πορεία του Τσίπρα, αν είχε εκλεγεί πρωθυπουργός τον Ιούνιο του 2012.

Το 2012, πολλοί Έλληνες ήταν ακόμα στα κάγκελα, ήταν ακόμα στους δρόμους και κανένας πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να τους αγνοήσει, χωρίς να πονέσει.

Αλλά το 2012, δυο χρόνια μετά την χρεοκοπία, σε δυο εκλογικές ευκαιρίες, οι Έλληνες έκαναν ξανά κυβέρνηση τα δυο κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία.

Μη με παρεξηγήσετε, αλλά δεν μπορεί να έχεις και πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη σε τέτοιους πολίτες.

Εγώ δεν νιώθω έκπληξη με τις κωλοτούμπες των πολιτικών αλλά, πραγματικά, ένιωσα τεράστια έκπληξη από τις κωλοτούμπες των απλών Ελλήνων που δεν έχουν τελειωμό.

Μπορεί η σύγχρονη πολιτική να μην είναι πια «η τέχνη των τεχνών» -όπως έγραψε ο Αριστοτέλης- αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Σήμερα, πολλοί θεωρούν τον Αλέξη Τσίπρα τελειωμένο, ενώ θεωρούν βέβαιο πως ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τελικά, δεν μαθαίνουμε με τίποτα.

Ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι αυτός που επιθυμούν οι προστάτες του προτεκτοράτου.

Και μέχρι σήμερα, οι προστάτες εκθειάζουν τον Αλέξη Τσίπρα.

Αν οι πολίτες του προτεκτοράτου έχουν διαφορετική άποψη, θα πονέσουν ακόμα πιο πολύ.

Αλλά έχουν συνηθίσει πια να πονάνε.

Μπορεί και να τους αρέσει.

nonews news