Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2016
Άγκυρα: Στη διαδικτυακή ενημερωτική ιστοσελίδα Τ24(αντιπολιτεύεται τον Πρόεδρο Ερντογάν και το κυβερνών ΑΚΡ) και υπό τον τίτλο " Όσο ο Έρντογαν μεταβάλλεται σε δικτάτορα, η Τουρκία θα διαμελιστεί!", δημοσιεύεται άρθρο γνώμης του γνωστού δημοσιογράφου Χασάν Τζεμάλ. Ο Τζεμάλ είναι δισέγγονος του γεννηθέντος στη Λέσβο Τζεμάλ Πασά, μέλους της ηγετικής τριανδρίας των Νεοτούρκων (Κομιτάτο, Ένωση και Πρόοδος) και η γιαγιά του είχε γεννηθεί στις Σέρρες.
Ο ίδιος έχει διαγράψει μία μεγάλη πορεία στον χώρο της τουρκικής δημοσιογραφίας ως γενικός διευθυντής έκδοσης της Τζουμχουριέτ, και βασικός επιφυλλιδογράφος των εφημερίδων Σαμπάχ και Μιλλιέτ.
Από την τελευταία αποχώρησε τον Μάρτιο του 2013, μετά τη στοχοποίησή του από τον Πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος είχε οργιστεί από τη δημοσιοποίηση τον Ιανουάριο του ίδιου χρόνου των περίφημων "Πρακτικών του Ίμραλι", των πρακτικών δηλαδή από τις διαπραγματεύσεις Τούρκων αξιωματούχων με τον έγκλειστο στη νήσο Ίμραλι, Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
Από τότε και μετά συμμετέχει αρθρογραφώντας στην προαναφερθείσα ιστοσελίδα, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της επίσης αντιπολιτευόμενης ενημερωτικής ιστοσελίδας Punto 24. Στο άρθρο του, ο Τζεμάλ, το οποίο πραγματεύεται συγκριτικά ορισμένες ενδιαφέρουσες ομοιότητες στις εξελίξεις που έχουν λάβει χώρα στον περίγυρο της Τουρκίας:
«Ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Διοίκησης του Ιρακινού Κουρδιστάν, Μεσούτ Μπαρζάνι, δήλωσε ότι το Κουρδιστάν έχει αποκτήσει την αναγκαία ωριμότητα για να καταστεί ανεξάρτητο. Με δήλωσή του σε ελβετική εφημερίδα, σημείωσε ότι στο Ιρακινό Κουρδιστάν θα διεξαχθεί πριν τον φετινό Νοέμβριο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του, προσθέτοντας τα εξής: "Ένα έθνος με πληθυσμό 40-50 εκατομμυρίων πρέπει να αποκτήσει το δικό του κράτος".
Άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά από το στόμα του Μπαρζάνι τα περί της κουρδικής ανεξαρτησίας πρώτη φορά πριν 23 χρόνια. Ήταν Νοέμβριος του 1993. Ήταν η πρώτη μου συνέντευξη με Κούρδο ηγέτη (η τελευταία έγινε τον Νοέμβριο του 2012). Ήμασταν στην πόλη Ντοχούκ του Ιρακινού Κουρδιστάν. Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ακόμη στη Βαγδάτη. Χάρη ωστόσο στην παρουσία της αμερικανικής δύναμης "Έτοιμο Σφυρί" [ΣτΓ: Combined Task Force-Poised Hammer] είχε απαγορευθεί στον Σαντάμ να μπαίνει διά ξηράς και από αέρος στο Βόρειο Ιράκ. Η απαγόρευση αυτή έδινε τη δυνατότητα στους Κούρδους να δημιουργούν βήμα-βήμα υπό την αμερικανική ομπρέλα κρατικές δομές στο Ιράκ, ενώ η Τουρκία ήταν τότε αντίθετη όχι μόνο στην ανεξαρτησία, αλλά ακόμη και στην αυτονομία, ακόμη και σε μία ομοσπονδία μέρος της οποίας θα ήταν οι Κούρδοι. Αυτές ήταν οι "κόκκινες γραμμές" της Τουρκίας που, προϊόντος του χρόνου, θα χάνονταν και θα παρέρχονταν.»
Ο αρθρογράφος αναφέρει ακολούθως ότι κάθε φορά που ρωτούσε τον Μπαρζάνι σε διαφορετικές χρονικές στιγμές "αν έχει ακόμη στην καρδιά του το ιδανικό του ανεξάρτητου κουρδικού κράτους", λάμβανε πάντοτε την ίδια καταφατική απάντηση και συνεχίζει: «Η φλόγα της ανεξαρτησίας που ουδέποτε έσβησε στους Κούρδους, καίει άσβεστη και σήμερα, κι αυτό διότι τόσο το περιφερειακό περιβάλλον, όσο και η διεθνής συγκυρία είναι σε μεγάλο βαθμό πρόσφορα για [να επιδιώξουν] την αυτοκυβέρνησή τους.
* Το Ιράκ έχει προ πολλού διαμελιστεί.
* Η Συρία ακολουθεί την ίδια πορεία.
Ο βασικός παράγοντας που οδήγησε και τις δύο χώρες στη διάσπαση ήταν τα δικτατορικά Μπααθικά καθεστώτα.
…Ελάτε τώρα στην Τουρκία.
Στις γεωγραφικές περιοχές των Κούρδων οι πόλεις ισοπεδώνονται με τεθωρακισμένα και πυροβολικό. Το HDP εκδιώκεται από τη Βουλή. Παραγνωρίζεται η βούληση της ψήφου 6 εκατομμυρίων ανθρώπων. Και ο Ερντογάν μεταβάλλεται προοδευτικά σε δικτάτορα. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο.
Όσο μεγαλώνει η λίμνη του αίματος, όσο εξοστρακίζονται οι Κούρδοι και ωθείται το HDP εκτός πολιτικής και όσο ο Ερντογάν μεταβάλλεται σε δικτάτορα, η Τουρκία θα διαμελιστεί, να μην έχει κανείς αμφιβολία.
Τούρκοι και Κούρδοι θα βαδίσουν ο καθένας τον δρόμο του.
Ο ίδιος έχει διαγράψει μία μεγάλη πορεία στον χώρο της τουρκικής δημοσιογραφίας ως γενικός διευθυντής έκδοσης της Τζουμχουριέτ, και βασικός επιφυλλιδογράφος των εφημερίδων Σαμπάχ και Μιλλιέτ.
Από την τελευταία αποχώρησε τον Μάρτιο του 2013, μετά τη στοχοποίησή του από τον Πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος είχε οργιστεί από τη δημοσιοποίηση τον Ιανουάριο του ίδιου χρόνου των περίφημων "Πρακτικών του Ίμραλι", των πρακτικών δηλαδή από τις διαπραγματεύσεις Τούρκων αξιωματούχων με τον έγκλειστο στη νήσο Ίμραλι, Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
Από τότε και μετά συμμετέχει αρθρογραφώντας στην προαναφερθείσα ιστοσελίδα, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της επίσης αντιπολιτευόμενης ενημερωτικής ιστοσελίδας Punto 24. Στο άρθρο του, ο Τζεμάλ, το οποίο πραγματεύεται συγκριτικά ορισμένες ενδιαφέρουσες ομοιότητες στις εξελίξεις που έχουν λάβει χώρα στον περίγυρο της Τουρκίας:
«Ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Διοίκησης του Ιρακινού Κουρδιστάν, Μεσούτ Μπαρζάνι, δήλωσε ότι το Κουρδιστάν έχει αποκτήσει την αναγκαία ωριμότητα για να καταστεί ανεξάρτητο. Με δήλωσή του σε ελβετική εφημερίδα, σημείωσε ότι στο Ιρακινό Κουρδιστάν θα διεξαχθεί πριν τον φετινό Νοέμβριο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του, προσθέτοντας τα εξής: "Ένα έθνος με πληθυσμό 40-50 εκατομμυρίων πρέπει να αποκτήσει το δικό του κράτος".
Άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά από το στόμα του Μπαρζάνι τα περί της κουρδικής ανεξαρτησίας πρώτη φορά πριν 23 χρόνια. Ήταν Νοέμβριος του 1993. Ήταν η πρώτη μου συνέντευξη με Κούρδο ηγέτη (η τελευταία έγινε τον Νοέμβριο του 2012). Ήμασταν στην πόλη Ντοχούκ του Ιρακινού Κουρδιστάν. Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ακόμη στη Βαγδάτη. Χάρη ωστόσο στην παρουσία της αμερικανικής δύναμης "Έτοιμο Σφυρί" [ΣτΓ: Combined Task Force-Poised Hammer] είχε απαγορευθεί στον Σαντάμ να μπαίνει διά ξηράς και από αέρος στο Βόρειο Ιράκ. Η απαγόρευση αυτή έδινε τη δυνατότητα στους Κούρδους να δημιουργούν βήμα-βήμα υπό την αμερικανική ομπρέλα κρατικές δομές στο Ιράκ, ενώ η Τουρκία ήταν τότε αντίθετη όχι μόνο στην ανεξαρτησία, αλλά ακόμη και στην αυτονομία, ακόμη και σε μία ομοσπονδία μέρος της οποίας θα ήταν οι Κούρδοι. Αυτές ήταν οι "κόκκινες γραμμές" της Τουρκίας που, προϊόντος του χρόνου, θα χάνονταν και θα παρέρχονταν.»
Ο αρθρογράφος αναφέρει ακολούθως ότι κάθε φορά που ρωτούσε τον Μπαρζάνι σε διαφορετικές χρονικές στιγμές "αν έχει ακόμη στην καρδιά του το ιδανικό του ανεξάρτητου κουρδικού κράτους", λάμβανε πάντοτε την ίδια καταφατική απάντηση και συνεχίζει: «Η φλόγα της ανεξαρτησίας που ουδέποτε έσβησε στους Κούρδους, καίει άσβεστη και σήμερα, κι αυτό διότι τόσο το περιφερειακό περιβάλλον, όσο και η διεθνής συγκυρία είναι σε μεγάλο βαθμό πρόσφορα για [να επιδιώξουν] την αυτοκυβέρνησή τους.
* Το Ιράκ έχει προ πολλού διαμελιστεί.
* Η Συρία ακολουθεί την ίδια πορεία.
Ο βασικός παράγοντας που οδήγησε και τις δύο χώρες στη διάσπαση ήταν τα δικτατορικά Μπααθικά καθεστώτα.
…Ελάτε τώρα στην Τουρκία.
Στις γεωγραφικές περιοχές των Κούρδων οι πόλεις ισοπεδώνονται με τεθωρακισμένα και πυροβολικό. Το HDP εκδιώκεται από τη Βουλή. Παραγνωρίζεται η βούληση της ψήφου 6 εκατομμυρίων ανθρώπων. Και ο Ερντογάν μεταβάλλεται προοδευτικά σε δικτάτορα. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο.
Όσο μεγαλώνει η λίμνη του αίματος, όσο εξοστρακίζονται οι Κούρδοι και ωθείται το HDP εκτός πολιτικής και όσο ο Ερντογάν μεταβάλλεται σε δικτάτορα, η Τουρκία θα διαμελιστεί, να μην έχει κανείς αμφιβολία.
Τούρκοι και Κούρδοι θα βαδίσουν ο καθένας τον δρόμο του.
ethnika themata ellada
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου