Η ΑΣΔΕΝ κάτω από τον Αρχηγό Στόλου! Αυτό είναι το σχέδιο

Οι ΚΡΙΣΕΙΣ 2017 δρομολογούν εξελίξεις στη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, με την υπαγωγή της ΑΣΔΕΝ υπό τον έλεγχο του Αρχηγού Στόλου. Τι θα αλλάξει;

Η υπαγωγή της ΑΣΔΕΝ υπό τον Αρχηγό Στόλου είναι ένα σχέδιο που συναντά αντιδράσεις από τα στελέχη του Στρατού Ξηράς, και προωθείται κυρίως από το Πολεμικό Ναυτικό. Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ φαίνεται πως μελέτησε τα υπέρ και τα κατά και αποφάσισε να προχωρήσει το σχέδιο.

Προφητικό αναδεικνεύεται το δημοσίευμα του Ηλία Νταλούμη στο περιοδικό ΑΜΥΝΑ & ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ τον Νοέμβριο του 2016, όταν ευθέως είχε θέσει θέμα υπαγωγής της ΑΣΔΕΝ υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αρχηγείου Στόλου.

Έγραφε μάλιστα συγκεκριμένα:
Όταν άλλες Ένοπλες Δυνάμεις έχουν φτάσει σε επίπεδα διακλαδικότητας που ούτε ως εφιάλτη στα χειρότερά μας όνειρα δεν έχουμε φανταστεί, εμείς γιατί να παραμένουμε στα «πατροπαράδοτα»; Γιατί ξορκίζουμε κάποιες επαναστατικές – για μας – προτάσεις;

Αν, για παράδειγμα, η σημερινή ΑΣΔΕΝ – με επικεφαλής υποστράτηγο – υπαγόταν στο Αρχηγείο Στόλου και συμπεριελάμβανε τη Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου και την Διοίκηση Πλοίων Επιτήρησης ποια θα ήσαν τα αρνητικά στοιχεία;

Ένα άλλο παράδειγμα: Αν επικεφαλής της Διοίκησης Αμφιβίων Δυνάμεων (ΔΑΔ) υπήρχε ταξίαρχος Πεζοναύτης και υπάγονταν σ’ αυτόν η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών, τα πλοία που σήμερα υπάγονται στη ΔΑΔ – αρματαγωγά και αερόστρωμνα – οι Μοίρες Αμφιβίων Καταδρομών και η Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών, έχουμε διανοηθεί τι «οικονομίες κλίμακος» θα πετυχαίναμε; Γιατί θέμα αποτελεσματικότητας δεν υφίσταται καν.

Στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων ούτε η λογική, ούτε οι γνώσεις, ούτε η παραγωγική σκέψη λείπουν. Απλώς το σύστημα είναι εντελώς σκουριασμένο. Το καλό είναι ότι πολύ εύκολα μπορεί να ξεσκουριάσει. Το έχει αποδείξει σε άλλες περιπτώσεις. Απλώς «Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» όπως είπε ο μακαρίτης ο Ανδρέας Κάλβος…

Και σε άλλο σημείο του δημοσιεύματος σχετικά με την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων, αποκάλυπτε το πώς μπορεί το σχέδιο να προχωρήσει:

Και μια και αναφέραμε την ΑΣΔΕΝ, μήπως μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει γιατί πρέπει αυτή να υπάγεται στο ΓΕΣ; Το ότι συγκροτείται από μονάδες του Στρατού, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Οι μονάδες αυτές υπάρχουν για την άμυνα των νησιών.

Όμως όπως όλοι γνωρίζουμε –και οι ειδικοί πρώτοι και καλύτεροι – η άμυνα ενός νησιού δεν εξαρτάται μόνον από τις δυνάμεις που είναι πάνω σε αυτό αλλά κι απ’ αυτές που βρίσκονται γύρω του. Και γύρω από ένα νησί έχουμε πλοία.

Πλοία που αποτελούν την πρώτη – και πιο αποφασιστική – γραμμή άμυνας. Αυτό τουλάχιστον επιβεβαιώνεται από τα σχετικά πολεμικά διδάγματα. Το παράδειγμα Κύπρου δεν μας λέει τίποτα;
Πώς όμως θα υπερασπιστούμε αποτελεσματικά ένα νησί όταν η επικοινωνία ανάμεσα στον τοπικό στρατιωτικό διοικητή και τον επικεφαλής της ναυτικής δύναμης που είναι στην περιοχή – ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπάρχει – είναι αποτελεσματική όταν δεν είναι άμεση;

Ιδού ένα απλό παράδειγμα: Ο στρατιωτικός διοικητής του νησιού Α, αναφέρει την κατάσταση στην ΑΣΔΕΝ. Αυτή την «περνά» στο ΓΕΣ. Το ΓΕΣ στο ΓΕΕΘΑ, που με τη σειρά του την «δίνει» στο ΓΕΝ.

Το ΓΕΝ στο Αρχηγείο Στόλου κι αυτό στον διοικητή της Μοίρας των πλοίων που βρίσκονται στην περιοχή του νησιού Α, προκειμένου να δράσει. Όλος αυτός ο κύκλος θα ήταν μια απλή ευθεία αν οι δυνάμεις πάνω στο νησί, όπως και οι γύρω από αυτό, υπάγονταν σε μια κοινή διοίκηση.

Οι έξι αναφορές θα ήσαν μόνον οι εξής δύο: Στρατιωτικός διοικητής προς «γενικό διοικητή» κι αυτός στο ναυτικό διοικητή.
Πως υλοποιούνται όλα αυτά τα φαινομενικώς απλά; Μα αν η ΑΣΔΕΝ υπάγεται στο Αρχηγείο Στόλου! Ασύλληπτο; Άκρως επαναστατικό, θα λέγαμε αλλά απολύτως λογικό και – προπαντός – αποτελεσματικό. Θυμηθείτε ποιος είχε τη διεύθυνση των επιχειρήσεων – όλων των επιχειρήσεων – στα Falklands.

Φυσικά μιλάμε από την πλευρά των Βρετανών γιατί από την πλευρά της Αργεντινής «τρία πουλάκια κάθονταν» στην κυριολεξία… Βεβαίως κάποιες προσπάθειες ώστε η ΑΣΔΕΝ να γίνει «διακλαδική» έγιναν πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια.

Όμως απέτυχαν παταγωδώς! Για έναν πολύ απλό λόγο: Δεν ελήφθη υπόψη το συντεχνιακό πνεύμα των στελεχών. Έτσι αυτές εγκαταλείφθηκαν και επανήλθαμε στην μακαριότητά μας. Το ζήτημα όμως είναι αν προτιμάμε την μακαριότητα από την ασφάλεια και την σιγουριά. Κάποτε πρέπει να επιλέξουμε.
Σχετικό με τα προηγούμενα είναι και το εξής: Η Ελλάδα – μια καθαρά ναυτική χώρα – είναι η μοναδική στον κόσμο στην οποία οι Πεζοναύτες δεν υπάγονται στο Ναυτικό αλλά στον Στρατό! Και να ήταν μόνον αυτό;

Η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών εδρεύει στον Βόλο, ενώ το 575 Τάγμα της στον Αυλώνα. Αλήθεια, έχει πάρει κάποιος «μολύβι και χαρτί» κι έχει υπολογίσει πόσος χρόνος χρειάζεται ένα αρματαγωγό ή ένα Zubr, από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας έως τον Ωρωπό ή τον Βόλο κι από ‘κει σε κάποιο νησί του Ανατολικού Αιγαίου;

Αφού κάνει αυτόν τον υπολογισμό ας κάνει κι άλλον ένα. Από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας κατευθείαν στο ίδιο νησί. Στο τέλος θα χρειαστεί μια αφαίρεση για να δει τι θα κερδίζαμε αν οι Πεζοναύτες ανήκαν στο Ναυτικό και στρατωνίζονταν στον Κανελλόπουλο και τον Ασπρόπυργο.

Κι εδώ καλύτερα να σταματήσουμε και να μην περάσουμε στη σταδιοδρομία των στελεχών, που ενώ «περνούν μια ζωή» στους Πεζοναύτες, ξαφνικά για διοικητικούς λόγους βρίσκονται σε μια άλλη μονάδα Ειδικών Δυνάμεων, συνήθως ψιλοάσχετη με την θάλασσα.

kranos.gr