Τη στιγμή που η περίοδος της πλασματικής ευημερίας έχει τελειώσει προ πολλού, τόσο η Ελλάδα, όσο και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έρχονται αντιμέτωπες με τη σκληρή πραγματικότητα της λιτότητας. Που, πραγματικά, αποσκοπεί όμως αυτή η λιτότητα και ποια είναι τα τρικ που αναμένεται να χρησιμοποιήσουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των φορολογουμένων;
Παραθέτουμε αποσπάσματα από κείμενο του Aditya Chakrabortty, στον Guardian, που παρότι αφορά την κατάσταση στην Μεγάλη Βρετανία, αποτελεί τον καθρέφτη και της ελληνικής οικονομίας…
«Σχεδόν ο καθένας που σκέφτεται σοβαρά το ζήτημα συμφωνεί ότι ο Τζορτζ Όσμπορν και ο Ντέιβιντ Κάμερον θέλουν να αναμορφώσουν τη Βρετανία. Οι περικοπές των δαπανών, η καταλύοντας του συστήματος υγείας και πολλά άλλα σημάδια βρίσκονται παντού και προμηνύουν ότι μέσα σε μία δεκαετία αναμένεται μία μαζική αλλαγή. Ωστόσο, ακόμη και τώρα δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο μακριά θα μπορούσε να μετατοπιστεί η Βρετανία – και προς ποια κατεύθυνση.
Πάρτε μέτρα λιτότητας, είναι οι λέξεις που θα στιγματίσουν αυτή την κυβέρνηση. Ακόμα και οι πιο έξυπνοι επικριτές της διαπράττουν δύο βασικά λάθη. Το πρώτο είναι να υποθέσουμε ότι θα μείνει μόνο στις περικοπές δαπανών και τις φορολογικές αυξήσεις. Το δεύτερο είναι να πιστέψουμε ότι όλα αυτά πρόκειται να μειώσουν τα ποσά που δανείζεται η χώρα.
Η λιτότητα είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό: αποτελεί ένα έργο που μεταφέρει πλούτο από τους φτωχότερους στους πλουσιότερους. Και το πετυχαίνει πολύ αποτελεσματικά: ενώ ένας τυπικός Βρετανός εργαζόμενος εξακολουθεί να κερδίζει λιγότερα σε σχέση τον πληθωρισμό και ακόμα λιγότερα απ’ ό, τι αυτός έβγαζε πριν από το τραπεζικό κραχ, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο έχει σχεδόν τετραπλασιαστεί από το 2009. Παρόλο που ο Όσμπορν προέβη σε περικοπές κάποιων ειδικών προνομίων, εξακολουθεί να δίνει στους πλούσιους πράγματα που ανήκουν στο βρετανικό δημόσιο».
Ο ύπουλος ρόλος των ιδιωτικοποιήσεων
Σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις ο Chakrabortty, επισημαίνει: «Η ιδιωτικοποίηση είναι το επίκεντρο πολλών δισεκατομμυρίων λιρών της λιτότητας του Όσμπορν και πολύ σπάνια αναφέρεται είτε από πολιτικούς ή από τον Τύπο.
Στην καλύτερη περίπτωση, η ιδιωτικοποίηση είναι ένα βραχυπρόθεσμο κέρδος για μια μακροπρόθεσμη απώλεια. Το δημόσιο πωλεί ένα από τα περιουσιακά στοιχεία του, προκειμένου να καταστεί δυνατή η άμεση είσπραξη χρημάτων από την κυβέρνηση. Σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα, αν ο Όσμπορν πουλήσει σε ιδιώτες το Κτηματολόγιο, τις Εθνικές Υπηρεσίες Εναέριας Κυκλοφορίας, το Channel 4 και το Ordnance Survey θα έχει υπό τον έλεγχό του πάνω από 7,7 δισ. λίρες σε μερίσματα και κέρδη για τα επόμενα 50 χρόνια. Σίγουρα, θα έχει χρήματα τώρα, ωστόσο μακροπρόθεσμα θα βγούμε όλοι χαμένοι.
Η ιδιωτικοποίηση του Osborne, όπως και το υπόλοιπο του προγράμματος λιτότητας του, θα του δώσει τη δυνατότητα να μεταφέρουν πλούτο από τους πολίτες σε μια πολύ μικρότερη ομάδα των ιδιωτών επενδυτών. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν μόνο περικοπές θέσεων εργασίας, χαμηλότερες αμοιβές, και χειρότερες συνθήκες εργασίας – όπως έχουμε δει σε όλες τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Οι υπόλοιποι από εμάς, τους πελάτες, θα πληρώνουμε υψηλότερους λογαριασμούς και κρυφές επιδοτήσεις. Και η κυβέρνηση; Θα έχει αρκετά μετρητά για να μπορέσει να κάνει κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις προεκλογικά – ώστε να αγοράσει κυριολεκτικά ψήφους.»
Και, συμπληρώνουμε, ότι σε όλα αυτό το βρώμικο παιχνίδι προστίθεται και η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας κάθε χώρας. Και πόσω μάλλον αν τεθούν σε ισχύ οι επικείμενες σκιώδεις συμφωνίες (ΤΤΙΡ, CETA κ.ο.κ), που βρίσκονται προ των πυλών, δίνοντας την ευκαιρία σε κάθε εταιρεία να αναλαμβάνει ουσιαστικά ρόλο κράτους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου