Κατά τη διάρκεια του τι φαίνεται να είναι μια ορισμένη πολιτική ήττα του Νικόλα Γκρουέφσκι, ο αυταρχικός πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ άρχισε να απασχολεί με περισσότερο επιθετική αυτοπροβολή, τόσο στη χώρα του όσο και στο εξωτερικό. Η πρόσφατη εικόνα του πρώην Αμερικανού Προέδρου George W. Bush και η χρήση του από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για να παρουσιάσει ένα «ανοιχτό μυαλό», που κυνικά ζητά από τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να μειώσει τις εχθρικές εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δημαγωγίας.
Από τον αδιαμφισβήτητο κανόνα του το 2006, όταν μετέτρεψε την ΠΓΔΜ σε μια αποικία του κόμματός του, ο Γκρουέφσκι ήταν στην πρώτη γραμμή του ιστορικού ρεβιζιονισμού, την αβάσιμη αναγνώριση των Σλάβων της ΠΓΔΜ με τη Μακεδονική κλασική αρχαιότητα, και επικεφαλής συντονιστής για μια εκτεταμένη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία.
Αν και σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό στις διαπραγματεύσεις με τις χώρες που έχουν διαφορές, ο Νίκολα Γκρουέφσκι, ο οποίος τους δηλητηρίασε συστηματικά για 9 χρόνια, είναι το τελευταίο κατάλληλο πρόσωπο της ΠΓΔΜ για τέτοια αποκλιμάκωση και εξομάλυνση των σχέσεων με αμοιβαία καλή θέληση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, στη χώρα όπου όλα τα μέσα ενημέρωσης είναι υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, να χρησιμοποιήσει αρκετούς μήνες πριν από την εκλογή του στη βιτρίνα την εικόνα του «ειρηνοποιού». Τέτοιες κενές απόπειρες που περιορίζονται στο επίσημο διπλωματικό πρωτόκολλο, που ο ίδιος ασκεί προκειμένου να δημιουργήσει μια θετική εικόνα, είναι καταδικασμένες να αποτύχουν.
Οι Έλληνες Διπλωμάτες και οι ευρύτεροι πολιτικοί παράγοντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Γκρουέφσκι, εκτός από το να είναι αρχηγός εμπνευστής του όλου «antiquzation» (επίσημη θέση ότι μόνο οι Σερβο-Βούλγαροι της ΠΓΔΜ είναι άμεσα ιστορικοί, γλωσσικοί και πολιτιστικοί κληρονόμοι της αρχαίας Μακεδονίας) είναι πολιτικά απομονωμένο άτομο και ότι η «ξαφνική αυτο-μεταστροφή» είναι απλά μια θεατρική, μελοδραματική πόζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου