Να μείνω ή να φύγω;

USA, Washington, Mt Rainier NP, Spectacular summer display of wildflowers at sunrise

Γράφει η Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Όταν ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια γίνεται δίλημμα ζωής..

Ας μη γελιόμαστε.. όσο και αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι και φιλέλληνες, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στην πραγματικότητα. Η ζωή μας στην Ελλάδα οδεύει προς τη δύση της. Ξέρω ότι ακούγομαι απαισιόδοξη και σίγουρα κάποιοι θα σπεύσουν να μου προσάψουν τη μομφή ότι δεν αγαπώ την πατρίδα μου. Και δε θα τους αδικήσω, σε καμία περίπτωση. Ίσως και να έχουν δίκιο..

Και αναρωτιέμαι… για ποιο λόγο θα έπρεπε ένας νέος άνθρωπος να μείνει στην Ελλάδα; Σε μια χώρα όπου η ποιότητα ζωής έχει εκμηδενιστεί και το κράτος πρόνοιας είναι μια έννοια ουτοπική.. Η παιδεία έχει εκφυλιστεί σε μια στείρα εξειδίκευση, ενώ η ανθρωπιστική της διάσταση είναι ανύπαρκτη. Και όταν μετά από κόπους και βάσανα κάποιος αποκτήσει την πολυπόθητη εξειδίκευση το πιο πιθανό είναι να μη λάβει την ανταμοιβή για τους κόπους του, αφού θα βρεθεί αντιμέτωπος με έννοιες όπως η ανεργία, η αναξιοκρατία και η εκμετάλλευση.

Ξεκίνησα από την παιδεία, γιατί αυτή είναι η βάση (ή τουλάχιστον πρέπει να είναι) της ανάπτυξης ενός λαού. Όμως και όλοι οι υπόλοιποι θεσμοί καταρρέουν. Είμαστε ίσως ο μοναδικός λαός του οποίου οι πολίτες παρακαλούν να πεθάνουν με συνοπτικές διαδικασίες παρά να βρεθούν στη δυσάρεστη να νοσηλευτούν σε κάποιο νοσοκομείο. Καμία υποδομή, καμία παροχή, καμία προοπτική ανάπτυξης. Πουθενά. Και οι κυβερνώντες ανάξιοι και ιδιοτελείς.

Ναι.. δε λέω.. έχουμε ήλιο και θάλασσα.. και παραλίες.. και καλό καιρό. Τα οποία όμως πλέον απολαμβάνουν περισσότερο οι κάτοικοι του εξωτερικού που, άλλωστε, διαθέτουν αγοραστική δύναμη. Άρα ούτε τον ήλιο χαιρόμαστε. Εκτός και αν κάποιος απολαμβάνει τον ήλιο κατά τη βασανιστική αναμονή στα ΑΤΜ και τις στάσεις των λεωφορείων.

Και, κατά τα λεγόμενα, στην Ελλάδα έχουμε έντονη νυχτερινή ζωή και μπορούμε να ξενυχτάμε ακόμα και τις καθημερινές. Ναι. Όταν είσαι φοιτητής. Γιατί όταν εργάζεσαι δεν έχεις τις αντοχές για να ξενυχτάς και όταν είσαι άνεργος δεν έχεις την οικονομική ευχέρεια να το κάνεις. Και αν είσαι σώφρων και διαθέτεις συναίσθηση της πραγματικότητας και μια στοιχειώδη ακοή δεν έχεις και τη διάθεση για κάτι τέτοιο.

Μεγάλο μας ατού ο πολιτισμός μας. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, αφού αποτελούμε τους συνεχιστές ενός ένδοξου πολιτισμού. Ο οποίος όμως είναι ένα νεκρό γράμμα, κεφάλαιο στα σχολικά βιβλία, κολώνες σε σημεία των πόλεων, έκθεμα σε μουσεία. Πουθενά παρών στην καθημερινότητά μας, ωστόσο. Γιατί πολιτισμός είναι ο σεβασμός στο συνάνθρωπο, η καθαριότητα, οι καλοί τρόποι, η ανθρωπιά. Που όμως δεν υπάρχουν. Κι όταν υπάρχουν παρεξηγούνται ή καθίστανται αντικείμενο προς εκμετάλλευση.

Και τι θα κάνουμε; Θα φύγουμε όλοι επειδή η πατρίδα μας δεν είναι βιώσιμη; Και τι θα απογίνει η χώρα μας; Το μόνο που απομένει σε μας που, καλώς ή κακώς, είμαστε ακόμα εδώ είναι να αγωνιστούμε για μια καλύτερη ζωή. Και το πρώτο βήμα είναι να προσδιορίσουμε σε τι συνίσταται η έννοια της καλύτερης ζωής. Σίγουρα δεν είναι ο καλός καιρός, η ηλιοφάνεια και τα ξενύχτια. Άλλη είναι η ποιότητα ζωής. Όσο για τον πολιτισμό, ας σταματήσουμε να επαναπαυόμαστε στις δάφνες των προγόνων μας και ας φροντίσουμε να γίνουμε άξιοι συνεχιστές του.

Μέχρι τότε.. δε σας κρύβω ότι κάθε βράδυ που μένω μόνη με τις σκέψεις μου, ένα είναι το δίλημμα που με ταλανίζει.. Να μείνω ή να φύγω;

http://hetpodium.org/