MarketWatch: Η Ελλάδα είναι το πιο καθαρό παράδειγμα...

...ότι η λιτότητα δεν λειτουργεί...
Από το 2009, η Ελλάδα παραπαίει, τα οικονομικά της πήραν μια δραματική στροφή και ουσιαστικά εισήλθε στα βάθη της οικονομικής κρίσης δεχόμενη όλες τις επιπτώσεις της.

Τα αποτελέσματα ήταν...
γνωστά: η χώρα προσέτρεξε στην Τρόικα για δάνειο κι εκείνη το έδωσε υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρήσει αυστηρά μέτρα λιτότητας. Ήτοι: αύξηση φόρων, περικοπές μισθών, μείωση δημόσιων δαπανών κ.λπ.

Το MarketWatch αναφέρει πως όλα αυτά τα μέτρα είχαν περιγραφεί ως ένα πικρό χάπι που θα βοηθούσε τη χώρα να ξεφύγει από τη μέγγενη του χρέους και να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Ωστόσο, αυτή η δημοσιονομική συστολή οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση, σε μαζική ανεργία, σε άνοδο του χρέους και σε ελλείμματα του προϋπολογισμού τα οποία διευρύνθηκαν (όπως φαίνεται και στο διάγραμμα).



Το άρθρο αναφέρει πως η λιτότητα που υπαγορεύεται από την Τρόικα, βασίζεται σε μια λανθασμένη και επικίνδυνη ιδεολογία. Αυτό αναφέρει ο Μαρκ Μπιθ, καθηγητής μακροοικονομίας στο Πανεπιστήμιο Brown και συγγραφέας του βιβλίου «Λιτότητα: Η Ιστορία μιας επικίνδυνης ιδέας».

Η αυταπάτη

Ο Μπλιθ ακολουθεί την οπτική του Στίγκλιτς και του Κρούγκμαν επικρίνοντας την άκριτη λιτότητα. Οι υποστηρικτές της βλέπουν το υψηλό χρέος ως το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάπτυξη. Η επιθετική μορφή λιτότητας, ωστόσο, υπό κανονικές συνθήκες, οδηγεί σε ύφεση. Σε περιόδους οικονομικής συρρίκνωσης, όμως, μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Κάτι που συμβαίνει στην Ελλάδα.

Ο Κρούγκμαν, πρόσφατα, είχε κάνει λόγο για την «αυταπάτη της λιτότητας», ενώ κατά άλλους οικονομολόγους ήταν αυτή που κατάστρεψε την ελληνική οικονομία. Κατά τον Στίγκλιτς, το ζήτημα δεν είναι ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν να τιμωρήσουν την Ελλάδα – απλώς, χρησιμοποιούν ένα κακό μοντέλο.

Στην πραγματικότητα, αναφέρει ο Μπιθ, οι χώρες που τρέχουν τεράστια ελλείμματα και αδυνατούν να εξοφλήσουν το δημόσιο χρέος τους, έχουν τέσσερις τρόπους για να βγουν από τη δύσκολη κατάσταση: να το φουσκώσουν, να προχωρήσουν σε υποτίμηση, να το ξεφουσκώσουν μέσω του αποπληθωρισμού και τέλος να προχωρήσουν σε χρεοκοπία.



Η περίπτωση της Ελλάδας

Μια χώρα που δεν βρίσκεται κάτω από την ομπρέλα ενός κοινού νομίσματος, μπορεί να προχωρήσει σε υποτίμηση. Η Ελλάδα, όμως, δεν μπορεί να το κάνει. Όσο για τη χρεοκοπία, το παράδειγμα της Αργεντινής είναι ενδεικτικό: πρόκειται για επώδυνο δρόμο που όμως μπορεί να οδηγήσει σε διαφυγή από το βασικό πρόβλημα. Η Ελλάδα, αναφέρει το άρθρο, θα μπορούσε να επιλύσει το θέμα της μέσω των διαπραγματεύσεων, αλλά εδώ και έξι μήνες αποδείχθηκε πως ούτε και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει κάπου – ειδικά στο θέμα της διαγραφής του χρέους.

Το τελευταίο διάστημα, ολοένα και περισσότεροι ακαδημαϊκοί και επιφανείς οικονομολόγοι συντάσσονται σε ένα κίνημα που κινείται στην αντίπερα όχθη της λιτότητας θεωρώντας πως αυτή είναι η βασική αιτία που αντί θα θεραπεύει το τραύμα, το επιδεινώνει. Ο Πικετί, ο Ρόγκοφ, ο Ρέινχαρτ και κάμποσοι άλλοι βρίσκονται σε αυτή τη μεριά. Παράλληλα, το ΔΝΤ, μέσω συνεχών μελετών, επιμένει πως η δραστική μείωση των δαπανών και οι επιβολή υψηλών φόρων δεν οδηγούν στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που είναι η μείωση του δημόσιου χρέους. Άρα, καταλήγουμε σε μια λιτότητα για το τίποτα...

nonews-news