Το ίδιο μονότονη είναι και η ρητορική της ΝΔ, η οποία αφού κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ανέκοψε την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια «προκαλώντας» τις εκλογές του Ιανουαρίου, τώρα είναι αυτή η εγγυήτρια δύναμη η οποία μέσα από έναν μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό θα οδηγήσει τη χώρα στη μεταμνημονιακή εποχή.
Αυτό είναι ένα επιχείρημα το οποίο αξίζει να δει κανείς, καθώς και οι δύο «πρωταγωνιστές» της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης ζητούν την ψήφο για τον ίδιο λόγο: για να βγάλουν τη χώρα από τα μνημόνια.
Αυτό όμως είναι ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο ψέμα της προεκλογικής περιόδου.
Θα «τελειώσουν» τα μνημόνια, αλλά θα παραμείνουν οι νόμοι
Τα μνημόνια, ως συμφωνίες με τους δανειστές, είναι αλήθεια ότι μπορεί να τελειώσουν, με την έννοια ότι μπορεί να υπογραφεί νέο «Memorandum of Understanding».
Όσο όμως κι αν δεν υπογραφεί νέο Μνημόνιο, και τα τρία μνημόνια θα είναι εδώ και θα βασιλεύουν, καθώς οι νόμοι τους θα παραμένουν εν ισχύ.
Συγκεκριμένα:
Από το 2010 μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου, οι κυβερνήσεις του Παπανδρέου, του Παπαδήμου και του Σαμαρά ψήφισαν 400 μνημονιακούς νόμους, 525 Προεδρικά Διατάγματα και 2.820 ερμηνευτικές εγκυκλίους. Παράκαμψαν την ίδια τη Βουλή 44 φορές, καταλύοντας τη Δημοκρατία και περνώντας τα μνημονιακά μέτρα ισοπέδωσης της πατρίδας μας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Σε αυτούς προστέθηκε και τα νέο μνημόνιο του Τσίπρα και της κυβέρνησής του, μαζί με τις δικές του αντιδημοκρατικές μεθόδους, αλλά και τους εφαρμοστικούς νόμους που ήρθαν και έρχονται.
Άρα:
— οι νόμοι για τις συντάξεις,
— οι νόμοι για τα εργασιακά,
— οι νόμοι για τις απολύσεις,
— οι νόμοι για τη συνεχιζόμενη φοροληστεία,
— οι νόμοι για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και οι ιδιωτικοποιήσεις,
θα συνεχίσουν να «κυβερνούν» τη χώρα, ασχέτως κυβέρνησης.
Η καλύτερη απάντηση στο ψέμα ολκής των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και λοιπών ευρωενωσιακών δυνάμεων είναι η ίδια η πραγματικότητα, όπως τη βιώνει μια χώρα που πέρασε κι αυτή από μνημόνια και (υποτίθεται) ότι «έφυγε» από αυτά.
Πρόκειται για την Ιρλανδία, τον «Κέλτικο Τίγρη», τον «Ιρλανδικό Φοίνικα», που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του και άλλα… ηρωϊκά. Είναι η χώρα που εσχάτως θυμήθηκε η Ντόρα Μπακογιάννη και οι άλλοι πολιτικοί εκπρόσωποι της ολιγαρχίας ως παράδειγμα προς μίμηση.
Μάλιστα, «Το Βήμα» σε πρόσφατο ρεπορτάζ επιβεβαίωνε τα εν λόγω διθυραμβικά, τονίζοντας: «Με ρυθμό ανάπτυξης που ξεπέρασε το 5% την περασμένη χρονιά, η Ιρλανδία μοιάζει πια να έχει αφήσει πίσω της τον εφιάλτη της κρίσης».
Στο ίδιο ρεπορτάζ τόνιζε πως στοχεύει να επαναπατρίσει τους 500.000 κατοίκους του νησιού, νέους κατά κανόνα, που έχοντας χάσει τη δουλειά τους ή αδυνατώντας να βρουν δουλειά στη χώρα τους αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. «Το τελευταίο – και ίσως σπουδαιότερο – μέτρο που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του Έντα Κένι είναι η δημιουργία ενός υπουργείου της Διασποράς, με αποστολή να οργανώσει τη μεγάλη επιστροφή των Ιρλανδών εμιγκρέδων. Ο ιρλανδός πρωθυπουργός ανέθεσε επίσης στα καθ” ύλην αρμόδια υπουργεία τη δημιουργία κινήτρων για τον επαναπατρισμό πολλών επιχειρήσεων, που επίσης μετεγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό μετά το 2008», ανακοινώνει με ευτυχία «Το Βήμα».
Εξώσεις, ιδιωτικοποίηση του νερού και άλλα… έξι κακά της μοίρας τους
Το ατυχές για αυτούς είναι ότι πρόσφατα η Deuthce Welle, ασχολήθηκε εκτενώς με το παράδειγμα της Ιρλανδίας.
Από το ρεπορτάζ της προκύπτει ότι για την κυβέρνηση Κένι μπορεί οι αριθμοί να ευημερούν, αλλά οι άνθρωποι κάθε άλλο.
Συγκεκριμένα:
Πρώτον: Οι υποθέσεις εξώσεων στα δικαστήρια σχηματίζουν «βουνά». Σύμφωνα με αναφορές ιρλανδικών μέσων ενημέρωσης, σε ορισμένες πόλεις εκκενώνονται έως και 50 κατοικίες την ημέρα. Μια πραγματικότητα που αγνοείται συχνά όταν γίνεται λόγος για την οικονομική ανάκαμψη στη χώρα. Ας μην κάνουμε τον πολλαπλασιασμό τι σημαίνει το 50 κατοικίες την ημέρα μέσα στο μήνα ή (ακόμη χειρότερα) μέσα στο χρόνο.
Δεύτερον: Και ενώ η χώρα υποτίθεται ότι είχε βγει από τα μνημόνια ήδη από το Δεκέμβρη του 2013 δε σταμάτησαν ούτε οι νέοι φόροι, ούτε τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα, με πρώτο και «καλύτερο» την επιβολή τιμολογίων ύδρευσης, που μπήκε μπρος τον περασμένο Οκτώβρη και τέθηκε σε εφαρμογή από την 1η του Γενάρη 2015. Και σήμερα, το αγαθό του νερού, με πρόσχημα τις παρελθούσες «μνημονιακές υποχρεώσεις» στην τρόικα, δόθηκε σε ιδιώτες και συγκεκριμένα στην ημικρατική εταιρεία «Irish Water», θυγατρική της «Ervia», η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από ένας «Δούρειος Ιππος» για τη βρετανική πολυεθνική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου «Centrica».
Ταυτόχρονα, στην ίδια χώρα παρατηρείται:
1. Αύξηση της ημιαπασχόλησης και εντατικοποίηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Πάνω από το 30% προσπαθούν να επιβιώσουν, στην καλύτερη περίπτωση, με τετράωρη απασχόληση ή δουλεύουν «εθελοντικά». Η «ημι-απασχόληση» ανθεί ιδιαίτερα στο εμπόριο λιανικής, καθώς οι 92.800 θέσεις εργασίας που είχε ο κλάδος το 2008 αυξήθηκαν σε 147.000 το 2014 (ρεπορτάζ στην εφημερίδα «IrishExaminer» στις 5/1/15).
2. Μείωση του εισοδήματος των λαϊκών νοικοκυριών κατά τουλάχιστον 20% κατά μέσο όρο μεταξύ 2008 – 2014 (Nevin Economic Research Institute).
3. Το ένα τέταρτο του πληθυσμού των περίπου 4.600.000 Ιρλανδών στερείται, πριν και μετά το μνημόνιο, σημαντικές βασικές υπηρεσίες και αγαθά λόγω φτώχειας.
4. Το 58% των φτωχών δεν έχει σχέση με την αγορά εργασίας, καθώς είναι συνταξιούχοι, φοιτητές, παιδιά ή ανάπηροι.
5. Το 16% των ενηλίκων που έχει δουλειά είναι χαμηλόμισθοι που αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα βασικά για την επιβίωση.
6. Διευρύνθηκαν ακόμη περισσότερο οι ταξικές ανισότητες αλλά και οι εισοδηματικές. Το 10% των πλουσιότερων νοικοκυριών στην Ιρλανδία απολαμβάνει το 24% του ΑΕΠ και το 10% των φτωχότερων κάτι λιγότερο από το 3%.
freepen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου