Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης
Κάποια στιγμή η οικονομική κρίση θα τελειώσει αλλά εάν έχουν, ταυτόχρονα, τελειώσει και οι ΑΟΖ, τότε δεν θα υπάρχει μέλλον στον ελλαδικό χώρο διότι υπάρχει πιθανότητα ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, που παρέλαβαν κράτη να παραδώσουν κοινότητες.
Ποτέ στην μεταπολεμική μας ιστορία δεν είχαμε τόσους λίγους φίλους, αλλά ο Αλέξης κάνει βόλτες σε νησιά που δεν έχουν σύνορα, επιτρέπει σε Υπουργό του να λέει ότι δεν πειράζει να χάσουμε μερικά νησιά στο Αιγαίο, αποκαλεί «μπούλη» τον Υπουργό Άμυνας , πηγαίνει να προσκυνήσει τον μεγάλο ηγέτη της Κούβας που θα ήθελε πολύ να του μοιάσει και παριστάνοντας, επιτέλους, τον Ανδρέα ετοιμάζεται να διώξει το καταραμένο ΔΝΤ από την πατρίδα μας. Ο Ανδρέας, όμως, είχε μιλήσει για το ΔΝΤ πολύ πριν γεννηθεί ο Αλέξης.
Ο κίνδυνος να παραδώσουμε την ελληνική ΑΟΖ στο ΤΑΙΠΕΔ και να τεμαχίσουμε την κυπριακή ΑΟΖ φαίνεται να πλησιάζει. Τα μεγάλα μας προβλήματα και οι κρίσεις με την Τουρκία μπορεί να ξεκίνησαν το 1973 αλλά το μεγάλο γεγονός της πρόσφατης ιστορίας μας ήταν η μεγαλειώδης πράξη ανακήρυξης της Κυπριακής ΑΟΖ, το 2004, από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο. Τους έπιασε, τότε, όλους στον ύπνο.
Οι Τούρκοι έκαναν μια πολύ απλή δήλωση λέγοντας ότι δεν αναγνωρίζουν την ανακήρυξη της ΑΟΖ της Κύπρου και τίποτε άλλο. Χρόνια αργότερα κατάλαβαν το λάθος τους αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να βρουν τρόπο να το διορθώσουν. Όταν άρχισαν τους βρυχηθμούς ήταν ήδη πολύ αργά. Οι Αμερικανοί, που είχαν ανακηρύξει και οριοθετήσει την ΑΟΖ τους από την δεκαετία του 1980, δεν κατάλαβαν και αυτοί την χειρονομία Παπαδόπουλου και αναγνώρισαν αμέσως την κυπριακή ΑΟΖ. Και οι Αμερικανοί, επίσης καθυστερημένα, κατάλαβαν το λάθος τους γιατί δεν ήθελαν η Μεσόγειος να γίνει μια λίμνη των ΑΟΖ των κρατών της Μεσογείου και για αυτό πολεμούν τόσα χρόνια την δημιουργία ΑΟΖ για την Ελλάδα και, μονότονα, τονίζουν «να φτιάξετε ΑΟΖ αφού πρώτα τα βρείτε με την Τουρκία».
Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας στην ελληνοτουρκική διένεξη είναι ξεκάθαρα η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες δεν έχουν αλλάξει καθόλου τα τελευταία τριάντα χρόνια. Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι του Αλέξη Τσίπρα, παίζουν το ίδιο τραγούδι στο βιολί τους, λέγοντας στις ελληνικές κυβερνήσεις ότι δεν πρέπει να κάνουν μια μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ χωρίς να τα βρουν με την Τουρκία, παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζουν πως η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι πάντα μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έκαναν και αυτοί το 1983.
Ο Εφιάλτης της Τουρκίας: Νησιά
Βρίσκεται πάντα στην μνήμη μου το Άρθρο 121 του UNCLOS III και ενθυμούμαι τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας για την διατήρηση του και το πείσμα της Τουρκίας για εξαφάνισή του.
Ήταν μια μεγάλη νίκη για τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα για το ξεχασμένο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Το Καστελόριζο απέχει 80 μίλια από την Ρόδο, 170 μίλια από την Κύπρο αλλά μόνο 1 μίλι από την Τουρκία. Έχει έκταση 5 τετραγωνικών μιλίων και κατοικείται από περίπου 400 κατοίκους ενώ στο τέλος του 19ου αιώνα είχε 10.000 κατοίκους.
Βέβαια, αυτή η νίκη του Καστελόριζου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Άρχισε το 1973 και τελείωσε το 1982. Οι αντιπροσωπείες της Ελλάδας, της Κύπρου, του Τρινιντάντ-Τομπάγκο και του Ηνωμένου Βασιλείου, που συμμετείχαν στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, πρωτοστάτησαν για την δημιουργία του ανωτέρω Άρθρου.
Όπως μας εξηγεί ο Ανδρέας Ιακωβίδης σένα άρθρο του, τα 4 κράτη που αναφέραμε παραπάνω, την δεύτερη χρονιά της Διάσκεψης, το 1974 στο Καράκας της Βενεζουέλας, δήλωσαν:
«Δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία διάκριση μεταξύ νησιών, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους , τον πληθυσμός τους και την μάζα της ηπειρωτικής χώρας, και ότι οι αρχές που προσδιορίζουν τα χωρικά ύδατα καθώς και της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης πρέπει να είναι ακριβώς οι ίδιες στην περίπτωση των νησιών και της μάζας της ηπειρωτικής χώρας.»
Και στη συνέχεια τόνισαν:
«Δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε κάθε απόπειρα διάκρισης κατά νησιών με την μορφή τεχνητών διακρίσεων βασισμένων σε νομικά αβάσιμες καταστάσεις. Κάθε παρέκκλιση από τους ήδη υπάρχοντες κανονισμούς, όπως υπάρχουν στις Συμβάσεις του 1958, πρέπει να ωφελεί νησιά, μια και γενικά ο πληθυσμός τους εξαρτάται από τις πηγές του θαλάσσιου περιβάλλοντος για την ανάπτυξή του και ακόμα και τις επιβίωσής τους σε μεγαλύτερο βαθμό από τις ηπειρωτικές περιοχές.»
Ο Κύπριος δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος, σ’ ένα άρθρο του σχετικά την παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ είχε αντιληφτεί το τουρκικό παιχνίδι πολύ νωρίς και είχε γράψει για τις προθέσεις του Ακιντζί πριν αυτές δημοσιευτούν:
“Είναι σαφές πως η Άγκυρα είναι διατεθειμένη να χοντρύνει το παιχνίδι αξιοποιώντας τις εξελίξεις στην περιοχή, θεωρώντας πως αποτελεί ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η επιδίωξη της τουρκικής πλευράς είναι ο διαμοιρασμός του φυσικού αερίου είτε με λύση του Κυπριακού είτε χωρίς. Τούτο θα επιτευχθεί, αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, επιστρατεύοντας ένα πιεστικό δίλημμα, το οποίο θα θέσουν οι Τούρκοι προσεχώς προς τη Λευκωσία: Είτε θα τα χάσετε όλα είτε θα πάρετε τα μισά (έμφαση δική μου).”
Πρόσφατα, ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, σε ομιλία του στην τουρκική εθνοσυνέλευση δήλωσε:
«Την Κύπρο πρέπει να την προστατεύσουμε τόσο από πολιτικής άποψης όσον και από στρατηγικής. Η Κύπρος δεν πρέπει να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας. Πληρώσαμε τίμημα για την Κύπρο. Εκεί υπάρχουν ήρωες μας. Τώρα εμείς ενώ πρέπει να ενισχύσουμε την κυριαρχία μας στην Κύπρο, αρχίσαμε να κάνουμε υποχωρήσεις. Αυτά δεν είναι σωστά».
Ο εφιαλτικός χάρτης για την Ελλάδα και Κύπρο
Από το 2008, η Τουρκία κυκλοφορεί τον παρακάτω χάρτη που δείχνει την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι ξεκάθαρα μια εξόφθαλμη παραβίαση των κανόνων του UNCLOS III. Δίνουν στη Ρόδο, στην Κάρπαθο και το Καστελόριζο μόνο 6 ν.μ. χωρικά ύδατα και όχι υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Δίνουν ελάχιστη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στο βόρειο τμήμα της Κρήτης και παριστάνουν ότι έχουν, σε μεγάλη έκταση, μια τεράστια υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ που συνορεύει με την Αιγυπτιακή ΑΟΖ. Υποτίθεται ότι αυτή η οριοθέτηση είναι σύμφωνη με την αρχή της ευθυδικίας που είναι η προσφιλής της οριοθέτηση.
ΧΑΡΤΗΣ 1
Οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου δεν έχουν κάνει καμία επίσημη διαμαρτυρία για αυτόν το απαράδεκτο και εντελώς παράνομο χάρτη βάσει του UNCLOS III ούτε στην Τουρκία, ούτε στον ΟΗΕ και ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση διότι ο χάρτης αυτός αφαιρεί ένα μεγάλο κομμάτι της Μεσογειακής ΑΟΖ από την ΕΕ. Αποκτώντας η Τουρκία μια τέτοια ΑΟΖ ανάμεσα στο Καστελόριζο, την Κρήτη και την Κύπρο μειώνει την ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια και η Τουρκία δεν είναι κράτος-μέλος της.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με καθυστέρηση δεκαετιών, με αφορμή τις τελευταίες προκλήσεις της Τουρκία για τα Ίμια αποφάσισε να προβεί στην ακόλουθη δήλωση:
«Η ΕΕ υπογραμμίζει ότι η Τουρκία πρέπει να δεσμευθεί απερίφραστα για σχέσεις καλής γειτονίας και την καλεί να αποφύγει κάθε είδους πηγή τριβών, απειλής ή ενέργειας που στρέφεται κατά κρότου-μέλους, πλήττει τις σχέσεις καλής γειτονίας και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών. Eεπιπλέον, η ΕΕ τονίζει την ανάγκη να γίνει σεβαστή η κυριαρχία των κρατών-μελών επί των χωρικών υδάτων τους και του εναέριου χώρου τους».
Η Κομισιόν ξύπνησε ξαφνικά αλλά έχει ξεχάσει μερικά βασικά θέματα του UNCLOS III που ίδια έχει υπογράφει και επικυρώσει. Έχει ξεχάσει να υπενθυμίσει στην Τουρκία ότι δεν μπορεί να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ εάν δεν προσχωρήσει στο UNCLOS III και ότι το Καστελόριζο δεν είναι μόνο νησί της Ελλάδας αλλά και νησί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ανθελληνική στάση της ΕΕ φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι δεν υποστηρίζει την δημιουργία του αγωγού East Med και, ακόμα χειρότερα, υποστηρίζει τον αγωγό που θα περάσει από το Ισραήλ, μέσω Κύπρου, στην Τουρκία.
Οι τουρκικές δραστηριότητες στην θαλάσσια ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου αποβλέπουν στον εκφοβισμό της Ελλάδος και της Κύπρου για μια Συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ των δύο κρατών στην περιοχή αυτή, που με βάση την αρχή της ‘’ίσης απόστασης’’ θα έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία κοινών συνόρων μήκους περί τα 24 ν.μ. ΑΟΖ, εφόσον όμως ληφθούν υπόψη, σαν σημεία βάσεως στην χάραξη οι ακτές της Κρήτης, της Καρπάθου και της Δωδεκανήσου (Ρόδου, Καστελόρυζου, Στρογγύλης) και Κύπρου. Επίσης με εφαρμογή της αρχής της ‘’ίσης απόστασης’’ θα υπάρξουν βέβαια και ευρεία κοινά σύνορα ΑΟΖ Ελλάδος-Αιγύπτου εφόσον η Αίγυπτος δεχθεί τα νησιά Καστελλόριζου και Στρογγυλής ως σημεία βάσης στην χάραξη της οριοθετικής γραμμής. Διαφορετικά, η Αίγυπτος θα έχει στη περιοχή αυτή και κοινά σύνορα με την Τουρκία και δεν θα υπάρχει κοινή οριοθετική γραμμή Ελλάδος-Κύπρου, βασικό στόχο της τουρκικής πολιτικής. Το ότι η Τουρκία δεν είναι μέρος στο UNCLOS III δεν την απαλλάσσει από την υποχρέωση της να την σέβεται αφού πλέον όλοι οι κανόνες του UNCLOS III αποτελούν Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο υποχρεωτικής εφαρμογής για όλα τα κράτη.
Το πρόβλημα της Τουρκίας: Νησιά
Όπως έχω γράψει πολλές φορές η ΑΟΖ ήταν και είναι ο εφιάλτης της Τουρκίας γιατί από γεωστρατηγικής άποψης η θάλασσα και όχι η ηπειρωτικές εκτάσεις είναι αυτές που εξασφαλίζουν μεγάλη επιρροή.
Βρίσκεται πάντα στην μνήμη μου το Άρθρο 121 του UNCLOS III και ενθυμούμαι τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας για την διατήρηση του και το πείσμα της Τουρκίας για εξαφάνισή του. Ήταν μια μεγάλη νίκη για τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα για το ξεχασμένο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Το Καστελόριζο απέχει 80 μίλια από την Ρόδο, 170 μίλια από την Κύπρο αλλά μόνο 1 μίλι από την Τουρκία. Έχει έκταση 5 τετραγωνικών μιλίων και κατοικείται από περίπου 400 κατοίκους ενώ στο τέλος του 19ου αιώνα είχε 10.000 κατοίκους.
Βέβαια, αυτή η νίκη του Καστελόριζου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Άρχισε το 1973 και τελείωσε το 1982. Οι αντιπροσωπείες της Ελλάδας, της Κύπρου, του Τρινιντάντ-Τομπάγκο και του Ηνωμένου Βασιλείου, που συμμετείχαν στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, πρωτοστάτησαν για την δημιουργία του ανωτέρω Άρθρου. Όπως μας εξηγεί ο Ανδρέας Ιακωβίδης σένα άρθρο του, τα 4 κράτη που αναφέραμε παραπάνω, την δεύτερη χρονιά της Διάσκεψης, το 1974 στο Καράκας της Βενεζουέλας, δήλωσαν:
«Δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία διάκριση μεταξύ νησιών, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους , τον πληθυσμός τους και την μάζα της ηπειρωτικής χώρας, και ότι οι αρχές που προσδιορίζουν τα χωρικά ύδατα καθώς και της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης πρέπει να είναι ακριβώς οι ίδιες στην περίπτωση των νησιών και της μάζας της ηπειρωτικής χώρας.»
Ο ρόλος της ΑΟΖ στην Γενεύη τον Ιανουάριο
Το μεγάλο μυστικό της Κυπριακής κυβέρνησης ήταν ότι συζητούσαν με τους Τουρκοκύπριους και την διχοτόμηση της ΑΟΖ αλλά ο Ακιντζί την πρόδωσε με τις τελευταίες δηλώσεις του για την ΑΟΖ. Ανέφερε συγκεκριμένα:
«Ο πλούτος των φυσικών πόρων στα περίχωρα αυτού του νησιού δεν ανήκει σε μια κοινότητα, αλλά σε ολόκληρο το νησί. Αυτό το πεδίο θα πρέπει να αποτελέσει πεδίο συνεργασίας και όχι αντιπαράθεσης. Μπορούμε να το κατορθώσουμε. Έχουμε αυτή την δυνατότητα. Η πιο λογική φόρμουλα είναι η μεταφορά του κυπριακού αερίου μαζί με αυτό του Ισραήλ, μετά την λύση στην Τουρκία και στην Δύση».
Στην συνέχεια, ο κ. Ακιντζί στέλνει το εξής μήνυμα στην ε/κ πλευρά:
«Αναμένουμε ότι καθώς πλησιάζουμε στην τόσο κρίσιμης σημασίας Διάσκεψη της Γενεύης αυτό το ζήτημα δεν θα δημιουργήσει προβλήματα. Πραγματοποιούνται κάποια βήματα. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι αυτά τα βήματα δεν θα φτάσουν στο σημείο που θα εμποδίζουν την διάσκεψη μας και την προσπάθεια λύσης. Γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν πολύ λάθος. Διότι, σε περίπτωση που πραγματοποιηθούν βήματα προς αυτή την κατεύθυνση θα τεθεί ζήτημα αντί-βημάτων (απάντησης εκ μέρους της Τουρκίας)».
Τέλος, ο πανικόβλητος Ακιντζί, βλέποντας ότι η Exxon-Mobil θα αρχίσει σύντομα έρευνες στο οικόπεδο 10 που βρίσκεται δίπλα από το τεράστιο κοίτασμα Ζορ της Αιγύπτου, αποκλείει την έναρξη εξορύξεων στην κυπριακή ΑΟΖ στο άμεσο μέλλον.
Την απάντηση στον Ακιντζί την έχει δώσει, προ πολλού, ο πρέσβης Ανδρέας Ιακωβίδης, σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου, όπου είχε δηλώσει ότι:
«O φυσικός πλούτος μια χώρας ανήκει στη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση της χώρας και αυτό συμβαίνει παντού στον κόσμο. Δεν εγείρεται θέμα να ανήκει σε «κοινότητες» μόνο στην Κύπρο. Η ΑΟΖ ανήκει σε κράτη, με Κυβέρνηση που τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης ως η Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν είμαι ενήμερος για κανένα προηγούμενο άλλου κράτους όπου οι θαλάσσιες ζώνες δικαιοδοσίας (τα χωρικά ύδατα, ή συνορεύουσα ζώνη, ή ΑΟΖ, ή ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα) ανήκουν σε εθνότητες ή κοινότητες ή μειονότητες. Παράδειγμα οι γειτονικές μας χώρες όπως η Αίγυπτος, ο Λίβανος, το Ισραήλ, ή μακρινές χώρες όπως η Ινδία, όλες έχουν μειονότητες και όμως δεν εγείρεται θέμα να μην ανήκουν οι ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας στο κράτος και την Κυβέρνησή του.»
Το πιο σημαντικό γεγονός στο θέμα της ΑΟΖ, που πάγωσε τους Τουρκοκύπριους, ήταν η τελευταία κίνηση του ευφυούς Υπουργού Ενέργειας της Κύπρου να παραχωρήσει το πιο σημαντικό θαλάσσιο οικόπεδο του νησιού, το #10, στον αμερικανικό κολοσσό Exxon-Mobil δείχνει ότι οι κόποι του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου αρχίζουν να πιάνουν τόπο.
Όπως έγραψε ο Μιχάλης Ιγνατίου:
Πρόκειται για μία εξαιρετική εξέλιξη όχι μόνο επειδή ο νέος υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρεξ Τίλερσον, ήταν μέχρι την περασμένη εβδομάδα ο διευθύνων σύμβουλος της Exxon Mobil. Ούτε επειδή διαπραγματεύθηκε ο ίδιος -πριν από την πραγματοποίηση των αμερικανικών εκλογών βεβαίως- με την κυπριακή κυβέρνηση την επιχειρηματική αυτή επένδυση για τον πετρελαϊκό κολοσσό του Τέξας. Ο κ. Τίλερσον, ο οποίος διατηρεί στενές σχέσεις συνεργασίας με τον Πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, γνωρίζει τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη και το έργο του υπουργού Ενέργειας και τουρισμού Γιώργου Λακκοτρύπη. Έχω πληροφορηθεί ότι η συνεργασία τους ήταν άψογη. Θεωρώ, ακόμα, ότι η συνάντηση του κ. Αναστασιάδη με τον νέο υπουργό Εξωτερικών της Αμερικής, ήταν η πιο σημαντική απ’ όσες είχε στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.
Το πρόβλημα, σήμερα, δεν είναι το τι θέλει ο Ακιντζί ή η Τουρκία, μια και θέσεις τους είναι γνωστές για δεκαετίες τώρα, αλλά το τι θέλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ξεκάθαρο, από καιρό τώρα, ότι ο Μπαράκ Ομπάμα θέλει να φύγει από τον Λευκό Οίκο με μια μεγάλη επιτυχία στην εξωτερική πολιτική του και έβαλε στόχο την ελληνοτουρκική διαφορά στο Αιγαίο και στην Κύπρο μια και η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι τα δυο θέματα είναι, όπως τα αποκαλούν, package deal.
Αμερικανός, που γνωρίζει την Ελλάδα, μου είχε αναφέρει ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, είχε συζητήσει με το Αλέξη Τσίπρα για τις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου και ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε μείνει άφωνος. Σίγουρα στην Γενεύη ο σουλτάνος θα φέρει στην ατζέντα την κυπριακή ΑΟΖ και θα ζητήσει από τον Αλέξη να συζητήσουν, σύντομα, και το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ.
Φαίνεται ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ενήμερος αυτών των εξελίξεων και θα συνεχίσει τον σχεδιασμό Ομπάμα μια και δεν διαφαίνεται να προλάβει ο σημερινός Πρόεδρος να δει την επίλυση της ελληνοτουρκικής διαφοράς πριν αναχωρήσει από τον Λευκό Οίκο.
Ο Τραμπ, η Μεσόγειος και το Δίκαιο της Θάλασσας
Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου