Οι λόγοι για τους οποίους κέρδισε τις εκλογές ο Ντόναλντ Τραμπ ( ή τις έχασε η Χίλαρι Κλίντον) έχουν αναλυθεί σε όλα τα ΜΜΕ του κόσμου. Η εκλογή αυτή προκάλεσε πολιτικό σεισμό στο σύστημα της Παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων και προκαλεί ανησυχία για το μέλλον. Για ποιο λόγο όμως έχει δημιουργηθεί τέτοια ένταση; για ποιο λόγο και μεγάλη μερίδα των Αμερικανών αλλά και των πολιτών του κόσμου ανησυχούν ξαφνικά;
Από τι στιγμή που οι πολιτικοί εκλέγονται με βάση τις εξαγγελίες τους και απλά περιμένουμε να δούμε αν θα τις εφαρμόσουν, μπορούμε να στηριχτούμε μόνο στα όσα έχει πει κατά καιρούς ο ίδιος ο Τραμπ. Τα της εσωτερικής πολιτικής του δεν αφορούν ιδιαίτερα την Ευρώπη. Αφορούν τους αμερικανούς πολίτες και μόνο αυτούς. Τα της εξωτερικής όμως πολιτικής είναι άλλη ιστορία.
Σε πρώτη φάση ο Ντόναλντ Τραμπ θύμισε πολύ, με τα λεγόμενα του για το πώς ονειρεύεται τις ΗΠΑ, το λεγόμενο ‘Δόγμα Μονρόε’ (Monroe Doctrine). O 5ος πρόεδρος της χώρας Τζέιμς Μονρόε κήρυξε το «Δόγμα του απομονωτισμού» της χώρας, η ουσία του οποίου ήταν ότι η σχετικά νεαρή τότε συμπολιτεία δεν ενδιαφερόταν να εμπλέκεται σε διεθνείς υποθέσεις, ιδίως δε με στρατιωτικά μέσα και, κυρίως, δεν θα παίρνει θέση μεταξύ των μεγάλων ενδοευρωπαϊκών διενέξεων. Αυτό κηρύχθηκε το Δεκέμβριο του 1823. Αυτό θυμίζει αρκετά όσα κατά καιρούς έχει αναφέρει ο Τραμπ. Τα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης πρέπει να τα λύσει η ίδια η Ευρώπη. Δεν είμαστε εχθροί με τη Ρωσία και πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε. Θα φτιάξω τείχος (αν και αυτό το έχει αναιρέσει ως λεκτικό πυροτέχνημα) στα σύνορα με το Μεξικό για να μην μπαίνουν οι μετανάστες. Θα βάλω έλεγχο στους μουσουλμάνους που επιθυμούν να εισέλθουν στις ΗΠΑ, τόσο αυστηρό που ελάχιστοι θα μπαίνουν.
Δε σταματά όμως εδώ. Στρέφεται κατά των συμφωνιών TTIP (και CETA κατ’ επέκταση), θεωρώντας πως πρέπει να παραμείνει η αμερικανική βιομηχανία στην Αμερική, ώστε να μην χάνουν δουλειές οι εργάτες των ΗΠΑ. Δασμοί μεγάλοι σε αμερικανικές εταιρείες που κατασκευάζουν προϊόντα εκτός ΗΠΑ και τα εισάγουν στο αμερικανικό έδαφος (βλέπε FΟRD με εργοστάσιο στο Μεξικό). Αδιαφορία για τους περιορισμούς ρύπων από τις αμερικανικές βιομηχανίες. Σκοπός η παραγωγή βάση της ζήτησης χωρίς περιβαντολογικούς περιορισμούς.
Όλα αυτά, αν ισχύσουν φυσικά, οδηγούν το Δυτικό κόσμο σε αντίστροφη πορεία από αυτή της Παγκοσμιοποίησης. Σηκώνουν εκ νέου, κάποιας μορφής, τείχη στα εθνικά κράτη. Όχι όπως τη δεκαετία του ’50 αλλά σίγουρα πιο έντονα από αυτά της δεκαετίας του ’10.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι απρόβλεπτος, ακριβώς διότι είναι εκτός πολιτικού συστήματος. Είναι όμως εντός του επιχειρηματικού συστήματος. Εξελέγη με βάση το λαϊκισμό και τις πατριωτικές κορώνες, που τόσο αρέσουν στους λευκούς αμερικανούς των Μεσοδυτικών και Νότιων Πολιτειών. Είναι σα να λέει «η Αμερική στους Αμερικανούς».
Το κατά πόσο αυτό θα επιτευχθεί ή κυρίως αν θα επιδιώξει να το πραγματοποιήσει είναι κάτι που το μέλλον θα δείξει. Το μόνο βέβαιο είναι πως αν όντως υπάρξει προσέγγιση με τη Ρωσία του Πούτιν θα απομακρυνθεί ο κίνδυνος πολεμικής σύρραξης. Αν ο Τραμπ καταφέρει να αποφύγει έναν παγκόσμιο πόλεμο, θα έχει αφήσει τη μέγιστη παρακαταθήκη για το μέλλον. Θα έχει βοηθήσει στο να αποφευχθεί η απόλυτη καταστροφή του
voice news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου