Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Η χλιαρή θέση των ΗΠΑ στις εμπρηστικές δηλώσεις Ερντογάν και Τσαβούσογλου γεννά πολλά ερωτηματικά. Για να κατανοήσουμε το σήμερα θα πρέπει να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στο χθες.
Την εποχή που ο Πρόεδρος Τζώρτζ Μπους σχεδίαζε την επέμβαση στο Ιράκ, ένας Αμερικανός αξιωματούχος αποκάλυψε στον δημοσιογράφο Τζενγκιζ Τζαντάρ ότι οι ΗΠΑ μέσα σ΄ ένα χρόνο θα επέμβουν στο Ιράκ. Τότε, όμως, δεν θα είναι πρωθυπουργός της Τουρκίας ο Μπουλέντ Ετζεβίτ. Πραγματικός μάντης ο άνθρωπος! Όντως, διαλύθηκε ο συνασπισμός της Κυβέρνησης Ετζεβί –Ερμπακάν και το πουλέν του ισλαμιστή ηγέτη ,ο Ερντογάν, ίδρυσε το δικό του κόμμα ,το ΑΚΡ. Βέβαια, πριν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες ίδρυσης του κόμματος, ο αρχηγός εκλήθη στις ΗΠΑ και βραβεύτηκε με το μετάλλιο “θάρρους” από εβραϊκά σωματεία.
Το Κόμμα του Ερντογάν κατέλαβε την εξουσία το 2002. Παρά τις προσπάθειες του Ερντογάν η τουρκική Βουλή δεν ενέκρινε το υπόμνημα της 1ης Μαρτίου 2003 και δεν πρόσφερε την βοήθεια που πιθανόν είχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός στον αμερικανό Πρόεδρο.
Οι ΗΠΑ επέρριψαν την ευθύνη στους Στρατηγούς , τους οποίους τιμώρησαν με τον διασυρμό στις υποθέσεις Εργκενεκόν και Βαριοπούλα. Ο Ερντογάν παρέμεινε αλώβητος και συνέχισε να στηρίζεται από την Ουάσιγκτον, σε βαθμό μάλιστα να ανακηρυχθεί συμπρόεδρος του σχεδίου της Μεγάλης Μέσης Ανατολής, με το οποίο θα άλλαζαν σύνορα 22 χώρες.
Έκτοτε η Άγκυρα μετείχε σε όλες τις ανατροπές καθεστώτων και ηγετών στη Λιβύη, στο Ιράκ και στη Συρία. Πιστός στις υποδείξεις και στις εντολές άνωθεν ο Ερντογάν υποστήριξε έμπρακτα τους τρομοκράτες του ISIS. Ενήργησε προφανώς με το όραμα να γίνει ο μεγάλος ηγέτης της Μέσης Ανατολής. Κάτι που του γύρισε μπούμερανγκ, γιατί έχασε την εκτίμηση και τον σεβασμό του Αραβο-Μουσουλμανικού κόσμου.
Τώρα στενεύει ο κλοιός γύρω του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Με την επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία και την οιονεί συνεργασία Μόσχας-Ουάσιγκτον η Άγκυρα έχασε το προβάδισμα και τη θέση ισχύος που κατείχε.
Σήμερα φαίνεται αναβαθμισμένος ο ρόλος της Ρωσίας και του Ιράν. Η Τεχεράνη, μάλιστα, πριν λίγες μέρες χαρακτήρισε εχθρό της την Σαουδική Αραβία και αντίπαλο της την Τουρκία.
Οι σχέσεις της Άγκυρας με όλους τους γείτονες είναι πολύ χειρότερη από πριν. Η αγορά της Μέσης Ανατολής έκλεισε. Το μεθοριακό εμπόριο και λαθρεμπόριο που χρηματοδοτούσε τους νοτιοανατολικούς νομούς κατέρρευσε. Η Αίγυπτος σταμάτησε ακόμα και τα δρομολόγια Ro-Ro προκαλώντας δεύτερο πλήγμα μετά το ρωσικό εμπάργκο στον Τουρισμό. Η οικονομική κρίση είναι προ των πυλών. Ήδη περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νέοι πτυχιούχοι είναι άνεργοι.
Προφανώς η Τουρκία και οι ΗΠΑ οδηγούνται σε μια νέα συμφωνία. Η Αμερική δεν θέλει με κανέναν τρόπο πόλεμο μεταξύ Τούρκων και Κούρδων. Για αυτό θα επιτρέψει στην Άγκυρα να σχηματίσει μια ζώνη ασφαλείας στα σύνορα της με τη Συρία, υπό την προϋπόθεση να σταματήσει να πολεμάει τους Κούρδους του PYD. Φυσικά δεσμεύτηκε να μην επιτρέψει και την ένωση των κουρδικών καντονιών του Ιράκ και της Συρίας.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Ερντογάν μιλώντας στους κοινοτάρχες, ένα καθαρά δικό του κοινό, θυμήθηκε να επιτεθεί στους Κεμαλιστές μέσω της Συνθήκης της Λωζάννης.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτό έγινε αυτοβούλως ή όχι. Αν δηλαδή στη συμφωνία με τις ΗΠΑ ζήτησε και άλλα ανταλλάγματα. Η Αμερική, όπως είναι γνωστό δεν υπέγραψε τη Συνθήκη της Λωζάνης και άρα δεν δεσμεύεται από τις διατάξεις της. Επίσης, πολλές φορές εκφράστηκαν απόψεις για τη Συνθήκη από επίσημα χείλη, ότι είναι παρωχημένη και ότι πρέπει να αναθεωρηθεί .
Στόχος των ΗΠΑ δεν είναι μόνο η διχοτόμηση του Αιγαίου. Αυτό σίγουρα θα το εξασφαλίσει και με τη συναίνεση “δυστυχώς” των Αθηνών. Επιδίωξη της είναι η ελαστικοποίηση των διατάξεων της Συνθήκης του Μοντρέ για την διέλευση των αμερικανικών πολεμικών στην Μαύρη Θάλασσα. Για αυτό άλλωστε θέλει να δημιουργήσει Βάση στην Τραπεζούντα και τη διάνοιξη ενός τρίτου Βοσπόρου που δεν θα δεσμεύεται από το Μοντρέ. Ο χρόνος θα δείξει τι ακριβώς συμφώνησαν οι δυο “σύμμαχοι” μας.
militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου