Τα τελευταία εικοσιτετράωρα άρχισε η κουβέντα στα τηλεπαράθυρα και όχι μόνο για τον επικείμενο ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Εκτιμήσεις, προβλέψεις, διαδόσεις και ένα σωρό συζητήσεις τις οποίες … προσωπικά θεωρώ ανούσιες για να μη πω ύποπτες με την έννοια του αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά σοβαρά μας προβλήματα.
Κύριοι η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβα την χρησιμότητα αυτής της διαδικασίας όπου σε πολλές των περιπτώσεων φεύγει ο ένας από εδώ και πηγαίνει κάπου αλλού και γενικά γίνεται ένα ανακάτεμα υπουργών και υφυπουργών το οποίο δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από την δημιουργία εντυπώσεων, χωρίς ουσία και άνευ αποτελέσματος στο πρακτικό μέρος.
Υποτίθεται ότι η κάθε κυβέρνηση πριν αναλάβει την εξουσία έχει ένα πλάνο για το πως και πότε θα κάνει αυτά που έχει αναγγείλει στα προεκλογικά της προγράμματα. (εδώ πρέπει να σας θυμίσω ότι αυτή η «υποτιθέμενη» Αριστερή κυβέρνηση κορόιδεψε δις το εκλογικό σώμα και υπέκλεψε την ψήφο του με άλλο πρόγραμμα).
Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι γενικά και διαχρονικά και επί άλλων κυβερνήσεων πάμπολλες φορές έχουμε παρακολουθήσει ανασχηματισμούς που δεν άλλαζε μόνο ο υπουργός αλλά άλλαζε και ο στόχος ο οποίος έμοιαζε να μην ήταν προκαθορισμένος εξ αρχής αλλά να είναι μεταβλητός και εξαρτώμενος από το πρόσωπο του ιδίου και των προσωπικών του συμβούλων!
Δηλαδή είχαμε μια μπαχαλοποίηση γιατί οι σύμβουλοι δεν ήταν του υπουργείου (εξειδικευμένοι και με πείρα) αλλά του εκάστοτε υπουργού που συνήθως τον ακολουθούν ως «κολαούζοι» όπου πάει.
Δηλαδή είχαμε μια μπαχαλοποίηση γιατί οι σύμβουλοι δεν ήταν του υπουργείου (εξειδικευμένοι και με πείρα) αλλά του εκάστοτε υπουργού που συνήθως τον ακολουθούν ως «κολαούζοι» όπου πάει.
Έτσι στις ανακατατάξεις αυτές παρατηρήθηκε έντονα το φαινόμενο της μη συνέχειας των ενεργειών για λύσεις που υποτίθεται είχε δρομολογήσει η προηγούμενη διοίκηση αλλά αντιθέτως δημιουργήθηκαν καθυστερήσεις και παλινωδίες λόγω μη ενημέρωσης της μίας (κουστωδίας) στην άλλη με αποτέλεσμα να χαθούν ή ακόμα και να αλλάξουν τελείως οι στόχοι, με όλα τα αρνητικά εν συνεχεία επακόλουθα!
Η λύση φαντάζει απλή και πιστεύω ότι και οι πιο αδαείς θα συμφωνήσουν ότι, κατά αρχάς ο υπουργός πρέπει να είναι σχετικός, σε γνωστικό αλλά και σε εργασιακό επίπεδο με το αντικείμενο του υπουργείου του.
Οι δε σύμβουλοι του πρέπει να είναι εξειδικευμένοι και να υπάγονται στο υπουργείο και όχι στην μεταφερόμενη «κομπανία» του.
Οι δε σύμβουλοι του πρέπει να είναι εξειδικευμένοι και να υπάγονται στο υπουργείο και όχι στην μεταφερόμενη «κομπανία» του.
Έτσι και να χρειαστεί να αλλάξει ο υπουργός το έργο και οι στόχοι που υποτίθεται ότι είναι προκαθορισμένοι πάνω σε βασικές κυβερνητικές επιλογές δεν θα έχουν αλλαγές και καθυστερήσεις.
Για να έρθουμε όμως στο σήμερα θεωρώ ότι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή όλος αυτός ο «θόρυβος» και η κουβέντα γίνεται για να καλύψει την ανεπάρκεια και τα λάθη του κ. Τσίπρα ο οποίος φέρει την απόλυτη ευθύνη για όλες τις επιλογές, στα πρόσωπα και στους στόχους.
Άρα αυτός ανασχηματισμός (όποτε γίνει) δεν θα φέρει κάτι νέο αλλά απλά θα μεταθέσει τις ευθύνες της ανικανότητας του πάνω σε αποδιοπομπαίους τράγους οι οποίοι μπορεί κατά 80% με 90% στον επόμενο ανασχηματισμό να διοριστούν ξανά σε υπουργικές (και όχι μόνο) θέσεις, προβαλλόμενοι ως … Ικανότεροι των Ικανοτέρων!
hellasforce
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου