Διαβάζω αυτές τις μέρες σημειώματα ανδρών επιφανών για τον ρόλο της Δικαιοσύνης στη δημοκρατία και τσιτάτα για τη διάκριση των εξουσιών. Αφορμή για τη διατύπωσή τους, η εξέλιξη της υπόθεσης Παπαγγελόπουλου και η εικαζόμενη διαφωνία του υπουργού στην αρχειοθέτηση μιας ποινικής δικογραφίας, η ανάγνωση της οποίας προκαλεί ανατριχίλα: Τραπεζικά δάνεια 14 δισ. ευρώ που χορηγήθηκαν σε επιχειρήσεις της διαπλοκής εγκρίθηκαν χωρίς εξασφαλίσεις και κατέληξαν (κάποια) σε προσωπικούς λογαριασμούς.
Δεν μπαίνω στην ουσία της υπόθεσης, δεν είναι δουλειά μου, προφανώς πιστεύω στη διάκριση των εξουσιών. Η Βουλή νομοθετεί, η κυβέρνηση εκτελεί, η Δικαιοσύνη ελέγχει. Τι συμβαίνει, όμως, αν η Βουλή εμποδίζει τη Δικαιοσύνη να ελέγχει γκρίζες αποφάσεις δημόσιων λειτουργών; Τι τρέχει, αν η Βουλή αμνηστεύει προληπτικά τυχόν παράνομες πράξεις; Πώς λέγεται νομικά όταν η Βουλή απαλλάσσει μελλοντικούς κατηγορουμένους υποκαθιστώντας τη Δικαιοσύνη; Για ποιο κράτος δικαίου μιλάμε; Οι σκέψεις μου δεν διατυπώνονται εν κενώ: Υπάρχει προηγούμενο, το οποίο οι θεματοφύλακες του κράτους δικαίου κάνουν πως ξεχνούν. Να τους το θυμίσουμε:
Η απαλλαγή τραπεζιτών για χορηγηθέντα δάνεια με τη φράση «δεν συνιστά απιστία η σύναψη δανείων με ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ του ευρύτερου δημόσιου τομέα» (νόμος 4141/2013) επί των ημερών ποιου υπουργού έγινε, να το θυμηθούμε μήπως;
Η αμνήστευση μελών του υπουργικού συμβουλίου από κάθε υποψία ποινικής ευθύνης για ενισχύσεις ρευστότητας σε τράπεζες που έκλεισαν, πότε νομοθετήθηκε, να το θυμηθούμε μήπως; (Νόμος 4022/2011.)
Η μετατροπή του αδικήματος της δωροδοκίας από κακούργημα σε πλημμέλημα για ζημία άνω των 120.000 ευρώ, «αν η πράξη δεν αντίκειται στο καθήκον του υπαλλήλου», πότε νομοθετήθηκε;
Η απαλλαγή μελών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από κάθε ποινική ευθύνη, «ακόμη και αν πωλούν μετοχές τραπεζών σε τιμές χαμηλότερες της τιμής κτήσης», πότε νομοθετήθηκε να το θυμηθούμε; (Νόμος 4254/2014.)
Η αναστολή των διώξεων σε εκκρεμείς δίκες που αφορούσαν μέλη διοικήσεων ΔΕΚΟ - αγροτικών συνεταιρισμών, πότε νομοθετήθηκε; (Νόμος 4224/2013.)
Σταματώ εδώ. Οι νόμοι μας είναι γεμάτοι φωτογραφίες υπόπτων που αθωώθηκαν χωρίς δίκη. Βεβαίως, πρέπει να αναγνωρίσω σε όλους όσοι σκίζουν τα ρούχα τους για το κράτος δικαίου ότι ήταν άρχοντες. Οι παρεμβάσεις τους στη Δικαιοσύνη ήταν κυριλέ. Δεν χρειαζόταν να φτάσει φάκελος σε εισαγγελέα. Η Βουλή νομοθετούσε την ποινική ασυλία αξιωματούχων και οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης δεν άγγιζαν. Παστρικές δουλειές.
Mανώλης Κοττάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου