Είναι ξεκάθαρο πως η μεγάλη είδηση που βγήκε από την διάσκεψη για το κλίμα, ήταν η...
συνάντηση Πούτιν-Νετανιάχου, όπου – επί της ουσίας – συνέκλιναν ως προς την αντιμετώπιση της Τουρκίας!
Οι δύο ηγέτες με την συνάντηση τους έδωσαν διεθνή διάσταση στην εδώ και καιρό διαφαινόμενη αντιπαράθεση Τελ Αβίβ-Άγκυρας.
Μια αντιπαράθεση που ήταν γνωστή, αλλά όχι ιδιαίτερα διαδεδομένη, για ευνόητους λόγους.
Μάλιστα ο Πούτιν «δεν ξέχασε» να ευχαριστήσει τον Νετανιάχου για τη στρατιωτική (!!!!)
συνεργασία με τη Ρωσία στη Συρία, επισημαίνοντας πως «τα γεγονότα των τελευταίων ημερών απέδειξαν τη σημασία του συντονισμού και της επικοινωνίας των δύο χωρών».
Η συνάντηση Πούτιν-Νετανιάχου υπενθυμίζει σε όλους και ειδικά σε ιδεοληπτικούς της Αριστεράς, ότι το ζήτημα δεν είναι ποιον συναντάς αλλά τα κοινά συμφέροντα, προσωρινά ή μακροπρόθεσμα. Τι παίρνεις και τι δίνεις. Για να είμαι καθαρός, η ελληνική διπλωματία, όπως έγραψα τις προηγούμενες ημέρες, δείχνει μια ιδιαίτερη στοχοπροσήλωση στο δόγμα της χρυσής ουδετερότητας… Βέβαια το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός κατέβασε άρον άρον τα γνωστά twit, τα οποία στηλίτευαν την στάση της Τουρκίας στο Αιγαίο ήταν ένα βήμα προς τα πίσω… Διότι για πολλοστή φορά δείχνουμε ως κράτος, ότι φοβόμαστε την δεδομένη ποσοτικά στρατιωτική υπεροπλία των γειτόνων…
Η συνάντηση Πούτιν – Νετανιάχου στέλνει επίσης ένα ηχηρότατο μήνυμα στους προστάτες του Σουλτάνου Ερντογάν, που δεν είναι άλλοι από την Γερμανία και κύκλους των ΗΠΑ, όπως η υποψήφια για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον και το γιουσουφάκι της η θλιβερή Αμερικανίδα ΥΠΕΞ επί Κλίντον, Μαρτίν Ολμπράιτ…
Καλώς ή κακώς το Ισραήλ θεωρείται – και αποδεδειγμένα είναι – η πιο ισχυρή χώρα πολιτικά στην κρίσιμη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.
Επίσης καλώς ή κακώς η πρωτοφανής αλαζονεία του Ερντογάν εκπορεύεται από την υψηλή προστασία που έχει από τους δυτικούς πατρόνες του, οι οποίοι στο πλαίσιο της αποικιοκρατικής αντίληψης τους, για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Μέσης Ανατολής, τον έχουν βάλει «μπροστινό» των συμφερόντων τους… Έχει αποδειχτεί πολλές φορές στην ιστορία, πως ο «μπροστινός» στην πορεία αποδεικνύεται, ως ο «χρήσιμος ηλίθιος» της υπόθεσης, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο θα αποδείξει η ίδια η ιστορία…
Στη Συρία, διεξάγεται ένας, «συμπυκνωμένος» σε χρόνο και τόπο, Παγκόσμιος Πόλεμος για την κυριαρχία στην Υφήλιο. Η Τουρκία έχει μέγιστο στόχο να γίνει περιφερειακή Δύναμη αλλά η Ρωσία παίζει για το ρόλο της σε Παγκόσμιο επίπεδο, διακινδυνεύει κυριολεκτικά την ύπαρξή της, επειδή αν χάσει στη Μέση Ανατολή θα γίνει το κλωτσοσκούφι της Δύσης, θυμίζοντας έντονα την εποχή Γέλτσιν.
Ο Πούτιν βρίσκεται στο κρίσιμο σταυροδρόμι, όπου θα πρέπει να πάρει αποφάσεις, οι οποίες θα γράψουν ιστορία… Καλώς ή κακώς η «νέα αταξία πραγμάτων», τον έχει βάλει στο στόχαστρο… Προσοχή, δεν έχει βάλει την Ρωσία στο στόχαστρο, αλλά τον Πούτιν…
Ως εκ τούτου η δήλωση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, η οποία βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την ήπια επίσημη θέση των ΗΠΑ, δηλαδή πως η Τουρκία έχει το δικαίωμα να προστατεύει την εδαφική κυριαρχία και τον εναέριο χώρο της, εκτός από γραφική είναι και λίαν επικίνδυνη… Διότι με το σκεπτικό του, το Αιγαίο θα έπρεπε να είχε γίνει υγρός τάφος για Τούρκους πιλότους και τα Βόρεια σύνορα της Συρίας εκατόμβη νεκρών για γκρίζους λύκους, τουρκμάνους και ισλαμιστές…
tromaktiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου