χρόνια που ο Ερντογάν είναι στο τιμόνι της Τουρκίας, μας έχει διαψεύσει. Σοβαρότατα γεγονότα όπως η δολοφονία Ηλιάκη για παράδειγμα είχαμε…, αλλά κρίση τύπου και
έντασης Ιμίων, ή Μαρτίου 1987 δεν αντιμετωπίσαμε. Η Τουρκία του Ερντογάν σαφώς και προωθεί τις διεκδικήσεις της με τρόπο εμφαντικό κάποιες φορές, αλλά δεν έχει τολμήσει να οδηγήσει την κατάσταση σε κρίση.
Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Το 2018 ωστόσο είναι μια χρονιά που κρύβει σοβαρούς κινδύνους για να συμβεί κι αυτό. Οι λόγοι που οδηγούν σ΄ αυτή τη σκέψη έχουν να κάνουν κυρίως με την εσωτερική πολιτική κατάσταση σε Ελλάδα και Τουρκία.
Ο Ερντογάν έχει μπροστά του το 2019, εκλογές στις οποίες τα παίζει όλα για όλα. Ήδη βρίσκεται αντιμέτωπος μ΄ένα “εθνικιστικό” αντιπολιτευτικό μέτωπο, που τον κατηγορεί κάθε μέρα πως δήθεν …χάρισε στην Ελλάδα τουλάχιστον 18 νησιά! Κάποιοι μιλούν για περισσότερα. Μπορεί να τα ακούμε αυτά ως ανοησίες, ωστόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας, η κοινή γνώμη, ή τέλος πάντων ένα μεγάλο ποσοστό, τα ακούν μάλλον με ενδιαφέρον και φανατισμό. Σ΄ αυτό το αντιπολιτευτικό μέτωπο, έχουμε το “φαινόμενο” της κυρίας Ακσενέρ που προερχόμενη από το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα Μπαχτσελί, “παίζει” με τις ευλογίες Αμερικανών και Ευρωπαίων το χαρτί του άκρατου εθνικισμού. Είναι μια “εξευρωπαϊσμένη” εκδοχή των Γκρίζων Λύκων! Κάποιοι έχουν το θράσος να την χαρακτηρίζουν…κεντροδεξιά, αλλά η κυρία Ακσενέρ είναι, είτε τους αρέσει είτε όχι, ακροδεξιά.
Ακόμη και ο άχρωμος και άοσμος Κιλιντσάρογλου μας…απειλεί με εισβολή σε νησιά το 2019! Όλο αυτό το κλίμα δεν μπορεί να μην προκαλεί πίεση στον Ερντογάν που πιθανόν να τον οδηγήσει στην αναζήτηση μιας “νίκης” στο Αιγαίο. Για την ώρα ο “σουλτάνος” αρκείται στο να αφήνει τα πρωτοπαλίκαρα του ΑΚP (τον πρωθυπουργό Γιλντιρίμ, τον Αναπλ. πρωθυπουργό Χ. Τσαβούσογλου και τον ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου) να κάνουν την “βρωμοδουλειά”, εκτοξεύοντας πρωτοφανείς απειλές κατά της Ελλάδας, η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και μιας και το έφερε ο λόγος, οι λαλίστατοι εκπρόσωποι της Ε.Ε., όταν πρόκειται για την οικονομικά της Ελλάδας, έχουν πιει το αμίλητο νερό όλα αυτά τα χρόνια σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά. Ως φαίνεται το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αγορά των 80 εκατομμυρίων πολιτών της Τουρκίας….
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε την Κύπρο. Εκεί που είναι και το ουσιαστικό παιχνίδι των τουρκικών διεκδικήσεων. Το άρθρο του Al Monitor που δημοσιεύσαμε πριν μερικές μέρες, δεν έγραφε τυχαία πως η πρώτη μεγάλη κρίση του πλανήτη το 2018 ενδέχεται να εκδηλωθεί στην ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.
Στα δικά μας τώρα… Και ο Τσίπρας έχει μπροστά του εκλογές το 2019. Ή ακόμη και το 2018 όπως θέλει να πιστεύει και να ελπίζει η αντιπολίτευση. Η φθορά που έχει υποστεί το κυβερνητικό σχήμα από τη σκληρή οικονομική πολιτική, δεδομένη. Προσπαθεί να την ανατρέψει αλλά είναι αμφίβολο πόσο και αν θα το καταφέρει. Είναι προφανές ότι δεν έχει περιθώρια να υποστεί κι άλλη πολιτική φθορά στα εθνικά θέματα και ειδικά στα ελληνοτουρκικά. Η υπόθεση με το άσυλο στον έναν από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς, έδειξε ότι η αντιπολίτευση δεν έχει σκοπό να “χαριστεί” σ΄ αυτά τα ζητήματα και θα τα αξιοποιήσει για τη περαιτέρω φθορά της κυβέρνησης. Αυτό εκ των πραγμάτων αφαιρεί πολύ από την όποια “ευελιξία” θα μπορούσε να δείξει η κυβέρνηση ακολουθώντας την τακτική που είχαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με την αποφυγή απάντησης σε τουρκικές προκλήσεις, που πέρα από εντυπώσεις δεν προσέθεταν τίποτα στην τουρκική προσπάθεια αμφισβήτησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Δεν ήταν και δεν είναι πάντα λάθος αυτή η τακτική, αλλά απαιτεί πολιτική και κομματική συναίνεση, κάτι που αυτή τη περίοδο δεν δείχνει να ΄ναι εφικτό. Αυτό ενδεχομένως να οδηγήσει και την Αθήνα σε κινήσεις που πιθανόν να δώσουν στην Τουρκία αυτό που ζητά: μια κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο.
Ο Ερντογάν έχει μπροστά του το 2019, εκλογές στις οποίες τα παίζει όλα για όλα. Ήδη βρίσκεται αντιμέτωπος μ΄ένα “εθνικιστικό” αντιπολιτευτικό μέτωπο, που τον κατηγορεί κάθε μέρα πως δήθεν …χάρισε στην Ελλάδα τουλάχιστον 18 νησιά! Κάποιοι μιλούν για περισσότερα. Μπορεί να τα ακούμε αυτά ως ανοησίες, ωστόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας, η κοινή γνώμη, ή τέλος πάντων ένα μεγάλο ποσοστό, τα ακούν μάλλον με ενδιαφέρον και φανατισμό. Σ΄ αυτό το αντιπολιτευτικό μέτωπο, έχουμε το “φαινόμενο” της κυρίας Ακσενέρ που προερχόμενη από το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα Μπαχτσελί, “παίζει” με τις ευλογίες Αμερικανών και Ευρωπαίων το χαρτί του άκρατου εθνικισμού. Είναι μια “εξευρωπαϊσμένη” εκδοχή των Γκρίζων Λύκων! Κάποιοι έχουν το θράσος να την χαρακτηρίζουν…κεντροδεξιά, αλλά η κυρία Ακσενέρ είναι, είτε τους αρέσει είτε όχι, ακροδεξιά.
Ακόμη και ο άχρωμος και άοσμος Κιλιντσάρογλου μας…απειλεί με εισβολή σε νησιά το 2019! Όλο αυτό το κλίμα δεν μπορεί να μην προκαλεί πίεση στον Ερντογάν που πιθανόν να τον οδηγήσει στην αναζήτηση μιας “νίκης” στο Αιγαίο. Για την ώρα ο “σουλτάνος” αρκείται στο να αφήνει τα πρωτοπαλίκαρα του ΑΚP (τον πρωθυπουργό Γιλντιρίμ, τον Αναπλ. πρωθυπουργό Χ. Τσαβούσογλου και τον ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου) να κάνουν την “βρωμοδουλειά”, εκτοξεύοντας πρωτοφανείς απειλές κατά της Ελλάδας, η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και μιας και το έφερε ο λόγος, οι λαλίστατοι εκπρόσωποι της Ε.Ε., όταν πρόκειται για την οικονομικά της Ελλάδας, έχουν πιει το αμίλητο νερό όλα αυτά τα χρόνια σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά. Ως φαίνεται το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αγορά των 80 εκατομμυρίων πολιτών της Τουρκίας….
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε την Κύπρο. Εκεί που είναι και το ουσιαστικό παιχνίδι των τουρκικών διεκδικήσεων. Το άρθρο του Al Monitor που δημοσιεύσαμε πριν μερικές μέρες, δεν έγραφε τυχαία πως η πρώτη μεγάλη κρίση του πλανήτη το 2018 ενδέχεται να εκδηλωθεί στην ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.
Στα δικά μας τώρα… Και ο Τσίπρας έχει μπροστά του εκλογές το 2019. Ή ακόμη και το 2018 όπως θέλει να πιστεύει και να ελπίζει η αντιπολίτευση. Η φθορά που έχει υποστεί το κυβερνητικό σχήμα από τη σκληρή οικονομική πολιτική, δεδομένη. Προσπαθεί να την ανατρέψει αλλά είναι αμφίβολο πόσο και αν θα το καταφέρει. Είναι προφανές ότι δεν έχει περιθώρια να υποστεί κι άλλη πολιτική φθορά στα εθνικά θέματα και ειδικά στα ελληνοτουρκικά. Η υπόθεση με το άσυλο στον έναν από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς, έδειξε ότι η αντιπολίτευση δεν έχει σκοπό να “χαριστεί” σ΄ αυτά τα ζητήματα και θα τα αξιοποιήσει για τη περαιτέρω φθορά της κυβέρνησης. Αυτό εκ των πραγμάτων αφαιρεί πολύ από την όποια “ευελιξία” θα μπορούσε να δείξει η κυβέρνηση ακολουθώντας την τακτική που είχαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με την αποφυγή απάντησης σε τουρκικές προκλήσεις, που πέρα από εντυπώσεις δεν προσέθεταν τίποτα στην τουρκική προσπάθεια αμφισβήτησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Δεν ήταν και δεν είναι πάντα λάθος αυτή η τακτική, αλλά απαιτεί πολιτική και κομματική συναίνεση, κάτι που αυτή τη περίοδο δεν δείχνει να ΄ναι εφικτό. Αυτό ενδεχομένως να οδηγήσει και την Αθήνα σε κινήσεις που πιθανόν να δώσουν στην Τουρκία αυτό που ζητά: μια κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν εννοούμε να περάσουμε στο αντίθετο άκρο, δηλαδή στην μη αντίδραση. Ως αντίδραση βέβαια, για να προλάβουμε και τους κακεντρεχείς, θεωρείται και η διαρκής και με στοιχεία κοινοποίηση της αλήτικης συμπεριφοράς της Τουρκίας στο Αιγαίο, όσον αφορά τις παραβιάσεις του ΕΕΧ και των ΕΧΥ αλλά και το προσφυγικό, όπου ενώ διαφημίζει τις ικανότητες της Ακτοφυλακής, αδυνατεί να περιορίσει τις ροές προς τα ελληνικά νησιά….
Αν σ΄όλα αυτά προσθέσουμε και τον παράγοντα “ατύχημα” που πάντα απασχολεί, τότε είναι μάλλον δικαιολογημένη η ανησυχία για το 2018. Ελπίζουμε και ευχόμαστε ξανά να διαψευστούμε.
taxalia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου