Έχουν συνηθίσει, αναλυτές και μη, να νομίζουν πως τα πάντα τριγυρνούν γύρω από την Ελλάδα (και την Κύπρο). Υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πως οι δύο χώρες είναι ο «ομφαλός της γης». Θα μπορούσε, βεβαίως, να είναι διότι η στρατηγική τους σημασία είναι όπως το πιο ακριβό διαμάντι του κόσμου. Όμως, για να συμβεί αυτό, οι πολιτικοί πρέπει να έχουν όραμα και πάνω απ’ όλα να μην είναι διεφθαρμένοι. Τι σημαίνει, λοιπόν, για την Ελλάδα και την Κύπρο η νίκη του κ. Ντόναλντ Τραμπ στις χθεσινες προεδρικές εκλογές της Αμερικής; Δεν χρειάζεται να ωραιοποιούμε την κατάσταση, ούτε να προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Διότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, οι θέσεις ή οι μη θέσεις του κάθε υποψήφιου είναι δημόσιες. Την απάντηση λοιπόν στο ερώτημα μπορούμε να την «κλείσουμε» σε μία λέξη: Τίποτα. Η εκλογή του κ. Τραμπ, αναμένεται ότι θα ανατρέψει πολλές εκ των πολιτικών της Αμερικής, που θεωρούνταν «αδιαπραγμάτευτες» και αφορούν την εξωτερική και την αμυντική της πολιτική. Εάν οι ανατροπές αυτές ωφελήσουν την Ελλάδα και την Κύπρο είναι άγνωστο. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών δείχνει μία τάση να συμπαθεί τους αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, με τον οποίο -όπως είπε- θα προχωρήσει και σε συνεργασία. Αυταρχικός ηγέτης είναι και ο Ερντογάν, με τον οποίο όμως δεν δέχθηκε να συναντηθεί τον Σεπτέμβριο, στην έδρα του ΟΗΕ. Προτίμησε να συναντήσει τον πρωθυπουργό του Ισραήλ ΜπένζαμινΝετανιάχου και τον στρατηγό Σίσι, στον οποίο φαίνεται να είπε ότι θα βασίσει την πολιτική του αναφορικά με τη Μεσόγειο στο Κάιρο και τα Ιεροσόλυμα. Η θέση αυτή είναι «θετική» για την Ελλάδα και την Κύπρο αλλά ουδείς μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε ένα αλλοπρόσαλλο άνθρωπο. Οι θέσεις της κ. Κλίντον ήταν γνωστές από τη μέχρι τώρα παρουσία της στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ. Υποστήριζε με αφηρημένο τρόπο την Ελλάδα και την Κύπρο, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα έβαζε το χέρι της στη φωτιά για να τις «σώσει». Άλλωστε η κ. Κλίντον τρέχει προς όλους όταν πρόκειται μόνο για το συμφέρον της. Χωρίς αμφιβολία, και με βάση τις δημόσιες θέσεις της, έχει εξυπηρετήσει την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν. Ακόμα και στο θέμα του Μουφτή της Θράκης, όταν πρότεινε την επίσημη εγκατάσταση του ως όρο για να ανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Μία αναφορά της στο θέμα των Κούρδων της Συρίας, στη διάρκεια ενός εκ των τηλεοπτικών μονομαχιών, έδειξε μία αλλαγή σε ότι αφορά τουλάχιστον το Κουρδικό, το οποίο αποτελεί μείζον θέμα για τον Ταγίπ Ερντογάν. Ανακοίνωσε ότι εάν εκλεγόταν θα ενίσχυε τους Κούρδους της Συρίας, μία κίνηση που θα τίναζε στον αέρα τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Εάν η κ. Κλίντον εκλεγόταν και εάν κάνει πράξη την υπόσχεση της, το στρατηγικό σκηνικό στην περιοχή μας θα μπορούσε να σημειώσει θεαματική αλλαγή. Ο αντίπαλος της, δεν παρουσίασε τις θέσεις του για τα ελληνικά εθνικά θέματα πέραν των παρεμβάσεων του συμβούλου του, Τζόρτζ Παπαδόπουλου, ο οποίος έχει πάντα σταθερές απόψεις, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την στρατηγική σημασία της Κύπρου και της Ελλάδας. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι τι κάνει Ελλάδα και οι πολιτικοί της για να βελτιώσουν τη θέση της χώρας και τις ζωές των ανθρώπων. Διότι, στο τέλος της ημέρας περιμένουμε όλοι από κάποιον …ξένο να λύσει τα προβλήματά μας…
Πηγή: http://mignatiou.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου