ΜΑΘΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ… Το Σχέδιο Μακμίλαν, το Φόρεϊν Όφις, Ο Δρ Κλέαρχος και ο Ερντογάν

ΜΑΘΕΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ….

Η Συνθήκη της Λωζάννης, η Τριμερής του Λονδίνου και το ξέσπασμα του Ερντογάν

Παρόλο που και οι Βρετανοί γνώριζαν ότι οι τουρκικές θέσεις δεν είχαν έρεισμα, εντούτοις προχώρησαν με τις φιλο-τουρκικές τους πολιτικές μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με ουκ ολίγα βρετανικά έγγραφα, οι νομικοί σύμβουλοι του Φόρεϊν Όφις είχαν αποφανθεί καθαρά ότι δεν ευσταθούσαν οι τουρκικοί ισχυρισμοί, και η κυριαρχία της Κύπρου είχε ήδη καθοριστεί με την προσάρτησή της σε βρετανική αποικία στις 5 Νοεμβρίου 1914, πολύ πριν από τη Συνθήκη της Λωζάννης…

Σχέδιο Μακμίλαν
Τον Σεπτέμβριο του 1958 το θέμα επανήλθε με το σχέδιο Μακμίλαν, που διόριζε Τούρκο αντιπρόσωπο στην Κύπρο, η Ελλάδα απέρριψε το σχέδιο και το θεώρησε παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης. Ο τότε Αναπληρωτής Υπ. Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Τσάτσος, σύμφωνα με τηλεγράφημα του Βρετ. Πρέσβη στην Αθήνα, Σερ Roger Allen, ημερ. 19.9.1958, κάλεσε (την προηγούμενη) τους διπλωμάτες Γαλλίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας (εκτός Τουρκίας και Βρετανίας), που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάννης και τους ενημέρωσε για την παραβίαση της Συνθήκης από Βρετανία και Τουρκία σε περίπτωση επιβολής του «Σχεδίου Μακμίλαν» στην Κύπρο. Κοινοποίηση έγινε και στον Αμερικανό πρέσβη.

Από τη γαλλική πρεσβεία οι Βρετανοί εξασφάλισαν το κείμενο της διαμαρτυρίας, στο οποίο αυτήν τη φορά η ελληνική πλευρά περιέλαβε την δήλωση του Ισμέτ Πασιά, με την οποία αποποιήθηκε η Τουρκία όλες τις αξιώσεις της όπου υπήρχαν τουρκικοί πληθυσμοί σε περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και που δεν αποτελούσαν πλέον μέρος της Τουρκίας. Ακριβώς ό,τι είχε ισχυρισθεί το 1955 ο Στ. Στεφανόπουλος, αλλά υπέκυψε στις βρετανικές πιέσεις…

* Η παραπομπή στα γαλλικά των δηλώσεων του Ισμέτ Πασιά στο διάβημα του Ελληνικού Υπ. Εξωτερικών τον Σεπτέμβριο του 1958.

Οι νομικοί του Φόρεϊν Όφις
Οι Τούρκοι το 1958 και πάντοτε ισχυρίζονταν ότι το διεθνές στάτους της Κύπρου είχε οριστικά καθοριστεί με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Αν το στάτους εκείνο άλλαζε δίχως την έγκριση της Τουρκίας (κατά την τουρκική θέση), ολόκληρη η ισορροπία της Συνθήκης διαταραζόταν.

Οι Τούρκοι αναφέρθηκαν στην «υποχρέωση» της τουρκικής κυβέρνησης σε τέτοια περίπτωση, να αναθεωρήσει τη θέση της σε σχέση με τα Δωδεκάνησα, τα νησιά του Αιγίου, Δυτική Θράκη και επίσης την κατάσταση της Ελληνικής Κοινότητας και του Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη, γιατί όλα αυτά τα θέματα είχαν καθοριστεί με τη Συνθήκη. (Δηλαδή ό,τι προσπαθεί σήμερα ο Ερντογάν ενόψει και της υποτιθέμενης λύσης του Κυπριακού μέχρι το τέλος του 2016!).

Οι Έλληνες ήσαν κάθετα αρνητικοί στην τουρκική προσέγγιση. Παρόλο όμως που και οι Βρετανοί γνώριζαν ότι οι τουρκικές θέσεις δεν είχαν στήριγμα, εντούτοις προχώρησαν με τις φιλο-τουρκικές τους πολιτικές μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με ουκ ολίγα βρετανικά έγγραφα, οι νομικοί σύμβουλοι του Φόρεϊν Όφις είχαν αποφανθεί καθαρά ότι δεν ευσταθούσαν οι τουρκικοί ισχυρισμοί, και η κυριαρχία της Κύπρου είχε ήδη καθοριστεί με την προσάρτησή της σε βρετανική αποικία στις 5 Νοεμβρίου 1914, πολύ πριν από τη Συνθήκη της Λωζάννης… Δηλαδή και παρόλο που οι Βρετανοί είχαν εξασφαλίσει μια σιδεροκέφαλη νομική θέση στη Λωζάννη, την υπονόμευσαν με την Τριμερή για να αγκαλιάσουν την αστήρικτη τουρκική θέση…

Ο Δρ Κλέαρχος Κυριακίδης
Σε αυτήν τη διατύπωση αναφέρθηκε αναλυτικά και ο Καθηγητής Δρ Κλέαρχος Κυριακίδης σε διάλεξή στην Αγγλία, στα 100χρονα της προσάρτησης της Κύπρου, στην οποία παρευρέθην και κάλυψα τόσο στον παροικιακό Τύπο όσο και στη «Σημερινή», στις 14 Ιανουαρίου 2014.

Αξιοσημείωτη η κατάληξη της διάλεξης του καθηγητή: «΄Ισως ήλθε ο καιρός για το Ηνωμένο Βασίλειο να αναθεωρήσει τη μέχρι σήμερα πολιτική κατευνασμού προς την Τουρκία και την πολιτική του να μετατρέψει την Κυπριακή Δημοκρατία σε μια δικοινοτική και διζωνική ομοσπονδία. Αμφότερες οι πολιτικές του είναι κατά πολύ ξεπερασμένες και με ημερομηνία λήξεως».

Πέραν τούτων, ο Δρ Κυριακίδης εμβαθύνει την έρευνα και μελέτη του και σημειώνει ότι η οργάνωση του Δρος Φαζίλ Κουτσιούκ «Η Κύπρος είναι τουρκική», που δημιουργήθηκε επί Ατνάν Μεντερές και πριν από την Τριμερή του Λονδίνου, η οποία έδωσε στην Τουρκία το locus standi που είχε απολέσει στη Λωζάννη (για να ετοιμάσει και ο Δρ Νιχάτ Ερίμ το σχέδιό του για επανάκτηση της Κύπρου το 1956) σε σχέση και με τις αποκαλύψεις του Λόρδου Portland, είχε τις ρίζες της στο τουρκικό σκεπτικό επί Λωζάννης.

Και αποτελεί μέρος του δόγματος της διαίρεσης (φράση που χρησιμοποιεί ο καθηγητής) της Κύπρου με τον διαχωρισμό του πληθυσμού σε «δύο ξεχωριστές κοινότητες», σε «δύο ξεχωριστές ζώνες» και τελικά την «ομοσπονδοποίηση» (δηλαδή διχοτόμηση χωρίς να ονομάζεται διχοτόμηση) της Κύπρου μέσω της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Επιπλέον ο καθηγητής εξηγεί ότι και το ΟΥΔΕΠΟΤΕ του Βρετανού Υφυπουργού Henry Hopkinson στις 28 Ιουλίου 1954 σχετίζεται με τους τουρκικούς ισχυρισμούς περί Λωζάννης, για τα δικά τους βέβαια συμφέροντα…

* (Ο Δρ Κυριακίδης βρίσκεται τώρα στην Κύπρο, στο Πανεπιστήμιο UCLan – τον ευχαριστώ για τη συνδρομή του στο άρθρο αυτό).

Εν κατακλείδι, όλα αυτά είναι αδιάσειστες ιστορικές μαρτυρίες της τουρκικής πολιτικής, αδίστακτου τρόπου διαπραγμάτευσης, τού έτσι θέλω και αδιάκριτης προκλητικότητας. Από τη Δυτική Θράκη, στα ελληνικά νησιά, την εξόντωση των ελληνικών πληθυσμών, την επανάκτηση της Κύπρου. Από το 1923 μέχρι σήμερα…

Τι είπε ο Ρ.Τ. Ερντογάν το 2014
Το 2014, μιλώντας με Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους, ο Ερντογάν τούς είπε: «Η βόρεια Κύπρος είναι μουσουλμανική. Να μη διστάζετε να είστε περήφανοι γι’ αυτό και να το επικροτείτε, να ενδιαφέρεστε περισσότερο για την αύξηση της θρησκευτικής εκπαίδευσης και των τζαμιών». Το δημοσίευμα γράφει ότι στην Τουρκία το ανεπίσημο όνομα της «βόρειας Κύπρου» είναι «γη παιδί μας» (child land). (Sezen Yaras, 1 Σεπτεμβρίου 2014, Turkish paternalism in Northern Cyprus).

Υπάρχει, λοιπόν, οποιαδήποτε διαφορά στις δηλώσεις και επιδιώξεις μεταξύ Ζορλού 1955 και Ερντογάν 2014; Άλλαξε καθόλου η τουρκική πολιτική; Πού;

Για πόσο ακόμα και η δική μας πλευρά θα προσφέρει στους κατακτητές υποταγή, κατευνασμό και εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, ανίκανη και αδύναμη να αντιμετωπίσει τόσο τους ίδιους όσο και τους ξένους συμμάχους και εντολοδόχους τους, αγνοώντας την ιστορία και τα παθήματα; Και, το χειρότερο: Για πόσο θα βασίζεται στον… Ερντογάν;

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

hellasforce