Οι πόλεμοι είναι φρικτοί. Το μόνο καλό πράγμα σχετικά με τους πολέμους είναι ότι συμβάλλουν στη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού».
Αυτά τα λόγια μου είπε κατάμουτρα ένα πρόσωπο που σκέφτηκα ότι ήταν κοντά μου. Ήμουν σε κατάσταση σοκ και τον ρώτησα τι εννοεί…
«Καλά, δε νομίζεις ότι υπάρχει πρόβλημα υπερπληθυσμού στον πλανήτη;»
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτές ήταν οι σκέψεις κάποιου που είχε τον απόλυτο σεβασμό μου. Μπορούν επίσης να είναι οι σκέψεις των απλών ανθρώπων που μένουν δίπλα μου. Ανοίγουμε τα μάτια μας σε μια διάσταση που αγνοείται. Οι μυστικές σκέψεις και τα όνειρα των ανθρώπων, άρχισαν να αποκαλύπτονται. Σκέψεις που εκφράζονται μόνο σε μια οικεία ατμόσφαιρα, ή ίσως όταν οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να εκφράσουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται.
Ο υπερπληθυσμός είναι μια δυτική φαντασία εγωκεντρικού χαρακτήρα. Ο δυτικός κομφορμισμός φοβάται να μοιραστεί μερικές από τις υπερβολές τους με τους φτωχούς ανθρώπους των λεγόμενων αναπτυσσόμενων χωρών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, δηλαδή τις περιοχές που αναπτύσσονται αργά και έχουν βιαστεί για εκατοντάδες χρόνια με από τους ίδιους δυτικούς αποικιοκράτες. Παρόλο που σήμερα οι αναφορές στον υπερπληθυσμό και οι μισθοί πολέμου σε όλο τον κόσμο, είναι μία νέα μορφή αποικιοκρατίας.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων του ΟΗΕ, το υπάρχον γεωργικό δυναμικό του πλανήτη θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τουλάχιστον 12 δισεκατομμύρια ανθρώπους, αν φυσικά τα τρόφιμα δεν γίνονται προϊόντα κερδοσκοπίας και διανέμονται σωστά. Εντούτοις, αυτό δεν συμβαίνει. Κερδοσκόποι των καλλιεργειών τροφίμων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, ελέγχουν τις τιμές και κυριολεκτικά αποφασίζουν ποιος μπορεί να ζήσει και ποιος πρέπει να πεθάνει από την πείνα.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η αύξηση των τιμών των τροφίμων κατά 80% την περίοδο 2008/09, που προκάλεσε τον θάνατο 2.000.000 ανθρώπων στην Ασία και την Αφρική ήταν και πάλι αποτέλεσμα κερδοσκοπίας. Πριν από τρεις εβδομάδες, η ελβετική κυβέρνηση συνέστησε το εκλογικό σώμα της να απορρίψει την πρωτοβουλία μιας ελβετικής σοσιαλιστικής οργάνωσης κατά της κερδοσκοπίας των τροφίμων. Κύρια επιχειρήματά τους ήταν η άρνηση ότι η κερδοσκοπία τροφίμων προκάλεσε πείνα. Και «εάν απαγορεύουν την κερδοσκοπία τροφίμων, οι κερδοσκόποι θα φύγουν από την Ελβετία και θα δραστηριοποιηθούν αλλού». Με την επικρατούσα νεοφιλελεύθερη σκέψη: Το κέρδος πάνω απ’ όλα, η ηθική δεν έχει καμία θέση.
Οι σκέψεις και οι μυστικές επιθυμίες της μείωσης του πληθυσμού για μακρινούς πολέμους είναι πιο πιθανό το ασυνείδητο αποτελέσματα των δεκαετιών της φρικτής δυτικής προπαγάνδας που αναζητούν στον ένα ή τον άλλο τρόπο λαϊκή συναίνεση ότι οι πόλεμοι είναι απαραίτητοι, οι πόλεμοι είναι φυσιολογικοί, οι πόλεμοι είναι αυτό που οι άνθρωποι έκαναν από την «αρχή».
Οι πόλεμοι είναι η πεμπτουσία του δυτικού τρόπου ύπαρξής μας, η τελική αναζήτηση για την εξουσία πάνω από το σύμπαν. Και οι πόλεμοι είναι απαραίτητοι για την επιβίωση της δυτικής ανάπτυξης που βασίζεται στο δικό μας οικονομικό σύστημα. Οι πόλεμοι δημιουργούν ανάγκες για περισσότερους πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις – οι πόλεμοι ωθούν σε ένα φαύλο κύκλο εξάρτησης των συγκρούσεων. Οι δυτικές οικονομίες είναι σε γελοίο βαθμό εξαρτώμενες από πολεμικές επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα η οικονομία των ΗΠΑ, που δεν μπορούσε πλέον να επιβιώσει χωρίς πολέμους. Ο πόλεμος φέρνει την καταστροφή και η ανασυγκρότηση την ανάπτυξη. Οι μαζικοί θάνατοι ενισχύουν τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, που αποτελεί βασικό στόχο της ελίτ, όπως τους Ροκφέλερ, και τους ιδρυτές της ημι-απόκρυφων οργανώσεων όπως η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.
Η Δύση έχει τελειοποιήσει την «επιστήμη» της κατασκευής ψεύτικων λαβάρων πολέμου τόσο πειστικά, έτσι ώστε οι μάζες φωνάζουν για καλύτερη αστυνόμευση και στρατιωτική προστασία. Τόσο αξιόπιστα που αναγκάζουν τις μάζες να ζητούν περισσότερους πολέμους σε μακρινές υπερπόντιες περιοχές, για την προστασία τους. Και για την προστασία των ανέσεών τους! Για παράδειγμα, μετά από τις «τρομοκρατικές επιθέσεις» στο Παρίσι, ο Πρόεδρος Ολάντ προσπαθεί να βάλει τη χώρα σε μία διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης μέσω του γαλλικού Συντάγματος. Κάτι το οποίο μέχρι στιγμής έχει αποκλειστεί από το Κοινοβούλιο.
Η προπαγάνδα, από παλαιότερα μέχρι σήμερα, σπέρνει τον πανικό και δημιουργεί φοβισμένες κοινωνίες. Και όταν ο άνθρωπος είναι φοβισμένος, τόσο πιο εύκολα ελέγχεται και χειραγωγείται.
Ποιος μπορεί να χρηματοδοτήσει το «Μπαρμπαρόσα 2»
Το κόστος είναι δύσκολο να εκτιμηθεί, αλλά θα μπορούσε εύκολα να αγγίξει το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια -ίσως και παραπάνω-. Αυτό είναι το σημείο όπου η FED και η ΕΚΤ μπορούν να μπουν στο παιχνίδι. Και η ομοιότητα με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, όπου η FED μέσω WS και η BIS χρηματοδότησαν τον Χίτλερ για το Ολοκαύτωμα και την εισβολή στη Ρωσία. Θα μπορούσε αυτό να είναι ο λόγος για την ανοχή της ΕΚΤ απέναντι σε ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης όπως η Γαλλία και η Ιταλία, κατά πάσα πιθανότητα και η Πολωνία, που τα τελευταία δύο χρόνια παράγουν περισσότερα ευρώ απ’ όσα επιτρέπουν οι κανόνες της ΕΚΤ; Αυτή τα «νέα» χρήματα, που παράγονται και φτάνουν τα € 500 δισεκατομμύρια (άνω των επιτρεπόμενων ποσοστώσεων Ευρωζώνης) εξαργυρώνονται σε κρατικά ομόλογα και ως εκ τούτου χρηματοδοτούν το δημόσιο χρέος.
Με όσα γνωρίζουμε σχετικά με το πως χρηματοδοτήθηκε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, θα αποτελούσε έκπληξη αν η ΕΚΤ (θυμηθείτε πως ο Μάριο Ντράγκι είναι πρώην μέλος της Goldman Sachs), ακολουθούσε οδηγίες από την Ουάσινγκτον για να κάνει τα στραβά μάτια σχετικά με τους περιορισμούς του δείκτη χρέους της ΕΖ, και να παράγει ουσιαστικά άχρηστα ευρώ, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για ένα Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Η αυτοκρατορία του Χάους κινείται πάντα δύο μέτωπα: Χρηματοδότηση ενός νέου πολέμου με τη Ρωσία μέσω του χρέους που επιβάλλεται από την Ουάσιγκτον για τους συμμάχους της υποτελούς ΕΕ, την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία μέσω της ίδιας υποτελούς ΕΕ, την ώρα που η αμερικανική βιομηχανία όπλων θα καρπωθεί τα οφέλη της επιχείρησης. Και ενώ ο Ομπάμα δεν εμπόδισε τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων των ΗΠΑ να παρακολουθήσουν το Διεθνές Επιχειρηματικό Φόρουμ της Ρωσίας τον περασμένο Ιούνιο στην Αγία Πετρούπολη.
hellasforce
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου