Όταν μεγαλώνει κάποιος που είχε μια σχετικά ήσυχη ζωή, θεωρεί πως η δικαιοσύνη και το «καλό» θα επικρατήσουν. Αυτός ήμουν εγώ στην παιδική μου ηλικία. Σε αντίθεση με εμένα, ο πατέρας μου δεν είχε μια εύκολη ζωή, αντίθετα πάλευε συνεχώς για την επιβίωση κι ένα καλλίτερο μέλλον, με μόνα όπλα την εργασία και το μυαλό του...
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
Λαμόγια γενικά έχω γνωρίσει πολλά στην ζωή μου. Έχω πει πολλές φορές πως καταλαβαίνω πώς συμπεριφέρονται και μπορώ να συνεννοηθώ άνετα μαζί τους. Φταίνε τα σπάργανα της δημοσιογραφίας, από τα οποία δεν έχω ξεμυτίσει ακόμη. Τα λαμόγια τα μυρίζομαι και χαίρομαι να τα δουλεύω. Είναι η διασκέδασή μου.
Τα τελευταία χρόνια όμως, ειδικά στην πρωτεύουσα, τόσο οι ευυπόληπτοι κύριοι, όσο και οι μεγάλες εταιρείες που είναι και σίγουρες, έχουν αγριέψει. Έχουν ξεφύγει από τα όριά τους. Παράδειγμα, ένας σεβάσμιος, κουστουμάτος κύριος, που μου «έφαγε» με δόλο πριν μερικούς μήνες μια μετοχή της Τραπέζης της Ανατολής, την οποία ενώ μου την επιστρέφει κάθε λίγο και λιγάκι, όλο την ξεχνάει και θυμάται πως τώρα του χρωστάω κιόλας από πάνω.
Από μια εταιρεία όμως, όπως είναι η Εθνική Τράπεζα θα περίμενες κάτι διαφορετικό. Θα περίμενες υπεροψία και την εντύπωση ότι με το μέγεθός της μπορεί να επιλύσει τα προβλήματά της. Εσύ όμως, ο καλόπιστος αναγνώστης ίσως να περίμενες μόνο την διαπλοκή της εταιρικής εξουσίας με το κράτος, εκεί στα σαλόνια με τα παχιά χαλιά. Δεν θα ανέμενες όμως την διαπλοκή στην άσφαλτο, στο επίπεδο του δρόμου.
Αρχικά, να υπενθυμίσω πως η Εθνική Τράπεζα είναι μια ανώνυμη, ιδιωτική, τραπεζική εταιρεία. Δεν ανήκει στο κράτος, δεν είναι δημόσια, ανήκει στους μετόχους της. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα μεγαλομέτοχος ήταν το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.), σε μια συναλλαγή που οι γνωρίζοντες έβλεπαν με καχυποψία. Πότε ακριβώς κέρδισε το Ελληνικό Δημόσιο στις συναλλαγές του με τράπεζες, για να κερδίσει τώρα;
Για εμένα είναι δεδομένο πως πίσω από την αγαστή συνεργασία ανάμεσα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και στις τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, υπήρξε δόλος.
Δεν αλλάζει κατά λάθος η νομοθεσία που υποχρεώνει την αποδοχή από το Τ.Χ.Σ. της αυξήσεως του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών χωρίς κάποια μορφής συνεννόηση. Αποτέλεσμα ήταν να χάσουν οι πολίτες αυτής της καταδικασμένης χώρας μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια, από αυτά που δεν έχουν και τα χρωστούν!
Είναι τέτοια η κατάντια μας που για να πάρουν οι τράπεζες ακόμη λίγα δις σε «ζεστές» πιστώσεις, το κράτος απεμπόλησε το δικαιώματα των πολιτών και «ξέσκισε» 40 δις του εσωτερικού δανεισμού προς τις τράπεζες, λες και ήταν «πετσετάκια».
Το εξωτερικό χρέος από όπου προήλθαν αυτά τα 40 δις δεν το ακούμπησε κάποιος, ωστόσο πραγματοποιήθηκε η μετακύλιση του ιδιωτικού, τραπεζικού χρέους στο κράτος και στην συνέχεια διεγράφη σε μεγάλο βαθμό, για να σωθούν οι τράπεζες και να πεθάνουν οι πολίτες.
Βέβαια, στην συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας, μεγάλωσε κι άλλο πολιτικά. Εξελίσσεται. Ξεπερνάει σιγά σιγά τον Ανδρέα Παπανδρέου και έχει φτάσει στην εποχή Σημίτη. Ελπίζω να μην βγάλει και ελιές στο πρόσωπο, αλλά η οικονομική πρακτική του και το «ξεπούλημα», μου θυμίζει έντονα την εποχή του «Κοντορεβιθούλη» πολιτικού.
Μόνο που τώρα το ζωνάρι έχει στενέψει για τα καλά. Ο Σημίτης έδινε χρήμα που δεν υπήρχε και το τώρα το χρωστάμε, ο Τσίπρας δίνει ελπίδα για κάτι που δεν υπάρχει και θα το χρωστάμε. Και οι δύο όμως ήταν σίγουροι ότι η μετοχή της Εθνικής Τραπέζης θα ανέβει στο χρηματιστήριο.
Όχι της Πειραιώς και της Alpha, της Εθνικής Τραπέζης ειδικά, απόπρωθυπουργούς που έγιναν ειδικοί στις χρηματιστηριακές προβλέψεις.
Εικόνα 1. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και η χρηματιστηριακή πρόβλεψη για την τιμή της μετοχής της Εθνικής Τραπέζης
Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
Την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015, κάτοχοι μετοχών της Τραπέζης της Ανατολής προσήλθαν στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τραπέζης, για να εκτελέσουν δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων επιδείξεως εγγράφων. Εκτός από εμένα, στο Ιστορικό Αρχείο προσήλθε ο δικηγόρος κ. Ιωάννης Καραμιχάλης, ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος κ. Ιωσήφ Παπαδόπουλος, ο κ. Δημήτριος Μαντές, ο πρόεδρος της END Τριπόλεως κ. Γεώργιος Γιαβής, άλλοι μέτοχοι της Τραπέζη Ανατολής, αλλά και μάρτυρες.
Οι ιθύνοντες του αρχείου κάθε φορά υποστηρίζουν προφορικά πως τα έγγραφα που ορίζει η δικαστική απόφαση δεν υπάρχουν στον εκεί χώρο, αλλά επειδή η Εθνική Τράπεζα καλεί τους μετόχους συγκεκριμένα στο Ιστορικό Αρχείο της, για να εκτελέσει την απόφαση και να επιδείξει τα έγγραφα, δεν μπορούν να δώσουν βεβαίωση πως τα έγγραφα δεν τα έχουν ή δεν τα εντοπίζουν. Από την προηγουμένη ακόμη φορά που δοκιμάστηκε κάτι αντίστοιχο, είχε γίνει προφορικά γνωστό πως η Εθνική Τράπεζα, και ειδικότερα το νομικό της τμήμα,έδωσε εντολή να μην δοθεί γραπτή απάντηση από τους εκπροσώπους της Τραπέζης.
Μετά από 3 ώρες, εμφανίστηκε εκ μέρους της Εθνικής Τραπέζης ο κ. Ανδρώνης, ο οποίος ανήκει στην Διεύθυνση Ασφαλείας της εταιρείας. Απαίτησε με άγριο τρόπο να απομακρυνθούμε από τον χώρο, ζητώντας μας να κάνουμε για πολλοστή φορά μια αίτηση και να αποχωρήσουμε. Μάλιστα προσέθεσε προς κάποιον μέτοχο, μάλλον χάριν αστεϊσμού, ότι θα μας βγάλουν σηκωτούς! Βέβαια, όταν του έγινε γνωστό ότι εκτελείται δικαστική απόφαση, άλλαξε γνώμη και έγινε συμβιβαστικός, προσπαθώντας να καθυστερήσει όσο μπορεί, μαζί με την εκπρόσωπο της Εθνικής Τραπέζης, η οποία ζήτησε μια τελευταία προσπάθεια, για να επικοινωνήσει με το νομικό τμήμα της τραπέζης.
Στην πορεία κλήθηκε η αστυνομία ώστε να κατατεθεί μήνυση από τους μετόχους για παραβίαση δικαστικής αποφάσεως και εκεί άρχισαν οι «ομορφιές». Τότε ενημερώθηκα τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι μέτοχοι πως κατά την προηγούμενη μήνυση για παραβίαση δικαστικής αποφάσεως, την 16η Νοεμβρίου 2015, το αυτόφωρο διεκόπη με παρέμβαση του Εισαγγελέα Υπηρεσίας, γιατί σύμφωνα με τους εμπλεκομένους που μετέφεραν οι ίδιοι την πληροφορία, ο Εισαγγελέας Υπηρεσίας μετέφερε στα όργανα της τάξεως πως η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων επιδείξεως εγγράφων του 2012 είναι «παλαιά και δεν ισχύει το αυτόφωρο μέχρι σήμερα». Δυστυχώς, αυτό το επιβεβαίωσα στην συνέχεια από αστυνομικές πηγές, ενώ είναι ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά είναι σκανδαλώδες.
Ο Εισαγγελέας Υπηρεσίας μπορεί να βγάζει όσες αποφάσεις θέλει και δεν μπορεί κάποιος να τις προσβάλει, σύμφωνα με το νομικό καθεστώς. Το γεγονός όμως ότι έκρινε πως δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων από το 2012 είναι «παλαιά» και πως η μήνυση για την παραβίασή της δεν επιφέρει αυτόφωρο αρκεί για εμένα, ώστε να συνεχίσω την δημοσιογραφική έρευνα.
Στην συνέχεια, ενώ περίμενα στον τρίτο όροφο του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τραπέζης για την απάντηση του εκπροσώπου της τραπέζης, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τους μετόχους, που είχαν κατέβει για να μιλήσουν στην αστυνομία, ότι ο επικεφαλής των αστυνομικών μας ζητούσε να κατεβούμε, γιατί είχε γίνει καταγγελία εναντίον μας για κατάληψη του χώρου. Εκεί κατάλαβα πόσο χαμηλά μπορούν να πέσουν ορισμένοι, οι οποίοι φθάνουν στο σημείο να κατακρίνουν δικαστικές αποφάσεις, όχι βασισμένοι σε στοιχεία, αλλά μόνο επειδή δεν συμφέρουν την Εθνική Τράπεζα.
Βγαίνοντας από το κτίριο, προσπάθησα να μάθω ποιος έχει καταθέσει ψευδώς τα περί καταλήψεως στους αστυνομικούς για να κινηθώ καταλλήλως, ωστόσο ο αστυνομικός αρνήθηκε να τον υποδείξει, λέγοντας ότι «ήταν πολλοί». Δυστυχώς, δεν υπεβλήθη μήνυση εναντίον μου για κατάληψη του τεραστίου ιστορικού αρχείου της Εθνικής Τραπέζης, γιατί θα το χαιρόμουν πάρα πολύ και θα γελούσα για πολλά χρόνια ενθυμούμενος την κατάντια κάποιων.
Ωστόσο, μου έκανε τρομερή εντύπωση ένας γενειοφόρος εκπρόσωπος της ασφαλείας της Εθνικής Τραπέζης, ο οποίος μου είπε ότι αν ήταν σε αυτόν, δεν θα μας άφηνε καν να μπούμε μέσα στο ιστορικό αρχείο, παρά την ύπαρξη της δικαστικής αποφάσεως.
Όπως μου μετεφέρθη από πολλαπλούς μάρτυρες, ο συγκεκριμένος υπάλληλος της τραπέζης, φέρεται να μιλούσε στο τηλέφωνο με στέλεχος της νομικής υπηρεσίας της Εθνικής Τραπέζης, τον οποίο απεκάλεσε κ. Τριανταφυλλάκη, και του ζήτησε να μιλήσει στον Ταξίαρχο, ώστε να «κανονίσει» τα όργανα της τάξεως.
Μάλιστα, μετά το τηλεφώνημα ύψωσε το χέρι λέγοντας στους αστυνομικούς να περιμένουν γιατί θα τους έπαιρνε ο Ταξίαρχος, όπως και έκαναν!
Εικόνα 2. Αριστερά, ο γενειοφόρος υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας, ο οποίος ζητούσε εμμέσως την παρέμβαση του Ταξιάρχου στα όργανα της τάξεως που είχαν προσέλθει στο κτίριο της Εθνικής Τραπέζης.
Όταν υπενθύμισα στον ένα αστυνομικό, ότι υπήρχε μια δικαστική απόφαση που παραβιαζόταν, μου είπε δήθεν εμπιστευτικά, να μην το προχωρήσω και να μην το πιέσω το θέμα. Τελικώς, η μήνυση για παραβίαση δικαστικής αποφάσεως, παρά το γεγονός ότι έγινε προφορικά, ούτε γράφτηκε στο βιβλίο συμβάντων, ούτε εκτελέστηκε, ούτε έγινε η παραμικρή ενέργεια από τους αστυνομικούς, ενώ οι μηνυόμενοι έκαναν παρέλαση μπροστά τους.
Αυτό που εγώ κατάλαβα είναι ότι κλήθηκε η αστυνομία δύο φορές. Την μία φορά από την πλευρά των μετόχων και την άλλη από την Εθνική Τράπεζα. Τα όργανα που κλήθηκαν για την παραβίαση της δικαστικής αποφάσεως έκαναν πέρα και περίμεναν τις εντολές του Ταξιάρχου, για να φύγουν τελικά άπραγοι. Οι αστυνομικοί που κλήθηκαν από την Εθνική Τράπεζα για εξύβριση, όπως οι ίδιοι δήλωσαν, έμειναν για να εκτελέσουν το έργο τους, παίρνοντας τους δύο εμπλεκομένους στο τμήμα Αγίου Παντελεήμονος, επί της οδού Μιχαήλ Βόδα, με το περιπολικό, αν και τελικώς δεν υποβλήθηκαν μηνύσεις εκατέρωθεν.
Δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός ο κ. Τριανταφυλλάκης με τον οποίο φέρεται να συνομιλούσε ο εκπρόσωπος ασφαλείας της Εθνικής Τραπέζης. Έτσι κι αλλιώς, η προσωπική μου άποψη είναι ιδιαίτερα κακή, για τις υπηρεσίες και τα περισσότερα στελέχη της Εθνικής Τραπέζης, το κλίμα που παραπέμπει σε «καρεκλοκένταυρους» και την κενή υπεροψία. Ωστόσο, αν κ. Τριανταφυλλάκης είναι ο Γεώργιος Τριανταφυλλάκης, ο βοηθός γενικός διευθυντής νομικών υπηρεσιών της Εθνικής Τραπέζης, τότε υπάρχει σημαντικό θέμα. Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι ένας εκπρόσωπος της ιδιωτικής, ανώνυμης εταιρείας «Εθνική Τράπεζα ΑΕ» κατόρθωσε να πείσει όργανα της τάξεως να μην κάνουν την δουλειά τους, για την οποία έχουν ορκιστεί.
Η προφορική μήνυση δεν εκτελέστηκε ποτέ, παρά το γεγονός ότι έγινε και αναφέρθηκε πολλαπλώς στους αστυνομικούς ένα αυτεπάγγελτο αδίκημα, το οποίο εξελισσόταν μπροστά τους.
Επειδή δυστυχώς δεν έχω την αφέλεια και το φόβο της προηγούμενης γενεάς, αφού ανήκω σε μια από τις αδικημένες γενεές «δίχως κατοχή και πείνα, χωρίς ρετσίνα», όπως λέει ο ποιητής Πανούσης, διέκρινα, σε μία άκρως θεατρική πράξη της ζωής, όλα τα στραβά της ελληνικής κοινωνίας.
Σε ένα κομμάτι της οδού 3ης Σεπτεμβρίου, ήταν μαζεμένα όλα εκείνα τα τραγελαφικά στοιχεία, που μας κατέληξαν στο πνευματικό τέλμα του σήμερα. Ωχαδερφισμός, μαγκιές, γραβάτες, μπράβοι που πλέον ονομάζονται προσωπικό ασφαλείας, «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», οι εκπρόσωποι των τραπεζών, ο δυνατός δεν πληρώνει ποτέ, τα κενά εξουσίας, η επιλεκτική απόδοση δικαιοσύνης κ.α.
Είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν ευχαριστημένο κάθε τραπεζικό στέλεχος που σέβεται τον εαυτό του. Πρόκειται για την τραγικότητα του αδικημένου τραπεζίτη που πάντα του χρωστούν όλοι και για πάντα, μέχρι και τα τρισέγγονα σας, γιατί έπρεπε να δώσει δάνειο σε κάθε σκουλήκι που περπάτησε επάνω στο φρούτο και ήθελε να μπει μέσα για να φάει. Τώρα είναι δική σας ευθύνη να τον βοηθήσετε, κόβοντας κομμάτι από τους πνεύμονές σας.
Αν τολμήσετε να ρωτήσετε γιατί, η άποψη του τραπεζίτη είναι ότι πάντα θα χάνετε στο δικαστήριο, τα πάντα θα μπαίνουν στο αρχείο και κανείς δεν μπορεί να πειράξει την τράπεζα.
Κλείνοντας, θα πρέπει να θυμάμαι πως η Εθνική Τράπεζα, μέσω εκπροσώπου της, μου έχει τάξει ότι θα ασχοληθεί μαζί μας το ποινικό τμήμα της τραπέζης για συκοφαντική δυσφήμιση ορισμένων προσώπων που εργάζονται σε αυτή.
Για αυτό στα επόμενα δύο άρθρα, θα φροντίσω να ασχοληθώ με πράγματα που θα θυμόμαστε όλοι για πάντα.
15.000 και μία, στραβάδια απολύομαι…
Τράπεζα τῆς Ἀνατολῆς
attika nea
