«H λευτεριά δεν έρχεται όχι απόξω∙ μα δαίμονας, εντός μας και μας τρώει» (Ν. Καζαντζάκη, Προμηθέας 197-198)
«Τίποτα, λοιπόν, δεν πεθαίνει; Όσο εμείς ζούμε, όλες οι προανθρώπινες νύχτες και τα προανθρώπινα φεγγάρια κι οι πείνες κι οι δίψες οι προαιώνιες θα ζουν, θα πεινούν, θα διψούν και θα βασανίζονται μαζί μας». (Αναφορά στον Γκρέκο, σελ. 28-29)
«Μωρέ δεν το κουνώ από το πόστο μου δεν παραδίνω εγώ το βράχο απού κούρνιασα κι ας είναι η μάνα αδύνατη κι οι Φράγκοι μασκαράδες κι οι κρητικοί λίγοι. Δεν πα να κατέβει ο Θεός να μου πει παραδώσου, δεν παραδίνουμαι!».
«Όταν συλλογίζουμαι πως όλα τούτα θα χαθούν όταν χαθούμε, νιώθω μεγάλο βάρος στη συνείδησή μου. Πρέπει να βιαστούμε φίλε, να σώσουμε ό,τι μπορούμε».
«Όταν συλλογίζουμαι πως όλα τούτα θα χαθούν όταν χαθούμε, νιώθω μεγάλο βάρος στη συνείδησή μου. Πρέπει να βιαστούμε φίλε, να σώσουμε ό,τι μπορούμε».
«Τρόμος με κυριεύει ν’ ακούω το σπλάχνο μου. Το φοβερό φορτίο που κουβαλώ μουγκρίζει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου