Ο τρόμος του χαλιφάτου κι ο Γ ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι μπορεί να ήταν τομοιραίο λάθος αυτής της φοβερής οργάνωσης, Ισλαμικό Κράτος, καθώς έχει δημιουργήσει συνθήκες κοινής δράσης εναντίον της, ευρωπαϊκών χωρών, Αμερικής, ακόμα και Ρωσίας. Δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να υπάρξει κάποιος συνασπισμός, διότι κάθε χώρα είχε πάντα, κι έχει ακόμα, δική της ατζέντα για τις χώρες της Μέσης Ανατολής και, κυρίως, για τα πετρέλαιά τους. Αλλά, είναι πλέον πιθανόν να τις συνδέσει ο φόβος για το επόμενο κτύπημα, που ουδείς γνωρίζει σε ποιο ευρωπαϊκό έδαφος θα συμβεί. 
Όμως όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, ούτε τυχαία είναι, ούτε άσχετα με όσα έγιναν στη Μέση Ανατολή και στο Αφγανιστάν τα τελευταία χρόνια. Αρκεί να σημειωθεί ότι το φοβερό Ισλαμικό Κράτος ξεκίνησε τη δράση του ως μια ιρακινή οργάνωση, μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ του 2003. Και ο ηγέτης της, ο Ιορδανός Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκάουϊ, προήλθε από το Αφγανιστάν όπου έδρασε στο πλευρό του Οσάμα μπιν Λάτεν και στην Αλ Κάιντα. Ο αλ Ζαρκάουϊ εκμεταλλεύτηκε τη δράση των δυτικών στις χώρες της Μέσης Ανατολής και έφερε γύρω του δεκάδες οργανώσεις τζιχαντιστών. Το 2011, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος της Συρίας, οι τζιχαντιστές του αλ Ζαρκάουϊ από το Ιράκ μπήκαν στο χάος της Συρίας κι άρχισαν να στήνουν βάσεις και πηγές χρηματοδότησης. Το 2013 είχαν ήδη καταλάβει εδάφη στο Ιράκ και στη Συρία. Τα υπόλοιποι γνωστά. Μόνο οι Κούρδοι ήταν σε θέση να τους αντισταθούν. Όλα αυτά τα χρόνια, οι σύμμαχοι της δύσης, ΗΠΑ και Ευρώπη, αντιδρούσαν σπασμωδικά μόνο όταν θύματα του χαλιφάτου ήταν δυτικοί, δημοσιογράφοι, μέλη εθελοντικών αποστολών κ.ά. Οι ΗΠΑ για να αναλάβουν δράση απαιτούσαν να αποχωρήσει ο Άσαντ από τη Συρία, ενώ σύμμαχοί τους, όπως η Τουρκία, συνέβαλλαν καθοριστικά στην εδραίωση των τζιχαντιστών, πότε κάνοντας μαύρο εμπόριο πετρελαίου, πότε βομβαρδίζοντας τους Κούρδους την ώρα που αυτοί πολεμούσαν τον ISIS. Αυτό που ονόμασαν «αραβική άνοιξη», έγινε εφιάλτης. Εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί, εκατομμύρια οι πρόσφυγες, διαλυμένες χώρες, φύλαρχοι και ένοπλες ομάδες να αποκεφαλίζουν και να βιάζουν. Φτάνει να πούμε ότι από τον Απρίλη του 2003 και την πτώση της κυβέρνησης Σαντάμ Χουσεΐν μέχρι τον Αύγουστο του 2007, σκοτώθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο άμαχοι Ιρακινοί. Άμαχοι! Μέχρι σήμερα ίσως και να διπλασιάστηκαν. Άλλες χιλιάδες στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Παλαιστίνη… Η επέμβαση της δύσης σε όλες τις χώρες είχε τραγικά αποτελέσματα για τους λαούς. Παντού χάος. Κι από αυτό το χάος γεννήθηκαν οι πιο ακραίοι εξτρεμιστές και δολοφόνοι, που τώρα πια δεν ικανοποιούνται με δράση στη Μέση Ανατολή. Διαθέτουν δίκτυα, που μπορούν να δραστηριοποιηθούν ανά πάσα στιγμή σε όλη την Ευρώπη. Η Κύπρος δεν είναι εξαίρεση, για να μην γελιόμαστε. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι οι πιο ακραίες συριακές οργανώσεις τοποθετούσαν πάντα την Κύπρο στον χάρτη της Συρίας. Σήμερα, βρισκόμαστε στην καρδιά ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου κι αν υπάρχει πιθανότητα να αντιμετωπιστεί αυτό το κακό είναι μόνο με απόβαση συμμάχων ανάλογη με την απόβαση στη Νορμανδία της 6ης Ιουνίου 1944. Δεν θα γίνει κάτι τέτοιο βέβαια, διότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι όπως τους προηγούμενους. Πάντως, οι «χειρουργικές επεμβάσεις» της δύσης έχουν αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο. 
Άριστος Μιχαηλίδης - 

ethnika themata ellada