Λιμάνια, αεροδρόμια, αγωγοί φυσικού αερίου, ύδρευση… 50 δισ ευρώ ελληνικών περιουσιακών στοιχείων είναι έτοιμα για τις δαγκάνες των ιδιωτικών εταιρειών. Και είναι οι Έλληνες που θα χάσουν, γράφει o Nick Dearden* στη βρετανική morningstaronline.
Μόλις έλαβα γνώση του τελευταίου σχεδίου ιδιωτικοποίησης για την Ελλάδα. Έχει εκδοθεί από κάτι που ονομάζεται Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, έναν φορέα που εποπτεύεται από ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και που έχει επιφορτιστεί με το ξεπούλημα ενός συγκλονιστικού ποσού 50 δις ευρώ “πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων” της Ελλάδας.
Το Ταμείο ήταν ένα πραγματικό σημείο τριβής, διότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ήθελαν να το εγκαταστήσουν στο Λουξεμβούργο, όπου θα μπορούσαν να το ελέγχουν καλύτερα. Εν πάση περιπτώσει, βρίσκεται στην Αθήνα, και το εν λόγω έγγραφο, με ημερομηνία 30 Ιουλίου, αναφέρει λεπτομερώς τα καλούδια που δίνονται προς πώληση σε διεθνείς επενδυτές που θα τους άρεσε να αγοράσουν ένα κομμάτι της χώρας.
Δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια, σε κορυφαίους τουριστικούς κόμβους, έχουν ήδη περάσει σε μια γερμανική εταιρεία, αλλά μην πανικοβάλλεστε καθώς υπάρχει ακόμη αποθέμα απο το αεροδρόμιο της Αθήνας επάνω στο τραπέζι, καθώς επίσης και το παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας, το οποίο είναι προορίζεται για μια 99ετή μίσθωση προς αναμόρφωση σε τουριστικό και επιχειρηματικό κέντρο.
Τα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης είναι επίσης προς πώληση – με την πρώτη περίπτωση να έχει προκαλέσει την παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου και ξέσπασμα εργατικών κινητοποιήσεων.
Το σύστημα μεταφοράς φυσικού αερίου φαίνεται πιθανό να πωληθεί στην κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν, αλλά υπάρχει ακόμα στην λίστα η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας, η ταχυδρομική υπηρεσία, μια εταιρία λειτουργίας και εκμετάλλευσης όλων των μεταφορών, η κύρια εταιρεία τηλεπικοινωνιών της χώρας, ένας αυτοκινητόδρομος 648 χιλιομέτρων και μια σημαντική συμμετοχή στην κορυφαία εταιρεία διύλισης πετρελαίου, η οποία καλύπτει περίπου τα δύο τρίτα της ικανότητας διύλισης ολόκληρης της χώρας.
Οι εταιρίες υδάτων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα είναι επίσης προς πώληση – αν και έντονες λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν εξασφαλίσει ότι το 50% συν μία μετοχή παραμένει στα χέρια του κράτους. Παρ ‘όλα αυτά, η πώληση θα σημαίνει ότι η λογική της αγοράς θα υπαγορεύει το μέλλον αυτών των μονοπωλίων ύδρευσης και αποχέτευσης.
Τέλος, υπάρχουν κομμάτια γης, συμπεριλαμβανομένων τουριστικών και αθλητικών έργων, σε όλη την Ελλάδα.
Ένα δεύτερο έγγραφο περιγράφει λεπτομερώς το βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα εργασίας για διάφορους υπουργούς της κυβέρνησης, που αναγράφει λεπτομερώς τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν για να προσθέσουν αξία σε αυτά τα περιουσιακά στοιχεία.
Αυτές κυμαίνονται από την εισαγωγή διοδίων στους δρόμους, ως την αδειοδότηση για καζίνο και τις κηρύξεις αρχαιολογικών χώρων.
Το έγγραφο θέτει το ερώτημα για ποιο λόγο οι υπουργοί της κυβέρνησης, είναι τελικά αναγκαίοι. Σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο να τους βγάλουν από την εξίσωση εντελώς και να αφήσουν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να κυβερνούν κατευθείαν τη χώρα.
Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Πρώτον γιατί δεν έχει κανένα νόημα να πουλάς πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία στη μέση της χειρότερης ύφεσης που πέρασε η Ευρώπη τα τελευταία 70 χρόνια. Οι εν λόγω επιχειρήσεις θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έσοδα για να βοηθήσουν την ελληνική κυβέρνηση στην ανοικοδόμηση της οικονομίας.
Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των αντληθέντων κεφαλαίων θα γυρίσει πίσω στους πιστωτές για την αποπληρωμή του χρέους και για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Έτσι, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν έχουν να κάνουν με την βοήθεια προς την Ελλάδα. Οι δικαιούχοι είναι εταιρείες από όλο τον κόσμο, αν και προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ο αριθμός των ευρωπαϊκών εταιρειών – από την γερμανική εταιρία εκμετάλλευσης αερολιμένων και τις εταιρείες τηλεφωνίας, έως τους γαλλικούς σιδηροδρόμους – που παίρνουν στα χέρια τους την οικονομία της Ελλάδας.
Για να μην αναφέρουμε τις ευρωπαϊκές επενδυτικές τράπεζες και τα δικηγορικά γραφεία που βγάζουν γρήγορα λεφτά στην πορεία. Η ιδιοτέλεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που εξαναγκάζουν σε αυτές τις πολιτικές την Ελλάδα αφήνει μια ιδιαίτερα δυσάρεστη γεύση. Το πιο σημαντικό είναι ότι η ανισότητα αυτή θα εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία για τις επόμενες δεκαετίες.
Φυσικά, το γεγονός ότι το κράτος κατέχει σήμερα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία δεν αποτελεί εγγύηση δημοκρατίας. Οι πελατειακές σχέσεις είναι διαδεδομένες στην Ελλάδα. Αλλά η απάντηση είναι η διαφάνεια και η δημοκρατία, όπως ακριβώς οι Γερμανοί πολίτες σήμερα προσπαθούν να πάρουν πίσω τις εταιρείες ενέργειας στη συλλογική ιδιοκτησία, επειδή θεωρούν ότι αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη δίκαιη τιμολόγηση και την υποστήριξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Αυτό που δεν θα βοηθήσει είναι το ξεπούλημα των μονοπωλίων σε ιδιωτικές εταιρείες που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τον ελληνικό λαό. Εργαζόμενοι θα απολυθούν και οι όροι επιβίωσης τους θα γίνονται χειρότεροι, ενώ η ελίτ της Ευρώπης θα βγάζει κέρδη.
Η ελληνική κυβέρνηση θα έχει χάσει την ικανότητα να κάνει την λειτουργία της κοινωνίας να κινηθεί προς το συμφέρον των απλών ανθρώπων.
Από την άλλη όμως, υποψιάζομαι ότι αυτός είναι ο σκοπός.
*Αναλυτής και Διευθυντής του Global Justice Now
μετάφραση iskra.gr
μετάφραση iskra.gr
phgh:hellasforce
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου