Από τη μία πλευρά είναι οι ειλικρινείς εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις. Από την άλλη, οι μεσάζοντες και οι κλέφτες.
«Τελείωσε. Το ευρώ τελείωσε. Η Ελλάδα τελείωσε». Με αυτές τις αποκαλυπτικές λέξεις, ένας οδηγός ταξί μας περιέγραψε την κατάσταση στην Αθήνα. Οι τράπεζες εδώ είναι κλειστές επί δύο εβδομάδες. Για να προσπαθήσει να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα που καταρρέει, η κυβέρνηση απαγόρευσε στους Έλληνες πολίτες – αλλά όχι τους τουρίστες – να κάνουν ανάληψη άνω των € 60 την ημέρα από τα ΑΤΜ.
Γράφει ο Bill Bonner.
Όπως ένα κυνηγός καταιγίδων, το Σάββατο αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα αεροπλάνο από το Λονδίνο προς την Ελλάδα για να μελετήσουμε τους ανεμοστρόβιλους που κινούνται μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Θα ήταν διασκεδαστικό να δούμε τόσες ματαιοδοξίες και αξιώσεις να πετάνε ψηλά, σκεφτήκαμε. Τουλάχιστον, θα ήταν εποικοδομητική – χρήσιμη εκπαίδευση για τις θύελλες που έρχονται αλλού.
Αλλά δεν έγινε τίποτα: κανένας ανεμοστρόβιλος. Καμία καταστροφή. Κανένας πανικός στους δρόμους. Από εξερευνήσεις μας στην ιστορική συνοικία της Πλάκας – στις πλαγιές της Ακρόπολης – βρήκαμε μόνο τουρίστες. Και φαίνεται πως δεν έχουν ιδέα ότι υπάρχει μια οικονομική κρίση σε εξέλιξη. Τη Δευτέρα το βράδυ, πήγαμε στην Πλατεία Συντάγματος – κεντρική πλατεία της πόλης – να αναζητήσουμε την αντάρα και το χάος. Το μόνο που βρήκαμε ήταν μια διμοιρία αστυνομικών να στοιβάζονται σε ένα θωρακισμένο λεωφορείο.
Τα ΑΤΜ δούλευαν. Δεν υπήρχαν ουρές μπροστά τους. Τα εστιατόρια ήταν σχεδόν μισογεμάτα. Ούτε είδαμε σημάδια της σπατάλης ή αλόγιστων επενδύσεων. Στην Αθήνα δεν υπάρχει ισοδύναμο με την Αψίδα του Θριάμβου, με τον Πύργο του Άιφελ, το Λούβρο. Δεν έχει φανταχτερά διαμερίσματα και αστραφτερά γραφεία. Τουλάχιστον, δεν είδαμε κάτι.
Τα κύρια επιτεύγματά της ολοκληρώθηκαν περισσότερα από 2.000 χρόνια πριν. Αναρωτιέσαι πώς τα έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες. Ο Παρθενώνας – ένας ναός στην Ακρόπολη αφιερωμένος στη θεά Αθηνά – απαίτησε τεράστιες επενδύσεις και σχολαστική οργάνωση. Σου κόβει την ανάσα, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη μιας τέτοιας δυνατότητας εδώ σήμερα. Αντ ‘αυτού, η Αθήνα είναι μια ξεθωριασμένη, ελαφρώς φτηνιάρικη μεσογειακή πόλη.
«Γεια σας, μπορώ να σας βοηθήσω;» Ένας εξαθλιωμένος άντρας πλησίασε. Δεν ξέραμε τι είχε να προσφέρει, αλλά εμείς δεν θέλαμε τίποτα. «Όχι … ευχαριστώ». Στρίψαμε προς την άλλη κατεύθυνση. Μας ακολούθησε. «Γεια σας … τι ψάχνετε; Μπορώ να σας βοηθήσει να το βρείτε».
«Λοιπόν, ψάχνω για σημάδια οικονομικής κατάρρευσης». Σταμάτησε. «Ω, μπορώ να σας βοηθήσω να βρείτε ναρκωτικά … γυναίκες … τζόγο. Αλλά δεν ξέρω τίποτα για οικονομικές καταρρεύσεις». Είπαμε στον άνθρωπο ένα ακόμη «ευχαριστώ » και έφυγε. Φυσικά, η Ελλάδα είναι απλώς άλλο ένα μέτωπο στον Μεγάλο Πόλεμο των Ζόμπι. Από τη μία πλευρά: ειλικρινείς εργαζόμενοι, επιχειρήσεις, επιχειρηματίες, και νοικοκυριά.
Από την άλλη: μεσάζοντες, ανακατώστρες, κλέφτες, τεμπέληδες, και εγκληματίες. Είναι πραγματικά τόσο εύκολο να καταλάβεις; Πιθανώς όχι. Αλλά αυτό μας βοηθά να βάλουμε τα πράγματα σε μια προοπτική. Το πραγματικό ζήτημα εδώ, είναι το ίδιο με όλα τα άλλα μέτωπα: πώς να διατηρηθεί η πίστωση σε ροή. Οι έντιμοι άνθρωποι δημιουργούν. Τα ζόμπι παίρνουν. Παίρνουν ό, τι μπορούν από τα κέρδη και τις οικονομίες. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Είναι πίστωση που τα κρατά στη ζωή.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να κρατήσει την πίστωση να ρέει προς το μέρος της. Η Ελλάδα είναι ήδη τόσο βαθιά στο χρέος που οι πιστωτές της απειλούν να αποκόψουν κάθε περαιτέρω χρηματοδότηση έκτακτης ανάγκης. Γιατί είναι η Αθήνα τόσο πρόθυμη να δανειστεί περισσότερο; Διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κρατήσεις τα ζόμπι στη μισθοδοσία του κράτους.
Οι επιχειρήσεις ζόμπι δανείζονται όλο και περισσότερο για να κρατηθούν στη ζωή. Πληρώνουν μεγάλα μπόνους και οι μετοχές τους ανεβαίνουν! Η φθηνή πίστωση δίνει τροφή στις επιχειρήσεις επίσης. Σχεδόν κάθε κυβέρνηση στον κόσμο λειτουργεί στο κόκκινο. Πάρτε μακριά το κόκκινο και τα προγράμματα ζόμπι θα πρέπει να περικοπούν. Φτηνά πιστωτικά κεφάλαια οι τεμπέληδες, οι απατεώνες, οι λομπίστες και οι δικηγόροι, ανόητοι πόλεμοι και ανόητες επενδύσεις και τα πολλά εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν σε βάρος των άλλων.
Θέλετε να μάθετε αν είστε ζόμπι; Στη θεωρία, η δοκιμή είναι απλή: αν κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος να σας υποστηρίξει, θα εξακολουθούσατε να έχετε το ίδιο εισόδημα; Αν η απάντηση είναι όχι, είστε ζόμπι. Αλλά στην πράξη, μπορεί να είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα ζόμπι από ένα ειλικρινή, ζωντανό ανθρώπινο ον. Συχνά δεν ξέρουν ακόμη και οι ίδιοι. Μερικά ειλικρινή επαγγέλματα, για παράδειγμα, έχουν σχεδόν εξ ολοκλήρου γίνει ζόμπι. Όπως και ολόκληρες χώρες.
Η Ελλάδα, για παράδειγμα, ήταν σε θέση να ζει πέρα από τις δυνατότητές της – με την πίστωση που της παρείχαν οι βόρειοι Ευρωπαίοι. Πολλοί από τους ανθρώπους της – ιδιαίτερα εκείνοι που εργάζονται για την κυβέρνηση – έχουν συνηθίσει να κερδίζουν περισσότερα από ό, τι αξίζουν. Υπήρχαν μερικά ζόμπι στον κόσμο του Περικλή, του Αριστοτέλη και του Ευκλείδη. Η οικονομία δεν μπορεί να υποστηρίξει πολλά παράσιτα. Τώρα, ο κόσμος είναι γεμάτος από αυτά.
phgh:http://hellasforce.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου